Can't cry

"Stop! Fine, fine! Lumabas ka, magpapalit ako."

He smirked pero sinunod ko naman at mabilis na nagpalit at sumigaw ng, "Done!"

Muli siyang sumulpot sa pintuan at tiningnan kung ako nga ba.

"Nasaan ka na naman nitong mga nakaraang araw?" Tinanong ko siya.

"Just somewhere, having business meetings in my dad's place."

Hindi ko maiwasang mapangiti, "Alam mo, ang swerte mo pa rin sa'yo ang tatay mo...." I trailed off.

"at ang swerte mo may nanay ka."

Sinulyapan ko siya. I nodded my head lightly, "Yes, yes I am. I treasure my mom the most..." I paused. "Pero sa kaso mo, nasa ospital siya, at hindi mo siya inaalagaan doon. It's like a simple visit could kill you.

Paano kung may nangyari ngayon at..." Nagkibit-balikat ako, hindi ko nakumpleto ang aking pangungusap upang magkaroon ng suspense.

"At least ganyan ako pero heto ka ngayon, laging nagrereklamo. So demanding, so stubborn. Tsk, I can't even imagine what's Luke's fate with you. Malamang magkasakit siya at iwan ka niyan. " umiling siya.