Pagkatapos ay pumunta siya sa likod ng mga palumpong at naglabas ng isang bouquet ng bulaklak.
Tulad ng sa mga bulaklak na pinalamutian sa paligid namin, iba't ibang uri ang mga ito tulad ng isang rosas, isang daisy, isang sampaguita, at marami pang iba sa iisang bouquet lang.
Sa kabilang banda, may itinago siya sa likod niya na hindi ko makita sa aking paningin sa kabila ng katotohanang puno kami ng mga ilaw kung saan-saan.
Lumapit siya sa akin at binigay sa akin ang mga rosas saka ipinakita ang isa niyang kamay para ipakita ang isang batya ng chocolate ice cream.
"Ano ito?" Itinanong ko.
He cleared his throat, "Will you give me the chance and eat this with me there?" Tinuro niya ang comfy blanket at pillow setup.
"O...natatakot kang mag-oo sa sayaw na ito dahil naiinlove ka na sa akin?" sinabi niya.Nag-init ang tenga ko habang nakalapat ang labi ko. Hindi ko mailabas ang bibig ko para sagutin siya dahil sa kaibuturan ng puso ko alam na kung sino iyon. alam na ng puso ko....at tama siya."H-hindi ako natatakot," matapang kong sabi pero nauutal. Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng lakas ng loob para sabihin iyon dahil nanghihina na ang mga tuhod ko na hindi ko masisigurong makakatayo pa rin ako ng maayos nang wala ang suporta niya."Say yes to me, then." Naglakas loob siya, at napalunok ako."Well damn it, Eion! Tapusin na lang natin to minsan!"Nasa bewang ko ang mga kamay niya at nasa leeg niya, sumayaw kami, dahan-dahang umindayog
Tahimik siyang umiiyak ngayon, tumutulo ang luha at luha. Gusto kong punasan iyon at yakapin siya at sabihin sa kanya na magiging okay ito. Wala kasi siyang taong magsasabi sa kanya niyan, sila lang ng papa niya.Sobrang sakit ng nararamdaman ko, nadoble ito sa pagkamuhi sa sarili ko. Namuo ang isang bukol sa aking lalamunan nang lumabo ang aking paningin. Pinunasan ko ito agad. Naiinis ako sa sarili ko na ako ang dahilan kung bakit siya nagkakagulo.Ngayon na ang mga bagay ay dumating sa ito, walang pag-atras. It will be unfair kung siya lang magcoconfess. Kinailangan kong umamin din.I cleared my throat. "Alam mo, si Luke yung napansin ko that time kasi..""Dahil siya si Prince charming?" Tanong niya."Oo. Ganun. Gwapo, mab
"Congratulations, Batch 2018!"Nagpalakpakan ang mga tao nang matapos ang graduation ceremony. Napakurap-kurap ako, tumingin sa paligid habang nanlalaki ang mga mata sa pagkamangha.Natapos na talaga. Graduate na tayo ng high school! Isa-isang nagsisiksikan ang kawan ng mga tao habang tuwang-tuwa silang sumugod sa kanilang mga anak na lalaki, babae, o kamag-anak upang bumati.Gusto kong hanapin sina mama at Nathan pero hindi ako makagalaw sa dami ng tao kaya nanatili lang ako, nakatayo sa gitna.Sa kaguluhan at malakas na daldalan ng mga salita ng pagbati dito at doon at ang flash ng mga camera habang ang mga excited na ina ay sumugod sa kanilang nagtapos na anak, "Snow!" Narinig kong may tumatawag.Nakita ko si nanay na pumi
"Hi, tatay." Binati ko ang puntod ng aking ama. Pagkatapos ng pagdiriwang, pumunta ako sa lugar na ito para sabihin agad sa tatay ko ang balita, na nakasuot pa rin sa akin ang graduation cap at robe. Paglalagay ng isang bouquet ng bulaklak, umupo ako doon at hinila ako sa ulirat. Nakangiting hinawakan ko ang lapida niya na may naka-display na pangalan na 'Alexander Waterstrings'. Tumulo ang luha sa pisngi ko, "Yes dad, here's your beautiful daughter, just graduated and going to college soon enough." I chuckled, remembering how he used to call me his baby girl while I complained and hate that nickname since I thought I was all grown up that time. I pictured him flashing a thumbs up and saying the words, "I'm proud of you, I love you." "Hi, tatay." Sabi ng malalim na boses sa likod ko. Hindi ko na kailangang lumingon para malaman kung sino iyon. "Eion?" "Hi," nakangiting umupo siya sa tabi ko at ibinaling ang ulo sa lapida ng aking ama. "Hi, dad. I am Eion, Snow's boyfriend.
POINT OF VIEW NI LUKE Palagi akong tipong nagpapasaya sa isang tao. Sobrang mahal ko sila kaya ibinuhos ko lahat sa kanila. At iyon siguro ang dahilan kung bakit nila ako iniwan. I remember my ex dropped me saying I was too flirty for her gusting. After that breakup, I tried so hard to be like my cousin, Eion, because girls always flock to her, they like the bad boy type. Kaya sinubukan kong maging bad boy. Pero nakipaghiwalay sa akin ang pangalawang ex ko, masyado daw akong nilalamig. Bakit laging pinipili ng mga babae ang mga bad boy? At kung susubukan kong maging isa, sinasabi nila na ako ay masyadong malamig Napaisip ako. Bakit kailangan kong magsikap? Halos sumuko na ako sa sarili ko that time. At sa wakas, dumating si Snow. Siya ay isang feisty na babae na alam kung ano ang gusto niya. I remember, the moment she said yes to me, I felt like the universe finally aligned. Nasa cloud nine ako. Gayunpaman, sa likod ng aking isip, palagi kong alam na may mali. She was so indep
LUKE’S POV "Okay, ready na ako." Kinagat niya ang labi niya, huminga ng malalim at tinignan ako ng diretso sa mata. "Siya...ang mahal ko. Sorry.." Sumunod ang katahimikan, at hinayaan ko muna iyon sa isip ko. Tumango ako sa kanya bilang sagot, napatingin ako sa relo niya at tumingin sa labas ng glass window. "Bakit hindi ka nagulat?" Tanong niya, napataas ang kilay niya sa pagkataranta at nakatingin sa akin na may habag sa mga mata. Ngumiti lang ako sa kanya, “Well I know that already. Inihanda ko ang aking sarili para dito pabalik." Sabi ko, bago magpatuloy, “Sa sandaling hindi ka humingi ng tawad noong gabing iyon sa New Year's Party, para makiusap na manatili ako, alam ko iyon. At hinihintay kong sabihin mo ito sa akin ng opisyal." As I’ve said, it doesn’t hurt me that much, because the whole week that I avoided her, alam ko na sa sarili ko na sasabihin niya yun. Ang aking gut feeling ay hindi kailanman mali. Ang sakit na nararamdaman ko ngayon ay kalahati pa lang ng nar
SNOW’S POV "Saan ka magbabakasyon, Snow?" Tanong ni Emma. “Sshh, Emma. For all we know, she’s going to be with her hubby since it has been a while.” Panunukso ni Hannah at umiling lang ako sa kanila. Ako, si Emma, at si Hannah ay nagpasya na magpalamig sa tindahan ng ice cream ni Eion. Buti na lang at bukas pa ang shop, si Mr. Tim ang nagsisilbing manager sa ngayon dahil wala si Eion. Chill lang kami dito dahil sa wakas natapos na din ang exams namin. Malapit na ang winter break natin. Sumimsim ako sa strawberry ice cream ko, nakangiti sa alaala ng boyfriend kong si Eion. Sus, kakaiba sa pakiramdam na tawagin siya ng ganoon. Gayon pa man, sa palagay ko ang lasa na ito ay hindi masyadong masama pagkatapos ng lahat ... Naalala ko ang nakaraan, naalala ko kung paano unang pumasok si Eion sa shop, kung paano ko siya hinabol para lang maibigay ang sukli niya. Napakasungit niya kaya hindi ko na binalak na magkaroon ng anumang negosyo sa kanya. Ngunit tingnan mo ako ngayon, iniisip si
"Ang flight 221 ay umalis na." Nakaupo ako sa waiting area, halos sumakit ang leeg ko sa sobrang pag-unat ng leeg ko. Isang oras na ang lumipas at hinihintay ko pa rin si Eion, umaasang darating siya. Malamang na delay ang flight niya, di ba? O baka, hindi siya makakapunta pagkatapos ng lahat? Ilang beses na akong nananabik na tumatawag sa kanya at hindi ko man lang makontak si Eion. Sus, nasaan na ba ang robot na iyon? Miss na miss ko na siya, matagal na. napabuntong hininga ako. Hindi ito ang naisip ko ngayon. Ilang buwan akong naghintay para dumating ito, walang paraan na hindi ko makikita si Eion. Dahil sa pagkadismaya sa lahat ngayon, tumayo ako at bumuntong-hininga, sa wakas ay gusto ko nang umuwi. Mukhang nagsinungaling siya sa akin. Habang nagmamaneho pauwi, dumiretso ako sa sala namin nang marinig kong may kasamang tumatawa si mama. Napakurap ako doon, may narinig akong medyo pamilyar na boses. Patakbo akong pumunta sa kusina, halos mapanganga ako sa nakita ko. Nan