SA HALIP ay binalingan nito si Vanessa at pinagsabihan.“Hoy, girl! Kapag ayaw na sa ‘yo, huwag mo nang ipipilit ang sarili mo dahil nagmumukha ka lang desperada. Akala ko ba mas maganda ka at sexy kaysa sa ‘kin, eh bakit parang mas gusto niya ‘ko kaysa sa ‘yo?” mapang-asar na sambit dito ni Michaela.Muntikan na siyang mapaubo sa sinabi nito. Palaban talaga ito at kahit noon pa man ay pansin niya na ito. Kaya nga minsan lang siya rito manalo sa tuwing nag-aaway sila.Naniningkit ang mga matang binalingan ito ni Vanessa.“Hoy ikaw, manahimik ka! Hindi ko hinihingi ang opinyon mo! Baka mawala iyang pagtatapang-tapangan mo kapag ibinulgar ko ang mabaho mong sekreto.”“Ako rin, mayroon din akong alam na madilim mong sekreto,” diniinan talaga nito ang pagkakabigkas sa huling salita. “At kapag ibinulgar ko rin ‘yon, baka hindi lang ang tapang mo ang mawala, kundi pati na si…” sinadya nitong putulin ang sinasabi at tumingin ito sa kanya.Nabitiwan tuloy bigla ni Vanessa ang kanyang braso. N
PAGPASOK nila sa opisina ay ng binata ay agad siya nitong niyaya na umupo sa couch.“Halika, maupo muna tayo,” paanyaya nito sa kanya.Magkatabi silang umupo at inakbayan pa siya nito.“Sweetheart, ngayong nakita at nakilala mo na si Vanessa, ano ba ‘ng magiging reaksyon mo? Ano ba ‘ng mga sasabihin mo sa ‘kin?” tanong nito.“Wala. Bakit, may ine-expect ka bang sasabihin ako?” balik tanong niya rito.“Oo. At marami akong ine-expect. At saka, totoo ba ‘yong sinabi mo kay Vanessa kanina na may alam kang madilim niyang sekreto? Kilala mo na ba siya dati?”Kunwari ‘y tinawanan niya ang itinanong nito sa kanya.“Syempre hindi, ano ka ba? Ngayon ko lang siya nakita at nakilala.” Wala rin siyang balak na sabihin sa binata ang mga nalalaman niya tungkol dito. Gaya nga ng sinasabi niya, hihintayin niya ang tamang pagkakataon.“Eh bakit natakot siya sa ‘yo kanina nang sabihin mong may alam ka sa sekreto niya? Sa kanya oo, maniniwala akong pwedeng may nalalaman siya tungkol sa ‘yo dahil alam ko
NAGISING si Jacob dahil sa malakas na paghikbi ng dalaga sa kanyang tabi. Dahan-dahan siyang bumangon habang bumukas sarado ang kanyang mga mata dahil hindi pa siya tuluyang nahihimasmasan mula sa pagkakatulog.Nang tuluyan na siyang magmulat ng mga mata, ay nakita niya itong nakaupo sa kanyang tabi habang namimilipit ito hawak ang puson. Nataranta siyang bigla at agad itong dinaluhan.“Sweetheart, bakit ka umiiyak? May masakit ba sa ‘yo?” nag-aalalang tanong niya rito.Ngunit nang tumingin ito sa kanya ay isang masamang tingin ang ipinukol nito sabay suntok sa kanyang mukha.“Ouch!!! Ano ba? Nagtatanong ako rito ng maayos tapos bigla-bigla ka na lang manununtok?” sambit niya rito habang sapo ang pisngi.Napabangon tuloy siya bigla. Paroo ‘t parito siya habang hinuhulaan kung ano na naman ang nagawa niyang kasalanan dito.“Sweetheart, ano na naman ba ang nagawa ko sa ‘yong mali? Pwede ba ‘ng sabihin mo na kasi, ang hirap manghula, eh!” muling tanong niya rito.Pero muli lang siya nito
PARANG walang nangyaring panununtok sa mukha niya ang naganap sa kasiyahang nakikita ngayon ni Jacob sa mukha ng dalaga habang kasalukuyang nilalantakan ang mga pagkaing nakahain sa harap nila.Tawa rin ito ng tawa sa pinapanood nilang anime cartoon movie na siya namang kabaliktaran niya. Bored na bored na siya sa kanilang pinapanood, ngunit wala siyang magawa dahil ito ang gusto nitong panoorin.Mukhang hindi ito nagbibiro sa sinabi nito kanina na gutom ito dahil kaunti na lang ang natitira sa pagkarami-rami nang mga pagkaing in-order niya.Tinanong niya ito kung gusto pa ba nitong um-order siya na agad naman nitong tinanggihan.“Huwag na, baka masayang lang. Busog na ‘ko, eh” sabay dighay nito. “Ops, sorry,” nakangiting sambit nito.Ngayon ay may ideya na siya kung ano ang makakapagpaalis ng galit nito sa kanya. Napangiti na lang siya ng lihim.kinahapunan maaga pa lang ay nagdesisyon na siyang ihatid ito dahil may ginagawa raw itong project na kailangan pang bilhin ang mga materyal
SA NAKIKITA niyang ekspresyon ng binata ay halatang nagtitimpi lang ito sa kaharap. Samantalang si Vanessa ay kahit hindi man niya naririnig ang mga sinasabi nito sa binata ay alam niyang nagmamakaaawa na naman ito para balikan ng binata.Base sa mga kilos at ekspresyon ng mukha nito ay halatang ipinagpipilitan nito ang sarili. Nakakaramdam na rin siya ng inis na unti-unting naging galit lalo na nung nakita niyang hinihila nito sa braso ang binata.Napaka kapal talaga ng mukha nito kaya bumaba siya para ipamukha ang pagiging talunan nito sa puso ng binata.Pak! Pak! Isang malalakas na mag-asawang sampal ang ibinigay niya sa magkabilaang pisngi nito. Sa lakas ng pwersa niya ay nangati at sumakit ang kanyang palad. Samantalang si Vanessa ay hindi agad nakahuma.Kahit ang binata ay bahagyang natulala at walang maapuhap na sasabihin dahil siguro hindi nito inaasahan na magagawa niya iyon.Nilapitan niya si Vanessa na ngayon ay sapo ang magkabilaang nasaktang pisngi at nanunubig din ang mg
SAMANTALA pagdating ni Vanessa sa kanilang bahay ay pagalit itong naupo sa couch sa kanilang sala. Tila pagod na pagod ito sa ginawang pagsampal sa kanya nang babae ni Jacob.Hindi siya makakapayag na hindi siya makaganti. Para ano pa ‘t naging spoiled brat siya dati at naging sikat kung hindi niya gagamitin ang kakayahan niya at ang mga ang koneksyon niya.May namumuong plano sa kanyang isip kaya agad niyang tinawagan ang kaibigang si Geneva. Hindi naman nagtagal ay dumating din naman ito.Pagbungad na pagbungad pa lang nito sa pintuan ay agad ng nagtanong.“Oh, anong atin? Gabi na pero nagawa mo pa rin akong storbohin?”“Arte mo! May naisip lang akong ideya kung paano ko mapapabalik si Jacob sa ‘kin!”“Oh? Bakit hindi mo na lang muna ni-text o kaya naman ay sinabi na lang sa ‘kin sa tawag at kailangan mo pa talaga akong papuntahin dito?” Nakapamaywang nitong sambit sa harapan niya.Sa tingin niya ay halos magka-level ang init ng mga ulo nila ngayon.“Nagrereklamo ka na ba sa mga ini
MASAYA silang nagkukwentuhan ng binata habang magkaharap silang kumakain sa loob ng opisina nito.Panay ang subuan nila habang nagtatawanan. Pero maya-maya lang ay biglang tumunog ang cellphone nito.Hindi nito pinansin nang makitang si Geneva ang tumatawag. Pero ng muling may tumawag ng sunud-sunod ay napilitan na rin nitong sagutin ang tumatawag.“What?!!!” Napalakas ang boses nito at bigla ding napatayo.Siya naman ay kunot-noong nagtataka kung bakit gano’n ang naging reaksyon nito.“Okay, hintayin mo na lang ako, pupunta na ‘ko ngayon diyan!” Sambit ng binata bago nito pinatay ang tawag at inilagay sa bulsa ng suot na slacks pants ang cellphone nito.Mabilis din nitong dinampot ang coat na nakasampay sa sandalan ng upuan nito at mabilis na naglakad papunta sa pintuan.Kung hindi niya pa ito tinanong ay hindi man lang nito maaalala na naroon siya kasama nito. Halos makalimutan nito ang presensya niya dahil lang sa may tumawag dito.“Jacob, saan ka pupunta? Bakit parang nagmamadali
HALOS mabaliw si Jacob sa kaiisip kung saan at paano hahanapin ang kanilang nawawalang anak. Dahil sa labis na galit at pagkamuhi niya kay Vanessa ay nawala na sa isip niya na may anak siyang dapat na pinagtutuunan ng pansin.Nang tumawag sa kanya si Vanessa ay halata niya sa boses nito ang kaba at sobrang takot para sa nawawala nilang anak kaya agad siyang napasugod sa kinaroroonan nito.Nagtaka pa siya kung bakit sa isang hotel ito naroroon at hindi sa bahay ng mga magulang nito. Gusto na rin sana niyang mag-report sa mga pulis pero pinigilan siya nito dahil mas magiging delikado raw ang lagay ng kanilang anak sa mga kidnappers dahil kabilin-bilinan daw ng mga ito na huwag magsusumbong sa mga pulis.Ayaw din nitong magsabi sa mga magulang na nakidnap ang kanilang anak dahil ayaw na daw nitong bigyan ng problema at isipin ang mga magulang. Nagtataka man ay sinunod na lang niya ang mga sinabi nito.Napabaling ang paningin niya sa pintuan ng banyo kung saan kalalabas lang ni Vanessa mu
“ANG MGA walang hiyang ‘yon! Ang sasama talaga ng mga budhi nila! Ano pa bang ikina-iinggit nila sa kaibigan ko, eh wala namang kayamanan iyon! Hindi na sila nakuntento sa kung anong mayroon sila!” malakas na sambit nito na akala mo ‘y nasa harapan lang nito ang dalawang babaeng kinamumuhian.“Relax ka lang. Dahil nakuha na nila ang kabayaran sa mga ginawa nila,” pagpapakalma niya rito.“Bakit po, ano ang ibig ninyong sabihin?” kunot-noo nitong tanong. Pero mababakas pa rin ang galit sa mukha nito.“Sad to say, naaksidente si Geneva dahil sa pagtatangkang tumakas sa mga pulis na humahabol sa kanya. Kaya ayon, nahulog ang minamaneho niyang sasakyan sa bangin. Pinuntahan ko ang kinaroroonan niyang ospital, pero hindi ako nagpakita sa kanya. Putol ang dalawang paa nito, at bali ang isang braso. May na-dislocate rin na mga buto sa kanyang mukha. Kaya para na siyang mawawala sa katinuan niya dahil hindi niya matanggap ang nangyari sa kanya,” mahabang litanya niya.Napasinghap ito sa gulat
“HINDI ba dapat ako ang nagtatanong sa ‘yo ng ganyan?” tanong niya kay Claire sa mababang tono. Gusto niyang malaman ang dahilan nito kaya ayaw niyang masindak ito sa kanya.Nakita niya ang pagdaan ng takot sa buong sistema nito. Bahagya rin itong nanginig at hindi na mapakali sa pagkakaupo. Hindi siguro nito inaasahan ang itatanong niya, kaya hindi nito iyon napaghandaan. Hindi na muna niya sinegundahan ang tanong, bagkus ay hinintay niya muna itong sumagot.“Si-Sir…paano…pero…” kandautal na sambit nito na hindi matapos-tapos ang nais na isatinig.Tuluyan na niyang inalis ang atensyon sa pagpipirma ng mga papeles para harapin ito.“Bakit wala kang sinabi sa ‘kin? Alam mo kung gaano ako nag-alala sa kanya, nakita mo naman, ‘di ba? Halos hindi na ‘ko makatulog nang maayos at makakain nang maayos sa kaiisip sa kanya kung nasaan ba siya, kung kumakain pa ba siya, kung nasa mabuti ba siyang lugar at kalagayan. Saksi ka, alam ko iyon. Ngayon, gusto kong marinig ang paliwanag mo tungkol doo
GABI. Malungkot na nakatanaw si Michaela sa dagat habang nakatayo sa may terrace. Iniisip niya kung kailan ba babalik si Jacob. Miss na miss na niya ito. Hindi na siya makapaghintay na muli itong makita.Maya-maya ay naramdaman niya ang presensiya ni nanay Minerva. Tumabi ito sa kanya at tumanaw din sa payapang dagat.“Nami-miss mo siya, ‘no? Babalik din iyon, huwag kang mag-alala. Baka marami lang inaasikaso kaya hindi agad nakabalik,” panimula nito sa usapan.“Hindi ko naman po ide-deny na sobra ko na siyang na mi-miss. Tama po kayo. At saka, alam ko naman po na kapag nasa trabaho iyon, talagang doon naka-focus ang kanyang atensyon. Wala akong ibang gustong mangyari sa ngayon, kundi ang umuwi na siya at ng makita at mayakap ko na siya,” sambit niya sa malungkot na tinig.“Mangyayari rin iyan, maghintay ka lang. Malay mo bukas o makalawa ay nandito na siya. ibaling mo muna sa ibang bagay ang atensyon mo para hindi ka mainip sa paghihintay sa kanya.”“Eh paano naman po, saan?”“Naku,
ISANG LINGGO na ang nakalilipas mula nang umalis si Jacob sa isla. Gusto na niyang bumalik para masilayan man lang si Michaela, pero kapag naiisip niyang labis siya nitong kinamumuhian ay bigla siyang umaatras. Natigil siya sa pagmumuni-muni nang tumunog ang kanyang cellphone.Tiningnan niya kung sino ang tumatawag, ang private investigator na inatasan niyang mag-imbestiga sa masasama at tiwaling gawain ni congressman Lagdameo. Desidido na siyang banggain ito at ipakulong.Kinakailangan lang niya ng maraming ebidensiya para mangyari ang kanyang gusto. At ngayon na siguro ang pinakahihintay niyang araw. Pinindot niya ang answer button at sinagot ang nasa kabilang linya.“Hello? Any update?”“Yes, Sir! At siguradong hindi na siya makakalabas pa ng kulungan sa mga ebidensiyang nakalap ko. Kailan niyo ba balak kunin sa ‘kin ang mga ito?” tukoy nito sa mga ebidensiyang hawak.“Ngayon din. Hindi na ‘ko makapaghintay na masampahan siya ng kaso,” nakangising sagot niya sa kausap na para bang
MASAYANG-MASAYA si Vanessa sa balita na sinabi sa kanya ni Ethan. Kahit na alam niyang darating din ang araw na makukulong siya, ay sapat na ang pagpayag ni Jacob sa suhestiyon niya kay Ethan na bigyan siya ng isang buwan para makasama ang anak.Kahit malaki ang pagkakasala niya rito ay nagawa pa rin siyang pagbigyan. Kaya hindi niya sasayangin ang pagkakataon na pwede pa siyang magbago. Handa na siyang harapin ang bagong buhay na naghihintay sa kanya sa kulungan. At hindi niya alam kung makakalabas pa ba siya dahil alam niyang mabigat na kaparusahan ang katumbas nang ginawa niyang kasalanan sa batas.Habang iniisip niya ang mga bagay na iyon ay may ngiti siya sa labi habang nakatanaw sa hardin sa harap ng bahay ni Ethan. Maya-maya ay bigla na lang itong nagsalita sa likuran niya.“Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala! Mukhang malalim ang iniisip mo, ah!” nakangiting bati nito sa kanya sabay upo sa tabi niya.“Sino ba ang hindi lalalim ang isip sa sobrang daming ganap sa buh
HABANG binabaybay ni Jacob ang daan patungo sa kanyang restaurant ay isang hindi kilalang numero ang rumehistro sa kanyang tumutunog na cellphone. Agad niya itong dinampot at sinagot.“Hello? Sino ‘to?”“Hello, Mr. Perkins! Pwede ba tayong magkita ngayon? May importante lang akong sasabihin sa 'yo, at kailangan ay personal. Sana ‘y mapagbigyan mo ako,” boses ni Raymond sa kabilang linya.“Actually, I’m on my way sa restaurant, doon na lang tayo magkita,” sagot niya rito.“Sige Mr. Perkins, thank you!”Agad na niyang ibinaba ang cellphone pagkatapos na putulin nito ang tawag. Nagtataka siya kung ano pa ba ang kailangan nito sa kanya. Hindi na niya ito pinagtuunan pa masyado ng pansin. Malalaman din naman niya ito mamaya.Nagtaka pa siya nang maabutan niyang naroroon na si Raymond. Bumaba ito ng sasakyan nang makitang pumarada na ang kanyang sasakyan.“Naunahan mo pa ‘ko, ha? Sobrang importante ba ng sasabihin mo?”“Yes, Mr. Perkins!”Niyaya niya itong sa opisina na lang niya sila magus
NASA MANSYON ngayon si Jacob at kasalukuyang nasa kanyang silid. Nabalitaan niya ang nangyari kay Geneva. Paunti-unti na itong sinisingil ng karma. Pinuntahan niya ang kinaroroonan nitong ospital hindi para tingnan at kumustahin ang kalagayan nito, kundi para ipaalala rito na naaksidente man ito, ay hindi pa rin ito makakatakas sa batas. Hihintayin niya munang gumaling ito bago niya ipakulong.Ngunit nagulat siya sa nakitang hitsura nito. Nakasilip siya sa salamin ng pintuan sa kinaroroonan nitong silid sa ospital. Putol ang dalawa nitong mga paa habang nakasemento naman ang isang braso. Halos hindi niya ito makilala sa mga tinamong pasa at sugat sa mukha nito.Paano niya pa ito ipakukulong kung mas malala pa sa pagpapakulong ang tinamo nito? Kahit siguro sino ang makakita sa hitsura nito, ay tutubuan ng awa at konsensiya sa puso. Mas lalo pa siyang nagulat sa mga narinig mula rito. Kausap kasi nito ang ina at ama at nagwawala, pilit naman na inaawat ito ng mag-asawa.“Mommy, daddy, h
KINABUKASAN ay maagang nagising si Michaela. Hindi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng excitement sa kaisipang balak na niyang kausapin ng maayos si Jacob. At hihingi rin siya ng paumanhin sa mga hindi magandang salitang nabitiwan niya rito.Paglabas niya ng silid ay dumiretso agad siya patungo sa silid ng binata. Kumatok siya sa pintuan nito. Ngunit nagulat siya nang si nanay Minerva ang nagbukas ng pintuan.“Nanay Minerva, kailan po kayo dumating?” tanong niya sa matanda.“Kaninang madaling araw lang, hija. May kailangan ka ba kaya ka naparito sa kwarto ni Jacob?”“Ah, gusto ko po sanang kausapin si Jacob,” nahihiyang pag-amin niya rito.“Naku anak, kanina pa siya umalis pagdating ko rito! Bakit, hindi pa ba kayo nagkakausap simula nang umalis ako?”Yumuko lang siya sa halip na sagutin ang tanong nito.“Halika, pumasok ka muna,” paanyaya nito sa kanya.Pumasok naman siya. Iginala niya ang buong paningin sa kabuuan ng silid, malinis ito at kaunti lamang ang mga naroong gamit. M
SAMANTALANG nagngi- ngitngit naman si Michaela sa galit nang iwanan siyang mag-isa ni Jacob sa terrace. Babawian niya sana ito ngayon sa pamamagitan ng mga salita dahil mukhang may gana siyang kausapin ito nang pasumbat.Pero mukhang siya ang nabawian dahil mukhang hindi ito interesadong kausapin siya. Akala ba niya ay gusto nitong kausapin niya ito? Ano ang nangyari at iniwanan siya?“Bwisit!” sigaw na lang niya habang ipinapadyak ang mga paa sa sobrang inis sa binata.Sobra talagang nag-iinit ang ulo niya ngayon at parang hindi niya kayang lumipas ang gabi ng hindi niya naaaway ang binata. Kaya ang ginawa niya ‘y tinungo niya ang direksyon patungo sa kwarto nito at malalakas na katok ang pinakawalan niya sa pintuan. Hindi naman nagtagal at binuksan naman nito ang pintuan.“Ano? May kailangan ka ba?” malumanay na tanong nito at nakatingin sa kanya ang namumungay nitong mga mata. Siguro dahil nakainom ito.“Oo! Marami! Kailangan kong ilabas lahat ng sama ng loob ko sa ‘yo! Ang kapal m