Chapter 3

CASSIDY YVETTE ARMANI

"What's wrong with you Kuya?" inis na tanong ni Yvette sa kanyang Kuya pagkadating nila sa kanyang clinic. Nakakainis lang dahil pinasundo pa siya nito sa kanilang body guard.

"What's wrong? Why are you talking to an stranger? You know that person?" tanong ng Kuya nito. Ano naman ngayon kung hindi niya kilala ang tao? Bawal na bang makipag-usap at makipagkilala? Tsk!

"I don't know him pero wala naman ginagawa ang tao eh. He said nga na dito na niya ipapacheck-up yung mga dogs niya" sagot pa nito. Kahit kailan talaga paki-alamera. Kung kailan niya papansinin pero sa mga ganitong bagay pa.

"See? Yvette you know naman kung anong pamilya ang meron tayo right?" his voice is calm as usual but she knows he's fuming mad. Her brother is like her father too. Hot tempered but she's not afraid at all. Like duhh, she's already grown out, have her own money, an independent woman.

"I know pero kayo lang iyon. Hindi naman ako kasali sa mga kalakaran niyo at--" her brother interrupted her.

"Naririnig mo ba ang sinasabi mo? Hindi porque sinasang-ayunan ka ni Daddy sa lahat ng ginagawa mo eh gagawin mo na lahat ang gusto mo. Remember Yvette!" pagalit na saad ng kanyang Kuya. She pinched her nose like she doesn't care anymore what her brother says. Whatever!

"So lumalaki na ang ulo mo?"he ask angrily. Ano ba ang problema nito sa kanya? Wala naman siyang ginawa kundi ang makipag-usap lang naman. Is that a cardinal sin? Then f*ck it off!

"Ano ba ang problema mo sa akin? Did I do something wrong? Wala naman---" kita na nito ang mata ng kanyang kapatid na galit na talaga pero wala siyang paki-alam. Nakipag-usap lang siya at yun lang yun.

"Shut up Cassidy Yvette! You don't know what you are doing! Did we always remind you that be careful of your actions? Don't ever talk to anyone who you don't know! That is our number one rule of the family" remind ng kapatid nito.

"That rule is all bullsh*t! There is nothing to do with me. I have my own life and my own rule!" hasik din nito na lalong ikinagalit ng kanyang kapatid. Pero hindi siya takot dito bagkus inirapan pa niya lalo ito at saka na nilagpasan ang kanyang kuya. She saw her brother face turned into a monster at baka kung hindi lang siya kapatid nito ay matagal ng nakaratay sa sahig at naliligo na sa sariling dugo.

"Nasasabi mo yan kasi kampi saiyo si Daddy but always remember Yvette you are nothing to me" sabi nito saka na galit na umalis. She clenched her fists and she sighed. Kaya minsan naiisip niya na umalis nalang sa mansion nila at mag-isa ng mabuhay, but she will not do that because she's still care of her parents. She love's her Daddy the most but sometimes naguguilty siya dahil nga sa mga pinaggagawa ng pamilya niya pero anong magagawa niya kung saan wala pa siya sa mundo ay iyon na ang buhay na meron sila.

Ang hirap lang sa part niya na siya mismo ay nakikita niya kung ano ang mga pinaggagawa ng kanyang pamilya pero wala siyang magawa kung sa kuya palang niya ay walang-wala na siya. Naupo siya saglit sa kanyang upuan at mariing hinilot ang kanyang sentido, mas lalo tuloy sumakit ang ulo niya na imbes free day niya ngayon. Pambihirang buhay.

While her eyes are close and deeply thinking when she feel her phone vibrated into her pocket. She get it and there is a message coming from unknown number. She immediately open it.

Unknown number: Hey it's me, Aiden Garcia. How are you? After reading his message there is hint of smile on her face. She know naman na kay Mr. Aiden galing ang message e sa kanya lang naman binigay ang kanyang contact number.

Yvette Armani: Don't worry I'm fine. Pasensya na kung umalis nalang ako. There is urgent call kasi. Pagpapalusot nito.

Aiden: Nah it's okay. I understand. I'm just trying to see if it is your contact that you've given to me is real and not fake. he replied with a funny emoji on the last part that make her smile again.

Nah? What's wrong with her? Bakit napapadalas ang pang ngiti niya ngayon? Parang may mali.

Yvette Armani: Hehe, bawi nalang ako next time Mr. Garcia. Just message me when you are free or you want to have a talk with. I will set my schedule. reply din nito.

Aiden: Okay. I will. Simpleng reply nito. Hindi na siya nag atubili pa na replayan muli ito at binuksan niya na lamang ang kanyang libro na binili entitled 'Under the cover of light' the extraordinary story of USAF Col. Thomas Curtis.

At sinimulan na niya itong basahin na may ngiti sa labi.

Hindi na niya nalaman na hapon na pala. Masyado siyang nag eenjoy sa pagbabasa sa libro at para na din siyang baliw na umiiyak dahil awang-awa siya sa bida. Kung hindi pa tumawag ang daddy niya ay wala talaga siyang balak umuwi.

"Yvette? My princess where are you?" tanong nito. She don't know why her father is too much worried about her while her mother, her brother and her sister ay tila wala silang paki-alam sa kanya.

She know that her sister doesn't like her just like her brother. They are always obeying Dad's rule kung saan yun naman ang pinaka ayaw niya sa lahat because she believe that she has her own rule to follow.

Sadyang mabait lang ang kanyang ama sa kanya kaya nagagawa niya lahat ng kung ano mang request nito sa kanya na kahit sa buong pamilya nito ay against sa kanya.

"Dad, pauwi na ako okay? Don't worry" sagot niya. She heard her father sighning. Napangiti na lamang ito.

"Okay. Your ate Lie--" pinutol na nito agad ang sasabihin ng kanyang ama. Alam na naman niya kasi na ipapasundo siya nito sa ate Liezel niya.

"No Dad please. I will go home by myself." hayag nito. Kahit ngayon lang, pwede naman na sigurong mapag isa kasi yun naman talaga ang gusto niya.

Kaya naman niya eh sa totoo lang. Sadyang ang daddy niya ay worried. And FYI, wala man siyang dapat ipag alala sa kanyang sarili dahil wala mang nakakakilala sa kanya at tungkol sa pamilya niya. Her family story is very closed.

"Okay, make sure that you are safe darling" kapagkwan sabi ng ama nito. She sighed.

"Yes dad. I will" tanging sagot nalang nito at saka na pinatay ang tawag and again she sighed.

Grown up? Yan ang alam niya sa kanyang sarili dahil kung iisipin mo, malaki na siya, may sarili na siyang trabaho at kung pwede lang ay kaya na niyang mabuhay mag-isa pero she knows na hindi yan mangyayari as easy as she wants. Hindi makakapayag ang kanyang Daddy for sure. He treated her more than a princess.