Chapter Five

"Sianne, siya si Lorenzo. Simula sa araw na ito, dito na siya sa atin titira."

Isang patpatin na batang lalake ang nadatnan niya sa kanilang bahay ng umuwi siya mula sa pinapasukang paaralan.

Kasama itong umuwi ng kanyang ama mula sa ilang buwan na naman nitong hindi pagpapakita sa kanila.

"Say hi to him Sianne.." nakangiting sabi ng kanyang Mama na inakay pa siya.

Pero pumiglas siya. Tiim ang mga labi lang niyang tiningnan ang kaharap na noo'y tahimik lang din at blanko ang ekspresyon.

"Pasensiya ka na Enzo, hindi kasi sanay si Sianne na may ibang tao kaming nakakasama sa bahay."

Umangat ang tingin nito sa kanyang ama pagkunwa'y kiming ngumiti.

"O-Okay lang po tito Anton.." sagot nito saka muling ibinalik sa kanya ang mga mata.

She smirked. Her eyes were on her Father's hand. Magiliw itong nakaakbay sa balikat ng kaharap.

"Papasok na po ako sa room ko mommy." sabi niyang hindi na tinapunan ng tingin ang mga kaharap.

Tuloy-tuloy ang ginawa niyang paghakbang at walang lingon-lingon na umakyat sa hagdan papunta sa ikalawang palapag kung saan naroroon ang kanyang kwarto.

Ewan niya kung bakit pero nahihimugto ang kanyang damdamin. Mabigat ang kanyang pakiramdam sa ipinakilala sa kanya ng kanyang Daddy.

At mas lalo pa iyon nadagdagan ng paggising niya kinabukasan ay makarinig siya ng tawanan na nagmumula sa ibaba. Bumangon siya sa kanyang kama at tinungo ang bintana. At doon nakita niya ang isang tanawin na nagpakuyom sa kanyang munting mga kamao.

Ang kanyang Daddy at si Enzo, masayang magkasama habang naliligo sa kanilang swimming pool.

Tumiim ang kanyang labi. Dark feeling again rose at the bottom of her heart. Hindi niya kayang pagmasdan ang tanawing iyon kaya agad siyang tumalikod at tinungo muli ang kanyang kama pagkunwa'y inis na nagtalukbong ng kumot.

Hindi siya sumabay sa mga ito na mag agahan ng umagang iyon. She busied herself on her sketch book at doon niya ibinuhos ang inis na kanyang nararamdaman.

As a child who only sees her Dad once in a blue moon, she wanted his attention only to her. Pero ngayong dumating si Enzo sa buhay nila mahahati pa yata ang atensyon nito sa kanilang dalawa. They seem close to each other. Mukhang matagal ng magkakilala ang mga ito.

Doon nagsimula ang disgusto niya kay Enzo. She don't want to admit it, but she's jealous. Jealous in the way her father treated him, at pati yata ang kanyang Mommy ay nakuha rin nito ang loob.

"S-Sianne, i-ipinapatawag ka ni tito Anton, m-maghahapunan na raw tayo."

Accompany by a faint knock, a sound of his stuttered voice was heard outside of her room door. At kasabay non ang pagbukas ng pinto.

"S-Sianne, kakain na daw."

He take a few step inside, pero bigla ring tumigil ng makita ang matalim niyang mga mata na bumaling rito.

"I-Ipinapatawag ka--"

"Hindi ka ba tinuruan sa inyong huwag pumasok sa kwarto ng may kwarto?" She hissed sharply, making him lost his words.

"At narinig kita. Hindi mo na kailangang ulit-ulitin ang sinabi mo. Hindi ako bingi."

Tumayo siya. Humakbang papunta sa direksyon ng pinto at walang pakundangan na nilagpasan ito.

"P-Pasensiya na."

Narinig niya pang sabi nito. Pero masyado siyang nilalamon ng panibugho para bigyan pa ito ng pansin.

"We will go to your school tomorrow to process Enzo's paper. Doon na rin siya mag-aaral sa pinapasukan mong paaralan Sianne."

Mula sa pagsubo ay gulat siyang napa-angat ng tingin sa ama.

Ano daw?

"T-Tito, hindi na po kailangan na paaralin ninyo ako. Masyado na po iyon nakakaabala--"

"No Enzo. Mag-aaral ka. You want to become a lawyer don't you?"

Naglapat ito ng labi. Saglit na idinako ang mga mata sa kanya bago yumuko.

"You're in seventh grade. Si Sianne naman ay grade five. Mas convenient nga iyon kay Sianne, may makakasama na siyang papasok at uuwi mula sa school. Hindi na masyadong mag-aalala ang mommy niya, is that right Sianne?"

Hindi siya nakasagot. She was stunned and at the same time, she's hurt. Hindi lang pala pagkupkop ang planong gawin ng mga ito sa bagong ampon, they will also planning to give him the life and the things she has. They will be sharing everything too. Their home, her parents attention, their love and support.. and now, even her school? Ano pa ang susunod nilang paghahatian?

"Ahm tito.." he darted his eyes at her again. Nag-aalinlangan.

Alam niyang alam nito na disgustado siya sa lahat ng mga nangyayari.

"P-Pwede naman pong sa public school nalang akong magpatuloy ng pag-aaral. Masyado na pong nakakahiya kung doon din ako sa school n-ni Sianne."

She smirked. Mabuti naman at alam mo kung saan ka lulugar!

But to her dismay, her father insisted.

"No Enzo, sinabi ko na.. mas convenient kung magkasama kayo ni Sianne sa iisang paaralan. Doon ka mag-aaral sa paaralan niya. And that's my final decision."

She gritted her teeth. He made that decision without asking her if she want him on the same school as her. Katunayan nga, parang wala ang presensiya niya sa harap ng mga ito sa mga sandaling iyon. And it made her really pissed!

Ang kanyang pagtitimpi ay tuluyang naputol sa eksenang iyon. Padaskol siyang tumayo, making them turn their heads on her.

"I don't care if you let him stay here with us, clothe and feed him or put him in school too. But not in mine! I will hate him forever if he does!"

Pagkasabi niyon ay tumalikod siya at walang lingon-lingon na tinakbuhan ang hagdan.

"Sianne!"

Both her parents called her. Pero nagbingi-bingihan na siya sa tawag ng mga ito.

<<<<<--->>>>>>

Mabilis siyang nagtalukbong ng kumot ng makarinig ng mahihinang katok sa pinto. Kung pwede lang, ayaw muna niyang makipag-usap. For sure, si Enzo na naman ang magiging topic kung sakali.

"Sianne, can we talk?"

Ang boses ng kanyang mommy. Hindi pa man siya nakakasagot ay naramdaman na niya ang paglundo ng kama, senyales na umupo ito sa tabi niya.

"I brought you some food. You didn't finish your dinner." sabi nito.

Paano pa siya makakatapos kung nawalan na siya ng gana dahil wala ng bukambibig ang mga ito kundi puro si Enzo?

"Darling please, look at Mommy."

Sinubukan nitong hilahin ang kumot na nakatalukbong sa kanya, pero pinigilan niya ito.

Hindi naman ito nagpumilit pa. Instead she heard her heave a sigh.

"I can feel that you don't like Enzo, but can you please don't be that harsh on him?"

She roll her eyeballs. Sabi na nga ba niya!

"Your Dad brought him here because he has nowhere to go. He lost both of his mom and Dad two months ago. They are our dear friends and your Dad promised them that we will take good care of Enzo. So can you please be good to him?"

Naramdaman niya ang mahinang paghaplos nito sa kanyang kamay pero hindi siya sumagot. She remain silent. Pouting under the blanket.

Wala siyang ideya na ganoon pala ang nangyari rito. Inaamin niya, may sumibol na awa sa kanyang puso, pero mas nananaig pa rin ang kanyang inis. Mabigat pa rin ng kanyang loob. Hindi ibig sabihin na dahil nawalan ito ng magulang ay pwede na itong basta-basta nalang dumating sa buhay nila at agawin ang atensyon ng mga magulang niya, lalo na ng daddy niya na minsan lang niya makita at makasama.

That night, her Dad also talk to her. And like her Mom, he also has the same agenda, only that he assured her that no one can take her place on his heart.

Pero kahit anong sabihin ng mga ito, the indifference she felt toward Enzo remain the same.