Feleona's POV."Ang sarap! Thank you!"Walang katapusan ang ginawa kong pagsubo sa sarili. Nakakamay pa ako at wala akong pakialam kung ano ang tingin niya sa akin ngayon.I was starving myself the whole day. I only had coffee this morning, which I don't usually do, but I did. Iniisip ko kasi na e-t-treat niya naman ako mamaya kaya susulutin ko na ang lahat.I did finished my works and thank goodness! Because tomorrow is Saturday. Dapat sana walang pasok, pero kailanga ko maibigay kay Glenn ang ginawa ko, kaya papasok din ako bukas nang maaga sa trabaho."How did you know this place?"I looked around and noticed that there was no other human being in this area except us. As far as I know, this is part of the Botanical area.Pumasok kami sa Botanical Gardens of Manila. Maraming tao ang bumungad sa amin at naka-picnic on the spot ang halos lahat. May entrance fee kang babayaran, pero hindi nagbayad si Gabriel at sumenyas lang sa tatlong gwardiya kanina.Nagtaka rin ako dahil akala ko ay
Feleona's POV . Kung malas ka nga naman oh! I swore in silence while looking at Ace. He's standing next to Glenn while presenting his project plan. It was quick, and Glenn took over the meeting for an hour. I didn't look at Ace after that because beside is my sly enemy. Nagpapakitang-gilas si Raquel at mukhang inis na inis siya sa akin dahil nga inilagay siya ni Glenn sa kabilang proyekto at hindi niya nagustuhan ito. Pakialam ko! The meeting is finally over, and everyone walks toward the blue room. After each session, we called it a blue room for tea breaks and sweets. Maraming pagkain sa loob, pawang matatamis at ang hedgehog lang ang kinuha ko. Nagtimpla rin ako ng sariling kape. Unlimited naman ito rito. "Hi, Fel," boses ni Raquel sa likod ko. Humarap ako at ngumiti. Mukhang kalmado na siya ngayon, kumpara sa inasal niya kanina. "Hi," pilit na ngiti ko. At kagaya ko ay nagtimpla rin siya ng sariling kape niya. Self service ang lahat dito. "I'm sorry if I'm being rude to
Feleona's POV . Panay ang tingin ko sa sliding glass door ng balkonahe. Mula rito sa kinauupuan ko sa gilid ng kama ay kitang-kita ko ang balkonahe niya. Madilim na, pero maliwanag ang bahaging ito at maliwanag din ang balkonahe ko. Iniwan kong nakabukas ang ilaw rito. I shouldn't expect him, but he told me earlier that he would talk to me tonight. Pero anong oras na ba? Alas syete 'y medya na! Hindi pa nga ako kumain dahil iniisip ko kung maghihintay ba ako sa kanya at sasabay siya sa hapunan ko. Dios ko, Feleona! I twisted my lips and went downstairs to the kitchen. Sino ba ang may sabi na magsasabay kami sa pagkain? Ako lang yata! Wala naman siyang sinabi kanina. Kaya kakain na ako. Pagkaraan ng isang oras ay hindi na ako umasa na bibisita siya. Ano nga ba ang sinabi ko kanina? Bawal umasa, Feleona! I know it was still early, and I didn't care. I turn off the light inside the house, leaving only the sunshine outside. Ang maliit na study lampshade lang din sa kwarto ko an
Feleona's POV . "At bakit ka pumayag?" Wala sa sarili akong nakatitig sa inihaw na bituka sa harapan. Si Elsa ang nag-iihaw nito kasama ang iilang manok na ini-order namin dalawa. Hindi ko na nga inalintana ang usok na tumatama sa mukha ko. Mabango naman ito. Okay lang. Amoy barbecue na ako nito. Until now, I couldn't believe it. How did Gabriel manage to do that? Marco called me earlier, telling me that I now belong to that team in Greece and that sooner he will turn over my assignment here to Ace. Hindi kapani-paniwala ito, pero ito ang compirmasyon niya kanina. "Akala mo siguro nagbibiro lang siya ano? O hinahamon mo siya?" Sabay paypay niya sa inihaw. "Hindi ko alam. . . hindi ko naman inakala na mangyayari ito." Halukipkip ko. I could no longer think of anything, and my mind was clouded again. The thought of how Gabriel managed to do this in a snap of his fingers was hard to believe. "Ano ba ang kapalit nito, Feleona? Kilala kita. Five months ago you asked Ace about thi
Feleona's POV . I know I should never care, but I heard it last night. And I guess he will have a visitor. Hindi nga lang ako sigurado kung lalaki o babae ito. Panay ang silip ko sa balkonahe niya at para akong baliw na pabalik-balik ang hakbang mula rito. Walang tao kagabi at madilim ang buong bahay niya. Kaya napagtanto ko na wala siya. Hindi ko rin naman siya nakita sa trabaho kahapon at ngayon. I asked Esteban, one of the security guards, and he told me that Gabriel was on leave for three months. I pouted my lips with dismay as I hadn't seen him for two days. Somehow that cheeky smile of him I kind of miss! Nabuhayan ako nang loob nang marinig ang sasakyan niya sa labas. Maingay kasi ito. Ang Harley Davidson niya ito. Gusto ko mang tumabkbo patungo sa balkonahe ay maingat lang din ang ginawa kong paghakbang sa sarili. I'm peeking from my window and saw him parked his motorbike on the side. Umiliw ang lahat sa paligid ng bahay niya at may isang itim na kotse agad ang huminto
Feleona's POV . Gamit ang sekretong susi ay nabuksan ko ang pinakatagong parte ng bahay na ito. Napangisi ako sa sarili at pa-ekis-ekis ang lakad ko nang makapasok sa maliit na kaharian niya. . . ang kaharian ni Pinokyo. Nahinto lang din ako nang kusang nagsara ang antigong pinto sa likod ko. I took a deep breath and wiped my mouth after another sip of wine. I smirked when I saw the beautiful painting of myself. Nakasabit ito sa intrada ng maliit na hallway rito. Ang ganda ko nga naman ano? Isip ko habang tinititigan ito. Suddenly, I feel the heavy weight on top of my shoulder. My jaw clenched as I looked at it. "That was so stupid of you to draw me naked. Jerk!" Umikot ang tingin ko sa lahat at napangisi ako sa sarili. Humakbang ako palapit sa itim at antigong lamesa niya. Wala paring pagbabago ang lahat at kagaya parin ito ng dati. Nilapag ko ang red wine sa ibabaw ng mesa rito at naupo ako sa silya niya. I smile when the smooth leather touches my butt cheeks. It feels love
Feleona's POV . I smiled and wiped my mouth when I felt my saliva. Nakayakap ako sa isang bagay na malambot at matigas na parang unan. Magaan ang pakiramdam ko na, kaya ngiti kong minulat ang mga mata ko. It was a blur, and I could smell the alcohol in myself. It doesn't smell delicious. Goodness me! Naglasing ba ako? Isip ko habang pilit na inaayos ang paningin ko. Sa kisame ng kwarto nakatitig ang mga mata ko hanggang sa lumiwanag na ang lahat sa akin. Nakapulupot pa ang kamay ko sa unan sa tabi ko at tulala ako ng iilang segundo. I need to think to bring myself back to my world. Okay, I was getting emotional last night and ended up in the basement. I drank Pinokyo's expensive whisky, which tasted awful. I went to the balcony and --- What did I do? Namilog ang mga mata ko at naituwid ko ang sarili. Para akong robot, at naupo agad sa kama ko. I looked at who was behind me, and the heck! "What the hell are you doing here!?" Sabay sipa ko sa katawan niya. Gumulong siya at na
Feleona's POV . I stride towards the office door with confidence. I looked at the two guards on duty and sighed deeply. Thank goodness, wala si Gabriel ngayon. Iba na kasi ang assignment niya at hindi na sa intrida ng building na ito. Kasama na siya sa grupo nina Sharina. Pero hindi naman siya nakasama sa Palawan noong nakaraang linggo dahil sa kalokohan ko. Napangiti ako nang makapasok sa loob ng elevator. Pipindot na sana ako sa numero pero may naunang pumindot ng kaparehong numero ko. Pamilyar agad ang pabango niya, hanggang sa umangat ang tingin ko sa mukha niya. Kung malas ka nga naman talaga! "Good morning, sweetheart," astig na kindat niya. Kampante ang ginawa niyang pagtabi sa akin. Pumasok kasi ang iilang empleyado at medyo sumikip na ang loob ng elevator. I push myself behind me and there was no more space. May isang gusto pang pumasok at walang iba kung 'di si Raquel ito. Patulak ang ginawa niya sa kasamahan niya at natawa silang dalawa. Pero natahimik din nang mama
The ray of sunshine showed half of her face, and my brows crossed while looking in her direction. It's stupid of me to do this, but like an idiot, I followed her secretly, and I don't know why. Madalas siyang binubully ng mga kaklase niyang babae at kasama na si Mikah sa pambubully sa kanya. Madalas din niyang tinatakpan ang mukha niya gamit ang espesyal na uri ng panyo na nakatabon sa kalahating mukha niya ito. Katamtaman ang katawan niya at may hugis. Hindi gaanong matangkad at okay lang din ang kulay ng balat niya para sa akin. Medyo payat pero may hitsura. Maamo ang mukha, pero may kakaiba sa kanya. Halatang hindi galing sa mayaman na angkan dahil pabalik-balik lang ang sapatos niya at uniporme. Mukhang isa o dalawa lang ito. Naiiba siya sa lahat ng babae rito sa campus at madalas ay nasa kanya ang atensyon. Matalino kasi siya at nangunguna sa board. "Hey, Gab? No way, man." Akbay ni Josh sa akin. "Is your standard getting to its minimum?" he jokingly said, and I shook my hea
Feleona's POV Hindi maalis sa mukha ko ang ngiti habang pinagmamasdan ang dalawang tao na puno ng ngiti sa isa't-isa. Karga ni Gabriel si Gabby at walang tigil sa kakatawa si baby Gabby sa ginawa niya. It's nice to get out of Italy, and we are back here in Australia. Gabriel is now doing good with everything. Tatlong linggo lang yata siya sa crutches niya at heto, naglalakad na siya na parang experto. Maingat pa siya at hindi pwedeng biglain ang katawan niya sa ibang bagay. Sa pagkakataong ito ay ako ang boss sa destinasyon namin at siya naman ang financial adviser ko. He told me we would spend five years living abroad before returning to Italy to settle Gabby's education, and I agreed. Pansamantalang naiwan si Elsa sa Italya dahil may trabaho siya sa kompanya nina Gabriel. Inalok siya ng trabaho ni Nonno sa malaking halagang sweldo. At dahil magaling si Elsa sa propesyon niya ay pumayag na siya. Syempre gusto ng bruha roon dahil kay Blue. At parang aso at pusa naman silang dalawa
Gabriel's POV . It's an awkward feeling, but I'm getting used to this. My routine is the same, an exercise in the morning, and she wakes at the same time as me. Gabby was a good sleeper at night, giving Feleona and me a lot of time for ourselves. Madalas kaming nag-uusap na magkayakap dalawa. Hindi ko rin maalis sa kanya ang ugali na mapag-aruga. I stopped her many times, but she's keen and wants to look after me. I have no complaints about it. It honestly gives me the courage to work hard for myself to get better. Ngayong araw na ito ang unang pagsubok na hindi ko gagamitin ang wheelchair ko. I could take a step, but not much. It needs more practice. Unti-unti ko na rin nagagawa ang mga bagay sa tulong niya at minsan hindi ko ito namamalayan sa sarili ko. I must admit that Feleona is a darling angel who fell from the sky to help me and made me whole again. "You're doing good, darling. I'm so glad that it turns out okay." She sat beside me, and I moved a little bit, giving her
Feleona's POV . "May lahing pusa ang asawa mo," ngiwi niya habang nakatitig kay Gabriel. Hawak niya si Gabby sa kamay niya at hindi maalis ang ngiti sa mukha niya. What else do I expect? He lives far from his place and his Nonno. Bumyahe kami ng dalawang oras, at nang makarating rito sa tagong lugar na bundok na ito ay nandito na sina Elsa at baby Gabby. Nag-chopper sila. "Alam mo? Magiging piloto yata ang anak ninyo. Panay ang tawa niya sa helicopter kanina na parang ang saya-saya. Hindi siya nabingi 'te. Nakakamangha nga." Sabay nguya niya. "In fairness ang ganda ng lugar na 'to at mas type ko rito kaysa sa mansyon ni Gabriel. Sa kanya rin ba ang bundok na 'to?" Tumayo na siya at inikot nang tingin sa buong paligid. I also like this place because it's solemn and quiet. You have no neighbours, and the whole mountain is yours. "And I like Bleu. Is he single and available?" kurap ng mga mata niya. Nagpapacute ang bruha. Napabuntonghininga na ako at tumayo na. Hindi ko na pinakin
Feleona's POV . Mahigpit ang hawak ko at maingat ang ginawang pagtulak sa wheelchair niya. Tahimik kaming dalawa at napatingin ako sa paligid sa labas nang mailabas ko siya nang bahagya sa may pinto. Wala ni isang tao. Nagbabakasakali kasi ako na may kasama siya sa labas, pero wala, at mukhang siya lang mag-isa. "Wala po ba kayong kasama? Paano po kayo nakapunta rito? At paano rin po kayo uuwi?" Ipinuwesto ko siya sa gilid lang at ni lock ang wheelchair sa bahagang gulungan para hindi niya maigawa ito. I looked around again, took a few steps behind him, and looked ahead. May isang sasakyan na malapit lang dito at van ito. Tiyak ito yata ang sasakyan niya, dahil ang sasakyan na ginamit ko ay medyo malayo pa naman. Pero makikita ito mula rito. "Sa 'yo ba ang van?" tanong ko at humakbang na ako pabalik sa pwesto niya. I smile when I looked at his behind. Lalaking-lalaki siya at matipuno ang pangangatawan sa likod na bahagi. Desente ang pananamit at nakapanton na itim. May takip
Gabriel's POV . "If there is a will, there is always a way, boss," he chuckled. My body drifted to the side as I lost control. It created an impact as my body landed on the concrete floor. Instead of helping me, I already told him to look at me earlier. I want to find a way to stand up on my own without him. Hindi naman kasi sa lahat ng oras ay nandito siya sa tabi ko. May buhay rin si Pinokyo, at ayaw kong palagi na nasa akin ang bawat segundo ng buhay niya. Pero wala rin akong magawa, dahil alam kong sinusunod niya ang utos ni Supremo. "Do you need a hand?" "No. Thank you," I said coldly and held tightly to the wheel of my wheelchair. I manage to sit down, and my sweat falls. At least I can take a few steps now. "Don't force yourself, boss. I've been there, and I know how it feels. Just let it go. Don't think about it, and enjoy everything around you." "Enjoy your fucking ass," I muttered when my butt landed on the seat of the wheelchair. Bahagya siyang natawa at ibinigay na
Feleona's POV . Hindi man ganoon ka garbo ang pagsalubong sa amin ni Nonno ay ito naman ang hiniling ko. I don't want it to be like the last time when I came here with Gabriel. I want it simple, as no one knows us like we are ordinary people. "il nostro piccolo principe," salitang Italyano niya. Kahit na nanginig ang kamay niya ay hindi niya napigilan na haplosin ang mukha ni baby Gabby habang tulog na karga ko. "Oh, my poor, apo," tahimik na salita niya, at namuo agad ang luha sa mga mata niya. I pouted and felt like crying when he caressed Gabby's face. Knowing that I am here now, and there is no longer a Gabriel, is a painful feeling. Sa totoo lang, kanina pa ako kabado sa sarili at kanina pa gustong pumatak ang luha ko nang makaapak ako sa lupang ito. Pakiramdam ko naiwan ko ang puso ko rito noong umalis ako, at ngayon na nandito ako ay bumalik lang ang lahat ng sakit at pagsisisi sa loob ko. I miss him so much, and I wish that wherever he is now, hopefully, he's at peace.
Feleona's POV . "Hi, baby. It's your godmother here. Ang gwapo mo talaga. Nagmana ka sa daddy mo. . . ang mga mata mo, ang makakapal na kilay mo na parang galit ka yata makatitig sa akin, baby ano? At ang muscles mo? Tsk, nagmana sa daddy. Tiyak magiging marine ka rin katulad ng daddy mo." Napangiwi ako nang marinig ito at nilingon ko na siya. "Navy marine, Carmella," pagtatama ko sa kanya. Napalingon agad siya sa akin at bahagyang natawa. "Oh well, mgkapareho lang naman ang lahat. Walang pinagkaiba!" pilyang ngiti niya. Ibinalik na ang mga mata kay Gabby at masaya siyang nakikipaglaro sa bata. I don't know why until now she's still here. Tatlong buwan na! At mukhang walang plano na bumalik si Carmella ng Italya. I have no complaints. I like this anyway because she helped me a lot with looking after baby Gabby. Elsa manages to start a job on the nearby farm a few kilometres away. And Carmella doesn't work. She doesn't need to work, I bet. Marami naman kasing pera ang bruha. "Fo
Gabriel's POV . "Bilib talaga sa ako tigas ng puso mo, Gabriel. Until when are you going to act like this? Hindi ka ba naawa kay Feleona? Sa magiging anak ninyong dalawa?" My hand fisted, and my jaw clenched while listening to her. Every day was the same, and it was constant torture for me. Do I like this? No, I never like this, and I don't want this to happen. But what else is left to take the risk? One mistake was enough, and I don't want to repeat it. She will suffer more if she sees me like this. Gamit ang kamay ay pinagalaw ko ang wheelchair para makalayo sa kanya. Ang personal na nurse ko agad na is Constantine, ang umalalay sa akin para makatayo ako at makapasok sa loob ng banyo. "Gabriel! Listen to me. I want to fly to Australia because I have had enough of this! If you are stubborn, then nothing is left for me to do. I have done my part, Gabriel, and the Supremo is looking good. . . After all, he beats the hell out of his cancer. Huh, tama nga naman ang kasabihan na mas