"Hi Sereia!" Maria waved at me. I forced a smile on my face.Parang nakita ng mokong ang reaksyon ko kaya nagtaas ang kilay nya. "Sige, usap muna kami ni Maria."Umalis sila at lumayo mula sakin. Mukhang ang rami talaga nilang pinag-uusapan.Dahil wala naman akong maisip na gawin, pumunta nalang muna ako palapit sa sakahan.Napansin ako ng isang magsasaka kaya binati nya ako. "Hello maam!" Judging from my view here, I think she's around 30 or so since she don't look that old.I waved and smiled. "Hi."Hindi nya na ako pinansin at nagpatuloy nalang sa pagtatrabaho. I suddenly remembered my plan. Clearing my throat, I asked the farmer. "Pwede po magtanong?"Natigilan sya sa ginagawa. "Syempre naman po.""Kamusta po ba ang trabaho niyo rito?""Ayos naman maam! Alam mo, sobrang bait ng boss namin. Sa isang taon na pag tatrabaho namin, wala nya kami nasigawan. tinatrato nya kami na parang kaibigan lang. Ang hirap maging magsasaka pero dahil sya ang boss namin, napadali lang ito. Marami kas
"Hays. Ang ganda ng phone ko." Bigla nyang sabi habang nakatitig sa phone nya.Ang yabang naman neto. Sobrang proud sa phone nya porket iphone lang."Ganda talaga ng phone ko." He's still looking at it intently.I bit my lip in annoyance and snatched his phone from him. "Ano ba Phoenix?" Anong maganda rito?" Napanganga ako ng iunlock ko ito, andun ang mukha ko. Wala nya ito na send na picture ko, at nakatawa ako rito. "A-ano to Phoenix?"He grinned. "Mukha mo. Ganda diba?"Tumalon ang puso ko. Damn heart!I avoided his eyes and instead, focused on his phone as if my heart is not beating so fast I'm afraid it will burst. "Wala mo to nasend ha?""Ayoko lang." Sagot nya pa.Ayaw nya? Looking at my picture, it was beautiful. I like it. "Send mo sakin."Umiling sya. "Nope."I pouted. "Sige na....""Sige, isend ko. Pero."I sighed. "Anong pero nanaman yan?""Wallpaper mo rin mukha ko."Mabilis akong umiling. "Ayoko nga, papangit ang phone ko." Nope, gagawapo ang phone ko."Alam ko gusto mo
"Maganda rin naman. Pero mas maganda si Ate Sereia." Jay replied. Sad was on Maria's eyes but she quickly hid it. She just smiled at me and walked ahead. "Hali na!" Pupunta pala kami sa mga manggahan at nag-unahan namang umakyat ang mga bata. "Nakaw tayo ng mangga!" Rap-rap shouted. "Dali, ate Sereia!" "Nakaw?" I looked at Maria. She just shrugged. The heck? She just tolerate them? "Kaninong manggahan ito?" "Basta." "At nanakawan nila?" "Oo. Hindi rin naman namin uubusin. Konti lang. Atsaka marami pang puno dyan na may bunga, di rin mahahalata ng may-ari." Oh. May point sya. I sighed. Bahala na nga. ***** Marami kaming nagawa sa buong araw. At para akong bumalik sa bata. Napakasaya. Nakakamiss. Nang matapos kaming kumuha ng mga mangga, nag habulan kami, langit at lupa na imposible dahil wala naman masyadong bato na maapakan, at tagu-taguan. Sa buong araw na paglalaro, naligo ako ng pawis. Mainit pero sobrang nakakaenjoy kaya sinagad ko na ang pagkabata. Minsan lang naman t
"I'm fine. Ayos lang sakin. Dito lang ako." Parang napagod na rin ako, physically and mentally na makita si Maria na kahapon buong araw syang nasa paningin ko. I can't deal with her today. I can't. Pumunta ako sa duyan, sa likod lang ng bahay at doon tumambay. Hindi ko na namalayan na nakatulog ako dito at nagising nalang sa matinding hapdi ng sikat ng araw. Napakainit talaga sa Pinas buti nalang ay mahangin dito sa bukid. I stood up and frown when I saw Phoenixholding Brownie. Parang pinipilit ni Phoenixna ipatayo si Brownie pero hindi ito sumusunod. Phoenixhas this worried expression on his face. "Anong ginagawa mo Phoenix?" He glanced at me and frowned. "Si Brownie kasi, walang gana." "Walang gana? Kailan pa?" "Kanina pa umaga. Akala ko wala lang kasi nakakalakad pa sya kanina umaga pero ngayon, hindi na sya tumatayo. At parang nahihirapang huminga." Phoenixsighed. "Pano na to? May sakit ba sya? Ipupunta ko nalang sya sa veterinarian mamaya baka lumala pa ang sakit nya." He
Wala na si Phoenix paggising ko. Sabi ni Lola Nanding ay may meeting nanaman daw. Nagulat nalang ako ng makita si Maria sa sala pagbaba ko. "Halika na?" "Saan?" "Namiss ka ulit nila Mae-mae, Jay, at Rap-rap." Ngumiti sya. "Pero kain ka muna, hihintayin nalang kita." At umalis na sya. Napabunting hininga nalang ako at nagbihis na. Here we go again. Katulad nung isang araw, pumunta kami sa bahay ng mga bata at naglaro. This time, hindi ako masyadong nagahanan. Magulo pa rin ang isip ko kay Phoenixat sa mga sinabi nya sakin kagabi. Hindi ako mapakali. "Ayos ka lang ba?" Tanong ni Maria ng makita ang ekspresyon ko. Tumango lang ako at iniwasan na sya para hindi sya makatanong pa. Ang tagal ng oras dahil bawat segundo ay mabigat para sakin kaya laking pasalamat ko ng maghapon na at kailangan na naming umuwi. Hinatid na namin ang mga bata at naglakad na kami ni Maria patungo sa bahay. "Sereia?" Maria looked at me cautiously. "Yes?" I forced myself to look at her, still not in the
Mayroong gaganaping reunion sina Phoenix ngayon kaya buong weekend ay wala sya dito sa bahay. Maaga syang nagising at kumatok sa pintuan ko. Pinagbuksan ko naman sya. "Hindi ka talaga sasama?" Ilang ulit na tanong nya sakin habang hinahanda ang kanyang mga gamit sa backpack nya nakasabit na sa likod nya. "Hindi. Nakakahiya talaga, Phoenix. Mag-enjoy ka nalang dun. Atsaka walang makakasama si Aling Nanding dito." Pagrarason ko pa. "Sumama kana, Sereia. Ayos lang ako dito. Andyan naman ang mga kaibigan ko sa kapitbahay." Sabi pa ni lola Nanding galing sa kusina. Phoenixsmirked at me, mouthing me a "you have no choice." I tried to think for a moment. "Sige na, Sereia. Lahat sila dun may lovelife. Kawawa naman akong walang jowa." "Tapos? Kasalanan ko bang hindi ka marunong humanap ng girlfriend mo? Aba't dadamayin mo pa ako jan ah." Natatawa kong sabi. "Mamimiss kita kung di ka kasama." He said, his eyes like a puppy. "Sa tingin mo mapapayag mo ko nyan?" I tested him. "Oo." He co
Nasuka si Ruth at to the rescue naman si Ian. Nag excuse sila at sinabing magpapahinga. Nagpahinga na rin kami ng sandali sa room namin na nireserve ni Zef. One room for us girls and one room dor the boys. at nag island hopping. Hindi nakasama sina Ruth at Ian dahil masama pa rin daw pakiramdam ni Ruth. Nalaman kong doktor pala itong si Ian kaya kung makaalaga sa asawa, wagas. Preparing fo the island hopping, I looked for something to wear and saw my swimsuit. It was my favorite two piece so I wore it. "Matagal ka pa ba jan Sereria? Maiiwan na nila tayo?" Narinig kong sabi ni Phoenixsa pinto. Nang matapos na akong makapaghanda, binuksan ko na ang pinto. "Let's go." Pagkalabas na pagkalabas ko, nakita ko ang mukha ni Phoenixnakaawang ang bibig. "Inaakit mo ba ako?" Tanong nya. I look at him in fake disgust."No." "Kung hindi, naakit na ako eh. Cover your body, Sereia. Para sa kinabukasan ko." He said, not looking at me. Awe, that's cute. "Wow, as if naman hindi ka nakakita ng mga
It started into a light joke until Viper and Grant got into a fight. Viper stood up and walked out. All of us looked at her and back at Grant. It's like they were used to it. "Lagi ba itong nangyayari?" I asked Phoenix. "Yeah... ganyan talaga sila. Una mag-aaway tapo kinabukasan parang walang nangyari." "Ito nanaman ba ang pag-aawayan natin?" I heard them. "Nope. Hindi lang yan. Kanina pa ako nagtitimpi. You were flirting with Sereia just this lunch." "That was a joke-" "A joke? Respeto naman, Grant. Ilang beses mo na akong niloko pero andito pa rin ako at nag tatangatangahan. Akala ko ba nagbago kana para sakin?" "Yes. I'm trying, love." "Then why do I don't see you changing yourself for me?" Tears were on her eyes. "Do you still love me?" "I do. I still do. Hindi naman kota lolokohin ulit, babe. I was just trying to welcome her but I didn't notice you were hurt. I'm sorry it won't happen again." "At nagustuhan mo pa ang luto nya?" "Ito rin ba isyu sa iyo? Naapreciate ko la
Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
Maya-maya lang ay tumigil si Eion at tumayo. Binigyan siya ng isang waiter ng gitara at tumahimik siya.“I never sing, Snow, but for tonight, it’s only you and me. Kantahan kita."Napabuntong hininga ako dahil doon. "Teka, kakanta ka ba talaga?"“Oo. Nagsasanay ako nitong mga nakaraang buwan. Sa Pinas, alam mo ba na nakasanayan na nilang kantahin ang iyong puso gamit ang gitara at pumunta sa bahay ng liligawan mo. Tinatawag itong harana." Ipinaalam niya sa akin. Ang mga kamay niya ay nagtu-tune ng gitara at medyo nanginginig siya. Nginitian ko siya at nag thumbs up para palakasin ang loob niya.Tumango siya, “Maaaring hindi ito ang bahay mo at nasa barko tayo ngayon pero... I’m doing it. Sana ay mag-enjoy ka sa gabing ito, mahal ko." Pagkasabi niyan, sinimulan niyang i-string ang gitara at ipinikit ang kanyang mga mata, binuka ang kanyang bibig para kumanta."Kapag ang iyong mga binti ay hindi gumana tulad ng datiAt hindi kita maalis sa iyong mga paaMaaalala pa ba ng iyong bibig ang
Sinimulan ni Eion ang kanyang panata. "Naalala mo ba yung unang araw na nagkakilala tayo?" Hindi ito ang karaniwang love at first sight moment. Naiinis ako sayo, hindi ko alam na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko. Nagsimula kami bilang magkaaway at ngayon, tingnan mo kami. Ikaw ay naging aking manliligaw, aking kasama, at aking matalik na kaibigan. Wala akong ibang gustong makasama sa buhay. Makakasama kita, mahal ko, at asawa ko, magpakailanman." Sabi na napatigil siya. Nakatingin siya sa mga mata ko habang sinasabi niya iyon. Wala siyang kopya, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Ginawa mo akong pinakamasayang tao sa mundo ngayon sa pamamagitan ng pagsang-ayon na ibahagi ang iyong buhay sa akin. Ipinapangako kong pahahalagahan at igalang kita. Ipinapangako kong aalagaan at poprotektahan kita. Ipinapangako ko na aaliwin kita at hikayatin ka. Ipinapangako kong makakasama kita sa buong kawalang-hanggan. Ipinapangako kong mamahalin kita kung sino ka, at kung sino ka pa. Nangangako
Pagdating sa venue, nanatili ako sa sasakyan habang sinusuri muna ng organizers ng kasal namin ang lahat bago kami magsimula. Napatingin ako sa abalang tao na nakaupo sa mga upuan. Mayroon lang kaming isang daang bisita para sa araw na ito dahil ayaw kong mag-imbita ng marami. At saka, wala akong masyadong kaibigan. I lost contact with my high school friends the moment we migrate here. Isa pa, hindi rin ganoon ka-close si nanay sa mga kamag-anak ni tatay dahil pareho silang tumakas sa kanilang tahanan noong ako ay kasama nila. At hindi ko siya masisisi dahil doon. Kaya si mama lang, si Nathan, at ilan sa mga kaklase ko from Anastolgia High like Ember. Kaya karamihan ay pamilya at mga kamag-anak ni Eion ang mga bisita niya. Nakita ko sina Luke at Hannah na binabati ang mga bisita at sinisiguradong komportable ang lahat. Napatingin sa amin si Tita Maggie at ikinaway ang kanyang mga kamay. Nakaupo siya sa tabi ng kanyang asawa, si Martin Sawyer na karga-karga ang kanilang isang ta
"Hindi ko talaga akalain, sa ating tatlo, na ikaw ang unang ikakasal, Snow." Sabi ni Emma habang naglalagay ng powder sa kanyang mukha gamit ang kanyang makeup brush. “Naku, nagseselos ka ba na siya ang unang ikakasal sa atin, o nagseselos ka dahil gusto mong ikasal sa susunod, Emma?” mungkahi ni Hannah habang naglalagay ng lipstick sa labi. Umikot lang ng mata si Emma, “Well, I didn’t expect na ikaw, sa aming lahat, ang unang nabuntis, Hannah.” Gumanti siya ng putok, itinuro ang malaking tummy ni Hannah. Si Hannah ay pitong buwan nang buntis sa anak ni Leroy. Maging ako ay nagulat sa biglaang balita. Hindi ko ito inaasahan. Natawa si Hannah doon at kinindatan ako, “This is your time girl. Lumiwanag na parang brilyante." Natawa na lang ako sa kanila, napakagat labi sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon. Nasa dressing room talaga kami habang suot ni Hannah ang kanyang magandang royal blue na bridesmaid dress. Pinili namin ang royal blue dahil ito ang paboritong kulay ni Eio
SNOW’S POV "Snow, may pinadala sa iyo," sabi ni Nanay pagkagising ko. Kinuha ito at binuksan, ito ay mga bulaklak at tsokolate, na may sulat-kamay na tala na alam ko nang lubos. Kay Eion iyon. Pagkabasa nito, napangiti ako sa sinabi niya sa loob ng note. "Sa aking magandang niyebe sa aking taglamig na puso, ito ay para sa iyo. Hindi ko nakakalimutan ang anniversary natin." ito ang naging taktika niya for the past 4 years every time na anniversary namin. Then, my phone beep and Eion texted me. Nagustuhan mo ba ang mga bulaklak at tsokolate? Iyon lang ang teaser. Kakain tayo mamaya ng 7pm. Huwag magpahuli. - iyong strawberry addict robot Natawa ako sa nickname na itinakda niya sa phone ko bilang caller ID niya. Tila tinanggap niya ang palayaw na ibinigay ni Emma ilang taon na ang nakakaraan. “Oh, galing ba yan sa boyfriend mo, Sweetie?” pang-aasar ni mama. “Kung gayon mag-ingat ka. Hindi mo na kailangang humingi ng permiso sa akin dahil malugod kong papayagan kang sumama sa kany
4 YEARS LATER TITA MAGGIE’S POV “Justin!” I called out, huffing at umakyat sa hagdan. Nilingon ko ang yaya niya at tinanong, “Hindi pa rin siya kumakain ng almusal niya?” “Opo ma'am. Siya ay tumatakbo sa paligid para sa buong umaga. Humihingi ako ng pasensya." Sagot ng yaya niya. Bumuntong hininga ako, “Let’s stop chasing him for now. I'm sure mapapagod ka agad at kakain." sabi ko, pinaalis ang pagod niyang yaya. ako Naglakad ako patungo sa dining table kung saan nakaupo ang asawa ko at nag-aalmusal. “Honey, pwede bang tawagan mo si Justin? Pagod na ang yaya niya sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito. Kailangan niyang kumain ng kanyang almusal." “Oo, honey.” Sagot ng asawa ko habang nagbabasa ng diyaryo sa umaga. "Halika na Justin, sweetheart. Huwag i-stress ang iyong ina. Malapit nang dumating ang kapatid mo kung ipagpapatuloy mo iyan….” Narinig ko ang huni ng asawa ko. And with that, I felt giggling from upstairs and Justin appeared running around the house and came
POV ni Emma Well, I trust Eion,” sagot ni Snow sa tanong ko habang tinitingnan ang oras sa kanyang wristwatch. Bumuntong-hininga, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag. "Kailangan kong pumunta ngayon." I just rolled my eyes at her, "Yeah yeah, go to your strawberry addict robot now and leave your bitter and lonely friends." She just chuckled at me and bid her goodbyes, with Hannah encouraging her also. "Kunin mo ang lalaki mo, Snow." She winked at lumabas ng ice cream shop. Sa pag-alis ni Snow, naiwan kaming dalawa ni Hannah ngayon. Lumingon ako sa kanya, “Ano ang dapat nating gawin ngayon? Kakaalis lang ng kaibigan natin at naiinip na ako." reklamo ko sa kanya. Tila walang naririnig na salita si Hannah na sinasabi ko habang ang mga sulok ng kanyang mga labi ay lumingon upang bumuo ng isang ngiti. Oh hindi. Alam ko ang ginagawa niya. napabuntong hininga ako. Maya-maya lang, tumunog ang phone niya at pilit niyang pinindot ang sagot. “Oh siya, babe. Anong meron?” Oh right, si L
Pinatay niya ang mga ilaw. Ang kanyang mga labi ay patuloy na gumagawa ng mga kababalaghan sa akin. Ang halik na ito ay iba sa alinman sa aming huling pagkakataon. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, pababa sa collarbone ko. Parang gusto niyang matikman ang lahat, bawat pulgada sa akin. Hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya, "Ugh. Eion.” At tinakpan ko ang bibig ko sa sinabi ko, feeling ko uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Geez, talagang…napaungol lang ako? Nakagat ko ang labi ko, nakatingala sa kanya habang nakatitig siya sa kaluluwa ko, tinutusok ako ng emerald eyes niya. He gulped, almost like in an pain, “Say that again. Tawagin mo ulit ang pangalan ko, Snow." Ginawa ko ang sinabi niya sa akin, "Eion." Para siyang nakikipagdebate sa sarili, pinipigilan ang sarili sa isang bagay hanggang sa bumulong siya ng isang sumpa, “Damn Snow. Ano ang ginagawa mo sa akin?" Tanong niya na ngayon ay humihinga. Sa isang iglap, napabuntong hininga ako nang umabot ang kanyang mga