I refused and denied everything. Why wouldn't I? Siya lang ang nag-iisang babae na natikman ko at kung kanino ko buong pusong ibinigay ang katawan ko. That's the truth. I'm not a fan of s*x. Kaya ko namang isatisfy ang sarili ko in other ways. Tsk! And now, after hearing the news from Damian, who told me they were here, in my own hospital, I quickly sent my men to investigate. But a part of me hesitated- paano kung hindi totoo? Kahit ganon, I pushed through, driven by a nagging hope I couldn't ignore. The whole day felt like torture, every hour longer than the last, until night finally came. Nasa sala kaming lahat- mga kaibigan ko, kumpleto ang grupo. Damian handed me a DNA test. My hands shook as I took it from him. Parang natutuyo ang lalamunan ko habang binabasa ko ang resulta, at halos nawalan ako ng malay nang malaman ko ang katotohanan. I have a child -not just one, but twins. Kamukhang-kamukha ko pa sila. Halos huminto ang paghinga ko sa bigat ng emosyon nang malaman kong
Pagkatapos kong bumulong sa kanya, sa mga salitang, "Wala ka nang dapat ipag-alala, honey. Nandito na ako, at hindi na kita iiwan." Mahigpit ko siyang kinumutan, pinagmamasdan ang maamong mukha niya habang natutulog. Sobrang ganda niya—ang babaeng bumihag sa puso ko. Pati sa kanyang mga mata, makikita ang mga pinagdaanan niya dahil sa akin. Nais kong bawiin ang bawat sugat na dulot ko. Lumapit ako sa mga anak namin, tahimik na natutulog habang magkayakap sa kama. God, I felt complete. Parang nasa langit ako sa kasiyahan. Ang sarap ng pakiramdam, parang wala nang kulang. I'm happy that we're finally okay. My honey isn’t afraid of me anymore. Hindi ko maipaliwanag ang saya ko. Pakiramdam ko, gusto kong tumalon sa rooftop sa sobrang saya. I even felt like kneeling in front of God in gratitude. Hindi ko na papayagan na magkalayo pa kami. We’ll build the strongest family now—me, my honey, and our quadruplets. I’ll do everything to keep them safe. I f*cking will. I had an amnesia, and
"Tatay stop! You became paranoid again. Nanay is in the kitchen. Kumakain po siya. Morning tatay." napatingin ako kay Zebediah na huminto pa talaga sa harap ko habang may dala-dalang cupcakes. Napahinga ako ng malalim sa narinig ko. God. Why I'm f*cking paranoid again? Takot akong iwan niya ako kahit napakaimposibleng mangyari. I don't know natagpuan ko nalang ang sarili kong matataranta at matakot kapag di ko siya masilayan sa pag-gising ko. I want to see her when I woke up in the morning. Gusto kong makita ang mukha niya pag-gising ko. Di ko kayang di siya makita dahil kakabahan ako ng sobra. Yung topo na isang segundo lang ako iiwas ng tingin sa kanya feeling ko mawawala siya bigla sa paningin ko. "Good morning too, sweetie." I kissed her cheek and she kissed me in the cheek also then sauntered to the kitchen but before that I caught my other m*nsters in the living room. They are busy to their stuffs. Pagdating ko sa pinto ng kusina, I lean against the door while staring my h
Seeing my family, I feel so happy, complete, and content. Living on earth with them is beyond what I ever imagined. It’s a feeling I can’t explain. My dream has finally come true—something I’ve wished for my whole life. To have a family filled with love and happiness is all I’ve ever wanted. There’s nothing more I could ask for except for our continued health and happiness. I love them all, my family. At last, we’re living peacefully, in harmony."Ano na naman ang ginawa mo, Zuhair?" tanong ko, nakahalukipkip sa harap niya. Napakamot naman siya sa batok at ngumiwi."We're just playing, tatay," sagot niya."Kita ko, anak. Kita ko. Ang ibig kong sabihin ay bakit mo na naman tinuruan ang mga kapatid mo ng ganun?""It's okay, tatay. It’s fine. We’ll just play video games instead. Come here, Eros. Let’s play some games," sabat ni Zephyr, nakatutok na sa flat screen TV. Laglag naman ang balikat ni Zuhair nang marinig ito at napalapit na lang sa kanila, kaya napatawa ako. Ayaw niya kasi ng v
"Happy Birthday to you! Happy Birthday to you! Happy Birthday, happy birthday, happy birthday to you! Happy Birthday, quadruplets!" "Make a wish! Make a wish, kids." "Me first! Me!" sigaw ni Zebe habang tinaas ang kaliwang kamay, may ngiti sa kanyang mga labi. Napatawa ako at napatingin sa tatay nila, na hinihele ang bunso naming anak sa kanyang bisig. Ang mga mata niya ay nakatutok sa apat habang nasa harapan nila ang malaking cake na may numerong 8 na kulay ginto’t itim, may iba’t ibang klaseng disenyo. Ang kambal naman namin ay masayang naglalaro sa kanilang Uncle Virgo. "Okay, Zebe. Make a wish first," sabi ko sa kanya habang itinutok ang video cam. Nakatitig sa kanya ang tatlo niyang kuya, bawat isa may kanya-kanyang reaksyon. Nakangiti si Zuhair, nakakunot ang noo ni Zephyr, at si Zeus naman ay seryosong tinitingnan si Zebe at ang cake. Silang apat ay may suot na birthday hats at naka-pink na t-shirts, dahil iyon ang request ni Zebe, na may handprint na unicorn sa gitn
Napatigil ako sa pag-aayos ng mga regalo para sa mga bata nang marinig ko ang mga yapak ng paa mula sa hagdan. Tumayo muna ako bago ko sila nilingon. Halos mawalan ako ng hininga makitang nagtakbuhan pababa ang kambal kasunod ang kuya Zuhair nila tila hinahabol sila. May suot silang Christmas hat. May dalang toy gun at nagsisigaw. Huminga ako ng malalim at hinahanap ang ama nila. Kumunot ang noo nang hindi ko ito mahanap pero agad napalingon sa kaliwa kung saan lumabas ang asawa ko karga ang bunso namin galing kusena. We are wearing the same outift na may nakaprintang, SMITH FAMILY. It's a Christmas day. Naghahanda kami while naghihintay mag alas dose. It's our tradition to wear matching outfits and salubongin ang Christmas na gising ang lahat. The kids sleep earlier, and choice nila yun hanggang sa nakasanayan na kaya gising na gising ito kapag gabi until midnight. It's been almost 12 years. Hindi madali sa amin ni Dark lalo na't hindi naman puro saya ang naranasan namin. It's
Nagising ako nang wala na sa tabi si Dark. Kunot noong bumangon at hinanap siya habang humihikab. Nahahip ng mga mata ko ang nakabukas na veranda namin. Sumulyap ako sa wall clock at nakitang hating gabi na. Kahit inaantok ay bumangon ako sabay ayon ng roba. Napapansin kong ilang araw na itong malalim ang iniisip. Pinilit ko itong sinang walang bahala pero makita siyang hindi natutulog ay alam kong hindi basta basta ito. Malamig na hangin ang sumalubong sakin palabas ng veranda. Nahagip ko si Dark na may dalang baso na may lamang alak. Malayo ang tingin nito at tila hindi ako napansin. Dahan dahan akong naglakad palapit sa kanya at tumabi. Doon niya lamang ako napansin at mabilis napalingon sa akin. Umayos ito ng tayo mula sa pagkakasandal sa railings at niyakap ako patagilid. "Did I make you awake?" Malambing nitong tanong. Sumandal ako sa dibdib niya at tumitig sa mga bituin. "Parang ganun na nga. May problema ba?" Saglit akong sumulyap sa kanya habang siya ay inubos ang a
Excitedly, we packed our bags, ready for an adventure in France. It had been a dream of ours to explore the romantic streets of Paris and the serene countryside, and now it was finally happening. Lahat kami ay pupunta ng France. It was our tradition to go to France after the New Year celebration. Ito rin ang daan para bisitahin sila Zeus at Zephyr habang si Zebe ay siya ang magtatravel papuntang France, with her bodyguard. Sa ngayon, sumikat si Zebe bilang isang face of Versace. Naging mabango ang pangalan niya sa mundo ng modeling. May kontrata na rin siya sa Versace at Chanel. Minsan ay iniimbitahan siya ng Met Gala, but she declined. Twice ata yun but ayaw niya because for her mas focus siya sa modeling. Siya naman ang magdedesisyon sa sarili niya at nasa likod lang niya kami tahimik na sumusuporta. Ang kambal naman ay sa CIS na nag-aaral ngayon. It was a new school pero matunog sa buong mundo. Hindi rin kase basta-basta ang paaralan na ito kahit bago ay naging numero uno sa pi