Chapter 3

Nagising si Faye sa sinag ng araw na tumatama sa pisngi niya. Hindi niya alam kung anong oras na, pero sa tingin niya ay tanghali na.

Naupo siya sa kama at napatingin sa bintana. Napansin niya roon ang bulaklak ng bougainvillea na itinamin pa niya noong bagong lipat sila dito sa bahay na ito.

Napabuntong hininga siya at napahalukipkip. 

Kung siya lang ang masusunod ay hindi na niya gugustuhin pa ulit magtagpo ang landas nila ni Tristan.

"Ang lalim ata ng iniisip mo? Let's us. I made a breakfastfor us... like our usual days before," narinig niya ang boses ni Tristan sa tabi niya, kaya napatingin siya roon.

Hindi niya napansin na pumasok pala ito sa loob.

May dala-dala itong tray na may pagkain, habang nakangiti.

"Seriously, Tristan. Bakit ba talaga ako nandito?" Hindi na niya napigilan ang sarili. Kailangan niya malaman kung bakit ganito ang inaasal ng dati niyang asawa. "You hired me as your secretary... your personal assistant. Pero anong ginagawa natin dito... sa dati nating bahay imbes na magtrabaho tayo sa opisina mo?"

Biglang sumeryoso si Tristan at inilapag ang tray ng pagkain sa bedside. "Asawa kita, Faye. Ibinabalik lang kita kung saan ka dapat... At iyon ay sa tabi ko. I amresponsible for doing this things."

Napapikit si Faye at mahinang natawa. "Ano bang sinasabi mo, Tristan? Tama na 'yang ilusyon mo. Hiwalay na tayo... matagal nna tayong hiwalay! Hindi ko kasalanan kung bakit hanggang ngayon ay hindi ka makausad! Kasalanan mo rin iyon dahil niloko mo ako!"

Tumayo si Faye sa kama. Nanginginig ang kanyang labi sa galit. Lalabas sana siya sa pintuan nang hilahin siya ni Tristan pabalik.

"Hindi mo ako pwede iwan! Hindi na ako papayag na umalis ka ulit!" singhal nito at mas lalo pa hinigpitan ang kapit sa braso.

"Tristan, nasasaktan ako!" sigaw niya at nagpumiglas sa mahigpit nitong pagkakahawak sa braso niya.

"Kapag binitawan kita ay alam kong tatakbo ka, Faye. Lalayo ka na naman sa akin. I've waited this long to see you again after you left me alone," bulong nito sa tenga niya.

Faye backed away, her shoulders trembling as she clutched the edge of the table behind her. “Tama na, Tristan... Ayaw ko na ulit masaktan..." May namuong luha sa kanyang mga mata.

He didn’t move forward. Not yet. His eyes stayed locked on hers—dark, wild, filled with something between anger and longing.

“Masaktan?” he repeated, voice low and rough. “You think... sasaktan kita?"

“Anong tawag mo rito, ha?” she shot back, her voice cracking. “Bigla kang susulpot tapos sasabihin mong gusto mo pa rin ako?”

Umigting ang panga nito . “Because I do. Gusto pa rin kita. Lahat ng tungkol sayo ay gusto ko pa rin, Faye. Every time I close my eyes, ikaw pa rin ang hanap ko.”

Napalunok si Faye ay tuluyan nang tumulo ang luha niya. “You left cheated on me...” she whispered. “You hurt me. Tapos ngayon, gusto mong balikan ang lahat?”

Humakbang si Tristan para muling lumapit sa kanya at inabot ang mga kamay niya. “I made mistakes, oo aaminin ko. I was stupid. Tanga ako sinaktan kita. But I never stopped wanting you.” His voice lowered further. “At hindi mo rin ako kinalimutan. Alam ko na ako pa rin ng nasa puso mo, Faye."

“Tama na—”

“Sabihin mong hindi mo ako naaalala kapag mag-isa ka sa kama,” he challenged, his voice almost a growl. “Sabihin mong hindi mo hinahanap ‘yung mga gabi natin. Yung mga halik ko. Yung mga kamay ko sa balat mo.”

“Tristan…” bulong niya at tinawang ang pangalan nito na para bang sumusuko. She backed into the wall, breathing heavily as he came closer. "Hindi... ganun kadali. May galit pa rin ako."

“Then hate me," malumanay nitong sagot at hinaplos ang mukha niya, pinunasan ang mga luha na patuloy pa rin sa pagbagsak. “Saktan mo ako. Murahin mo ako. Sampalin mo ako. Just don’t push me away, Faye. Kasi kahit anong gawin mo, babalik at babalik ako sa’yo.”

Her heart was pounding so loud, she could barely hear her thoughts.

“You still want me,” bulong nito. "Wala kang boyfriend. Wala kang iba. Alam kong ako pa rin."

“I... I hate that I do,” pag-aamin ni Faye. Si Tristan pa rin ang kahinaan niya kahit ilang beses na niya sinabi na hindi siya babalik sa lalaking ito. “But... I do.”

Tristan eaned in, slowly. His lips hovered near hers, not touching yet. “Sabihin mo kung ayaw mo. Sabihin mong umalis ako. I swear, one word—lalabas ako ng pinto, Faye."

Faye closed her eyes for a moment, torn. But when she opened them again, her hands had already reached up—gripping the collar of his shirt.

“Huwag... dito ka lang...,” bulong niya.

That was all he needed. Mabilis na siniil ni Tristan ang labi ni Faye.

Nagbanggaan ang labi nila—mainit, desperado, puno ng paghahangad at matagal na pinipigilang damdamin. Hindi na nila alintana ang paligid. Tanging ang tibok ng puso nila ang naririnig. Hinigpitan ni Tristan ang yakap niya kay Faye at buhat siya papuntang kama, habang patuloy silang naghahalikan... parang kapwa nauuhaw na hindi maawat.

Pagkababa sa kama, huminto si Tristan aglit. Tinitigan niya si Faye. Halos kapwa sila hingal, pero ang mga mata nila... nagniningas.

“Sigurado ka ba?” tanong niya, paos ang boses. “Pwede pa akong tumigil…”

Ngumiti si Faye bahagyang nanginginig ang mga labi. “Don’t stop… not this time.”

Wala nang alinlangan. Muling naglapat ang labi nila, mas malalim ngayon, mas mabagal. Dahan-dahang humaplos ang mga kamay ni Tristan sa baywang ni Faye, hinahanap ang kilalang-kilala na niyang kurba ng katawan niya. Isa-isang tinanggal ang butones ng suot niya, habang ang halik niya ay gumapang sa leeg, sa balikat, hanggang sa collarbone nito.

“Na-miss ko ‘to,” bulong niya, sabay dampi ng halik sa gitna ng dibdib nito.

Napakapit si Faye sa buhok niya, bahagyang umungol nang maramdaman ang labi ni Tristan sa balat niya. “Tristan…”

Dahan-dahang nahulog sa sahig ang mga saplot nila, hanggang sa pareho na silang hubad, magkaharap, magkahalo ang init ng katawan at damdamin. Pinagmasdan ni Tristan ang hubad na katawan ni Faye, puno ng paghanga at pananabik.

“Ang ganda mo,” sabi niya habang hinihimas ang pisngi nito. “Hindi ako magsasawa sa’yo, kahit kailan.”

Kagat-labi si Faye habang dahan-dahang bumaba ang kamay niya sa likod ni Tristan, hinapit siya papalapit. "Akin ka na ulit...”

Sumunod si Tristan. Pumatong siya kay Faye at dahan-dahang pumasok sa loob niya. Napasinghap si Faye, pero imbes na tumutol ay napakapit siya sa balikat ni Tristan, napapikit sa matinding sarap at kilig.

“Shit…” bulong ni Tristan, ninanamnam ang init at sikip ng katawan nito. “Parang ngayon lang ulit… Napakasikip mo."

“Dahan-dahan lang,” ungol ni Faye habang kumakapit sa bedsheet. “Pero huwag kang titigil.”

Sinunod siya ni Tristan. Mabagal, madiin, punong-puno ng pagnanasa at pangungulila ang bawat galaw nito.

Mas bumilis ang galaw ni Tristan. Sa bawat halinghing ni Faye, lalo siyang ginaganahan. Kumapit ito sa kanya, bumaon ang mga kuko sa likod niya. “Fuck, Tristan… Ang sarap…”

“Sabihin mo ulit,” ungol ni Tristan sa tenga niya.

“Ang sarap… Gusto ko pa…”

“I love you, Faye,” bulong niya, sabay diin sa isang mabagal pero malalim na ulos.

Napakagat-labi si Faye, di alam kung saan ibabaling ang ulo sa sobrang sarap. “I love you too… God, I missed you so much…”

Mas bumilis ang ritmo nila. Puno ng init, ungol, at halikan ang buong silid. Halos mabaliw si Faye sa sarap. Ilang ulit siyang narating ang langit sa mga haplos at galaw ni Tristan, at bawat ulit, parang mas lalong nahuhulog ang puso niya.

Hanggang sa pareho nilang marating ang sukdulan... hingal, pawis, at halik ang iniwan sa gitna ng gabi. Parehong nakahiga, magkahawak ang kamay, magkadikit ang balat.

“You're still a good kisser,” biro ni Faye, bahagyang nakangiti habang nakahiga sa dibdib ni Tristan.

Ngumiti rin si Tristan, hinalikan ang ulo niya. “Sayo lang."

At sabay silang natawa. Pakiramdam ni Faye ay may nabunot na malaking tinik sa dibdib niya. Hindi na iyon mabigat.

Niyakap siya ni Tristan at hinalikan sa balikat. "Marry me... again..."

Hinawakan niya ang braso nito at inanggulo ang ulo para magtama ang mga mata nila. "Hindi pa pwede sa ngayon. Kailangan pa ni Mama magpagaling. Hindi pa rin niya alam na sayo ako nagtatrabaho. Kailangan natin siya unti-untiin."

Ngumiti naman si Tristan at tumango. "I'll understand. I'll wait for, then."