Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
I was always the patient one. But not now when my blood is boiling and my temper is running out. And speaking to my grandpa is not helping at all."Apo, pinabili ko lang naman kasi..""But you didn't tell me before that." I gritted my teeth. I was fuming mad, so mad. I bit my lip and breathed deeply to control myself. To control my temper. I love lolo and I don't want to leave hurtful words to him. Just because I'm mad doesn't mean I have to disrespect him. "Lolo, you know how much I love that land. At ganun ganun lang? Pinabili mo lang sa iba?""Hindi naman ganoon apo. I also love it from the bottom of my heart pero kailangan natin ang pera panggamot sa lola mo."Oo alam ko na mahal nya rin ang lupaing iyon. Sa mansyon doon, sinabi nyang importante yun dahil sa babaeng pinakamamahal nya, si lola. Lagi nya sakin sinasabi anh babaeng mahal nya. Humugot ako ng malalim na hininga. "Hindi mo lang ba naisip ang kapakanan ko? Sinabi mo sana para makatulong ako. I have a job, and I have
The man just laughed at me. "Naunsa ka maam? Tinuod ba na?" Naano ka maam? Totoo ba yan?I can't control my temper. Nahihirapan na ring akong mag-Bisaya. "Yes. I'm dead serious. Now tell me where she is."Napatikom ang lalaki. I'm sure he understood me, right?He lead me inside the mansion and called out, "Lola Nanding! Naa nga gapangita sa imo!""Lola Nanding! May naghahanap sa iyo!"Isang matandang babae ang lumabas sa pinto ng mansyon. "Ngano man, Phoenix? Kinsa?" She stopped when she saw me. Tiningnan ko lang ang matanda at napangiti sya. "Ano man, Phoenix? Sino?""Sereia?" The old woman smiled warmly at me and gently hugged me. "Ang ganda ganda mo na! Naalala mo pa ba ako, langga?""Ahm.." Hindi ako makasagot. Who is she?She chuckled. "Ay oo nga pala, bata ka pa noon. Ako pala si Nanding. Tawagin mo nalang akong Lola Nanding. Bakit ka napadpad dito? Tara, punta tayo sa kusina. Gusto mo ng kape, iha?" Hindi pa ako nakakagot ng hinawakan nya ako at pinapunta sa kusina nya. Naupo
She sighed. "Matigas talaga yang ulo ng apo ko eh, pasensya apo. Ano na balak mo ngayon?""I guess I need to leave nalang po. Pero hindi ako susuko. Babalik at babalik po ako hanggang sa mapapayag sya. Salamat nalang, Lola Nanding." I was about to leave when she stopped me."Aalis kana?""Opo. Bakit po?""Nakapagtanggalian kana ba? Malayo pa ang bahay nyo rito, ilang oras pa.""It's okay, kakain nalang po ako sa daan.""Ano ka bang bata ka. Dito ka nalang kumain. Pinagluto kita." She really talks to me like I'm her lost granddaughter...Nakita nya ang aking reaksyon. "Patawad, apo. Naalagaan kasi talaga kita nung bata ka. Ang cute mo dati. Ngayon gumanda na at sumeksi pa." Pinisili pisil pa nya ang pisngi ko. I smiled. "Salamat po." I suddenly see my own lola in her.Pinapunta na nya ako ulit sa hapagkainan at kuman kami."Phoenix!" She called out. Nang walang sumagot, tiningnan nya ako. "Nakita mo ba si Phoenix?"I shook my head no, "Wala po. After po namin magkausap, hindi ko na po
I laugh at that. "Mukhang nagkakamali ka ata ng tingin sakin, Phoenix." I said when I regained my confidence and remove his hands from caging me. Anong pinag-iisip ng lalaking to? "Stay here? Anong pinagsasabi mo?"He stopped at that. "You called me Phoenix..""Yeah? Why? Yun naman diba ang pangalan mo? Oh bawal kitang tawagin sa pangalan mo?""Nothing." He was avoiding my eyes.Napailing nalang ako. "Anong tinutukoy mo sa stay? Look, I'm staying for the night."Umiling sya. "No. What I mean is ng matagal. For days."I snorted. "at ano, pag mag stay ako dito, ipapaalipin mo ako sayo? Ganun ba?""Paalipin? Well, I was not thinking about that but if you want, you can do it." He winked. I gagged. This guy!"Nagkakamali ka siguro, Mr. Phoenix...I am Sereia Philomena Isolde, maraming lalaki ang nagkakandarapa sakin.""At sino nagsabi sayo na nagkakandarapa ako sayo? Wow assuming." He said. "Ang ganda pa naman sana." I heard him mumbling. I smirked."For your information, mahilig ako sa mga
I laugh at that. "Mukhang nagkakamali ka ata ng tingin sakin, Phoenix." I said when I regained my confidence and remove his hands from caging me. Anong pinag-iisip ng lalaking to? "Stay here? Anong pinagsasabi mo?"He stopped at that. "You called me Phoenix..""Yeah? Why? Yun naman diba ang pangalan mo? Oh bawal kitang tawagin sa pangalan mo?""Nothing." He was avoiding my eyes.Napailing nalang ako. "Anong tinutukoy mo sa stay? Look, I'm staying for the night."Umiling sya. "No. What I mean is ng matagal. For days."I snorted. "at ano, pag mag stay ako dito, ipapaalipin mo ako sayo? Ganun ba?""Paalipin? Well, I was not thinking about that but if you want, you can do it." He winked. I gagged. This guy!"Nagkakamali ka siguro, Mr. Phoenix...I am Sereia Philomena Isolde, maraming lalaki ang nagkakandarapa sakin.""At sino nagsabi sayo na nagkakandarapa ako sayo? Wow assuming." He said. "Ang ganda pa naman sana." I heard him mumbling. I smirked."For your information, mahilig ako sa mga
We arrived. Thank goodness after an hour...no maybe it's only ten minutes but I can't help but exaggerate."Awww! My yellow dress!" I huffed when I saw a stain of mud on my butt area."Ikaw kasi eh. Alam mo namang pupunta tayo sa sakahan, hindi sa fashion show." Phoenixcommented, tying Brownie on a nearby tree."Pake mo ba? Yun ang gusto ko.""Pake mo ba? Ikaw ang gusto ko.""What?""Wala. Sabi ko bagay ka jan sa dress na yan. Ang tingkad tingnan. Nakakairita."Pagkasabi nyang iyon ay umalis sya at pumunta sa mga magsasaka bago pa man ako makasapak sa kanya. "Mga angkol! Mga anti! Dali, pahinga muna!"Lumapit ang mga magsasaka na naghaharvest sa palayan. Inihanda ni Phoenixang malaking bowl na may laman ng baso at pitsel. Inihanda nya rin ang mga supot na may lamang crackers at bibingka. Uminom at kumain sila roon. "Salamat sir!""Sige, pwede na kayo muuli paghuman ninyo dira." Sige, pwede na kayo umuwi pagkatapos ninyo jan."Sige sir."Pagkatapos ng mabilis na pahinga ay agad agad si
I glance at Phoenix's writwatch. Alas sinko palang pero gabi na ang tawag nila rito. Oo nga pala, buhay probinsya talaga...di tulad sa buhay ko sa lungsod maaga pa ito. I rolled my eyes, standing up also. "I think ikaw talaga yung mangangagat kesa sa aswang." I chuckled then remembered my dress. "Pano ang damit ko? Maglalakad akong putikan?" "Hmmm...may kilala ako. Baka matulungan nila tayo." He walked ahead of me and went to the tree where Brownie was tied. With Brownie's rope on his hand, we walked until we reach a house. "Anong ginagawa natin dito?" Tanong ko. "Hihiram ako ng damit para sayo." He answered. "Aling Nora?" He called out, knocking on the nipa hut's door. Simple lang naman ang bahay, may naririnig pa akong manok at baboy sa kulungan malapit samin. Bumukas ang pinto at may isang babae na kasing edad ni mommy. "Oh? Phoenix" Nang makita si Phoenixay hindi sya nagtaka at parang sanay na. Tiyahin nya ba ito? Mukhang marami talaga syang kilala dito ah... "Manghulam ko s
Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
Maya-maya lang ay tumigil si Eion at tumayo. Binigyan siya ng isang waiter ng gitara at tumahimik siya.“I never sing, Snow, but for tonight, it’s only you and me. Kantahan kita."Napabuntong hininga ako dahil doon. "Teka, kakanta ka ba talaga?"“Oo. Nagsasanay ako nitong mga nakaraang buwan. Sa Pinas, alam mo ba na nakasanayan na nilang kantahin ang iyong puso gamit ang gitara at pumunta sa bahay ng liligawan mo. Tinatawag itong harana." Ipinaalam niya sa akin. Ang mga kamay niya ay nagtu-tune ng gitara at medyo nanginginig siya. Nginitian ko siya at nag thumbs up para palakasin ang loob niya.Tumango siya, “Maaaring hindi ito ang bahay mo at nasa barko tayo ngayon pero... I’m doing it. Sana ay mag-enjoy ka sa gabing ito, mahal ko." Pagkasabi niyan, sinimulan niyang i-string ang gitara at ipinikit ang kanyang mga mata, binuka ang kanyang bibig para kumanta."Kapag ang iyong mga binti ay hindi gumana tulad ng datiAt hindi kita maalis sa iyong mga paaMaaalala pa ba ng iyong bibig ang
Sinimulan ni Eion ang kanyang panata. "Naalala mo ba yung unang araw na nagkakilala tayo?" Hindi ito ang karaniwang love at first sight moment. Naiinis ako sayo, hindi ko alam na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko. Nagsimula kami bilang magkaaway at ngayon, tingnan mo kami. Ikaw ay naging aking manliligaw, aking kasama, at aking matalik na kaibigan. Wala akong ibang gustong makasama sa buhay. Makakasama kita, mahal ko, at asawa ko, magpakailanman." Sabi na napatigil siya. Nakatingin siya sa mga mata ko habang sinasabi niya iyon. Wala siyang kopya, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Ginawa mo akong pinakamasayang tao sa mundo ngayon sa pamamagitan ng pagsang-ayon na ibahagi ang iyong buhay sa akin. Ipinapangako kong pahahalagahan at igalang kita. Ipinapangako kong aalagaan at poprotektahan kita. Ipinapangako ko na aaliwin kita at hikayatin ka. Ipinapangako kong makakasama kita sa buong kawalang-hanggan. Ipinapangako kong mamahalin kita kung sino ka, at kung sino ka pa. Nangangako
Pagdating sa venue, nanatili ako sa sasakyan habang sinusuri muna ng organizers ng kasal namin ang lahat bago kami magsimula. Napatingin ako sa abalang tao na nakaupo sa mga upuan. Mayroon lang kaming isang daang bisita para sa araw na ito dahil ayaw kong mag-imbita ng marami. At saka, wala akong masyadong kaibigan. I lost contact with my high school friends the moment we migrate here. Isa pa, hindi rin ganoon ka-close si nanay sa mga kamag-anak ni tatay dahil pareho silang tumakas sa kanilang tahanan noong ako ay kasama nila. At hindi ko siya masisisi dahil doon. Kaya si mama lang, si Nathan, at ilan sa mga kaklase ko from Anastolgia High like Ember. Kaya karamihan ay pamilya at mga kamag-anak ni Eion ang mga bisita niya. Nakita ko sina Luke at Hannah na binabati ang mga bisita at sinisiguradong komportable ang lahat. Napatingin sa amin si Tita Maggie at ikinaway ang kanyang mga kamay. Nakaupo siya sa tabi ng kanyang asawa, si Martin Sawyer na karga-karga ang kanilang isang ta
"Hindi ko talaga akalain, sa ating tatlo, na ikaw ang unang ikakasal, Snow." Sabi ni Emma habang naglalagay ng powder sa kanyang mukha gamit ang kanyang makeup brush. “Naku, nagseselos ka ba na siya ang unang ikakasal sa atin, o nagseselos ka dahil gusto mong ikasal sa susunod, Emma?” mungkahi ni Hannah habang naglalagay ng lipstick sa labi. Umikot lang ng mata si Emma, “Well, I didn’t expect na ikaw, sa aming lahat, ang unang nabuntis, Hannah.” Gumanti siya ng putok, itinuro ang malaking tummy ni Hannah. Si Hannah ay pitong buwan nang buntis sa anak ni Leroy. Maging ako ay nagulat sa biglaang balita. Hindi ko ito inaasahan. Natawa si Hannah doon at kinindatan ako, “This is your time girl. Lumiwanag na parang brilyante." Natawa na lang ako sa kanila, napakagat labi sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon. Nasa dressing room talaga kami habang suot ni Hannah ang kanyang magandang royal blue na bridesmaid dress. Pinili namin ang royal blue dahil ito ang paboritong kulay ni Eio
SNOW’S POV "Snow, may pinadala sa iyo," sabi ni Nanay pagkagising ko. Kinuha ito at binuksan, ito ay mga bulaklak at tsokolate, na may sulat-kamay na tala na alam ko nang lubos. Kay Eion iyon. Pagkabasa nito, napangiti ako sa sinabi niya sa loob ng note. "Sa aking magandang niyebe sa aking taglamig na puso, ito ay para sa iyo. Hindi ko nakakalimutan ang anniversary natin." ito ang naging taktika niya for the past 4 years every time na anniversary namin. Then, my phone beep and Eion texted me. Nagustuhan mo ba ang mga bulaklak at tsokolate? Iyon lang ang teaser. Kakain tayo mamaya ng 7pm. Huwag magpahuli. - iyong strawberry addict robot Natawa ako sa nickname na itinakda niya sa phone ko bilang caller ID niya. Tila tinanggap niya ang palayaw na ibinigay ni Emma ilang taon na ang nakakaraan. “Oh, galing ba yan sa boyfriend mo, Sweetie?” pang-aasar ni mama. “Kung gayon mag-ingat ka. Hindi mo na kailangang humingi ng permiso sa akin dahil malugod kong papayagan kang sumama sa kany
4 YEARS LATER TITA MAGGIE’S POV “Justin!” I called out, huffing at umakyat sa hagdan. Nilingon ko ang yaya niya at tinanong, “Hindi pa rin siya kumakain ng almusal niya?” “Opo ma'am. Siya ay tumatakbo sa paligid para sa buong umaga. Humihingi ako ng pasensya." Sagot ng yaya niya. Bumuntong hininga ako, “Let’s stop chasing him for now. I'm sure mapapagod ka agad at kakain." sabi ko, pinaalis ang pagod niyang yaya. ako Naglakad ako patungo sa dining table kung saan nakaupo ang asawa ko at nag-aalmusal. “Honey, pwede bang tawagan mo si Justin? Pagod na ang yaya niya sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito. Kailangan niyang kumain ng kanyang almusal." “Oo, honey.” Sagot ng asawa ko habang nagbabasa ng diyaryo sa umaga. "Halika na Justin, sweetheart. Huwag i-stress ang iyong ina. Malapit nang dumating ang kapatid mo kung ipagpapatuloy mo iyan….” Narinig ko ang huni ng asawa ko. And with that, I felt giggling from upstairs and Justin appeared running around the house and came
POV ni Emma Well, I trust Eion,” sagot ni Snow sa tanong ko habang tinitingnan ang oras sa kanyang wristwatch. Bumuntong-hininga, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag. "Kailangan kong pumunta ngayon." I just rolled my eyes at her, "Yeah yeah, go to your strawberry addict robot now and leave your bitter and lonely friends." She just chuckled at me and bid her goodbyes, with Hannah encouraging her also. "Kunin mo ang lalaki mo, Snow." She winked at lumabas ng ice cream shop. Sa pag-alis ni Snow, naiwan kaming dalawa ni Hannah ngayon. Lumingon ako sa kanya, “Ano ang dapat nating gawin ngayon? Kakaalis lang ng kaibigan natin at naiinip na ako." reklamo ko sa kanya. Tila walang naririnig na salita si Hannah na sinasabi ko habang ang mga sulok ng kanyang mga labi ay lumingon upang bumuo ng isang ngiti. Oh hindi. Alam ko ang ginagawa niya. napabuntong hininga ako. Maya-maya lang, tumunog ang phone niya at pilit niyang pinindot ang sagot. “Oh siya, babe. Anong meron?” Oh right, si L
Pinatay niya ang mga ilaw. Ang kanyang mga labi ay patuloy na gumagawa ng mga kababalaghan sa akin. Ang halik na ito ay iba sa alinman sa aming huling pagkakataon. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, pababa sa collarbone ko. Parang gusto niyang matikman ang lahat, bawat pulgada sa akin. Hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya, "Ugh. Eion.” At tinakpan ko ang bibig ko sa sinabi ko, feeling ko uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Geez, talagang…napaungol lang ako? Nakagat ko ang labi ko, nakatingala sa kanya habang nakatitig siya sa kaluluwa ko, tinutusok ako ng emerald eyes niya. He gulped, almost like in an pain, “Say that again. Tawagin mo ulit ang pangalan ko, Snow." Ginawa ko ang sinabi niya sa akin, "Eion." Para siyang nakikipagdebate sa sarili, pinipigilan ang sarili sa isang bagay hanggang sa bumulong siya ng isang sumpa, “Damn Snow. Ano ang ginagawa mo sa akin?" Tanong niya na ngayon ay humihinga. Sa isang iglap, napabuntong hininga ako nang umabot ang kanyang mga