Chapter 4

Inis na inis nang bumalik si Faye sa opisina ni Tristan. Pang-anim na beses na siyang pinapabalik sa loob lang ng kalahating oras—para lang utusan ng kung anu-ano. At sa tuwing makikita siya nitong naiinis, lalo lang itong natutuwa.

Pagbukas pa lang niya ng pinto, bumulaga agad ang ngisi ng lalaki. Nakaupo ito sa swivel chair, pa-relax-relax lang, para bang wala siyang ibang ginagawa kundi asarin siya ngayong araw.

Masama siyang tumingin dito.

“Natutuwa ka bang pahirapan ako?” asik niya, hindi na nagawang pigilan ang inis sa tono.

Hindi man lang nag-alala si Tristan. Sa halip, mas lumawak pa ang ngiti nito habang nakatingin sa kanya.  

“What... you’re my assistant. You better do anything I ask for. Not until you marry me,” sagot nito, kaswal na parang simpleng favor lang ang lahat.

“Ah, ganon?” bulong niya sa sarili, sabay dampot ng librong nakapatong sa desk nito. Walang babala, inangat niya iyon, handang ihampas sa ulo ng lalaking wala sa tamang huwisyo.

Pero bago pa siya makagalaw, mabilis siyang hinila ni Tristan. Hinapit siya nito palapit hanggang sa mapaupo siya sa kandungan niya.

“Tristan!” sigaw niya, pilit na kumakawala habang nakahawak sa balikat nito.

“Huwag kang malikot. Baka mahulog ka,” bulong ni Tristan, nanunukso ang boses habang nakatitig sa kanya.

“Bitawan mo ako, baka may makakita sa atin!,” mariing sabi niya, pero lihim na kinikilig.

Pero ngumiti lang ulit ang lalaki, tila ba lalo pa itong ginaganahan.

“Ang sungit mo,” anito at inamoy ang leeg niya. “You smells good. Sa tingin ko ay kailangan ko ng round two dito sa opisina ko.”

Napakagat siya sa labi at pinilit huwag ipahalata.  

“Subukan mong magsalita pa ng ganiyan, at baka hindi lang libro ang ihampas ko sa’yo."

Ngumisi lang si Tristan. At sa titig nitong ‘yon, alam niyang hindi pa tapos ang kalokohan ng lalaking ito.

“I just miss teasing you. Seeing your annoyed but cute reaction. I just missed us,” bulong ni Tristan habang nakatingin sa kanya, mas seryoso na ang tono.

Bago pa siya makasagot, hinila na ni Tristan ang batok niya pababa. At bago pa siya makatanggi, lumapat na ang labi nito sa kanya.

Ipinikit ni Faye ang kanyang mga mata at sinabayan ang halik—malambot sa una, pero naging mas mapang-angkin habang tumatagal.

Umangat ang isang kamay ni Tristan, dahan-dahang dumapo sa hita niya, saka unti-unting gumapang pataas sa ilalim ng kanyang palda. Napasinghap siya, bahagyang napaangat ang katawan sa gulat at kiliti ng haplos. Sa pagkapuwersa ng labi niya, doon nakapasok ang dila ni Tristan sa bibig niya.

Mas lalong lumalim ang halik.

Napakapit si Faye sa balikat nito, pilit inaalalayan ang sarili.

Pero bigla na lamang huminto si Tristan at tumayo mula sa swivel chair. Nawalan ng balanse si Faye at tuluyang nahulog sa sahig, naupo sa malamig na tiles.

"Aray!" daing niya, sabay haplos sa pwet niyang nasaktan sa pagbagsak.

Tuwang-tuwa si Tristan habang nakatayo, nakahalukipkip pa. Halos matawa na sa reaksiyon niya.

Itinayo ni Faye ang sarili, masama ang tingin habang nilapitan ito. “I hate you!' Hinampas niya ang balikat nito.

"Oh, I know you love me," pang-aasar ni Tristan na sinamahan pa ng kindat. “Your working hours is not finish yet... Go buy me a coffee. I love you, thanks in advance.”

Napanganga si Faye, hindi makapaniwala sa kapal ng mukha ng kaharap niya. Tumitig siya dito nang matalim, saka napailing-iling. Tama nga siya—hindi pa talaga tapos ang kapilyuhan ng lalaking ‘to.

Padabog siyang nagmamartsa palabas, hindi alam kung matawa o maasar sa pinaggagawa ng boss niya.

At oo, kahit inis siya—bibilhan pa rin niya ng kape.

Pagbalik ni Faye sa floor ng opisina ni Tristan, bitbit ang mainit pang kape, agad niyang naramdaman ang kakaibang tensyon sa paligid. Hindi pa siya nakakapasok ay sunod-sunod na bulungan na ang naririnig niya mula sa mga empleyado. Lahat sila, parang may inaabangang palabas.

Kumunot ang noo niya. Nilapitan niya ang tatlong babaeng nagkukumpulan sa hallway, pabulong na nag-uusap.

“Anong... meron? Bakit nandito kayo?” tanong niya, may halong kaba sa dibdib, sabay sulyap sa opisina ni Tristan, naka-lock ang pinto.

Nagkatinginan ang tatlo bago sumagot ang isa, medyo pabulong pa rin.  

“May dumating na babae kanina. Galit na galit. Nagpumilit pumasok sa office ni Sir Tristan.”

Napakunot lalo ang noo ni Faye. “Babae? Sino raw?”

Nagkibit-balikat ang isa, sabay sabay namang umiling ang dalawa.  

“Hindi kami sigurado. Pero sabi ng iba… baka raw yun ‘yung dating asawa ni Sir Tristan.”

Biglang nanlamig ang katawan ni Faye. Dating asawa?

Pero... siya ang dating asawa ni Tristan. Ibig sabihin, bukod sa kanya ay may iba pa?

Parang may humigop sa puso niya sa selos at gulo ng isip. Hindi na siya nakapagpigil.

“Hoy, saan ka pupunta?” pigil ng isa sa kanya nang makitang aalis siya.

“Hindi ka puwedeng pumasok ro'n. Gusto mo ba pagalitan ka ni Sir Tristan?” sabat ng isa pa, hawak pa ang braso niya.

“Sisilip lang ako,” mariin niyang sagot, sabay layas at iwan ang mga ito.

Dahan-dahan siyang lumakad papunta sa opisina ni Tristan. Huminto siya sa harap ng pinto at idinikit ang tenga sa kahoy.

Mula sa loob, dinig na dinig niya ang boses ni Tristan—galit ito.

“Umalis ka na, Scarlet! You're a fucking liar. Hindi ako maniniwala sa mga sinasabi mo!”

Bumilis ang tibok ng puso ni Faye.

Scarlet?

“Hindi ako aalis dito, Tristan! Totoo ang sinasabi ko!” sigaw ng babae mula sa loob. “You got me pregnant! My son needs you… our son needs you!”

Napasinghap si Faye. Hindi na siya nakapagpigil at malakas niyang itinulak ang pinto at pumasok sa loob.

Nagulat si Tristan. Si Scarlet, nanlaki ang mga mata nang makita siya, halatang hindi inaasahan ang presensiya niya. Pero hindi siya nagtataka. Kilala niya si Scarlet. Anak ito ng dating business partner ni Tristan noong nagsisimula pa lang si Tristan sa mundo ng business. At higit sa lahat, ito rin ang babaeng nahuli niyang katalik ni Tristan sa mismong bahay nila, bago sila tuluyang naghiwalay.

Si Scarlet ang dahilan ng pagkasira ng kasal nila.

Tumayo agad si Tristan at lumapit sa kanya, hawak sa braso niya para pigilan siya. "Love... huwag ka maniwala sa kanya."

Pero tinabig niya iyon. Matigas ang boses niya nang hinarap si Scarlet.  

“A-Anong… sabi mo?”

Tumindig ng tuwid si Scarlet, saka mariing itinuro si Tristan. “May anak kami ni Tristan, Faye. My son needs him. Naghahanap na siya ng ama."

Pakiramdam ni Faye ay tinaga siya ng kutsilyo sa puso. Kakaayos lang nila ni Tristan. Akala niya, nagsisimula na ulit sila ng panibagong buhay. Akala niya... wala nang kasinungalingan.

“P-Paano... kami nakakasigurado na anak nga ni Tristan ang bata—” naisagot pa ni Faye, pero mabilis siyang pinutol ni Scarlet.

“Make a DNA test, that’s easy.” Diretsong sagot nito. “At isa pa… alam kong alam ni Tristan na anak niya ang anak ko. Alam niya ‘yon dahil he’s my first.”

Parang may sumabog na bomba sa dibdib ni Faye. Lahat ng sakit na inakala niyang naiwan na sa nakaraan... ay bumalik.