Pagkatapos ay pumunta siya sa likod ng mga palumpong at naglabas ng isang bouquet ng bulaklak.Tulad ng sa mga bulaklak na pinalamutian sa paligid namin, iba't ibang uri ang mga ito tulad ng isang rosas, isang daisy, isang sampaguita, at marami pang iba sa iisang bouquet lang.Sa kabilang banda, may itinago siya sa likod niya na hindi ko makita sa aking paningin sa kabila ng katotohanang puno kami ng mga ilaw kung saan-saan.Lumapit siya sa akin at binigay sa akin ang mga rosas saka ipinakita ang isa niyang kamay para ipakita ang isang batya ng chocolate ice cream."Ano ito?" Itinanong ko.He cleared his throat, "Will you give me the chance and eat this with me there?" Tinuro niya ang comfy blanket at pillow setup.Nagkibit-balikat, tinawanan ko lang siya at tumango, medyo awkward. Sabay kaming pumunta sa setup at umupo doon. Tinanggal ko ang aking hello kitty na tsinelas at inilagay sa damuhan sa tabi namin dahil ayoko kunin ang kumot na inilagay niya para madumihan. Napakakomporta
"O...natatakot kang mag-oo sa sayaw na ito dahil naiinlove ka na sa akin?" sinabi niya.Nag-init ang tenga ko habang nakalapat ang labi ko. Hindi ko mailabas ang bibig ko para sagutin siya dahil sa kaibuturan ng puso ko alam na kung sino iyon. alam na ng puso ko....at tama siya."H-hindi ako natatakot," matapang kong sabi pero nauutal. Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng lakas ng loob para sabihin iyon dahil nanghihina na ang mga tuhod ko na hindi ko masisigurong makakatayo pa rin ako ng maayos nang wala ang suporta niya."Say yes to me, then." Naglakas loob siya, at napalunok ako."Well damn it, Eion! Tapusin na lang natin to minsan!"Nasa bewang ko ang mga kamay niya at nasa leeg niya, sumayaw kami, dahan-dahang umindayog sa beat ng kanta. Parang may sarili kaming salita habang nag-aalay ng background song ang mga kuliglig sa paligid kasama ang kanta mula sa earphones. Ito ay hindi isang bagay na magarbong. Hindi na sana ako pumunta sa prom kung alam kong ganito niya ako susurpres
Tahimik siyang umiiyak ngayon, tumutulo ang luha at luha. Gusto kong punasan iyon at yakapin siya at sabihin sa kanya na magiging okay ito. Wala kasi siyang taong magsasabi sa kanya niyan, sila lang ng papa niya.Sobrang sakit ng nararamdaman ko, nadoble ito sa pagkamuhi sa sarili ko. Namuo ang isang bukol sa aking lalamunan nang lumabo ang aking paningin. Pinunasan ko ito agad. Naiinis ako sa sarili ko na ako ang dahilan kung bakit siya nagkakagulo.Ngayon na ang mga bagay ay dumating sa ito, walang pag-atras. It will be unfair kung siya lang magcoconfess. Kinailangan kong umamin din.I cleared my throat. "Alam mo, si Luke yung napansin ko that time kasi..""Dahil siya si Prince charming?" Tanong niya."Oo. Ganun. Gwapo, mabait, sweet, caring, at friendly." Sinamaan niya ako ng tingin at akmang aalis na. Hinawakan ko ang kamay niya para pigilan siya. "Hindi hindi Hindi." protesta ko. "Pakinggan mo muna ako please," pakiusap ko. Hindi siya sumagot kaya nagpatuloy ako."Nung magkasama
Lumipas ang isang linggo at ngayon na ang araw ng senior high prom namin. Sa aking linggong naglalaman ng mga away at pagtatalo, pagod na pagod akong makita ang aking ina na nakatayo sa harap ng pintuan ng aming bahay pagdating ko sa bahay na may malaking ngiti sa kanyang mukha, hawak ang isang malaking karton na natatakot akong alam ko kung ano ang sa loob ay."Niyebe!" Tumawag siya, kinakanta ang pangalan ko."Oh siya, nanay!" I sent her a sheepish smile at kumaway sa kanya. "Bye!" Tumakbo ako patungo sa pintuan sa likod ng bahay at dumiretso sa aking kwarto at ni-lock ang aking pinto sarado."Ngunit mami-miss mo ito sa natitirang bahagi ng iyong buhay!" Narinig kong sumigaw si mama sa kabilang gilid ng pinto, malakas ang pagkatok nito."Wag kang pakialam." Dumura ako,
"At ang nanalo sa prom queen ay si.....Ember Wilson!"Pinalakpakan naming lahat yung babae. May mga babaeng nanalo sa prom queen at ito ay si Ember, ang babaeng inupo ko sa klase ko sa literatura."At ang nanalo sa prom king ay si.....Luke Jackson!" Sabi ng announcer for the day.Nag cheer kaming lahat sa kanila, at magkatabi silang dalawa. Ang ganda talaga nilang magkasama. Sana mahanap ni Luke ang kaligayahan niya.Sinulyapan ako ni Emma, pinag-aaralan ang reaksyon ko para makita kung kakaiba ang naging reaksyon ko pero nag-thumbs up lang ako sa kanya, "Mukhang maganda silang magkasama."Tumango siya, tinapik ako sa ulo.Dumiretso na ako sa bahay pagkatapos nun, sumakay ako sa k
Pagkatapos ay pumunta siya sa likod ng mga palumpong at naglabas ng isang bouquet ng bulaklak.Tulad ng sa mga bulaklak na pinalamutian sa paligid namin, iba't ibang uri ang mga ito tulad ng isang rosas, isang daisy, isang sampaguita, at marami pang iba sa iisang bouquet lang.Sa kabilang banda, may itinago siya sa likod niya na hindi ko makita sa aking paningin sa kabila ng katotohanang puno kami ng mga ilaw kung saan-saan.Lumapit siya sa akin at binigay sa akin ang mga rosas saka ipinakita ang isa niyang kamay para ipakita ang isang batya ng chocolate ice cream."Ano ito?" Itinanong ko.He cleared his throat, "Will you give me the chance and eat this with me there?" Tinuro niya ang comfy blanket at pillow setup.
"O...natatakot kang mag-oo sa sayaw na ito dahil naiinlove ka na sa akin?" sinabi niya.Nag-init ang tenga ko habang nakalapat ang labi ko. Hindi ko mailabas ang bibig ko para sagutin siya dahil sa kaibuturan ng puso ko alam na kung sino iyon. alam na ng puso ko....at tama siya."H-hindi ako natatakot," matapang kong sabi pero nauutal. Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng lakas ng loob para sabihin iyon dahil nanghihina na ang mga tuhod ko na hindi ko masisigurong makakatayo pa rin ako ng maayos nang wala ang suporta niya."Say yes to me, then." Naglakas loob siya, at napalunok ako."Well damn it, Eion! Tapusin na lang natin to minsan!"Nasa bewang ko ang mga kamay niya at nasa leeg niya, sumayaw kami, dahan-dahang umindayog
Tahimik siyang umiiyak ngayon, tumutulo ang luha at luha. Gusto kong punasan iyon at yakapin siya at sabihin sa kanya na magiging okay ito. Wala kasi siyang taong magsasabi sa kanya niyan, sila lang ng papa niya.Sobrang sakit ng nararamdaman ko, nadoble ito sa pagkamuhi sa sarili ko. Namuo ang isang bukol sa aking lalamunan nang lumabo ang aking paningin. Pinunasan ko ito agad. Naiinis ako sa sarili ko na ako ang dahilan kung bakit siya nagkakagulo.Ngayon na ang mga bagay ay dumating sa ito, walang pag-atras. It will be unfair kung siya lang magcoconfess. Kinailangan kong umamin din.I cleared my throat. "Alam mo, si Luke yung napansin ko that time kasi..""Dahil siya si Prince charming?" Tanong niya."Oo. Ganun. Gwapo, mab
Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
Maya-maya lang ay tumigil si Eion at tumayo. Binigyan siya ng isang waiter ng gitara at tumahimik siya.“I never sing, Snow, but for tonight, it’s only you and me. Kantahan kita."Napabuntong hininga ako dahil doon. "Teka, kakanta ka ba talaga?"“Oo. Nagsasanay ako nitong mga nakaraang buwan. Sa Pinas, alam mo ba na nakasanayan na nilang kantahin ang iyong puso gamit ang gitara at pumunta sa bahay ng liligawan mo. Tinatawag itong harana." Ipinaalam niya sa akin. Ang mga kamay niya ay nagtu-tune ng gitara at medyo nanginginig siya. Nginitian ko siya at nag thumbs up para palakasin ang loob niya.Tumango siya, “Maaaring hindi ito ang bahay mo at nasa barko tayo ngayon pero... I’m doing it. Sana ay mag-enjoy ka sa gabing ito, mahal ko." Pagkasabi niyan, sinimulan niyang i-string ang gitara at ipinikit ang kanyang mga mata, binuka ang kanyang bibig para kumanta."Kapag ang iyong mga binti ay hindi gumana tulad ng datiAt hindi kita maalis sa iyong mga paaMaaalala pa ba ng iyong bibig ang
Sinimulan ni Eion ang kanyang panata. "Naalala mo ba yung unang araw na nagkakilala tayo?" Hindi ito ang karaniwang love at first sight moment. Naiinis ako sayo, hindi ko alam na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko. Nagsimula kami bilang magkaaway at ngayon, tingnan mo kami. Ikaw ay naging aking manliligaw, aking kasama, at aking matalik na kaibigan. Wala akong ibang gustong makasama sa buhay. Makakasama kita, mahal ko, at asawa ko, magpakailanman." Sabi na napatigil siya. Nakatingin siya sa mga mata ko habang sinasabi niya iyon. Wala siyang kopya, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Ginawa mo akong pinakamasayang tao sa mundo ngayon sa pamamagitan ng pagsang-ayon na ibahagi ang iyong buhay sa akin. Ipinapangako kong pahahalagahan at igalang kita. Ipinapangako kong aalagaan at poprotektahan kita. Ipinapangako ko na aaliwin kita at hikayatin ka. Ipinapangako kong makakasama kita sa buong kawalang-hanggan. Ipinapangako kong mamahalin kita kung sino ka, at kung sino ka pa. Nangangako
Pagdating sa venue, nanatili ako sa sasakyan habang sinusuri muna ng organizers ng kasal namin ang lahat bago kami magsimula. Napatingin ako sa abalang tao na nakaupo sa mga upuan. Mayroon lang kaming isang daang bisita para sa araw na ito dahil ayaw kong mag-imbita ng marami. At saka, wala akong masyadong kaibigan. I lost contact with my high school friends the moment we migrate here. Isa pa, hindi rin ganoon ka-close si nanay sa mga kamag-anak ni tatay dahil pareho silang tumakas sa kanilang tahanan noong ako ay kasama nila. At hindi ko siya masisisi dahil doon. Kaya si mama lang, si Nathan, at ilan sa mga kaklase ko from Anastolgia High like Ember. Kaya karamihan ay pamilya at mga kamag-anak ni Eion ang mga bisita niya. Nakita ko sina Luke at Hannah na binabati ang mga bisita at sinisiguradong komportable ang lahat. Napatingin sa amin si Tita Maggie at ikinaway ang kanyang mga kamay. Nakaupo siya sa tabi ng kanyang asawa, si Martin Sawyer na karga-karga ang kanilang isang ta
"Hindi ko talaga akalain, sa ating tatlo, na ikaw ang unang ikakasal, Snow." Sabi ni Emma habang naglalagay ng powder sa kanyang mukha gamit ang kanyang makeup brush. “Naku, nagseselos ka ba na siya ang unang ikakasal sa atin, o nagseselos ka dahil gusto mong ikasal sa susunod, Emma?” mungkahi ni Hannah habang naglalagay ng lipstick sa labi. Umikot lang ng mata si Emma, “Well, I didn’t expect na ikaw, sa aming lahat, ang unang nabuntis, Hannah.” Gumanti siya ng putok, itinuro ang malaking tummy ni Hannah. Si Hannah ay pitong buwan nang buntis sa anak ni Leroy. Maging ako ay nagulat sa biglaang balita. Hindi ko ito inaasahan. Natawa si Hannah doon at kinindatan ako, “This is your time girl. Lumiwanag na parang brilyante." Natawa na lang ako sa kanila, napakagat labi sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon. Nasa dressing room talaga kami habang suot ni Hannah ang kanyang magandang royal blue na bridesmaid dress. Pinili namin ang royal blue dahil ito ang paboritong kulay ni Eio
SNOW’S POV "Snow, may pinadala sa iyo," sabi ni Nanay pagkagising ko. Kinuha ito at binuksan, ito ay mga bulaklak at tsokolate, na may sulat-kamay na tala na alam ko nang lubos. Kay Eion iyon. Pagkabasa nito, napangiti ako sa sinabi niya sa loob ng note. "Sa aking magandang niyebe sa aking taglamig na puso, ito ay para sa iyo. Hindi ko nakakalimutan ang anniversary natin." ito ang naging taktika niya for the past 4 years every time na anniversary namin. Then, my phone beep and Eion texted me. Nagustuhan mo ba ang mga bulaklak at tsokolate? Iyon lang ang teaser. Kakain tayo mamaya ng 7pm. Huwag magpahuli. - iyong strawberry addict robot Natawa ako sa nickname na itinakda niya sa phone ko bilang caller ID niya. Tila tinanggap niya ang palayaw na ibinigay ni Emma ilang taon na ang nakakaraan. “Oh, galing ba yan sa boyfriend mo, Sweetie?” pang-aasar ni mama. “Kung gayon mag-ingat ka. Hindi mo na kailangang humingi ng permiso sa akin dahil malugod kong papayagan kang sumama sa kany
4 YEARS LATER TITA MAGGIE’S POV “Justin!” I called out, huffing at umakyat sa hagdan. Nilingon ko ang yaya niya at tinanong, “Hindi pa rin siya kumakain ng almusal niya?” “Opo ma'am. Siya ay tumatakbo sa paligid para sa buong umaga. Humihingi ako ng pasensya." Sagot ng yaya niya. Bumuntong hininga ako, “Let’s stop chasing him for now. I'm sure mapapagod ka agad at kakain." sabi ko, pinaalis ang pagod niyang yaya. ako Naglakad ako patungo sa dining table kung saan nakaupo ang asawa ko at nag-aalmusal. “Honey, pwede bang tawagan mo si Justin? Pagod na ang yaya niya sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito. Kailangan niyang kumain ng kanyang almusal." “Oo, honey.” Sagot ng asawa ko habang nagbabasa ng diyaryo sa umaga. "Halika na Justin, sweetheart. Huwag i-stress ang iyong ina. Malapit nang dumating ang kapatid mo kung ipagpapatuloy mo iyan….” Narinig ko ang huni ng asawa ko. And with that, I felt giggling from upstairs and Justin appeared running around the house and came
POV ni Emma Well, I trust Eion,” sagot ni Snow sa tanong ko habang tinitingnan ang oras sa kanyang wristwatch. Bumuntong-hininga, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag. "Kailangan kong pumunta ngayon." I just rolled my eyes at her, "Yeah yeah, go to your strawberry addict robot now and leave your bitter and lonely friends." She just chuckled at me and bid her goodbyes, with Hannah encouraging her also. "Kunin mo ang lalaki mo, Snow." She winked at lumabas ng ice cream shop. Sa pag-alis ni Snow, naiwan kaming dalawa ni Hannah ngayon. Lumingon ako sa kanya, “Ano ang dapat nating gawin ngayon? Kakaalis lang ng kaibigan natin at naiinip na ako." reklamo ko sa kanya. Tila walang naririnig na salita si Hannah na sinasabi ko habang ang mga sulok ng kanyang mga labi ay lumingon upang bumuo ng isang ngiti. Oh hindi. Alam ko ang ginagawa niya. napabuntong hininga ako. Maya-maya lang, tumunog ang phone niya at pilit niyang pinindot ang sagot. “Oh siya, babe. Anong meron?” Oh right, si L
Pinatay niya ang mga ilaw. Ang kanyang mga labi ay patuloy na gumagawa ng mga kababalaghan sa akin. Ang halik na ito ay iba sa alinman sa aming huling pagkakataon. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, pababa sa collarbone ko. Parang gusto niyang matikman ang lahat, bawat pulgada sa akin. Hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya, "Ugh. Eion.” At tinakpan ko ang bibig ko sa sinabi ko, feeling ko uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Geez, talagang…napaungol lang ako? Nakagat ko ang labi ko, nakatingala sa kanya habang nakatitig siya sa kaluluwa ko, tinutusok ako ng emerald eyes niya. He gulped, almost like in an pain, “Say that again. Tawagin mo ulit ang pangalan ko, Snow." Ginawa ko ang sinabi niya sa akin, "Eion." Para siyang nakikipagdebate sa sarili, pinipigilan ang sarili sa isang bagay hanggang sa bumulong siya ng isang sumpa, “Damn Snow. Ano ang ginagawa mo sa akin?" Tanong niya na ngayon ay humihinga. Sa isang iglap, napabuntong hininga ako nang umabot ang kanyang mga