"Kailangan kong bumalik.. si Mommy.. si Dad.. Enzo babalik ako..."
Paos niyang sambit habang nagpupumilit na kumawala sa mahigpit na pagkakahawak sa kanya ni Enzo. "E--Enzo ano ba! Bitiwan mo ako! Babalik ako sabi eh!" "Sianne hindi natin pwedeng gawin iyon! Mapapahamak tayo!" "Wala akong pakialam! Hindi ko sila pwedeng iwan! Hindi ko sila iiwan!" She tried to struggle again, but his hold of her is firm and tight. Wala talaga itong balak na bitawan siya kahit maubos man ang lakas niya sa kakapiglas. Bagkus ay mahigpit siya nitong niyakap. He is trembling too. Kung sa takot rin o dahil sa simpatiya sa kanya hindi niya alam. "Sabi mo magiging okay lang sila.. sabi mo walang mangyayari sa kanila.." Halos wala ng boses na sabi niya. Her tears are blinding her as she watched the blazing fire infront of her. If it was a nightmare, can please someone wake her up? "Hanapin ninyo si Lorenzo at ang anak ni Anton! Hindi pa nakakalayo ang mga iyon!" A voice as fierce as the fire thunder near them. It made her swallowed. She felt Enzo hands tightened on her. "Lets go!" Anas nito. Pero hindi na niya iyon binigyan ng pansin. Pinigilan niya rin ang paghila nito. She was already out of strength. Wala na siyang lakas para tumakbo pa. Ultimo ang takot sa kanyang kaibuturan ay tila tinakasan na siya. "G-Go Enzo. Iwan mo na ako." She already lost all her hope for living. Para saan pa ang pagpupumilit niyang mabuhay kung wala na rin naman siyang babalikan pa? Judging by the gunfire earlier and the blazing fire of their house, imposibleng ligtas pa ang kanyang magulang. If they managed to run away, imposible ring hahayaan na lamang sila ng mga taong iyon na makatakas gaya ng wala rin ang mga itong planong hayaan sila ni Enzo. "Nababaliw ka na ba? Paano mo nasabing iwan kita rito?!" Enzo muttered in wide eyes. Baliw? Huh! Malapit na. Bahaw siyang tumawa. Who on earth won't go insane after experiencing this kind of nightmare? She is barely holding onto her sanity right now. "Let's go. How could you think that I could leave you here alone? Alam mo bang mas importante ka pa kaysa sa buhay ko, huh?" His voice crooked. Mapait niyang ipinikit ang kanyang mga mata. "There's no hope for us. Hindi na tayo makakatakas pa sa kanila." Mahina niyang sabi. Enzo shake his head. "No. Makakatakas tayo. Ilalayo kita rito." She continue to shake her head. Her tears are pouring hopelessly. Hinarap siya nito at hinawakan ang kanyang magkabilang pisngi. "Listen Sianne. You will get out of here alive. You need to. Nangako ako kay tito Anton at kay tita Elsie na poprotektahan kita. And I'll do that no matter what happen. I'll protect you. So please help me. Hmm?" Mas lalo lang siyang napaiyak sa nakikita niyang determinasyon sa mga mata nito. When he pull her for the second time, hindi na siya nagmatigas. Gaano man ka nanginginig ang kanyang mga tuhod ay pinilit niyang ihakbang ang mga paa at sumunod sa hila nito. "Hanapin ninyo! Hindi sila pwedeng makatakas!" Palapit na palapit sa direksyon nila ang ang boses na iyon. At kasabay niyon ay ang tunog ng palapit ring mga yapak ng paa. Clearly, they are near them. Para ngang nasa likod lang nila. Ang inisip niyang iyon ang naging dahilan para mas lalo niya pang binilisan ang pagtakbo. She is running out of breath, her feet is in pain, but she keep on running. As fast as she could. With her tears blinding her eyes. "Ahhg!" She stumbled on a root of a tree and fall. "Sianne!" Nabitawan siya ni Enzo. "Dito! Naririto sila sa bandang ito!" Ang sigaw niya ang naging dahilan para matunton ng mga naghahanap sa kanila ang kanilang kinaroroonan. Mariin siyang napalunok. "Sianne..." Enzo immediately hold her hand. Tinulungan siyang makatayo. "Ahgg.." Napaigik siya sa naramdamang sakit ng kanyang kaliwang paa. Tingin niya, nabali ang kanyang buto. "Kaya mo bang tumayo? Come.." Hell Enzo! No.. Ang sakit! She wanted to blurted that out, but her throat was already dry from fear and from crying. And she cried more as she force herself to stand. Ang sakit, pero kailangan niyang tiisin. Hindi siya pwedeng bumigay. Hindi ngayon na alam niyang may madadamay kung gagawin niya iyon. Enzo will never leave her alone. Kaya kahit masakit, kahit pakiramdam niyang hinihiwa ng pinong-pino ang kanyang paa ay tumayo siya. Tumayo habang mariin na kagat ang labi para hindi umalpas ang kanyang daing. She managed to stand and take her step. "Konting tiis lang Sianne. Malapit na tayo sa inihanda kong sasakyan." mahinang sabi ni Enzo na patuloy siyang inaalalayan. "Naroroon sila!" Diyos ko! Kasabay ng sigaw na iyon ay ang pagputok ng baril. "Ahh!" Napasigaw siya. But they didn't stop from running. They didn't even bother to look back. Hindi niya na rin alintana ang sakit ng kanyang paa. She continue to follow Enzo as he pulled her with all his might. "Gago! Bakit mo pinutukan?!" Narinig niya pang nangagalaiti na mura ng isang lalake mula sa grupong iyon. "Paano kung natamaan mo ang anak ni Anton? Alam mo ba kung ano ang mangyayari sayo kapag nagkataon? Kabilin-bilinan ni boss na kailangan niya ng buhay ang babae!" "We're almost there. Konting tiis nalang." hinihingal na sabi ni Enzo. Hinigpitan pa nitong lalo ang paghawak sa kanyang kamay. Alam niyang alam nito ang iniinda niyang sakit. Ipinagpatuloy nila ang pagtakbo. Ngunit bigla ring napatigil kapagkuwan. "Shit!" Napamura ito. Hinihingal na sinundan niya ang tinitingnan nito. Di kalayuan sa kanila ay isang liwanag. Ngunit hindi iyon liwanag ng buwan o ng isang ilaw. It was a light came from a raging flame. "E-Enzo.. yung sinasabi mong sasakyan, diyan mo ba--" Tiningnan niya ito, and one look on his face tells it all. Those men found the car and they burn it so they can't escape from them. She close her eyes in vain. Wala na. Kagaya ng sasakyang iyon na unti-unting nagiging abo ay ganoon din ang katiting na pag-asa na meron siya. Slowly, it also burn into plain ashes."Mukhang alam na nila na dito tayo papunta. We need to get out of here before they'll find us." Madilim ang mga mata at tagis ang bagang na sabi ni Enzo. Inayos nito ang pagkakasukbit ng armalite nito na tila inihahanda na nito ang sarili para gumanti ng putok. "Let's go this way, Sianne." He pull her once again. This time, to the opposite direction kung saan mas makapal at matataas ang mga talahib. Hindi na siya nito binigyan ng pagkakataong tumutol. They run into that dark side of the woods not minding the sharp torn of those unknown bushes slashing her flesh. Kahit ang mga matutulis na bato na kanyang natatapakan ay hindi na rin niya alintana. Those sharp rocks and twisted roots of the trees is adding an extremely pain into her already swollen feet. "Sa dulo ng gubat na ito ay ang highway. Pilitin mong makarating doon at humingi ka ng tulong. Sa ganitong oras may mga iilan ng dumadaang sasakyan ng mga magsasaka na papuntang bayan upang mag deliver ng kani-kanilang mga panind
"Sianne, siya si Lorenzo. Simula sa araw na ito, dito na siya sa atin titira." Isang patpatin na batang lalake ang nadatnan niya sa kanilang bahay ng umuwi siya mula sa pinapasukang paaralan. Kasama itong umuwi ng kanyang ama mula sa ilang buwan na naman nitong hindi pagpapakita sa kanila. "Say hi to him Sianne.." nakangiting sabi ng kanyang Mama na inakay pa siya. Pero pumiglas siya. Tiim ang mga labi lang niyang tiningnan ang kaharap na noo'y tahimik lang din at blanko ang ekspresyon. "Pasensiya ka na Enzo, hindi kasi sanay si Sianne na may ibang tao kaming nakakasama sa bahay." Umangat ang tingin nito sa kanyang ama pagkunwa'y kiming ngumiti. "O-Okay lang po tito Anton.." sagot nito saka muling ibinalik sa kanya ang mga mata. She smirked. Her eyes were on her Father's hand. Magiliw itong nakaakbay sa balikat ng kaharap. "Papasok na po ako sa room ko mommy." sabi niyang hindi na tinapunan ng tingin ang mga kaharap. Tuloy-tuloy ang ginawa niyang paghakbang at walang lin
Pero hanggang kailan nga ba mananatili sa puso ni Sianne ang panibugho at pagkairita na nararamdaman nito para kay Enzo? "Mommy! Mommy!" Nanginginig na sigaw ni Sianne habang matulin ang takbo. Sa kanyang braso ay sukbit niya ang backpack na halos hinihila na lamang niya. She is crying histerically. Hindi na siya nag abalang lumingon sa sumusunod sa kanya sa takot na baka maabutan siya nito sa oras na lumingon siya. She continue her run while screaming mercy. At mas lalo pang nadagdagan ang takot niya sa naririnig niyang sunod-sunod nitong tahol na tila galit na galit. The black dog eyes shows no mercy. He is running after her angrily as if he wanted to devour her alive. "Mommy! Daddy!" She cried again. Deep inside her, she is wishing earnestly for someone to help her. But seems like no one has heard her. Walang katao-tao ang daan kung saan siya naroroon. "Aghh" Alam niyang may hangganan ang lakas niya. At kasabay ng huling sigaw niyang iyon ay ang tuluyan niyang pagbag
"Enzo!" Hinihingal at pabiglang napabangon mula sa kinahihigaan kama si Asianna para lamang mapakunot-noo ng mapansin ang hindi pamilyar na kwarto kung saan siya naroroon. "You're awake." Isang baritonong boses ang narinig niyang nagsalita. Agad niyang inangat ang ulo sa pinagmulan niyon. Isang bulto ang nasilayan ng kanyang mga mata na kampanteng nakadekwatro sa couch kanugnog ng malawak na kwartong iyon. Ibinababa nito ang hawak na papeles sa gitnmg mesa at tumayo. She just stare at him blankly, wondering who the hell is that man. Nang humakbang ito palapit sa kinaroroonan niya ay sinundan niya lamang ito ng tingin. Still in faze. "Kumusta ang pakiramdam mo? Gusto mo bang tumawag ako ng Doctor?" Nang marinig niya muli ang malamig at baritono nitong boses ay saka pa lamang siya tila natauhan. Napapitlag siya. He's already on the side of bed. She swallowed. Inangat niya ang kanyang tingin papunta sa mukha nito and the first that capture her attention is his eyes. Its
As she follow him, her eyes also wander around. Hindi niya mapigilan ang sarili na gawin iyon dala na rin siguro ng katanungan kung nasaan siya sa mga sandaling iyon. And as she do so, all she can see around her is luxury. Mula sa kwartong pinanggalingan niya hanggang doon sa pasilyo ng hinuha niyang ikalawang palapag. The chandelier, the antique vases on each of the corners and the paintings hanging on the wall, lahat ng iyon ay hindi nakaligtas sa kanyang mga mata. And seeing all of that, she knew that the man infront of her is no ordinary person. The luxury infront of her tells it all. As well as the man himself. She continue to follow him, and as she take her every step, her eyes darted on his back. Sa likod nitong tila moog na hindi kayang itumba ng kahit na ang pinakamalakas na bagyo. He has broad and firm shoulder, matangkad din ito sa karaniwang lalake at solido ang pangangatawan. Nababakat iyon sa suot nitong puting t-shirt. Marahan lang nitong inihahakbang ang mga paa, n
"Maraming salamat ulit. Hinding-hindi ko makakalilimutan itong tulong na ginawa mo sa akin." Sabi niya ng huminto ang sasakyan di kalayuan sa terminal ng jeep papunta sa kanilang bario. Nasa bayan na sila ng San Diego. Pero mula doon ay sasakay pa siya ng jeep papunta sa bario nila. A thirty minutes ride perhaps. Nag presinta naman kanina si Rigen na ihatid siya hanggang sa kanila pero mariin niya iyon tinanggihan. Ayaw na niyang higit na maka abala pa sa mga ito. She had already done enough of that last night. Isa pa, hindi naman mismo si Rad ang nag offer. Kahit nga ang pagsabay niyang ito papunta sa bayan ng San Diego ay si Rigen lamang ang nag alok. "May business meeting si Rad sa San Diego, sumabay ka nalang sa amin." Alok nito kanina. Nakapagpalit na siya ng damit, a pair of jeans and shirt. Courtesy of the man Rad asked to buy for her earlier. Magpapaalam na sana siya sa mga ito ng alukin siya ni Rigen. Saglit na dumako ang sulyap niya kay Rad. He was busy tal
Isang sulyap muli ang ginawa ni Asianna sa papalayong sasakyan nina Rad bago siya umakyat sa jeep na papunta sa kanilang barrio. Naghanap siya ng mauupuan, at ang tanging bakante na lamang ay ang espasyong nasa dulo. Inayos muna niya ang suot na sumbrerong itim na binili niya sa ibaba kanina at bahagyang tinakpan hanggang kalahati ng kanyang mga mata. She need to be cautious. Baka nasa paligid lamang ang mga kriminal na iyon na humahabol sa kanila kagabi. Hanggang ngayon hindi pa rin kayang iproseso ng utak niya ang lahat ng mga nangyari. Hindi niya kayang tanggapin ang lahat. Deep inside her, she already has a hunch that it has something to do with her father. Those criminals knew him as well as Enzo. Hindi niya lang talaga matukoy ang eksaktong dahilan. Maybe it was the reason why her father rarely go home to see them. May kinalaman kaya iyon sa trabaho nito? Ngayon niya lang narealize na wala pala siyang gaanong nalalaman tungkol sa ama. Kung saan ito ipinanganak, kung anon
Magulo at maingay ang loob ng San Diego police station ng pumasok siya. Isang lalake ang tingin niyang kahuhuli lamang ang sanhi ng kaguluhan. Halatang lasing ito habang nagpapalag sa hawak ng dalawang pulis. Sa kabilang bahagi ng presinto ay isang babae na may mga sugat at pasa ang mukha ang umiiyak habang alalay ng dalawa pang babae. "Lorie, sige na, patawarin mo na ako. Pangako, hindi ko na uulitin. Magbabago na ako. Lorie.." Nagmamakaawang sabi nung lalake sa babaeng sugatan. "Hah! Ganyan din ang ipinangako mo nung huling napresinto ka dahil sa pananakit mo sa asawa mo!" Iritadong sabi ng pulis. "Pangatlong beses na ito! Misis Espinosa, sana naman sa pagkakataong ito hindi ka na magdadalawang isip na ipakulong itong sadista mong asawa. Huwag mo ng hintayin na tuluyan ka niyang mapatay o isa sa mga anak ninyo!" "Sa pagkakataong ito tutuparin ko na. Magbabago na talaga ako. Pangako. Lorie mahal, huwag mong gawin ito. Isipin mo ang mga anak natin." Suminghot ang babae. "H
"Where are we going?"Di niya napigilang tanong habang binabaybay nila ang kalsada papunta sa kung saan. Infront of them and on the side walk is the busy people who come and goes. Hindi na siya nakapagtanong kanina ng sabihin nito na may pupuntahan sila. Para saan pa? Kung sa huli ay ito rin naman ang masusunod.But the deafening silence inside the car is overbearing. Kaya kahit nakapikit ito ay naglakas-loob siyang magtanong. She tilted her head and look at him in puzzle. Nanatili pa rin itong nakapikit. Seems like he falls asleep. Kaya ibinaling niya ang tingin kay Rigen na siyang nagmamaneho ng sasakyan. Tiningnan siya nito sa front mirror. A faint smile plaster his lips."The answer to your question mrs. Romanov." mapaglarong sabi nito matapos na ihinto ang SUV.Nang idako niya ang mga mata sa labas, doon lang niya napagtanto na nasa parking lot sila ng isang kilalang mall. Hindi man lang niya iyon napansin.Magtatanong pa sana siya kung ano ang kanilang ginagawa doon ng maunah
She tried to cast the incident of captain Jimenez on her mind and play the lovable wife of Radley as he introduce her to his employees.Pinilit niyang ngumiti kahit sa kaloob-looban niya ay puno siya ng mga pangamba.Hindi na rin niya gaanong binigyan ng pansin ang mga nagtataas ng kilay sa kanyang presensiya. Some welcome her with joy and acknowledge her as Radley's wife. She also knew that some of the woman there envied her, pero ang iba mahahalata talaga sa mukha ang disgusto.But she don't care anymore either they welcome her or not, she won't stay that long anyway. Kung siya nga ang tatanungin hindi na niya nanaising ipakilala pa siya nito sa lahat. If it must, she wanted to stay in low profile para wala ng masyadong tanong kapag dumating ang araw ng kanilang paghihiwalay.Kaya lang alam niyang imposible na mangyari iyon. Radley is known in the society, at mahirap takasan ang mata ng social media. Isa pa, kung nais nilang maging kapani-paniwala ang kanilang palabas lalo na sa mat
'Man was found dead by a local farmer early this morning at sitio Buena in the municipality of San Diego.' Iyon ang headline ng balitang di sinasadyang nakita niya sa isang newspaper na nasa ibabaw ng mesa. Pero ang higit na nagpanginig sa kanyang mga kamay ay ng makita ang malinaw na larawan ng lalake sa ibabang bahagi. One with clearer picture in his police uniform, at ang sa kabila naman ay ang larawan kung saan nakita ang bangkay nito. Hindi na niya kailangan basahin ang detalye ng pangalan dahil kilalang-kilala niya ang mukhang iyon kahit isang beses pa lamang niyang nakita. Si kapitan Jimenez ng bayan ng San Diego! Sa gulat ay nabitawan niya ang newspaper. Naging sanhi iyon para umangat ang tingin ni Radley sa direksyon niya. Hindi niya man ito nakikita alam niyang nakarehistro sa mga mata nito ang pagtataka habang nakatingin sa kanya. She remain her terrified eyes at the newspaper on the floor. Doon ding napukaw ng kanyang atensyon ang petsa ng pangyayari. It happened th
The moment Serrah turn her gaze, her smile immediately fades and her eyes narrowed. Halatang-halata na hindi nito nagustuhan ang kanyang pagdating, at marahil hindi din inaasahan.And the feeling is mutual. Dahil sa mga sandaling iyon hindi niya rin inaasahan na dadatnan niya ito doon sa opisina ni Radley lalo na ang makitang kumportableng-kumportable itong nakaupo na para bang sanay na sanay na ito doon."Oh hi... it's nice to see you again Sianne." Sabi nitong sabay tayo. Malapad na ang ngiti nito sa labi na para bang nagagalak itong makita siya. Ngunit ang mga mata nito ay naroroon pa rin ang kislap ng kadiliman. Hindi nito iyon nagawang itago.She chuckled at herself. The worst actress of the century.Ikinataas niya rin ng kilay ng makitang halos lumuwa na ang dib-dib nito sa suot, at ang lalaylayan ng damit ay hindi halos umabot sa gitna ng hita nito, showing her flawlessly legs. At ang baywang nito, is that naturally small o ipinagawa nito iyon? She didn't noticed it when they
Sinubukan pa rin kontakin ulit ni Asianna si Enzo sa lumipas na mga araw. Nagbabaka-sakali siyang makakausap na niya ito kahit saglit lang. Ngunit kagaya ng mga nauna na niyang subok ay ganoon pa rin ang kanyang naririnig sa linya ng kanyang cellphone. Either unattended or out of coverage area.At sa tuwina, sa panlulumo lamang nauuwi ang bawat subok na kanyang ginawa. Magkagayon man hindi siya nawawalan ng pag-asa dahil alam niya darating din ang araw na muli silang magkikita. Because Radley is also doing his part to look for him.Ilalapag na sana niya ang cellphone sa mesa ng tumunog iyon. Lumitaw sa screen ang pangalan ni Radley na siyang tumatawag sa kanya sa mga sandaling iyon.Tatlong araw din itong nanatili sa penthouse dahil sa sugat nito. Kanina lang itong pumasok sa opisina dahil may kailangan itong ayusin.At dalawang oras pa lang yata buhat ng umalis ito."Hello..""Be ready in thirty minutes. Papunta na si Rigen diyan para sunduin ka. I will introduce you to the employee
Her inside started to panic. Dali-dali niyang inihakbang ang mga paa patungo sa hagdan pagkunwa'y halos takbuhin na ang pagbaba. Wala na siyang pakialam kung matalisod siya o mamali ng hakbang. Ang nais niya lamang sa mga sandaling iyon ay ang makalapit agad rito."Hey, dahan-dahan lang!"Narinig niya pang saway ni Radley. Agad din itong humakbang upang salubungin siya. But she didn't listen. Tumakbo pa rin siya. Nagsisimula na siyang manginig. Just a few days ago, she experienced the same scenario. Kay Enzo, sa kanyang Daddy.. ang ayos ng mga ito ng makita niya. Parehong duguan. And now... It happened again."I'm okay Sianna. Don't run!" Sumigaw na si Radley. Pero gahibla nalang ang kanyang narinig. Blangko na ang kanyang utak. The moment she saw the blood, ang agad na pumasok sa kanyang isip ay ang katako-takot na sinapit nina Enzo at ng kanyang ama.Nang makalapit ay agad na sinalo ni Radley ang nanginginig niyang katawan. If he didn't do it, baka humandusay na siya."Hey, look
Mula sa kinatatayuan ay kagat-labi niyang minasdan si Radley habang abala ito sa pakikipag-usap kay Rigen sa cellphone nito habang nakatayo doon sa bintana.They are in the middle of their hot kiss when his phone rings na naging dahilan ng pagputol ng kanilang pingsasaluhang halik na sigurado niyang mauuwi sana sa isang mainit na pagt*t*lik kung hindi lang naistorbo.Noong una ay wala marahil itong balak na sagutin ang tawag dahil hindi nito iyon pinansin. But the caller is persistent kaya sa huli ay napilitan itong tumigil sa paghalik sa kanya at kinuha iyon.Tiningnan pa siya nito bago nito sinagot ang tawag. And the only thing she heard is him mentioning Rigen name before he distance himself and walk towards the window.At dahil mukhang seryoso ang pag-uusap ng dalawa ay nagdesisyon siyang lumabas na lamang sa silid na iyon. Ngunit hindi pa man siya tuluyang nakakarating sa pinto ng maramdaman niya ang presensiya ni Radley sa kanyang likod. Tumigil siya at bumaling rito. "There'
Hindi nalang isinatinig ni Asianna ang pumasok sa isip na iyon. Until Radley was done doing the dishes, she remain on her seat watching him silently."A-Ano 'to?" Kunot noong angat niya ng tingin rito. Pagkunwa'y muling ibinalik sa paper bag na nasa office table nito.She may sound stupid dahil malinaw namang makikita sa labas ng paper bag ang logo ng isang sikat na brand ng cellphone. Pero hindi naman iyon ang ibig niyang sabihin sa kanyang tanong. At alam niyang alam din ni Radley kung ano ang kanyang tinutukoy.Matapos ang kanilang agahan ay inilibot siya nito sa buong loob ng penthouse gaya ng sinabi nito kahapon sa kanya. The guestrooms, his exercise room, the pool on the left wing, and the master bedroom kung saan siya nito dinala kagabi. He showed her every room, maliban sa isa. His 'private room'. Kung bakit hindi nito iyon ipinakita sa kanya ay wala siyang ideya. Or it could be that he knew that she already saw it last night kaya hindi na ito nag abalang dalhin siya doon.A
"Hello... Sino ka? Sino ka!" Pero wala ng sagot mula sa kabilang linya. Tanging tunog ng pagbaba ng telepono nalang ang kanyang naririnig. Kunot-noong tiningnan niya pa ang hawak bago iyon ibinalik sa lalagyanan. The caller was a male. She has no idea who it was dahil bago niya napagsino ang boses nito ay ibinaba na nito ang telepono na tila nagmamadali. Ni hindi nga yata umabot ng dalawang segundo ng ito'y nagsalita. Ni hindi na siya nito binigyan ng pagkakataong mag hello. Because the moment she lifted the telephone, he immediately talk and gave her warning. In one full rush sentence. Ngunit hindi lang iyon, ang ipinagtataka niya ng labis ay ng maisip na tila alam ng caller na siya agad ang sasagot sa telepono. Hindi na naalis sa kanyang isip ang tawag na iyon. Naiwan iyon ng katanungan sa kanyang utak na hindi niya alam kung paano sagutin. Who was that man? Bakit binigyan siya nito ng babala? At paanong nangyaring tila kilala siya nito? It was all a puzzle to her. Isang p