Xyrica’s POV: Nakatulog pala kagabi si Cyborg kaya ang tagal nitong nagsalita. Akala ko pa naman ay nag-iisip lang siya ng malalim at ayaw niyang madisturbo. Nalaman ko nalang na nakatulog pala siya dahil narinig ko siyang humihilik ng kaunti. Pinatay ko nalang ‘yung tawag kasi ayaw kong magising pa siya— at saka gusto ko ring magpahinga siya. Kaninang umaga ko nalang kinausap si Cyborg, noong lumabas ako sa kwarto ko para magpunta sa cafeteria. Humingi naman siya ng pasensya at sinabing hindi niya na raw uulitin. Pinaintindi ko naman sa kanya na okay lang, kasi naiintindihan ko naman. Kasi kung hindi ko naintindihan— malamang ay ginising ko na siya para pilitin siyang makipag-usap sa akin tungkol sa bagong sulat na natanggap ko. Saka lang kami nag-usap tungkol sa plano kong magpunta sa address na ibinigay sa akin ng lalaki noong nasa Cafeteria na kami. Pumayag naman si Cyborg na sumama basta’t siya ‘yung magmamaneho at ang kotse niya ‘yung gagamitin. Hindi na ako tumutol kasi ayaw
Xyrica’s POV:“Bakit mo naman po natanong kung nakatanggap ba ‘yung kaibigan ko ng death threats?” Tanong naman ni Cyborg kay sir Sebastian.Mukhang pareho yata kami ng iniisip ni Cyborg kasi siya na mismo ang nagtanong kay sir Sebastian sa iniisip ko. At saka hindi naman siguro magtatanong si sir Sebastian kung hindi niya alam ang buong pangyayari, hindi ba? Kung hindi man kilala nina Tyron at ng mama niya ‘yung taong nagpasimuno nito ay baka alam ng amo nila.“I was only wondering since I’ve never encountered something like yesterday,” sagot naman ni sir Sebastian. Kumuha siya ng upuan tapos umupo sa harap namin at nagpatuloy sa pagsasalita, “Kadalasan kasi sa mga customers namin ay pumupunta sa shop namin upang bumili ng bulaklak para ipadala sa mga taong importante sa kanila. They would gladly gave us their names even without thinking because there’s no reason to hide it, to be honest. Pero ‘yung taong bumigay sa ‘yo ng bulaklak ay kabaliktaran sa mga nakasanayan ko.”“Kaya po ba
Xyrica’s POV:Maaasahan talaga si Alver sa trabaho niya. Pagkatapos kasi naming makahingi ng kopya ni Cyborg sa CCTV footage ay pinahanap ko kay Alver ‘yung lalaking nagbayad sa shop. Hindi na ako nagpaliwanag kay Alver at sinabi ko lang na hanapin ‘yung lalaki… at hindi na siya kailanman nagtanong kung sino ang taong ito at kung bakit ko siya hinahanap.Umabot lang si Alver ng dalawang araw upang mahanap ang lahat ng impormasyon na kailangan namin. Mula sa pangalan ng lalaki hanggang sa mga pagkaing bawal nito ay nalaman namin. Hindi pala talaga makakalampas ang kahit na sino kay Alver basta ba’t active lang sa social media.“Maaari na ba akong bumalik sa trabaho ko?” Tanong sa akin ni Alver noong binigay niya ang papel na naglalaman ng impormasyon ng lalaki.Tumango ako at masayang tinanggap ang papel. Tapos nagsalita, “Salamat talaga sa tulong mo, Alver. I didn’t know your talent would come so handy in the future— I just thought you were doing the nerdy stuff for fun.”Umiling si A
Xyrica’s POV:Max didn’t deny that it was him on the video. He, in fact, even let us into his apartment and offered us some refreshments as I asked him a couple of questions. After Max’s girlfriend finished doing her chores, she immediately sat down next to Max. I think she’s also curious why Cyborg and I visited their place without even knowing who they were.Max looked at his girlfriend. And the way he gazed at her is as if he’s giving her an assurance that he’s telling the truth. Then Max started to explain, “Papunta ako niyan sa bahay ng mga magulang ko noong nakita ninyo ako sa video. Hindi kasi ako umuuwi sa amin na wala akong dala kaya bumibili talaga ako ng pagkain o maiinom na maaaring ma-enjoy ng pamilya ko,“Pero sa mga panahong iyon ay hindi na ako nakapunta sa mall kasi nagmamadali ako. And, I hate the idea of coming home empty-handed so I made a stop at the flower shop to buy my mother’s favorite flowers— mas mabuti na iyon kesa wala talaga akong dala. Pagbaba ko ng kots
Xyrica’s POV:Hinayaan ko lang si Cyborg na gawin ‘yung gusto niya kasi hindi niya naman ipinaliwanag sa akin kung ano talaga ang naiisip niya tungkol sa mga sulat. Isa pa… hindi rin ako natatakot na masira ‘yung sulat kasi wala namang fingerprints sa papel. Dahil nakasuot naman pala ng gloves ‘yung mga nagpasimuno nito. Kung ano man ‘yung naiisip ni Cyborg na maaaring humantong sa amin ang salarin ay masaya akong sasang-ayon.“I’m trying to peel the letters off,” Cyborg explained even though I wasn’t asking.I curiously looked at him as he was very gentle with what he was doing. Then I asked, “Tungkol saan ba ang lahat ng ito? Can you at least explain to me what you were thinking just now? Gaano ba ka-importante ito at ginusto mo talagang umalis para lang bumili ng puller?”Tumigil si Cyborg sa ginagawa niya at pinakita sa akin ang sulat. At saka nagtanong, “Nakikita mo ba ito?”I nodded and answered, “Oo, naman. Nakikita ko ‘yung sulat na ginawa mula sa mga cut-out letters.”“It may
Xyrica’s POV:I thought Cyborg had an uncanny plan in mind when he said we needed to try and find out Eric Magnayon’s secret, but I was wrong. Cyborg called one of his family’s detectives, like we always do since we still haven’t heard about Detective Sullivan. He made it clear to dig up Eric’s past and uncover his darkest secrets.Gustong malaman ni Cyborg kung saan at kailan siya ipinanganak, hanggang sa kung bakit siya nag-resign sa pagiging pulis. Nagiging maselan din siya sa mga impormasyong nakukuha niya at gusto niya ‘yung juicy at may mapaggagamitan. Hindi na ako nagreklamo kasi siya naman daw ang magbabayad sa detective na napag-utusan niya. At saka tinutulungan pa rin kasi namin sina miss Ludwig sa ‘paghahanap ni Joy’, hindi ko naman sila pwedeng pabayaan nalang.Hindi namin nilapitan si Eric Magnayon at ‘yung asawa niya kasi maaari kasi nilang itanggi ang lahat ng sasabihin namin sa kanila. Gusto naming maging handa sa oras na haharapin namin sila… at sa oras na magtatanong
Xyrica’s POV:Pagkatapos naming mag-usap tungkol kay dean Steinfeld ay naunang umalis sina Macey, Ami, at Monique kasi pupunta raw sila sa mall ngayon. Sumunod naman si Alver kasi kailangan niyang balikan ang Akinomo Phoenix Gang at niyaya akong sumama sa kanila sa oras na makabalik kami ni Cyborg sa Gangster Academy. Si Spencer naman ay naunang sumakay sa sasakyan ni miss Ludwig, habang si Cyborg ay nasa loob na ng sasakyan niya at hinihintay ako.Hindi ko muna pinaalis si miss Ludwig kasi may pag-uusapan lang kami tungkol kay Joy. Hindi pa ako sigurado kung sasabihin ko ba sa kanya ang tungkol sa sulat kasi hindi pa rin ako nagtitiwala sa kanya. Nakadepende na ito sa sasabihin ni miss Ludwig… kung kumbinsido ako sa sasabihin niya ay baka sabihin ko talaga sa kanya.Bago ko siya kinausap ay lumayo kami ng kaunti sa kinaroroonan nina Cyborg at Spencer. Tahimik namang sumunod si miss Ludwig sa akin at para bang sinusubukang basahin ang mukha ko. Akala niya siguro ay malalaman niya kaag
Xyrica’s POV:The letters I got made miss Ludwig half-convinced that it came from Joy since she had seen her friend lots of time doing such a thing. She even got tons of questions for us even though she knew that Cyborg and I didn’t have a clue. She’s also as puzzled as Cyborg and I— was when we received the letters the first time.“Why would you tell her about the letters and the secret code we cracked when you don’t want her to help us?” Cyborg asked for the ninth time since the other day.“Oh my God, Cyborg. Sa tingin mo ba ay magbabago ‘yung sagot ko dahil lang sa pagtatanong mo sa akin ng ilang beses?” Nagtatakang tanong ko kay Cyborg at umupo sa tabi niyang upuan.“Hindi ko kasi maintindihan kung ano ‘yung gusto mong mangyari,” sagot niya tapos napailing pa habang tinitignan ako.Umiling na rin ako kasi nababagot na ako habang kausap siya. Sasagot na naman kasi ako sa ikasiyam na pagkakataon, “Gaya ng sabi ko sa ‘yo… ginamit ko si miss Ludwig upang kumpirmahin kung galing nga ba