NANG sumapit ang gabi ay naroon pa rin ang kaibigan niya. Doon na raw ito magpapalipas ng gabi. Magkatabi silang nakahiga ngayon sa kama habang nag-uusap.“Be, sa tingin ko, siguro magpalipas ka muna nang isang buwan bago ka maglalalabas. Kasi, kailangan muna nating pag-aralan kung paano ka makakalabas at makakagalaw ng hindi ka nakikita ni sir Jacob. Pero sa tingin ko, wala namang problema kung makita ka man ni sir Jacob kasi wala namang gagawing masama iyon sa sa ‘yo. Tingin ko nga, miss na miss ka na nung tao. Ang nakakatakot, ay kung sina Geneva at Vanessa ang makakita sa ‘yo. Iyon, tiyak na kapahamakan ang kasasadlakan mo sa kanila,” paliwanag ng kaibigan sa kanya.“Tss! Paano mo naman nasasabing na mi-miss ako noon, eh halos masaktan niya na ‘ko dahil sa sinubukan kong sabihin sa kanya ang mga katotohanang natuklasan ko. sinasabi ko ‘yon sa kanya hindi dahil gusto kong akin lang siya, ayaw ko lang na mamuhay siya kasama ang taong pinaniniwala siya na tama ang mga kasinungalingan
“Bilisan mo na! Huwag mo ‘kong binibitin!” nandidilat ang mga matang sambit niya rito.“Ay, demanding yern?”Napapikit siya at napakagat labi para pigilan na huwag tuluyang magalit sa kaibigan niya. Kunting-kunti na lang ay sasabog na siya. Maikli pa naman ang pasensiya niya.“Alam mo ba, alam ko na kung nasaan si Michaela,” mahinang sambit nito kasabay nang pagsilay ng kakaibang ngiti sa labi.Bigla na lang na parang bulang nawala ang galit na nararamdaman niya at napalitan iyon ng excitement.“Ta-talaga? Saan? At paano mo nalaman?” excited niyang tanong dito.Sakto namang dumating ang order nito. Agad itong sumubo pagkalagay na pagkalagay pa lang ng waiter sa pagkaing in-order nito. Napangiwi tuloy siya, hindi ito nagsisinungaling sa sinabi nitong wala pa itong kain. Sunud-sunod ang naging pagsubo nito bago siya nagawang sagutin nito.“Alam mo namang hindi tumutigil ang mga taong inutusan ko sa paghahanap sa kanya. And boom! Kahapon ay nakita na nila ang target natin!”“And???” nabi
NASA Maynila ngayon si Jacob at iniwan niya muna sa pangangalaga ni nanay Minerva si Venisse. Dahil simula nang pinayagan niya si Vanessa na lumabas, ay hindi na ito umuuwi at palagi na lang tumatawag sa kanya para ipaalam na sa isang kaibigan ito matutulog at sobrang busy ito dahil sa pinaplano nitong pagpapatayo ng negosyo kasama si Geneva.Mas pabor nga iyon sa kanya dahil ayaw niya itong makasama sa mansyon o kahit ang makita man lang. At isa pa, sa pamamagitan nito ay mahahanap niya si Michaela.Nasa isang five star hotel siya ngayon at kasalukuyang nakaupo sa couch na naroon sa silid na kinaroroonan niya. May importante kasi siyang kikitain na tao at doon niya naisipang papuntahin ito.Maya-maya lang ay may kumatok sa kanyang pintuan. Nang buksan niya ito, ay ang taong pakay niya ang bumungad sa kanya. Inalok niya itong pumasok at pinaupo sa couch na kanina ‘y inuupuan niya.“So, paano ba natin sisimulan ang pag-uusap, Mr. Baltazar?” panimula niya.“Depende sa ‘yo, sa kung paano
“Kung ayaw niya sa ‘kin, kahit man lang sana ang pagiging ama ko sa anak naming ay bigyan niya naman sana ako ng karapatan. Miss na miss ko na ang anak namin,” doon ay hindi nito napigilan ang hindi pumiyok.Nakita niyang may tumakas na luha sa mga nito. Kahit siya ang nasa katayuan nito, ay ganoon din ang mararamdaman niya.“Huwag kang mag-alala, dahil makakasama mo na ang anak mo. Hindi ako papayag na ipgakait sa ‘yo ni Vanessa ang anak ninyo lalo na ‘t hindi naman siya responsableng ina. Naroon sa mansyon si Venisse. Mula nang doon ko sila patirahin dahil na-kidnap si Venisse na kagagawan at plano lang din pala ni Vanessa para lang makuha ulit ako at bumalik sa kanya, ay palagi naman siyang wala sa tabi ng anak ninyo. Madaling araw palang ay umaalis na at minsa ‘y hindi pa umuuwi. Kaya nararapat siguro na ibigay ko muna sa pangangalaga mo si Venisse dahil ikaw naman ang tunay niyang ama.”Nagulat ito sa sinabi niya at hindi makapaniwala. Bakas ang saya sa mukha nito.“Ta-talaga, Mr
AGAD siyang bumiyahe pabalik sa mansyon. Halos paliparin na niya ang sasakyan makarating lamang agad doon. Pagdating niya ‘y agad niyang kinausap si nanay Minerva sa kung ano ang mangyayari. Sumang-ayon naman ito at maging ang mga kasamahan nitong kasambahay ay sinabihan din nito.Pagsapit nga ng umaga ay dumating nag si Raymond, ang tunay na ama ni Venisse. Nahirapan pa siyang kumbinsihin ang bata na sumama rito at panay ang iyak nito. Nakahinga iya nang maluwag ng sa wakas, ay mismong si Raymond ang nakakumbinsi rito na sumama.Sobra-sobrang pasasalamat ang narinig niya mula rito bago ito tuluyang umalis. Gumaan ang kanyang pakiramdam ng sa wakas ay naibigay na niya sa tunay na ama ang bata.NAIINIP na sa loob ng bahay si Michaela kaya napagpasiyahan niyang magduyan sa likod bahay. Sa umaga kasi hanggang tanghali, ay wala ang tita Marites ni Claire at ang asawa nito. Pumupunta kasi ang mga ito sa kabilang bayan para mag-alaga ng apo.Hindi naman siya pwedeng sumama kahit gusto ng ma
KASALUKUYANG nasa loob ng kanyang silid si Jacob at nakaupo sa paanan ng kanyang kama habang sapo ang mukha ng kanyang dalawang kamay nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Pangalan ni Troy ang nakarehistro kaya agad niya itong sinagot.“Yes?”“Sir, naunahan po tayo. Nakuha na ng mga tauhan ni Vanessa at Geneva si Michaela sa bahay ng tiyahin ng kaibigan niya ngayon pa lang. Hindi naman namin alam na agad-agad silang kikilos!” Mabilis na sambit sa kanya nito.“What?!!! Paanong hindi niyo natunugan ‘yon? Dapat sinundan ninyo kung saan nila dadalhin si Michaela!” Pabulyaw na tugon niya rito.“Kasalukuyan kaming nakasunod sa kanila ngayon. Papunta sila ng Maynila.”“Sige at susunod ako sa inyo. Galingan ninyo ang pagsunod at huwag niyong hahayaang mawala sa paningin ninyo ang sinasakyan nila!”“Yes, boss!”Basta na lang niya ibinaba ang cellphone na hindi man lang napapatay ang tawag. Mabilis siyang nagbihis ng kasuotan at dali-daling dinampot ang susi ng sasakyan at mabilis na buma
ISANG malakas na sampal ang ibinigay ng tiyuhin niya sa kanya. Halos matulig siya sa sobrang lakas dagdagan pa ng mabigat at magaspang nitong kamay. Nagngangalit ang mga ngipin nito at nagaapoy din sa galit ang mga nito habang nakatingin sa kanya.“Walanghiya ka! Pinahiya mo ang pamilya ko kay congressman higit lalo ako! Kung hindi dahil sa ‘min, ay wala ka sana sa mundong ito! Sa tingin mo, saan ka kaya nung mga panahon na narito ka sa ‘min kung hindi ako napilitang kupkupin ka?” Panunumbat nito sa kanya.Patuloy lang na namamalisbis ang kanyang masaganang luha sa kanyang pisngi na halos hindi na rin niya maramdaman. Para itong tinurukan nang pampamanhid sa lakas ng pagkakasampal sa kanya ng tiyuhin. Pakiramdam niya ‘y magang-maga na ang kanyang pisngi. Muli sana siya nitong sasampalin ngunit pinigilan na ito ng kanyang tiyahin.“Tama na ‘yan, Ronaldo! Hindi ‘yan pwedeng magkaroon ng pasa at galos dahil bukas nang madaling araw ang kasal nila ni congressman. Nakakahiya naman kung ang
MATAMANG nagmamasid si Jacob sa bahay na pinagdalhan nina Geneva kay Michaela. Ayon sa tauhan niya, ito ang dating tinitirahan ng dalaga at bahay ng tiyahin nito. Kasalukuyan siyang nasa loob ng isang simpleng apartment na malapit lamang sa bahay na siyang minamasdan niya.Alas dos na nang madaling araw at kahit ni isang segundo ay hindi siya umalis sa kinapupwestuhan niyang silid na kung saan, ay tanaw niya ang kabuuan ng kabayan. Ayaw niyang may lumagpas na kahit maliit na pangyayari sa kanyang mga mata.Nakita pa niya ang paglabas nina Geneva at Vanessa at ang pagsakay nito sa puting van na siyang ginamit sa pag-kidnap kay Michaela. Sa ngayon ay hindi niya muna ito pagtutuunan ng pansin, ibibigay na muna niya ang buong atensyon niya para mabawi si Michaela.Ayon na rin sa tauhan niya, ay ikakasal ngayong madaling araw si Michaela kay congressman, at hinding-hindi siya papayag na mangyari iyon. Natimbrehan na niya ang kanyang mga tauhan at napapalibutan na nila ang buong kabahayan.
“SI GENEVA, naaksidente siya habang tumatakas sa mga pulis. Nahulog ang minamaneho niyang sasakyan sa bangin. At…sabi ni sir Jacob, putol daw ang dalawang paa nito at bali ang isang braso. Marami rin daw na na-dislocate na buto sa mukha nito. Kaya sa pagkakaalam ko, hindi na niya itutuloy ang pagpapakulong kay Geneva. Dahil ang nangyari raw sa kanya ay kalabisan ng bayad sa mga ginawang kasalanan niya sa ‘yo.”Biglang bumagal ang kanyang pagnguya sa sinabi nito. Iba talaga magsingil ang karma, sobra-sobra pa.“At si Vanessa naman, nagbabago na raw. Humihingi pa nga ng isang buwang palugit para makasama ang anak bago siya makulong. Ang bilis lang ng panahon, ‘no? Dati, sila ang nasa taas, ngayon sila naman ang nasa ibaba.”“Ganoon talaga ang buhay, masama man siguro ang magsalita ng deserve naman nila iyon, pero panahon na mismo ang gumawa ng paraan para mamulat sila sa katotohanang mali na ang kanilang ginagawa. Malungkot man ako sa nangyari sa kanila, ay wala na ‘kong magagawa. Iyon
ABALA si Michaela sa paghahanda ng mga kakailanganing pansahog sa lulutuin niyang adobong baboy at sinigang. Napagkasunduan nila ni nanay Minerva na siya ngayon ang gagawa sa kusina at ito naman ang maglilinis sa buong kabahayan.Muntikan na niyang mabitiwan ang hawak na sandok nang biglang may sumigaw sa gawing likuran niya. “Micaaaaah!!!” Nagulat siya nang mapagsino ito, si Claire, ang kanyang kaibigan.Mabilis niyang binitiwan ang sandok na hawak at patakbo niya itong sinugod ng yakap sa may pintuan.“Claire! Anong ginagawa mo rito?!” gulat na tanong niya sa kaibigan. Hindi talaga siya makapaniwala na nandito ito ngayon sa harapan niya.“Naku, mahabang paliwanag! Pwede ba munang magpahinga kahit saglit? Promise, mamaya sasabihin ko rin sa ‘yo ang dahilan,” nagtaas pa ito ng kanang palad.“O siya, maupo ka muna rito,” sabay hila niya nang upuan sa ilalim ng lamesa. “Panoorin mo na lang muna ako habang nagluluto, mabilis lang ito. Maya-maya lang kakain na tayo,” sambit niya sa kaibig
“ANG MGA walang hiyang ‘yon! Ang sasama talaga ng mga budhi nila! Ano pa bang ikina-iinggit nila sa kaibigan ko, eh wala namang kayamanan iyon! Hindi na sila nakuntento sa kung anong mayroon sila!” malakas na sambit nito na akala mo ‘y nasa harapan lang nito ang dalawang babaeng kinamumuhian.“Relax ka lang. Dahil nakuha na nila ang kabayaran sa mga ginawa nila,” pagpapakalma niya rito.“Bakit po, ano ang ibig ninyong sabihin?” kunot-noo nitong tanong. Pero mababakas pa rin ang galit sa mukha nito.“Sad to say, naaksidente si Geneva dahil sa pagtatangkang tumakas sa mga pulis na humahabol sa kanya. Kaya ayon, nahulog ang minamaneho niyang sasakyan sa bangin. Pinuntahan ko ang kinaroroonan niyang ospital, pero hindi ako nagpakita sa kanya. Putol ang dalawang paa nito, at bali ang isang braso. May na-dislocate rin na mga buto sa kanyang mukha. Kaya para na siyang mawawala sa katinuan niya dahil hindi niya matanggap ang nangyari sa kanya,” mahabang litanya niya.Napasinghap ito sa gulat
“HINDI ba dapat ako ang nagtatanong sa ‘yo ng ganyan?” tanong niya kay Claire sa mababang tono. Gusto niyang malaman ang dahilan nito kaya ayaw niyang masindak ito sa kanya.Nakita niya ang pagdaan ng takot sa buong sistema nito. Bahagya rin itong nanginig at hindi na mapakali sa pagkakaupo. Hindi siguro nito inaasahan ang itatanong niya, kaya hindi nito iyon napaghandaan. Hindi na muna niya sinegundahan ang tanong, bagkus ay hinintay niya muna itong sumagot.“Si-Sir…paano…pero…” kandautal na sambit nito na hindi matapos-tapos ang nais na isatinig.Tuluyan na niyang inalis ang atensyon sa pagpipirma ng mga papeles para harapin ito.“Bakit wala kang sinabi sa ‘kin? Alam mo kung gaano ako nag-alala sa kanya, nakita mo naman, ‘di ba? Halos hindi na ‘ko makatulog nang maayos at makakain nang maayos sa kaiisip sa kanya kung nasaan ba siya, kung kumakain pa ba siya, kung nasa mabuti ba siyang lugar at kalagayan. Saksi ka, alam ko iyon. Ngayon, gusto kong marinig ang paliwanag mo tungkol doo
GABI. Malungkot na nakatanaw si Michaela sa dagat habang nakatayo sa may terrace. Iniisip niya kung kailan ba babalik si Jacob. Miss na miss na niya ito. Hindi na siya makapaghintay na muli itong makita.Maya-maya ay naramdaman niya ang presensiya ni nanay Minerva. Tumabi ito sa kanya at tumanaw din sa payapang dagat.“Nami-miss mo siya, ‘no? Babalik din iyon, huwag kang mag-alala. Baka marami lang inaasikaso kaya hindi agad nakabalik,” panimula nito sa usapan.“Hindi ko naman po ide-deny na sobra ko na siyang na mi-miss. Tama po kayo. At saka, alam ko naman po na kapag nasa trabaho iyon, talagang doon naka-focus ang kanyang atensyon. Wala akong ibang gustong mangyari sa ngayon, kundi ang umuwi na siya at ng makita at mayakap ko na siya,” sambit niya sa malungkot na tinig.“Mangyayari rin iyan, maghintay ka lang. Malay mo bukas o makalawa ay nandito na siya. ibaling mo muna sa ibang bagay ang atensyon mo para hindi ka mainip sa paghihintay sa kanya.”“Eh paano naman po, saan?”“Naku,
ISANG LINGGO na ang nakalilipas mula nang umalis si Jacob sa isla. Gusto na niyang bumalik para masilayan man lang si Michaela, pero kapag naiisip niyang labis siya nitong kinamumuhian ay bigla siyang umaatras. Natigil siya sa pagmumuni-muni nang tumunog ang kanyang cellphone.Tiningnan niya kung sino ang tumatawag, ang private investigator na inatasan niyang mag-imbestiga sa masasama at tiwaling gawain ni congressman Lagdameo. Desidido na siyang banggain ito at ipakulong.Kinakailangan lang niya ng maraming ebidensiya para mangyari ang kanyang gusto. At ngayon na siguro ang pinakahihintay niyang araw. Pinindot niya ang answer button at sinagot ang nasa kabilang linya.“Hello? Any update?”“Yes, Sir! At siguradong hindi na siya makakalabas pa ng kulungan sa mga ebidensiyang nakalap ko. Kailan niyo ba balak kunin sa ‘kin ang mga ito?” tukoy nito sa mga ebidensiyang hawak.“Ngayon din. Hindi na ‘ko makapaghintay na masampahan siya ng kaso,” nakangising sagot niya sa kausap na para bang
MASAYANG-MASAYA si Vanessa sa balita na sinabi sa kanya ni Ethan. Kahit na alam niyang darating din ang araw na makukulong siya, ay sapat na ang pagpayag ni Jacob sa suhestiyon niya kay Ethan na bigyan siya ng isang buwan para makasama ang anak.Kahit malaki ang pagkakasala niya rito ay nagawa pa rin siyang pagbigyan. Kaya hindi niya sasayangin ang pagkakataon na pwede pa siyang magbago. Handa na siyang harapin ang bagong buhay na naghihintay sa kanya sa kulungan. At hindi niya alam kung makakalabas pa ba siya dahil alam niyang mabigat na kaparusahan ang katumbas nang ginawa niyang kasalanan sa batas.Habang iniisip niya ang mga bagay na iyon ay may ngiti siya sa labi habang nakatanaw sa hardin sa harap ng bahay ni Ethan. Maya-maya ay bigla na lang itong nagsalita sa likuran niya.“Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala! Mukhang malalim ang iniisip mo, ah!” nakangiting bati nito sa kanya sabay upo sa tabi niya.“Sino ba ang hindi lalalim ang isip sa sobrang daming ganap sa buh
HABANG binabaybay ni Jacob ang daan patungo sa kanyang restaurant ay isang hindi kilalang numero ang rumehistro sa kanyang tumutunog na cellphone. Agad niya itong dinampot at sinagot.“Hello? Sino ‘to?”“Hello, Mr. Perkins! Pwede ba tayong magkita ngayon? May importante lang akong sasabihin sa 'yo, at kailangan ay personal. Sana ‘y mapagbigyan mo ako,” boses ni Raymond sa kabilang linya.“Actually, I’m on my way sa restaurant, doon na lang tayo magkita,” sagot niya rito.“Sige Mr. Perkins, thank you!”Agad na niyang ibinaba ang cellphone pagkatapos na putulin nito ang tawag. Nagtataka siya kung ano pa ba ang kailangan nito sa kanya. Hindi na niya ito pinagtuunan pa masyado ng pansin. Malalaman din naman niya ito mamaya.Nagtaka pa siya nang maabutan niyang naroroon na si Raymond. Bumaba ito ng sasakyan nang makitang pumarada na ang kanyang sasakyan.“Naunahan mo pa ‘ko, ha? Sobrang importante ba ng sasabihin mo?”“Yes, Mr. Perkins!”Niyaya niya itong sa opisina na lang niya sila magus
NASA MANSYON ngayon si Jacob at kasalukuyang nasa kanyang silid. Nabalitaan niya ang nangyari kay Geneva. Paunti-unti na itong sinisingil ng karma. Pinuntahan niya ang kinaroroonan nitong ospital hindi para tingnan at kumustahin ang kalagayan nito, kundi para ipaalala rito na naaksidente man ito, ay hindi pa rin ito makakatakas sa batas. Hihintayin niya munang gumaling ito bago niya ipakulong.Ngunit nagulat siya sa nakitang hitsura nito. Nakasilip siya sa salamin ng pintuan sa kinaroroonan nitong silid sa ospital. Putol ang dalawa nitong mga paa habang nakasemento naman ang isang braso. Halos hindi niya ito makilala sa mga tinamong pasa at sugat sa mukha nito.Paano niya pa ito ipakukulong kung mas malala pa sa pagpapakulong ang tinamo nito? Kahit siguro sino ang makakita sa hitsura nito, ay tutubuan ng awa at konsensiya sa puso. Mas lalo pa siyang nagulat sa mga narinig mula rito. Kausap kasi nito ang ina at ama at nagwawala, pilit naman na inaawat ito ng mag-asawa.“Mommy, daddy, h