Chapter Six

Pero hanggang kailan nga ba mananatili sa puso ni Sianne ang panibugho at pagkairita na nararamdaman nito para kay Enzo?

"Mommy! Mommy!"

Nanginginig na sigaw ni Sianne habang matulin ang takbo. Sa kanyang braso ay sukbit niya ang backpack na halos hinihila na lamang niya.

She is crying histerically. Hindi na siya nag abalang lumingon sa sumusunod sa kanya sa takot na baka maabutan siya nito sa oras na lumingon siya.

She continue her run while screaming mercy. At mas lalo pang nadagdagan ang takot niya sa naririnig niyang sunod-sunod nitong tahol na tila galit na galit.

The black dog eyes shows no mercy. He is running after her angrily as if he wanted to devour her alive.

"Mommy! Daddy!"

She cried again. Deep inside her, she is wishing earnestly for someone to help her.

But seems like no one has heard her. Walang katao-tao ang daan kung saan siya naroroon.

"Aghh"

Alam niyang may hangganan ang lakas niya. At kasabay ng huling sigaw niyang iyon ay ang tuluyan niyang pagbagsak sa malamig at mabatong lupa sa dakong iyon ng daan.

"Sianne!"

And when she thought that there's no way out for her, she heard someone called her name. Worriedly.

Pero masyado na siyang binalot ng takot na wala na siyang ibang ginawa kundi ang ipikit ang kanyang mga mata habang nasa itaas ng kanyang ulo ang kanyang magkabilang kamay bilang panangga sa posibleng pag atake.

Hinihintay niya nalang na mangyari iyon. Ngunit lumipas nalang ang ilang segundo ay wala siyang naramdamang asong dumakma sa kanya. Bagkus isang impit na boses ang narinig niya mula sa hayop at kasabay rin niyon ang isang impit na daing.

She slowly open her eyes and the moment she darted her eyes on the direction of the groans, her eyes widened... in shock.

Si Enzo, nakikipagbuno sa aso!

She ended up scolded badly by her Mom. Wala siyang nagawa kundi umiyak lang ng umiyak habang pinapagalitan siya ng kanyang mommy. Enzo was badly bruised. And worst of all, he was bitten. It already happened before their hired driver run fastly towards them.

Magkagayon man, wala siyang natanggap na ano mang paninisi mula kay Enzo. Instead he gave her a worried look when he goes out from the emergency room.

"S-Sianne, ayos ka lang ba?"

Nagtangka itong lapitan siya, ngunit sa di malamang dahilan ay umiwas siya at nagtago sa likod ng Mommy niya.

Kung dahil sa kahihiyan o sa guilt kaya niya iyon ginawa ay hindi niya alam. Maybe both. It was her fault anyway. Sa kagustuhan niyang iwasan ito at hindi makasabay sa pag-uwi ay iniwan niya ito. Sa kabilang bahagi siya ng daan dumaan kung saan naroroon ang paradahan ng mga tricycle at buong tapang na nagpahatid pauwi sa kanila.

At para hindi malaman ng kanyang mommy ang ginawa niya ay doon lang siya sa kanto nagpahatid. She walk her way towards their home while thinking some reason why she and Enzo were not together. Plano sana niyang sabihin na hindi niya ito nakita o inakala niyang iniwan na siya nito kaya mag isa lang siyang umuwi.

It was a lie though to make him look bad. Alam niyang hindi mangangahas si Enzo na ipagtanggol ang sarili nito sa harap ng ina para maging masama siya. And because she was planning on lying, her karma came real fast. Hinabol siya ng aso at muntik ng dakmain at kagatin.

At ang taong pinag-iisipan niyang mantsahan ang imahe ang siya pang magliligtas sa kanya.

And after what she'd done, sa huli, ang kalagayan niya pa rin ang inalala nito. Siya pa ang tinanong nito kung ayos lang siya gayong ito ang sugatan at kinailangan dalhin sa ospital.

Somehow there's a part of her heart ache. Alam niya na ang sakit na iyon ay hindi lamang dahil pinagalitan siya, it was more because of what happened to Enzo.

But despite of that, the indifference she felt for him never change. Hindi na marahil malamig ang trato niya rito, but it wasn't warm either. Nakatatak na sa batang isip niya na ito ang umagaw ng atensyon ng Daddy niya na dapat para sa kanya.

She remain that way to him till she reach her teenage years. Doon pa rin siya sa St. Therese nagpatuloy ng high school, si Enzo naman ay lumipat na sa isang unibersidad since college na ito. She was on her twelve grade and he's on her second year.

"Nasa labas na naman siya Sianne. Ayaw ka talaga niyang ipagkatiwala sa iba. KUYA is so over-protective.." hagikhik ni Merylle na binigyan pa ng emphasis ang salitang kuya.

Merylle is her classmate and her only friend in their classroom.

Nang sundan niya ang tinitingnan nito ay napasimangot siya. Si Enzo kampanteng nakasandal sa lumang kotse na binigay ng Daddy niya rito and she knows very well that he is waiting for her. He's on the very same parking space infront of their school gate na para bang sinasadya talaga nitong doon siya hintayin para hindi siya makapuslit.

"Mauuna na ako. Gusto sana kitang yayain na mag snacks kaso lang naririto na si KUYA para sunduin ka kaya--"

Hinawakan niya ang braso nito. "Let's go Rylle. Libre ko."

Ikiniling nito ang ulo saka pilya na ngumisi.

"Paano si KUYA Enzo huh?" Kantiyaw nito na saglit pang idinako ang mga mata sa kinaroroonan ni Enzo.

Kumibot ang labi niya. "Hayaan mo siya." maikling sagot niya saka walang lingon-lingon na inihakbang ang mga paa palayo sa direksyon nito.

She walk in urgency.

"Sigurado kang gagawin mo iyan?" Tanong nitong sumunod rin sa kanya.

She darted her eyes on her and raised her brows.

"Hindi niya ako mapipigila-"

"Saan ka pa pupunta?"

Her words was left stuck on her throat when someone from behind grab her arms and stop her. Nang lumingon siya, nakakunot-noong mukha ni Enzo ang nasilayan niya.

Agad na bumahid ang inis sa kanyang mukha ng makita ito.

Damn it! He's fast!

Pero pinilit niya iyon sikilin sa kanyang dibdib.

"Niyaya ako ni Merylle na mag snacks. I'm going with her." Sabi niyang diretso ang tingin rito. Hindi iyon pagpapaalam.

Sandali nitong idinako ng mga mata kay Merylle bago tumango-tango.

Wala na itong idinugtong ng bitawan nito ang kanyang braso.

Matapos nito iyon gawin ay agad siyang tumalikod at nagmartsa papunta sa direksyon ng paborito nilang café ng kaibigan.

Nakita niya pa ang pagkibit ng balikat nito at ang alanganing ngiting ibinigay kay Enzo bago sumunod sa kanya.

They are already halfway when she force to halted her step. Kunot-noo at tiim ang mga bagang na muli siyang bumaling.

"Where are you going? Bakit ka sumusunod?"

She hissed irritably.

"Huwag kang mag-alala, doon lang ako sa labas ng café maghihintay." Kalmadong sagot ni Enzo.

Ikiniling niya ang ulo.

Sinasabi ba nitong babantayan siya nito na parang tuta habang nagmemeryenda sila?

Seryoso ba ito?

She glare at him and there's only one thing she had realized.

He's fucking serious!

Hindi nga siya nito pinigilan, pero babantayan naman siya nito! Hindi pa rin pala siya makakawala!

Fuck!

Sa sobrang inis na nararamdaman ay gustong-gusto niya itong tirisin, pero pinigilan niya ang kanyang sarili dahil alam niya na siya rin naman ang mapapagalitan sa huli ng kanyang mommy. Enzo was always right for them.

"Sa susunod nalang tayo mag snacks Rylle. Nawalan na ako ng gana."

Walang kangiti-ngiting sabi niya sa kaibigan pagkunwa'y tuloy-tuloy na inihakbang ang mga paa pabalik sa direksyon ng naka parking na sasakyan ni Enzo.

"I'm sorry, ang sabi kasi ng Daddy mo, huwag kitang hayaan na mawala sa paningin ko kapag nasa labas ka ng school. Masyado kasing--"

Tagis ang mga bagang na idinako niya ang mga mata sa gilid ng daan. They are on their way home. Nagkunwari siyang hindi siya interesado sa sinasabi nito.

Actually yes. She's really not interested. Para na itong sirang plaka na paulit-ulit. That reason, it was what they mumbled everytime. Ang Daddy niya, ang Mommy niya, at ito... Iisa lang palagi ang bukambibig. Na ginagawa ng mga ito ang paghihigpit sa kanya dahil umano gusto siya ng mga ito na protektahan.

To whom exactly? Minsan, gusto niya nalang matawa kapag naririnig niya ang salitang iyon. Sawang-sawa na siya.

She heard Enzo heave a deep sigh. Hindi na ito nagsalita. Kapwa sila tahimik habang tinatahak ang daan pauwi sa kanila.

Until that incident happened. Doon lang niya naintindihan kung bakit ganoon nalang ang paghihigpit ng mga ito sa kanya.

She was nearly abducted!

That saturday afternoon, when she gain all of her courage to escape from him and her mom to go with Merylle in a bar. Matagal na nila iyon plinano. Nasa kanto siya at hinihintay ito ng bigla, isang itim na pick up ang huminto sa kanyang gilid.

Kung gaano iyon kabilis na huminto, ganoon din ang pagbukas ng mga pinto.

Apat na lalake ang nakita niyang bumaba sa magkabilang side ng sasakyan. Immediately she sense danger upon seeing them. Ngunit bago pa niya naigalaw ang mga paa ay hinablot na siya ng isa sa mga lalakeng iyon. Ang pinakamalapit sa kinatatayuan niya.

She struggle. Hindi niya alam kung instinct ang nagtulak sa kanya o lakas ng loob ng buong lakas niyang tinuhod ang harapan nito, leaving him almost crouching in pain.

Nabitawan siya nito. Dahil doon ay nagkaroon siya ng pagkakataong makatakbo.

But they don't have plans to let her go. Hinabol siya ng mga kasama nito.

And then he came.

Ang lalakeng palagi niyang itinutulak palayo, ang lalakeng kinaiinisan niya, ang lalakeng hindi niya kayang tanggapin pero palaging naroroon para iligtas siya.

"Enzo!"

In a desperate tone, she cried.