Tawag

EION’S POV

Napakurap ako, nakatitig sa dingding ng walang laman, naramdaman ang pamilyar na amoy na pumapasok sa akin. Ini-scan ko ang aking mga mata sa paligid, hindi nagtagal para malaman ko kung nasaan ako.

Damn. Ospital na naman.

Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong nakapunta sa mga ganitong lugar dahil sa katangahang sakit na ito. Bakit dito pa ako sa una?

Hinawakan ko ang pasa sa mukha ko, sumisingit ako sa matinding sakit. Ang huling naalala ko ay ang pagmamaneho ng aking sasakyan...

Saka ko napagtanto, dahil sa katangahang sakit kong ito. Naaksidente ako...

Maya-maya lang, may lumapit sa akin na nurse na naka-white uniform. Pumikit na lang ako, gusto ko nang matapos ito ng maramdaman ko ang matutulis na karayom na tumutusok sa balat ko.

Palagi kong kinasusuklaman ang mga iniksyon noong bata pa ako, ngunit ngayon, parang nakagawian na sa lahat ng paggamot na naranasan ko.

Oh, ngayon naalala ko na. Naaksidente ako...I muttered a curse.

Sa wakas ay natapos na ang nurse