Maria

"Hi Sereia!" Maria waved at me. I forced a smile on my face.

Parang nakita ng mokong ang reaksyon ko kaya nagtaas ang kilay nya. "Sige, usap muna kami ni Maria."

Umalis sila at lumayo mula sakin. Mukhang ang rami talaga nilang pinag-uusapan.

Dahil wala naman akong maisip na gawin, pumunta nalang muna ako palapit sa sakahan.

Napansin ako ng isang magsasaka kaya binati nya ako. "Hello maam!" Judging from my view here, I think she's around 30 or so since she don't look that old.

I waved and smiled. "Hi."

Hindi nya na ako pinansin at nagpatuloy nalang sa pagtatrabaho. I suddenly remembered my plan. Clearing my throat, I asked the farmer. "Pwede po magtanong?"

Natigilan sya sa ginagawa. "Syempre naman po."

"Kamusta po ba ang trabaho niyo rito?"

"Ayos naman maam! Alam mo, sobrang bait ng boss namin. Sa isang taon na pag tatrabaho namin, wala nya kami nasigawan. tinatrato nya kami na parang kaibigan lang. Ang hirap maging magsasaka pero dahil sya ang boss namin, napadali lang ito. Marami kasi kaming benepisyo na makuha sa kanya. Kapag kailangan namin ng pera, pinapahiram kami. Kapag nagtrabaho kami ng maayos, hindi nalalate, ayun binibigyan nya kami ng allowance. Ewan ko ba kay sir kung paano nya nagawa yan, baka mamaya ay nalulugi na sya. O baka naman sya ang mapahamak sa sobrang kabaitan na yan. Pero andyan kana maam. Sana alagaan mo sya ng mabuti." She beamed at me.

Ang haba ng eksplanasyon nya. Nakikita ko ang kislap sa mata nya na talagang masaya na sya. "Sige mauna na ako maam, kailangan ng magtrabaho." Paaalam pa nito kaya ngumiti nalang ako at umalis na sya.

I look at Phoenix's direction. He was still talking at Maria. Napalunok ako. Siguro ako ang may kasalanan dito. Wala naman syang ginagawa na masama kundi ang magtrabaho ng marangal at makatulong na rin sa ekonomiya ng bansa. At dahil sa kagustuhan ko lang, sisirain ko lang ang lahat ng pinagpaguran nya. Sumikip ang dibdib ko. I felt guilty.

I sighed.

"Maam, narinig ko po ang pinag-usapan nyo kanina ni Aling Marimar. Maam pakiingatan po ng boss namin ha? Wag nyo po syang saktan. Napakaimportante nya po sa aming mga magsasaka kaya nagpapasalamat kami na sya ang boss namin." Isang magsasaka ang pumunta sakin.

"Oo nga maam! Minsan kahit magkasakit si sir, kami pa rin ang iniisip nya. Ingatan nyo po." Sabi pa ng kasama nyang magsasaka.

Wala akong ibang magawa kundi tumango.

Nang makaalis sila, isangpatak ng luha ang umalis sa mata ko. I blinked. No. This is not the time for this.

Napaselfish ko! Bakit kasi ako pumunta rito at pinilit syang bilhin ang lupain? Kaya pala grabe ang pagtanggi nito sa akin. Kung sinabi nya na lang sakin edi sana wala nalang ako nagstay rito. Now I feel so guilty! Parang pumunta lang ako para sirain ang hanapbuhay nya at buhay ng mga magsasaka pra lang sa gusto ko?

"Anong iniisip mo?"

"Ha?" Natigilan ako. I don't have to look behind me to know that it's Phoenix.

I heard him chuckling. "Ang lalim ng isip mo eh. Share naman dyan oh."

"itsmesereia." I said, still not facing him.

"Ha?"

I turned around to face him. "That's my i*******m name."

He smiled and just nodded his head. After a minute of silence, he asked. "Ano? Gusto mo pa magstay rito?"

"Ayoko na..."

"Sige. Uwi na tayo." He took my hands and held it tightly, dragging me. I was about to pull away when he tightened hi hold even more.

"Ikaw na bahala rito, Mang Kanor!" Ani nya sa mga magsasaka.

"Yes Boss!" Sabi pa ng magsasaka na kausap ko lang kanina.

At that, we walked home.

Pag uwi namin, alas kuwatro na ng hapon. Dalawang oras pala kami roon sa sakhaan. How fast time flies.

At pagsapit ng alas sais, kumain na kami ng panghapunan. As usual, I offered to wash the dishes after and after that, pinili kong tumambay nalang sa balcony.

thehandsomePhoenixsent you a message

My phone beeped at the notification. I opened it and was shocked to see that it was my pictures. Isa isa kong tiningnan ang mga larawan ko, may isang nakatawa sa hangin, meron namang seryoso, may nakatitig ng masama sa phone at may isang tinatakpan ko ang mukha ko, lahat ng ito ay damit ko kanina at halatang nasa palayan ako. Pero infairness, maganda rin ako sa maganda ako sa mga larawan na ito kahit hindi handa. I opened his profile and saw that he have 30 posts, but all of it was about nature, flowers and trees. Wala ni isang picture ng mukha nyang makikita.

"So have you seen it?" Phoenixsaid from beside me. Hindi na ako nagtaka sa pagdating ng mokong na ito. Ano ba itong lalaking ito, kahit saan lang mapadpad na parang kabute.

I turn around to face him. "Yes. Ganda ko dun. Thanks."

"I can't disagree to that." He commented. He sat to the chair beside me and silently, we watch the stars.

"Phoenix?" I broke the silence.

"Yeah?"

"Hmm...Pupunta tayo ulit sa sakahan bukas?" I asked. I should ask him para makaready na ako.

"Nope. I have a meeting. Kung gusto mo ikaw nalang."

Oh. A meeting? I pouted. "Ayoko. Wala ako kilala dun."

"Ows? Si Maria. Diba nagseselos ka dun?"

I gawked at him. Nagseselos? Sino? Ako? "Ha? Ano bang punagsasabi mo jan." As if.

"Sige kung di ka nagseselos, patunayan mo."

I rolled my eyes. "Nubayan. Lahat nalang patunayan."

He didn't say anything, just stared at me in suspicion and testing me.

I raised my eyebrows at him. Di ako papatalo. Tsk. We had a staring contest and after a while, he winked. I blinked. Sighing, I rolled my eyes, "Fine. I'll go with her."

Masayang tumawa ang mokong. "Great. Tatawagan ko sya mamaya."

Tatawagan? So they have numbers? Nainis agad ako. Ano ba ito! Of course kababata sila, Sereia! At sobrang close!

"Bakit ba gusto mong kunin ang lupain ko?"

"Kasi dito namatay ang kapatid ko."

"Oh." Nag iwas sya ng tingin.

"Gustong gusto nya ang mga ito. Sariwang hangin, ang mga kalabaw, ang mga tao. Pero...umulan ng malakas at gabi na. Nahulog sya sa bangin."

Tumahimik naman ulit ang mokong.