Xyrica’s POV:Pagkatapos ng insidente kaninang umaga ay hindi na ako tinigilan ng mga kaibigan ko. Unti-unti na rin silang naging abala sa misyon namin ni Cyborg. Mabuti nalang talaga at sinalo ni Cyborg ang gawain na dapat sana ay kaming dalawa ang gumagawa, kasi hindi ko basta-bastang nagagamit ang earpiece. Hindi man nakikita ng ibang tao ang earpiece na suot ko… wala rin namang kwenta ito kasi hindi ako makapagfocus sa pakikinig kay dean Steinfeld kasi palagi nalang akong kinakausap ng barkada ko.Nakatago ang earpiece na suot ko sa ilalim ng buhok kaya hindi ito madaling makita ng Akinomo Phoenix Gang. Para naman sa earpiece nina Alver at Cyborg… nakikita ito ng lahat pero hindi naman sila pinapagalitan, lalo na si Alver. Sanay na kasi ang iba na makita si Alver na parang lutang palagi pero ang totoo ay nakikinig naman talag siya sa klase.Humingi na ako ng tawad sa kanila sa pamamagitan ng pagtext sa kanila, na hindi ko muna sila matutulungan ngayon dahil nga sa mga kaibigan ko.
Xyrica’s POV: Marahang nilapag ni Cyborg ang kahon sa mesa pero nagtataka pa rin ako sa reaksyon niya. Dahan-dahan akong lumapit kay Cyborg pero ‘yung mata ko ay nakatingin lang sa mukha niya. Natatakot kasi ako na baka pangit ‘yung makita ko sa loob… gaya ng patay na daga, dugo, o death threats. “You should see it for yourself,” sabi sa akin ni Cyborg. “May dugo ba sa loob?” Tanong ko sa kanya habang hindi inaalis ‘yung titig ko sa mukha niya. “Wala naman… pero mas mabuti kasi ‘yung ikaw mismo ang makakita,” sagot ni Cyborg. “Is someone pranking me?” Tanong ko ulit kay Cyborg. He shrugged and answered, “I don’t know if it’s a prank or not. Tignan mo nalang kasi ang box para matapos na ‘yung tanong mo.” “Okay, okay. Huling tanong nalang… may death threats ba sa loob o patay na daga?” Tanong ko sa kanya. Cyborg shook his head and replied, “Naku naman, Xyrica. Isipin mo nga… kung patay sana na daga edi umalingawngaw sana ‘yung amoy nang mabuksan ko na ‘yung box.” “This thing bet
Xyrica’s POV:Nagising ako na malapit ang mukha ni miss Ludwig sa mukha ko, at mukhang kanina niya pa ako tinititigan kahit alam niyang natutulog ko. Kaagad ko siyang tinulak papalayo sa mukha ko tapos bumangon ako at umupo sa kama ko. I felt some shivers down my spine and I couldn’t help but experience some goosebumps because of the scene I saw first when I woke up.I took some time to scan whether or not I still felt anything related to what happened earlier. But, it’s good that the headache and ringing sound in my ears was gone. It’s like what I thought I only needed to give my body some rest since I’ve been working a lot lately. And the thought that my memory might come back again didn’t happen. I must be paranoid for some reason.“Okay ka na ba?” Nag-aalalang tanong ni nurse Dawn sa akin noong lumapit siya.Bago ako nagsalita ay tinignan ko muna kung sino ang mga taong nasa loob ng kwarto ko. Tatlo lang pala silang nandito at hindi ko man lang alam kung kailan sila nakapasok dito
The ContinuationXyrica’s POV:Napailing na lang ako dahil sa maling pagkaunawa sa sinabi ni Cyborg kanina. Hindi ko rin maitago ang hiya kasi nag-assume ako na ibang bagay ‘yung sinasabi niya. Kung tutuusin… pitong syllables ‘yung saktong sinabi ni Cyborg sa akin at pitong syllables din ang inakala kong sinabi niya. Syempre, normal lang na magkamali ako dahil sa bilang ng syllables tapos sumasakit pa ‘yung ulo ko kanina.“Why am I making these excuses?” I shook my head as I thought. I can feel myself shrinking because of the shame of assuming. I need to divert my attention somewhere else.“Iyan naman pala e. Tumango ka naman pala kaya ang ibig sabihin ay pumayag ka sa sinabi niya,” sabi naman ni miss Ludwig sa akin na para bang close kaming dalawa.Tinignan si miss Ludwig at bigla akong naisip na dapat nasa kanya ang atensyon ko kasi hindi siya pwedeng manatili rito. Tapos siya naman ang tinanong ko, “At ikaw? Bakit masyadong malapit ‘yung mukha mo sa mukha ko? Kanina mo pa ba ako ti
Xyrica’s POV:Ilang araw ang lumipas at naging ayos na ‘yung pakiramdam ko. Kailangan ko lang talaga ng maayos na tulog tapos kumain sa saktong oras. Hindi na rin ulit ako nakatanggap ng box mula sa hindi ko kilala. At saka hindi ko muna sinunod ‘yung nasa letter hangga’t hindi namin nalalaman ni Cyborg kung kanino galing.Nagawang ipa-check ni Cyborg ang fingerprints na nasa letter gamit ang iba pang koneksyon ng mga magulang niya, pero wala raw kahit isang fingerprint ang sulat. Sa ibang salita ay malinis ang sulat at matalino ang taong gumawa nito. Ito rin ang isa sa rason kung bakit hindi kami lumapit sa asawa ni Teresa… baka kasi ito ‘yung paraan taong iyon na i-prank kami, kung sino man siya.At saka patuloy pa rin ang pagtawag ni Cyborg kay Detective Sullivan. Hindi naman nagpatulong sa akin si Cyborg, siguro ay kaya na nila ng pamilya niya na ipahanap ang nawawalang detective. Nag-assume na sila na nawawala ito kasi lagpas isang buwan na itong tumigil sa pagtawag sa pamilya ni
Xyrica’s POV:Medyo nabitin ako sa sinabi ni Macey kasi hindi niya na dinagdagan ‘yung sinabi niya. Gusto ko sanang magtanong sa kanya kung ano ang nangyari pero nakatingin kasi sa akin si Michiaki. Hindi ko alam kung narinig niya ba ‘yung sinabi ni Macey, basta’t bakas sa mukha niya ang pagtataka.“Macey, pwede bang tumawag ka nalang ulit mamaya kapag natapos na ‘yung last subject? Nasa labas kasi ako ng Laboratory kasi nag-ingay ‘yung cellphone ko sa tawag ni Monique. Mabuti na nga lang at inako ni Michiaki ‘yung cellphone ko kaya hindi kami napagalitan ng teacher,” mahinahon pero pabulong na sabi ko kay Macey.“But I told you already. It’s something important,” sabi ni Macey na hindi mapakali ang tono.I cleared my throat and replied firmly, “And I also told you that you should call me back after the class ended. Alam mo bang kasama ko ngayon si Michiaki? Kung ano man iyang bagay na bumabagabag sa ‘yo ay sina Monique at Ami na muna ang kausapin mo. Pasensya na kung hindi malaki ang
(The Continuation)Xyrica’s POV:Pagkatapos ng huling subject ay nagpaalam kaming dalawa ni Cyborg kina Michiaki. Ang ibinigay naming rason sa Akinomo Phoenix Gang ay pinatawag kami ng mga magulang ni Cyborg kasi birthday ng kapatid niya. Panibagong pagsisinungaling na naman ang sinabi ko sa mga kaibigan ko. Hindi ko nga alam kung hanggang ngayon ay naniniwala pa rin ba sila sa sinasabi ko.Pero bago kami umalis ni Cyborg ay nagtext kami nina miss Ludwig, Spencer, at Alver. Upang ipaalam sa kanila na magkikita kami sa convenience store na malapit sa Gangster Academy. Inaasahan kong male-late na naman si Alver kasi maghahanap na naman iyong ng rason para makatakas sa Akinomo Phoenix Gang. Mukhang sina Spencer at miss Ludwig nalang siguro ang makakasama namin sa oras na kakausapin na namin sina Macey.Medyo malakas ang kutob ko na tungkol ito kay dean Steinfeld kasi sina Ami, Macey, at Monique lang namang ang in-charge sa spy cameras. Ano kaya ang sasabihin nila sa amin at hindi sila ma
Xyrica’s POV:Nagtataka ako kung bakit sa akin sila nagtatanong kung ano ang susunod na gagawin. Hindi man lang nila inalis ang mga mata sa akin at mukhang naghihintay kung ano ‘yung sasabihin ko. Kung tutuusin, plano nina Cyborg ang ginawa namin kasi parang tanga ‘yung plano na naisip ko noon. Hihingi pa rin sila ng opinyon sa akin kahit wala naman akong maibigay na tama sa kanila?“One problem at a time,” I could hear Cyborg’s voice over my head.I took a deep breath and asked Cyborg and miss Ludwig, “Saan ninyo inilagay ang mga spy cameras na dala ninyo? Bakit nakita ni dean Steinfeld ang lahat tapos sinira?”I swore I put my spy camera somewhere dean Steinfeld wouldn’t notice. Nilagay ko ang spy camera at listening device sa labas ng silid ni dean Steinfeld kung saan makikita at maririnig namin ‘yung sekretarya niya. Hindi ko lang akalain na malalaman niyang nag-espiya rin kami sekretarya niya. Dean Steinfeld isn’t slow witted like I thought he was.“Nilagay ko ‘yung isa sa likod