Xyrica’s POV:Maaasahan talaga si Alver sa trabaho niya. Pagkatapos kasi naming makahingi ng kopya ni Cyborg sa CCTV footage ay pinahanap ko kay Alver ‘yung lalaking nagbayad sa shop. Hindi na ako nagpaliwanag kay Alver at sinabi ko lang na hanapin ‘yung lalaki… at hindi na siya kailanman nagtanong kung sino ang taong ito at kung bakit ko siya hinahanap.Umabot lang si Alver ng dalawang araw upang mahanap ang lahat ng impormasyon na kailangan namin. Mula sa pangalan ng lalaki hanggang sa mga pagkaing bawal nito ay nalaman namin. Hindi pala talaga makakalampas ang kahit na sino kay Alver basta ba’t active lang sa social media.“Maaari na ba akong bumalik sa trabaho ko?” Tanong sa akin ni Alver noong binigay niya ang papel na naglalaman ng impormasyon ng lalaki.Tumango ako at masayang tinanggap ang papel. Tapos nagsalita, “Salamat talaga sa tulong mo, Alver. I didn’t know your talent would come so handy in the future— I just thought you were doing the nerdy stuff for fun.”Umiling si A
Xyrica’s POV:Max didn’t deny that it was him on the video. He, in fact, even let us into his apartment and offered us some refreshments as I asked him a couple of questions. After Max’s girlfriend finished doing her chores, she immediately sat down next to Max. I think she’s also curious why Cyborg and I visited their place without even knowing who they were.Max looked at his girlfriend. And the way he gazed at her is as if he’s giving her an assurance that he’s telling the truth. Then Max started to explain, “Papunta ako niyan sa bahay ng mga magulang ko noong nakita ninyo ako sa video. Hindi kasi ako umuuwi sa amin na wala akong dala kaya bumibili talaga ako ng pagkain o maiinom na maaaring ma-enjoy ng pamilya ko,“Pero sa mga panahong iyon ay hindi na ako nakapunta sa mall kasi nagmamadali ako. And, I hate the idea of coming home empty-handed so I made a stop at the flower shop to buy my mother’s favorite flowers— mas mabuti na iyon kesa wala talaga akong dala. Pagbaba ko ng kots
Xyrica’s POV:Hinayaan ko lang si Cyborg na gawin ‘yung gusto niya kasi hindi niya naman ipinaliwanag sa akin kung ano talaga ang naiisip niya tungkol sa mga sulat. Isa pa… hindi rin ako natatakot na masira ‘yung sulat kasi wala namang fingerprints sa papel. Dahil nakasuot naman pala ng gloves ‘yung mga nagpasimuno nito. Kung ano man ‘yung naiisip ni Cyborg na maaaring humantong sa amin ang salarin ay masaya akong sasang-ayon.“I’m trying to peel the letters off,” Cyborg explained even though I wasn’t asking.I curiously looked at him as he was very gentle with what he was doing. Then I asked, “Tungkol saan ba ang lahat ng ito? Can you at least explain to me what you were thinking just now? Gaano ba ka-importante ito at ginusto mo talagang umalis para lang bumili ng puller?”Tumigil si Cyborg sa ginagawa niya at pinakita sa akin ang sulat. At saka nagtanong, “Nakikita mo ba ito?”I nodded and answered, “Oo, naman. Nakikita ko ‘yung sulat na ginawa mula sa mga cut-out letters.”“It may
Xyrica’s POV:I thought Cyborg had an uncanny plan in mind when he said we needed to try and find out Eric Magnayon’s secret, but I was wrong. Cyborg called one of his family’s detectives, like we always do since we still haven’t heard about Detective Sullivan. He made it clear to dig up Eric’s past and uncover his darkest secrets.Gustong malaman ni Cyborg kung saan at kailan siya ipinanganak, hanggang sa kung bakit siya nag-resign sa pagiging pulis. Nagiging maselan din siya sa mga impormasyong nakukuha niya at gusto niya ‘yung juicy at may mapaggagamitan. Hindi na ako nagreklamo kasi siya naman daw ang magbabayad sa detective na napag-utusan niya. At saka tinutulungan pa rin kasi namin sina miss Ludwig sa ‘paghahanap ni Joy’, hindi ko naman sila pwedeng pabayaan nalang.Hindi namin nilapitan si Eric Magnayon at ‘yung asawa niya kasi maaari kasi nilang itanggi ang lahat ng sasabihin namin sa kanila. Gusto naming maging handa sa oras na haharapin namin sila… at sa oras na magtatanong
Xyrica’s POV:Pagkatapos naming mag-usap tungkol kay dean Steinfeld ay naunang umalis sina Macey, Ami, at Monique kasi pupunta raw sila sa mall ngayon. Sumunod naman si Alver kasi kailangan niyang balikan ang Akinomo Phoenix Gang at niyaya akong sumama sa kanila sa oras na makabalik kami ni Cyborg sa Gangster Academy. Si Spencer naman ay naunang sumakay sa sasakyan ni miss Ludwig, habang si Cyborg ay nasa loob na ng sasakyan niya at hinihintay ako.Hindi ko muna pinaalis si miss Ludwig kasi may pag-uusapan lang kami tungkol kay Joy. Hindi pa ako sigurado kung sasabihin ko ba sa kanya ang tungkol sa sulat kasi hindi pa rin ako nagtitiwala sa kanya. Nakadepende na ito sa sasabihin ni miss Ludwig… kung kumbinsido ako sa sasabihin niya ay baka sabihin ko talaga sa kanya.Bago ko siya kinausap ay lumayo kami ng kaunti sa kinaroroonan nina Cyborg at Spencer. Tahimik namang sumunod si miss Ludwig sa akin at para bang sinusubukang basahin ang mukha ko. Akala niya siguro ay malalaman niya kaag
Xyrica’s POV:The letters I got made miss Ludwig half-convinced that it came from Joy since she had seen her friend lots of time doing such a thing. She even got tons of questions for us even though she knew that Cyborg and I didn’t have a clue. She’s also as puzzled as Cyborg and I— was when we received the letters the first time.“Why would you tell her about the letters and the secret code we cracked when you don’t want her to help us?” Cyborg asked for the ninth time since the other day.“Oh my God, Cyborg. Sa tingin mo ba ay magbabago ‘yung sagot ko dahil lang sa pagtatanong mo sa akin ng ilang beses?” Nagtatakang tanong ko kay Cyborg at umupo sa tabi niyang upuan.“Hindi ko kasi maintindihan kung ano ‘yung gusto mong mangyari,” sagot niya tapos napailing pa habang tinitignan ako.Umiling na rin ako kasi nababagot na ako habang kausap siya. Sasagot na naman kasi ako sa ikasiyam na pagkakataon, “Gaya ng sabi ko sa ‘yo… ginamit ko si miss Ludwig upang kumpirmahin kung galing nga ba
Xyrica’s POV:Nagtanong ako kay Cyborg kung mali ba ‘yung timing ng pagdalaw namin kasi pwede naman kaming dumalaw sa mga susunod na araw pero hindi siya nagsalita. Binalik ko ‘yung tingin ko sa papa niya, seryoso itong nakatingin sa amin tapos tinatapik niya ‘yung mesa gamit ang hintuturo niya. Minasdan ko siyang tumayo sa upuan niya at seryosong lumapit sa amin.Kahit nasa harapan namin ang papa ni Cyborg ay tahimik pa rin kami. Tinapunan niya ako ng tingin pero binalik ulit ito kay Cyborg. Ang hindi lang nila alam ay gusto ko ng umuwi kasi hindi ako komportable sa bahay nila. Kung alam ko palang ganito ang mangyayari edi sana—“Magandang gabi po,” bati ko sa papa ni Cyborg noong tumayo na siya sa harap namin. Yumuko na rin ako kasi ayaw kong makita ‘yung reaksyon ng papa niya.“Son!” Nakangiting sabi ng papa ni Cyborg at niyakap ito.“Hi, dad! It’s been a while,” bati naman ni Cyborg at niyakap ito pabalik.“What the hell happened? Did I feel unnecessary feelings all for nothing? S
Xyrica’s POV: “Bago kayo magsimula sa pag-uusap ninyo at hintayin na Luna ninyong pumasok si Nara. Nag-utos na kasi ako sa kanila na dalhan kayo ng maiinom at makakain habang nandito kayo sa loob ng study room. Alam kong busog pa kayo pero hindi natin alam at baka magiging maayos ang inyong pag-uusap— to the point na gusto na ninyong uminom o kumain man lang,” sabi ng papa ni Cyborg sa amin tapos pinaupo niya kaming tatlo. Hindi niya naman kami pinagsabihan kung saan uupo kaya tumabi nalang ako kay Cyborg. Cyborg nodded with a big smile. Then he said, “Thanks, dad. Ano napng kaya ang gagawin namin ng kapatid ko kung wala ka?” Ngumiti naman si Detective Sean sabay sabing, “Thank you for thinking about us, mister Demsford.” Hindi na ako nagsalita para magpasalamat sa papa ni Cyborg sa halip ay— ngumiti nalang ako kasi na nasabi na nila ang dapat sabihin. Sigurado akong alam na ng papa ni Cyborg na nagpapasalamat talaga ako kasi tinanggap nila ako rito sa loob ng bahay nila ng buong p