Wala na si Phoenix paggising ko. Sabi ni Lola Nanding ay may meeting nanaman daw. Nagulat nalang ako ng makita si Maria sa sala pagbaba ko. "Halika na?" "Saan?" "Namiss ka ulit nila Mae-mae, Jay, at Rap-rap." Ngumiti sya. "Pero kain ka muna, hihintayin nalang kita." At umalis na sya. Napabunting hininga nalang ako at nagbihis na. Here we go again. Katulad nung isang araw, pumunta kami sa bahay ng mga bata at naglaro. This time, hindi ako masyadong nagahanan. Magulo pa rin ang isip ko kay Phoenixat sa mga sinabi nya sakin kagabi. Hindi ako mapakali. "Ayos ka lang ba?" Tanong ni Maria ng makita ang ekspresyon ko. Tumango lang ako at iniwasan na sya para hindi sya makatanong pa. Ang tagal ng oras dahil bawat segundo ay mabigat para sakin kaya laking pasalamat ko ng maghapon na at kailangan na naming umuwi. Hinatid na namin ang mga bata at naglakad na kami ni Maria patungo sa bahay. "Sereia?" Maria looked at me cautiously. "Yes?" I forced myself to look at her, still not in the
Mayroong gaganaping reunion sina Phoenix ngayon kaya buong weekend ay wala sya dito sa bahay. Maaga syang nagising at kumatok sa pintuan ko. Pinagbuksan ko naman sya. "Hindi ka talaga sasama?" Ilang ulit na tanong nya sakin habang hinahanda ang kanyang mga gamit sa backpack nya nakasabit na sa likod nya. "Hindi. Nakakahiya talaga, Phoenix. Mag-enjoy ka nalang dun. Atsaka walang makakasama si Aling Nanding dito." Pagrarason ko pa. "Sumama kana, Sereia. Ayos lang ako dito. Andyan naman ang mga kaibigan ko sa kapitbahay." Sabi pa ni lola Nanding galing sa kusina. Phoenixsmirked at me, mouthing me a "you have no choice." I tried to think for a moment. "Sige na, Sereia. Lahat sila dun may lovelife. Kawawa naman akong walang jowa." "Tapos? Kasalanan ko bang hindi ka marunong humanap ng girlfriend mo? Aba't dadamayin mo pa ako jan ah." Natatawa kong sabi. "Mamimiss kita kung di ka kasama." He said, his eyes like a puppy. "Sa tingin mo mapapayag mo ko nyan?" I tested him. "Oo." He co
Nasuka si Ruth at to the rescue naman si Ian. Nag excuse sila at sinabing magpapahinga. Nagpahinga na rin kami ng sandali sa room namin na nireserve ni Zef. One room for us girls and one room dor the boys. at nag island hopping. Hindi nakasama sina Ruth at Ian dahil masama pa rin daw pakiramdam ni Ruth. Nalaman kong doktor pala itong si Ian kaya kung makaalaga sa asawa, wagas. Preparing fo the island hopping, I looked for something to wear and saw my swimsuit. It was my favorite two piece so I wore it. "Matagal ka pa ba jan Sereria? Maiiwan na nila tayo?" Narinig kong sabi ni Phoenixsa pinto. Nang matapos na akong makapaghanda, binuksan ko na ang pinto. "Let's go." Pagkalabas na pagkalabas ko, nakita ko ang mukha ni Phoenixnakaawang ang bibig. "Inaakit mo ba ako?" Tanong nya. I look at him in fake disgust."No." "Kung hindi, naakit na ako eh. Cover your body, Sereia. Para sa kinabukasan ko." He said, not looking at me. Awe, that's cute. "Wow, as if naman hindi ka nakakita ng mga
It started into a light joke until Viper and Grant got into a fight. Viper stood up and walked out. All of us looked at her and back at Grant. It's like they were used to it. "Lagi ba itong nangyayari?" I asked Phoenix. "Yeah... ganyan talaga sila. Una mag-aaway tapo kinabukasan parang walang nangyari." "Ito nanaman ba ang pag-aawayan natin?" I heard them. "Nope. Hindi lang yan. Kanina pa ako nagtitimpi. You were flirting with Sereia just this lunch." "That was a joke-" "A joke? Respeto naman, Grant. Ilang beses mo na akong niloko pero andito pa rin ako at nag tatangatangahan. Akala ko ba nagbago kana para sakin?" "Yes. I'm trying, love." "Then why do I don't see you changing yourself for me?" Tears were on her eyes. "Do you still love me?" "I do. I still do. Hindi naman kota lolokohin ulit, babe. I was just trying to welcome her but I didn't notice you were hurt. I'm sorry it won't happen again." "At nagustuhan mo pa ang luto nya?" "Ito rin ba isyu sa iyo? Naapreciate ko la
After swimming, bumalik kami sa mga kwarto namin, me pulling Phoenix beside. "Anong binabalak mo mokong?" Tanong ko pa ng wala na ang iba. "Mag proproprose si Lane kay Elara mamaya." Napasigaw ako sa saya pero tinakpan ni Phoenixang bibig ko. "Ingay mo. Sana di ko nalang sinabi. Surprise to ah." "Game ako jan. Ano? May matutulong ba ako?" "No. You just need to act." Sabi ni Phoenixay sila na daw bahala sa lahat. I just have to keep the girls busy while the boys prepare everything and act as if I know nothing. Kaya heto ako ngayon na parang clown nagpapatawa sa kanila. When dinnertime came, Phoenixtexted me na okay na daw. "Elara, may problema ako.." "Ano yun?" "Pwedeng sa lbas tayo mag-usap? Gusto kong lumanghap ng sariwang hangin." She agreed and we went out. Pumunta kami sa backyard kung saan maraming puno at may duyan pa, chilling place daw to ni Zef. May mga fairy lights pa, pati blanket na nakalatag at mga unan, may maliit na mesa sa gitna at may mga pagkain rin....et
When we arrived, Phoenix hadn’t said anything as he entered his room and closed it. Nagpahinga na rin ako sa aking kwarto at nagising ng makita si Lola Nanding ng may dalang paper bags on her hands. “Oh, pumunta po kayong mag-isa sa palengke, Lola Nanding?” She nodded but put her fingers on her lips to silence me. "Shh, tahimik lang magigising mo si Phoenix. Bumili kasi ako ng regalo nya.” She said, glancing at Phoenix’s room. I wrinkled my nose and blinked, "Regalo po? Para saan?" She gasped, “Oh, nakalimutan kong sabihin sa iyo, birthday nya pala bukas." My mouth fell wide open. "Nakabili ka na ba ng regalo nya?" She asked and shook my head in answer. Sighing, Lola Nanding motioned me to dress up dahil sasamahan nya akong bumili sa mall. When we arrived there, I opted for the easiest choice, a wristwatch. Kailangan rin kasi namin makauwi kaagad para hindi mahalata ni Phoenix. Lola Nanding even told me to hide the gifts and magkunwaring hindi ko alam ang kanyang birthday.
His bare chest was now visible, and I saw how the water droplets trail from his sharp jaw to his chest and down to his abs.“What are you looking at, princess?” I swallowed. “A-anong ginagawa mo?”“What else? Tinatanggal ko ang tshirt ko para di magkasakit.” I nodded, dropping my gaze to the ground. What is this temptation! I feel strange. I stole a glance and saw him folding his shirt and gripped it tightly to let the droplets fall. He then wiped the water from his body and shook his hair. Nakita nya akong nakatingin and he smirked. “You should remove your clothes too.” He suggested.“Ano?”He shrugged, “What else? Matagal pa atang huminto ang ulan, princess. And I see that you got a bit wet.”I snorted at him, “I’m fine.”“If you say so.” Once finished in his business, he settled himself on the ground and sat beside me. “So, anong gagawin natin ngayon? Stuck in this place because of the rain, it feels like a scene from the movie.” He started to speak as he played around with hi
When we were finished doing our business, a farmer came into the nipa hut as the rain also stopped from falling. Good thing that na nakapagbihis na ako so we walked towards the car hand in hand. It's a good thing that a car mechanic happened to pass by and he helped to fix Phoenix’s car. Now on the way home,tahimik lang si Phoenix. We acted as if nothing happened but the red marks on Phoenix’s neck were evident and the smile on his face was plastered the whole ride. He kept on taking a glance at me, and while his other hand was on the steering wheel, his other hand was on mine. He clutched my hand and he kissed it. He never dared to bring what happened and I’m thankful for that. I’m afraid that I would burst into embarrassment if he did. Well, it all went well right? **** I hadn’t had the chance to talk with Phoenix the next day as he stayed in his room the whole day. I wore a hoodie to hide a hickey from my body. Good thing that Lola Nanding didn’t notice something s
Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
Maya-maya lang ay tumigil si Eion at tumayo. Binigyan siya ng isang waiter ng gitara at tumahimik siya.“I never sing, Snow, but for tonight, it’s only you and me. Kantahan kita."Napabuntong hininga ako dahil doon. "Teka, kakanta ka ba talaga?"“Oo. Nagsasanay ako nitong mga nakaraang buwan. Sa Pinas, alam mo ba na nakasanayan na nilang kantahin ang iyong puso gamit ang gitara at pumunta sa bahay ng liligawan mo. Tinatawag itong harana." Ipinaalam niya sa akin. Ang mga kamay niya ay nagtu-tune ng gitara at medyo nanginginig siya. Nginitian ko siya at nag thumbs up para palakasin ang loob niya.Tumango siya, “Maaaring hindi ito ang bahay mo at nasa barko tayo ngayon pero... I’m doing it. Sana ay mag-enjoy ka sa gabing ito, mahal ko." Pagkasabi niyan, sinimulan niyang i-string ang gitara at ipinikit ang kanyang mga mata, binuka ang kanyang bibig para kumanta."Kapag ang iyong mga binti ay hindi gumana tulad ng datiAt hindi kita maalis sa iyong mga paaMaaalala pa ba ng iyong bibig ang
Sinimulan ni Eion ang kanyang panata. "Naalala mo ba yung unang araw na nagkakilala tayo?" Hindi ito ang karaniwang love at first sight moment. Naiinis ako sayo, hindi ko alam na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko. Nagsimula kami bilang magkaaway at ngayon, tingnan mo kami. Ikaw ay naging aking manliligaw, aking kasama, at aking matalik na kaibigan. Wala akong ibang gustong makasama sa buhay. Makakasama kita, mahal ko, at asawa ko, magpakailanman." Sabi na napatigil siya. Nakatingin siya sa mga mata ko habang sinasabi niya iyon. Wala siyang kopya, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Ginawa mo akong pinakamasayang tao sa mundo ngayon sa pamamagitan ng pagsang-ayon na ibahagi ang iyong buhay sa akin. Ipinapangako kong pahahalagahan at igalang kita. Ipinapangako kong aalagaan at poprotektahan kita. Ipinapangako ko na aaliwin kita at hikayatin ka. Ipinapangako kong makakasama kita sa buong kawalang-hanggan. Ipinapangako kong mamahalin kita kung sino ka, at kung sino ka pa. Nangangako
Pagdating sa venue, nanatili ako sa sasakyan habang sinusuri muna ng organizers ng kasal namin ang lahat bago kami magsimula. Napatingin ako sa abalang tao na nakaupo sa mga upuan. Mayroon lang kaming isang daang bisita para sa araw na ito dahil ayaw kong mag-imbita ng marami. At saka, wala akong masyadong kaibigan. I lost contact with my high school friends the moment we migrate here. Isa pa, hindi rin ganoon ka-close si nanay sa mga kamag-anak ni tatay dahil pareho silang tumakas sa kanilang tahanan noong ako ay kasama nila. At hindi ko siya masisisi dahil doon. Kaya si mama lang, si Nathan, at ilan sa mga kaklase ko from Anastolgia High like Ember. Kaya karamihan ay pamilya at mga kamag-anak ni Eion ang mga bisita niya. Nakita ko sina Luke at Hannah na binabati ang mga bisita at sinisiguradong komportable ang lahat. Napatingin sa amin si Tita Maggie at ikinaway ang kanyang mga kamay. Nakaupo siya sa tabi ng kanyang asawa, si Martin Sawyer na karga-karga ang kanilang isang ta
"Hindi ko talaga akalain, sa ating tatlo, na ikaw ang unang ikakasal, Snow." Sabi ni Emma habang naglalagay ng powder sa kanyang mukha gamit ang kanyang makeup brush. “Naku, nagseselos ka ba na siya ang unang ikakasal sa atin, o nagseselos ka dahil gusto mong ikasal sa susunod, Emma?” mungkahi ni Hannah habang naglalagay ng lipstick sa labi. Umikot lang ng mata si Emma, “Well, I didn’t expect na ikaw, sa aming lahat, ang unang nabuntis, Hannah.” Gumanti siya ng putok, itinuro ang malaking tummy ni Hannah. Si Hannah ay pitong buwan nang buntis sa anak ni Leroy. Maging ako ay nagulat sa biglaang balita. Hindi ko ito inaasahan. Natawa si Hannah doon at kinindatan ako, “This is your time girl. Lumiwanag na parang brilyante." Natawa na lang ako sa kanila, napakagat labi sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon. Nasa dressing room talaga kami habang suot ni Hannah ang kanyang magandang royal blue na bridesmaid dress. Pinili namin ang royal blue dahil ito ang paboritong kulay ni Eio
SNOW’S POV "Snow, may pinadala sa iyo," sabi ni Nanay pagkagising ko. Kinuha ito at binuksan, ito ay mga bulaklak at tsokolate, na may sulat-kamay na tala na alam ko nang lubos. Kay Eion iyon. Pagkabasa nito, napangiti ako sa sinabi niya sa loob ng note. "Sa aking magandang niyebe sa aking taglamig na puso, ito ay para sa iyo. Hindi ko nakakalimutan ang anniversary natin." ito ang naging taktika niya for the past 4 years every time na anniversary namin. Then, my phone beep and Eion texted me. Nagustuhan mo ba ang mga bulaklak at tsokolate? Iyon lang ang teaser. Kakain tayo mamaya ng 7pm. Huwag magpahuli. - iyong strawberry addict robot Natawa ako sa nickname na itinakda niya sa phone ko bilang caller ID niya. Tila tinanggap niya ang palayaw na ibinigay ni Emma ilang taon na ang nakakaraan. “Oh, galing ba yan sa boyfriend mo, Sweetie?” pang-aasar ni mama. “Kung gayon mag-ingat ka. Hindi mo na kailangang humingi ng permiso sa akin dahil malugod kong papayagan kang sumama sa kany
4 YEARS LATER TITA MAGGIE’S POV “Justin!” I called out, huffing at umakyat sa hagdan. Nilingon ko ang yaya niya at tinanong, “Hindi pa rin siya kumakain ng almusal niya?” “Opo ma'am. Siya ay tumatakbo sa paligid para sa buong umaga. Humihingi ako ng pasensya." Sagot ng yaya niya. Bumuntong hininga ako, “Let’s stop chasing him for now. I'm sure mapapagod ka agad at kakain." sabi ko, pinaalis ang pagod niyang yaya. ako Naglakad ako patungo sa dining table kung saan nakaupo ang asawa ko at nag-aalmusal. “Honey, pwede bang tawagan mo si Justin? Pagod na ang yaya niya sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito. Kailangan niyang kumain ng kanyang almusal." “Oo, honey.” Sagot ng asawa ko habang nagbabasa ng diyaryo sa umaga. "Halika na Justin, sweetheart. Huwag i-stress ang iyong ina. Malapit nang dumating ang kapatid mo kung ipagpapatuloy mo iyan….” Narinig ko ang huni ng asawa ko. And with that, I felt giggling from upstairs and Justin appeared running around the house and came
POV ni Emma Well, I trust Eion,” sagot ni Snow sa tanong ko habang tinitingnan ang oras sa kanyang wristwatch. Bumuntong-hininga, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag. "Kailangan kong pumunta ngayon." I just rolled my eyes at her, "Yeah yeah, go to your strawberry addict robot now and leave your bitter and lonely friends." She just chuckled at me and bid her goodbyes, with Hannah encouraging her also. "Kunin mo ang lalaki mo, Snow." She winked at lumabas ng ice cream shop. Sa pag-alis ni Snow, naiwan kaming dalawa ni Hannah ngayon. Lumingon ako sa kanya, “Ano ang dapat nating gawin ngayon? Kakaalis lang ng kaibigan natin at naiinip na ako." reklamo ko sa kanya. Tila walang naririnig na salita si Hannah na sinasabi ko habang ang mga sulok ng kanyang mga labi ay lumingon upang bumuo ng isang ngiti. Oh hindi. Alam ko ang ginagawa niya. napabuntong hininga ako. Maya-maya lang, tumunog ang phone niya at pilit niyang pinindot ang sagot. “Oh siya, babe. Anong meron?” Oh right, si L
Pinatay niya ang mga ilaw. Ang kanyang mga labi ay patuloy na gumagawa ng mga kababalaghan sa akin. Ang halik na ito ay iba sa alinman sa aming huling pagkakataon. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, pababa sa collarbone ko. Parang gusto niyang matikman ang lahat, bawat pulgada sa akin. Hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya, "Ugh. Eion.” At tinakpan ko ang bibig ko sa sinabi ko, feeling ko uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Geez, talagang…napaungol lang ako? Nakagat ko ang labi ko, nakatingala sa kanya habang nakatitig siya sa kaluluwa ko, tinutusok ako ng emerald eyes niya. He gulped, almost like in an pain, “Say that again. Tawagin mo ulit ang pangalan ko, Snow." Ginawa ko ang sinabi niya sa akin, "Eion." Para siyang nakikipagdebate sa sarili, pinipigilan ang sarili sa isang bagay hanggang sa bumulong siya ng isang sumpa, “Damn Snow. Ano ang ginagawa mo sa akin?" Tanong niya na ngayon ay humihinga. Sa isang iglap, napabuntong hininga ako nang umabot ang kanyang mga