Biglang bumukas ang pinto, at pumasok si Zebediah na tila pagod na at iritado. Nakapaling ang ulo niya, nakatingin sa mga kuya niya. "Hey! Get out! Come on, mga kuya. Tigilan niyo na ‘yang meeting na ‘yan," sabi niya habang umiirap pa. Kasunod niyang lumabas si Zephyr, tahimik na sumunod si Zuhair habang inaayos ang hawak na water gun, at huli si Zeus na parang may iniisip. "Is it bad to take revenge on your tatay?" tanong ni Zuhair sa sarili, tila nag-iisip ng malalim. Tumigil siya ng ilang minuto bago sumunod sa mga kapatid. Walang buhay siyang umupo sa tabi ni Zephyr na ngayon ay nakakunot ang noo. “We will not take revenge on him. We are too young for that. We will just protect Nanay from him,” seryosong sabi ni Zeus, na parang may binabalak na plano. "Pero hindi naman mabigat ‘yung gagawin natin, di ba?" tanong ni Zuhair, halatang hindi ganap na kumbinsido. "Still! It’s bad. Lagot tayo kay Nanay kapag nalaman niya ‘yung plano natin," sagot ni Zephyr, bumuntong-hininga na
Dahil sa narinig ko, agad akong napalingon sa pintuan. Nanlamig ako nang makita si Dark—punong-puno ng dugo ang damit niya at may hawak pang baril sa kabilang kamay. Nakatitig siya sa dalawa kong anak na natutulog sa sofa, at hindi man lang kumukurap. Para siyang estatwa, tulala lang habang nakatingin sa kanila. Napabaling ang tingin ko kay Zuhair, na ngayon ay nakatutok ang water gun sa kanya."Give me your r*fle before you enter," demanding na sabi ni Zuhair. Napakamot ako ng ulo at napailing sa bata. Napatampal pa ako sa noo. Napalingon din ako kay Lory na nakatitig sa may pinto, para bang nagtataka."Sh*t, prend. Daming fafable," bulong ni Lory na may halong biro. Napakunot-noo ako at tumingin ulit sa mga kalalakihan. Napansin ko na hindi lang si Dark ang dumating—kasama niya ang ilang mga lalaki na may dala-dala ring mga armas. Kahit galit ako kay Dark, hindi ko maiwasang mag-alala. He saved my life after all. Lumapit ako sa kanila, at hindi ko na natiis ang tanong na bumabagaba
"What happened?" I asked again. He deeply sighed and squeezed my hands tighter, as if seeking reassurance."Enemies," he began, his voice heavy. "They tried to burn this hospital down, but don’t worry—they’re dead now." His words were cold and serious, but I could hear the underlying tension in his voice. "They’re rival mafias, trying to take my throne. They want to rule the underground and use it for their ill*gal operations."He sighed again, his eyes locking with mine. For a moment, everything else faded away. It felt like it was just the two of us in the room, our gazes fixed as if time stood still. The intensity of his stare, with those piercing blue eyes, made my knees go weak. I could feel him searching for something in my soul—perhaps an answer or a connection he wasn’t sure he could still find.Someone coughed behind him, breaking the spell. I quickly looked away, my face heating up in embarrassment. A slight smirk tugged at his lips before he turned his head to see who inter
Pareho naming tinitigan ang dalawang bata sa harap ng mga kaibigan ni Dark. They were excited to introduce themselves."Hi, uncles! I'm Zebediah Ursula. Just call me Zebe or Diah, not Ursula. Only my brothers call me that name. Nice to meet you all," masayang pakilala ni Zebediah, sabay yuko na parang isang prinsesa."Me, me, me!" sabik na sabi ni Zuhair habang patalon-talon sa tuwa."Is he really this bubbly?" Dark whispered, his arms tightening around my waist."Yes," I whispered back. "Hindi ko nga alam kung saan siya nagmana. Masungit ka naman, at tahimik naman akong tao. Hmm, medyo bubbly," napatawa ako ng konti, at sabay napakagat sa labi nang marinig ko siyang tumawa. Bakit kaya parang ang sarap sa tenga ng tawa niya? It's so manly and husky."My name is Zuhair Eros, 6 years old!" masayang pakilala ni Zuhair habang ipinapakita pa ang anim niyang daliri. Natawa ang apat na kaibigan ni Dark, at kahit yung iba, hindi napigilan ang ngiti."Zuhair Eros? Nice name. God of love," bulo
"Yes," sagot ko, medyo nag-aalangan."Sh*t," bulong ni Dark, sabay halik sa pisngi ko bago niya ako bitawan. Lumakad siya papalapit kay Zeus, inaayos pa ang buhok niya habang sinisiguradong maayos siyang magmumukha."Okay, we'll talk first, little dem*n," sabi ni Dark kay Zeus, ngunit sumimangot lang si Zeus at tumingin nang masama."Tsk," sagot ni Zeus, as if dismissing his father’s comment.Nagsitayuan naman ang mga kaibigan ni Dark at nagpaalam na. "We'll go ahead, bud. Just call us if something happens," sabi ni Virgo."Alis muna kami, boss," ani ni Palvin."Bye, boss. Good luck," sabi ni Grey, sabay high five kay Dark."We will pray for your soul, bud," biro ni Falcon, kaya nagtawanan ang iba. Sinamaan sila ng tingin ni Dark, pero halata namang natatawa rin siya kahit pilit niyang itinatago.Matapos silang umalis, kami na lang ang natira sa kwarto kasama si Lory, na abala sa pag-aayos ng gamit."Hmm, labas muna ako, prend. Bibili ako ng pagkain," paalam ni Lory, tinatapik ang ba
"Stay with your nanay, okay?" sabi ni Dark, sabay lingon sa akin. "Hey, honey. Just wait for us outside, okay? Don’t go anywhere. Just wait."Tumango ako sa kanya, at bago ako tuluyang lumabas, hinalikan niya ako sa pisngi at pati na rin sa noo. Hinalikan din niya sa noo si Zebediah, na naka-simangot pa rin."It’s so unfair, tatay," reklamo ni Zebediah, halata ang pagtatampo."I know, sweety. Just understand, okay? Mabilis lang ito," malambing na tugon ni Dark, bago siya muling tumingin sa akin. Hinapit niya ako papalapit sa kanya, at bumulong sa tenga ko."Holy cr*p. The three little monst*rs want to talk to me. I’m scared, honey. What if they’re all mad at me? What if they don’t like me?" Ramdam ko ang kaba sa boses niya habang patuloy siya sa pagsasalita. "I’m scared, but I’ll face it. I’ll fix this, honey. And after this, tayo naman ang mag-uusap, okay?"Hinalikan niya ulit ang tenga ko, at napapikit ako dahil sa init ng kanyang hininga na tumama sa balat ko. Ramdam ko ang kaba ni
Isang oras na ang lumipas, ngunit hindi pa rin tapos ang usapan nila sa loob. Isang buong oras! Ganun ba kahalaga ang pinag-uusapan nila? Napansin ko na dumating na si Lory, ngunit hindi pa rin sila natatapos.Bumuntong-hininga na lang ako at sinimulang kainin ang burger na binili ni Lory. Habang kinakagat ko ito, sumandal ako sa pader. Katabi ko si Zebediah, na tulad ko ring kumakain. Nakita ko siyang iginagalaw ang kanyang mga paa at halatang naiinip. Nakasimangot siya, at halata ang inis sa kanyang mukha."Ang tagal naman nila, nanay," sabi niya sa akin, na may halong inis. Lumingon ako sa kanya at nakita ko siyang kinakamot ang ilong habang malungkot na kinakagat ang kanyang burger. Hindi ko maiwasang mapangiti sa itsura niya, na para bang pinagsasabay ang pagkain at pagkainis.Natatawa si Lory na nakaupo sa tabi niya. "Kalma, babygirl. Baka magtampo sa 'yo ang burger. Hahaha!" sabi nito habang umiinom ng yakult. Nakakatawa ang pagiging komportable ni Lory sa sitwasyon, tila walan
Pagkatapos niyang sabihin iyon, binalot kami ng nakakabinging katahimikan. Parehas kaming nakatitig sa pader ng ospital, naririnig lamang ang mahihinang tunog ng mga tao sa malayo. Hindi ko magawang magsalita. Ramdam ko ang bigat ng tanong na matagal ko nang gustong itanong, at alam kong ito na ang tamang oras.Huminga ako ng malalim, pinipilit mag-ipon ng lakas ng loob. "Kukunin mo, di ba, ang anak ko? K-Kailan?" tanong ko, kagat-labi, hindi man lang lumingon sa kanya. Natatakot akong makita ang expression niya. Paano kung kukunin nga niya? Anong laban ko? Wala. Pinigilan kong huwag umiyak, ayoko siyang makitang nahihirapan ako. Gusto kong ipakita na kaya ko sila, kaya kong buhayin ang mga anak namin nang mag-isa."Today," maikli niyang sagot, pero parang isang matalim na kutsilyo ang bumaon sa puso ko. Halos madurog ako sa mga salitang iyon. Akala ko, magkakaroon kami ng masinsinang usapan—hindi pala.Pero bago ko pa maiproseso ang sakit, nagsalita siyang muli. "Kukunin ko sila, kas