MATAMLAY na umuwi ng bahay si Kira. Maagang natapos ang klase nila kaya may oras pa siyang magluto ng meryenda. Wala pa si Dimitri pero dinamihan niya ang nilutong spaghetti. Nang maluto ang spaghetti ay tumambay siya sa hardin malapit sa swimming pool. Binuksan niya ang payong na nasa gitna ng lamesang bilog at doon pumuwesto. Sumunod sa kaniya si Misty at humingi ng kinakain niya. Giniling na baka lang ang binigay niya rito. Dahil sa huling pag-uusap nila ni Luther, natakot na siyang makita ito ulit. Iba kasi ang pakiramdam niya nang makaharap ito. Nangako siya sa kaniyang sarili na hindi na niya ulit kakausapin si Luther. Naubos na ang pagkain niya nang dumating si Dimitri. Hindi ito tumuloy sa bahay at kaagad siyang nilapitan. Hindi siya nakahuma nang siilin siya nito ng halik sa mga labi. “Ano’ng kinain mo?” kunot-noong tanong nito. “Ano, spaghetti. Nagluto kasi ako,” nakangising tugon niya. “Can I have some?” “Oo naman! Tinirhan talaga kita. Wait lang, kukuha ako.” Tumayo
GIGIL na gigil si Dimitri habang pinapanood ulit ang video nina Kira at Luther. Kailangan niyang makuha ang recorded CCTV footage sa area kung saan nakuha ang video. Makikita rin doon kung sino ang pumuslit ng video. He didn’t blame Kira after re-watching the video. Malinaw kasi na walang interes si Kira sa sinasabi ni Luther. Mahina ang mga beses kaya hindi niya maintindihan ang sinasabi, siguro dahil medyo malayo ang kumukuha ng video at ganoon din ang boses ng nag-uusap. Luther was forcing Kira to talk to him and was obviously emotional. He went to the CEG for the emergency meeting. Wala naman siyang balak magtagal dahil maggagabi na. Pinag-usapan lang ng grupo ang dapat na solusyon sa biglang pagbagsak ng stock nila sa underground black market sa pandaigdigang datos. Kailangan nilang maghikayat ng maraming investors upang mapalaki pa ang stock at hindi sila masasapawan ng ibang mafia organization. Dahil sa matinding traffic ay inabot siya ng tatlong oras sa biyahe at sumaglit
NAUDLOT ang klase nila Kira nang may pumasok na mga lalaki sa classroom nila at dinampot si Ferry. Nagwawala ito pero hindi nakapalag. Wala silang alam sa nangyayari at walang abisong pumasok ang mga lalaking naka-itim, staff din ng school. “Ano’ng nangyayari?” balisang tanong niya. Napapatayo na rin siya. “Baka may kasalanan si Ferry,” ani Shaira. Dumating naman ang adviser nila at pinatahimik sila. Umupo naman silang lahat at nakinig sa guro na nagsasalita sa harap. “Anyone who was involved to Ferry’s violation will also get the punishment. For your information, matatanggal na rito sa school si Ferry,” sabi ng guro. Umugong na ang bulungan. “Bakit po, sir?” tanong naman ng isang lalaki sa likuran. “It’s about Kira’s scandalous video with Sir Luther. The staff proved that Ferry was responsible for taking a video and uploading it to social media using her dummy account. Those acts were a serious offense, and she will automatically kick out of this school. And those who helped Fe
DAHIL matutuloy ang pagsali ni Kira sa beauty contest ng school, ganado na siyang mag-review para sa exam. Sabado ng hapon pag-uwi galing school ay isinama niya si Shaira sa bahay. Pumayag naman si Dimitri at natuwa pa dahil pinakita niya ang result ng long quest niila. Mataas ang score na nakuha niya. Bago mag-review, nagluto pa sila ni Shaira ng meryenda nilang pizza pie. Na-amaze siya kay Shaira dahil magaling itong magluto. “Mahilig kasi ako magluto kaya inaral ko,” sabi nito. Mabilis namang naluto ang pizza nila. Saktong pumasok sa kusina si Dimitri. Busy ito sa opisina nito pero biglang ginutom sa amoy ng niluluto nila. “Nagpaturo ako kay Shaira magluto ng pizza, Dimitri!” aniya. “Wow! That’s nice. Hindi na tayo bibili sa labas,” ani Dimitri. Inilabas na ni Shaira ang dalawang pizza pie na sabay naluto. Dinamihan nila ang cheese nito kaya lalo siyang natatakam. Alam niya na paborito rin ito ni Dimitri lalo maraming olives at bellpepper. “Madalas ako mag-bake nito dahil gu
HINDI mapakali si Dimitri habang lulan ng kotse. Pauwi na rin siya kaso buhol-buhol na ang traffic. Naka-ilang tawag na siya kay Kira pero hindi ito sumasagot simula pa alas dos ng hapon. Noong tawagan naman niya si Conard, sinabi nito na nakauwi na ang mga ito. Isinama umano ni Kira si Shaira sa bahay. Imposibleng natulog si Kira na naroon si Shaira. Gabi na, hindi man lang nagtanong si Kira kung magluluto ba ito, bagay na madalas nitong gawin. Minsan kasi ay nagdadala na siya ng lutong pagkain kaya hindi niya ito pinaluluto. Pagpasok sa kaniyang property, sinalubong siya ni Conard sa parking lot. Kaagad siyang bumaba bitbit ang bag ng kaniyang laptop. “What happened?” bungad niya rito. “Uh, kasisilip ko lang po sa bahay n’yo, madilim naman sa loob. Naka-lock ang gate at walang abiso n’yo kaya hindi ako pumasok. Naisip ko baka nakatulog si Ma’am Kira,” ani Conard. “What about Shaira? Umuwi na ba siya?” “Hindi pa nga po. Baka nariyan lang sila sa loob. Pumasok din kanina sina Ate
HINTAY nang hintay si Dimitri sa pagbabalik ni Kira ngunit inabot na ng thrity minutes, wala pa ito. Mamaya ay bumalik si Sonia, wala si Kira. Balisang-balisa ito. “Where’s Kira?” tanong nya. “Don, nawala si Kira. Hindi ko siya makita sa banyo kahit sa labas. Pero may nakakita kay Shaira sa likod ng cafeteria na walang malay. Naiwan din doon ang cellphone at bag ni Kira, napulot ko,” lumuluhang sumbong nito. Inabot nito sa kaniya ang cellphone ni Kira at bag. “Sh*t!” bulalas niya. May dumampot kay Kira! “Paanong nakalusot ang hayop na ‘yon? Mahigpit na ang security!” Nanggalaiti na siya. Inutusan niya ang mga tao niya na halughugin ang paligid. Ang problema, hindi suot ni Kira ang kuwintas na may tracking device. Ang suot nito ay ang bagong bili niyang alahas na terno sa hikaw at bracelet para tugma sa gown nito. Tinaon ng kidn*pper na busy ang lahat at ayon kay Conard, inisa-isa naman ng secutiry personnel ang lahat ng taong nakapasok. Isang gate lang ang daanan pero may isa pan
“L-LUTHER?” bigkas ni Kira nang maselayan ang mukha ng lalaki na nagtanggal ng maskara. Kumurap-kurap pa siya sa akalang nagmamalikmata lamang siya. Pero hindi, totoong si Luther ang kaniyang kaharap. Lumuklok ito sa bandang paanan ng kama. “I’m sorry, I need to do this to save you,” sabi nito. “I-Ikaw ang kumuha sa akin sa school?” gilalas niyang tanong. “Yes, pero inutusan ako ng dad ko. Kaso may natuklasan ako kaya nagdesisyon ako na kunin ka ulit sa tauhan niya.” “A-Anong natuklasan?” Tuluyang kumalma ang kaniyang sistema. Bahagyang napayuko si Luther at nanilim ang anyo. Bakas sa imahe nito ang lungkot at sakit. Hanggang sa naselayan niya ang butil-butil nitong luha na lumaya mula sa mga mata nito. “I've been fooled in my entire life,” gumaralgal ang tinig na usal nito. Bumigat ang pakiramdam niya sa dibdib habang naktitig kay Luther. Ramdam niya ang sakit na nababakas sa tinig nito. “A-Anong nangyari?” tanong niya. Nabasag ang kaniyang tinig dahil sa nagbabadyang mabiga
DAHIL namo-monitor ni Simion ang kilos niya, hindi ginamit ni Dimitri ang kaniyang cellphone. Iniwan lang niya ito sa bahay at bagong cellphone ang kaniyang ginamit. Upang matiyak na hindi mapurnada ang plano, uunahin nilang tatapusin si Simion. Wala siyang tiwala na kaya itong patayin ni Luther. Pinagtapat na rin niya kay Sonia ang totoo tungkol kay Luther. Nagmakaawa ito sa kaniya na huwag niyang patayin ang anak nito. Hindi masasaktan si Luther kung maayos itong maki-cooperate sa kanila. Kahit apat na oras lang ang naitulog niya, aktibo pa rin siya sa pagpaplano sa pagsugod sa teritoryo ni Simion. Katuwang naman niya ang mafia leaders ng Cosa El Gamma local branch. At sa tulong din ni Chase ay nakakuha sila ng sapat na impormasyon, natantiya kung gaano kalakas ang kalaban. Nasa opisina siya ng CEG nang tawagan niya ang cellular number ni Luther, na binigay ni Leoford. Tanghali na kaya tiyak na masasagot na nito ang tawag. “Hello!” ani Luther sa kabilang linya. “It’s me, si Dim