Ang social media ay nagngingitngit sa mga spekulasyon—isang daang libong komentaryo sa loob lamang ng ilang minuto.At ang pinaka-maingay sa lahat?“Mr. Jasper at ang girlfriend! Kailan n’yo gagawing opisyal?!”Sa kanyang loob, isang malamig na pakiramdam ang lumukob kay Austin.Hindi pa kami nakakapag-divorce...Mula sa kanyang mga mata, isang matinding dilim ang bumalot.Pero kung ito ang gusto niya...Unti-unting lumitaw ang isang mapait na ngiti sa kanyang labi.Mukhang oras na para gawin ko ang isang opisyal na anunsyo kay Jasper.Gusto ko nang matapos ang lahat. Gusto kong mawala siya sa buhay ko at hayaan siyang sumama kay Jasper. Isang pangarap na lang ito na kailangang maging totoo.Hindi mapigilan ni Austin ang bugso ng galit sa kanyang dibdib. Mabilis niyang dinukot ang kanyang telepono, hinanap ang numero ni Cailyn, at tinawagan ito.Sa kalagitnaan ng press conference, tahimik na uminom si Cailyn mula sa bote ng tubig na binuksan ni Jasper. Sa mga sandaling iyon, tumunog at
Ngunit sa isang iglap, bago pa man dumikit ang patalim sa kamay ng lalaki kay Cailyn, isang malakas na sipa ang dumaan at tumama sa kanya, dahilan upang siya’y tumilapon at bumagsak sa lupa.“Aghh!” Napasigaw siya habang natumba.Napamulagat sina Rowena at ang isa pang lalaki, dali-daling lumingon upang tingnan kung sino ang dumating.Nang makita nila si Jasper, ang kanyang mukha’y puno ng bangis, matalim ang titig na parang isang mabangis na hayop na handang lumapa. Sa takot nila, agad silang nagsimulang tumakbo.Pero huli na ang lahat. Dumating ang mga guwardiyang tinawag ni Jasper at sa loob lamang ng ilang segundo, napigilan na nila ang tatlong tao.“Cai, anong gusto mong gawin sa mga ‘to?” tanong niya habang muling sinipa ang nobyo ni Rowena.“Robbery gamit ang kutsilyo. Ibigay na lang sa pulis,” malamig na sagot ni Cailyn.“Miss Cai, maawa ka, utos lang ‘to sa amin!” Nanginginig sa takot si Rowena habang nakadagan sa kanya ang mga guwardiya. “Wala kaming laban, utos lang ‘to ng i
Napatigil siya. Bahagyang napangiti habang dahan-dahang lumingon.“Mr. Austin…”Magsasalita pa sana si Jasper upang ipagtanggol siya, ngunit isang mahinahong kumpas ng kamay mula kay Cailyn ang pumigil sa kanya. Muling itinuon ni Cailyn ang tingin kay Austin.“Kung ano man ang gusto mong paniwalaan, nasa iyo na ‘yon. Wala na akong pakialam.”Nagdilim ang mga mata ni Austin, puno ng paninindak. Ang boses niya, mas bumaba at mas naging malamig.“Cailyn, binalaan na kita. Huwag na huwag mong guluhin si Helen.”Hindi natinag si Cailyn. Sa halip, tinitigan niya ito nang direkta, walang kahit anong bahid ng takot o alinlangan sa kanyang mukha.“Kung gusto mo akong parusahan, edi gawin mo. Wala na akong panahon sa mga pananakot mo.”Pagkasabi noon, walang pag-aalinlangang pumasok siya sa loob ng sasakyan.Kaagad na isinara ni Jasper ang pinto at pasimpleng tumingin kay Austin. Isang mapanuksong ngiti ang sumilay sa kanyang labi bago siya lumakad palibot sa sasakyan at sumakay din sa loob.Sa
Alam ni Cailyn kung gaano kabagsik si Emelita. Isang galaw lang nito, kayang pabagsakin ang negosyo niya—lalo na ang Cai Cosmetics Group, ang kumpanyang binuo niya mula sa dugo’t pawis. Kung kalaban niya ang Buenaventura Family, sigurado siyang hindi lang pera ang mawawala sa kanya. Alam niyang walang choice siya ngayon. Nang malaman ni Jasper na babalik si Cailyn sa mansyon ng Buenaventura Family, agad niyang tinutulan. "Cailyn, hindi ako papayag. Alam mong gagamitin lang ‘yan ni Helen para pabagsakin ka!" Napangiti si Cailyn. "Tingin mo natatakot ako sa kanya?" Napabuntong-hininga si Jasper. "Hindi ikaw ang pinapangambahan ko. Pero ‘pag nandiyan ka na, siguradong gagawa ng paraan si Helen para ipamukha kay Austin na ikaw ang may kasalanan ng lahat. Wala ka nang pakialam kay Austin, pero paano kung pati mga anak mo idamay niya?" Si Jasper lang ang may alam ng tunay na pagkatao ni Cailyn. Alam nito ang lahat ng pinagdaanan niya, kung paano siya pinagtulungan noon. Alam di
Sa malaking bilugang hapag-kainan, may nakalaang upuan si Cailyn sa tabi ni Austin. Si Emelita naman, sa malinaw na intensyon, ay umupo mismo sa tabi ng kanyang anak at patuloy na nagsandok ng pagkain para kay Austin. “Medyo pumapayat ka nitong mga nakaraan, kumain ka pa nang marami.” Ani niya habang pinipitasan ng gulay si Austin. Alam din niya na sa napakaraming taon, mas nabuhos ang atensyon niya kay Ace, at tila napabayaan niya si Austin, ang bunso niyang anak. Ngayon, nais niyang bumawi, ngunit tila hindi siya pinapansin ni Austin. Noon, kapag sinusubukan niyang asikasuhin ito sa hapag-kainan, agad na lumalamig ang ekspresyon ng mukha ni Austin at hindi man lang niya ginagalaw ang pagkaing inihahain sa kanya. Ngunit ngayong gabi, hindi lamang hindi lumamig ang kanyang mukha, kundi kinain pa niya ang lahat ng pagkaing isinandok sa kanya. Si Emelita ay tila labis na natuwa, at hindi na nawala ang ngiti sa kanyang mukha. “Cai, kumain ka pa.” Sa kabilang banda, dahil hindi pinap
Si Emelita ay nag-utos na butasin ang condom na ginamit ni Austin?! Napatingin si Cailyn kay Emelita nang may gulat! “Naiintindihan ko na.” Litong-lito na rin siya. Alam niyang matagal nang hindi gumagamit si Austin ng condom, kaya paano siya nabuntis? Lumabas na ang lahat ng ito ay kagagawan ni Emelita, isang tusong ina. Kung ganito lang din ang nangyari, bakit hindi na lang diretsong sinabi ni Emelita kay Austin? Dahil ba sa takot niyang isipin ni Austin na katulad siya ni Helen na minsang sumubok magpalaglag ng bata tatlong taon na ang nakalipas, at mas lalo lang tumigas ang puso ni Austin sa anak nito? Kaya itinago na lang niya ang lahat at hinayaan siyang magdusa? “Kung ganoon, bakit hindi mo sinabi kay Austin at hinayaan mong si Cailyn ang magmukhang masama?” tanong ni Lee. “Anong pagdurusa ang naranasan niya? Saan siya nagdusa?” Hindi natuwa si Emelita sa tanong na iyon. “Para lang magkaroon ng anak si Austin, huli na para sa kanya kung ngayon pa siya magpapagamot. Pero
Nang magdala ng tsaa si Cailyn, masaya silang nag-uusap, at bawat pangungusap ay hindi maihiwalay sa pangalan ni Austin.Lumapit si Cailyn sa mesa ng kape, umupo, at ibinuhos ang isang tasa ng tsaa para sa bawat isa. May mahinahong ngiti sa kanyang mukha nang sabihin niya, "Miss Dahlia, ito na po ang tsaa mo."Tumigil sa pag-uusap ang dalawang masayang nagkukwentuhan at tumingin kay Cailyn."Thank you," sagot ni Dahlia.Tumayo si Cailyn, tumango na may bahagyang ngiti, saka tumingin kay Emelita at sinabing, "Ma, mag-aalas dose na, aalis na po ako."Nang marinig ito ni Emelita, itinaas niya ang kanyang paningin kay Cailyn, at ang dating nakangiting mukha niya ay biglang nagdilim. "May ipinangako akong salita sa mga kaibigan ko," sagot ni Cailyn, diretsahan ngunit walang yabang.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Emelita. "Buntis ka ng anak ng ibang tao, paano kung iwanan ka at hindi ka panagutan?""Ma, huwag kang mag-alala, magiging maingat ako." Nanatiling mahinahon si Cailyn , at may
Halos nanginginig sa emosyon si Jasper habang tinitingnan siya, saka biglang hinawakan ang kanyang kamay nang mahigpit. "Sa hinaharap, iaasa ko na sa’yo ang buhay ko!" Natawa si Cailyn nang marinig iyon. "Maliban kay Samantha, dalawa lang ang pinagkakatiwalaan ko sa mundong ito." Napangiti rin si Jasper. "Kung malalaman lang ng lahat na isa kang napakayamang babae, siguradong ikamamatay nila ang inggit!" "Kuya, may isa pa akong pabor na hihilingin sa’yo." Muling nagsalita si Cailyn, biglang nagbago ang tono. "Ano 'yon?" "Kapag umabot na ako sa labindalawang linggong pagbubuntis, pupunta ako sa ospital para sa prenatal checkup. Pagdating ng araw na iyon, gagamitin ng pamilya Buenaventura ang dugo ko para sa isang paternity test. Gusto kong ikaw ang magsiwalat ng balitang ito kay Helen." Natigilan si Jasper. "Hayaan mo silang gawin iyon? Paano kung masaktan ka?" "Oo, pero sigurado akong wala siyang gagawin." Tumango siya. "Ibig mong sabihin..." Mukhang nahulaan na ni Jasper ang p
Sa nakaraang kalahating buwan, hindi nagkaroon ng payapang araw si Emelita.Maraming bagay ang bumabagabag sa kanya, pero ang matinding sakit ng ulo na ilang buwan nang bumabalik ay muling umatake.Noong nandoon pa si Cailyn, tuwing sumasakit ang ulo niya, ito ang naghahanda ng gamot para sa kanya at marunong din magmasahe. Napakakomportable ng paraan ng pagmamasahe nito—isang beses lang siya mahilot, halos hindi na bumabalik ang sakit ng ulo niya.Kaya nang paalisin niya si Cailyn, nakalimutan niyang ito pala ang may pinakamabisang paraan para maibsan ang kanyang sakit.Ngayon, kahit uminom siya ng gamot at matulog, wala nang bisa.Sa nakaraang dalawang linggo, halos pumuti na ang kalahati ng kanyang buhok dahil sa matinding pahirap ng sakit ng ulo. Pumayat na rin siya nang husto.Nang iulat ng mayordoma na naroon si Dahlia, agad siyang sumigaw sa galit, “Palayasin mo siya!”Naguluhan ang mayordoma, hindi alam kung bakit nagbago ang ugali ni Emelita kay Dahlia. Nanginginig nitong sag
“Pasensya na.” Napakamot sa noo si Cailyn. “Hindi ko dapat hinayaang makatulog ako.”“Hindi ka ba nakatulog nang maayos kagabi?” tanong ni David habang patuloy na nagre-record ng data at tinatanong siya.“Ayos lang, hindi ko rin alam kung paano ako nakatulog.” Sabi ni Cailyn habang tumatayo.Pagkabangon niya, agad na nahulog ang blazer ni David na nakapatong sa kanya.Mabilis niya itong pinulot at tiningnan.Walang duda, pagmamay-ari talaga ito ni David.“Salamat sa coat mo, bakit hindi mo na lang ito isuot?”“Ikaw na muna, susuotin ko na lang mamaya.” Sabi ni David nang hindi man lang tumitingin.Sunud-sunuran si Cailyn at isinabit ang coat sa sandalan ng upuan. Saka niya iniabot ang kamay niya rito.“Tara na.”“May limang minuto pa bago tayo umalis, linisin mo na ang gamit mo para makakain na tayo.” Sabi ni David.Tumingin si Cailyn sa data na naitala niya, saka ngumiti at masunuring nag-ayos ng gamit niya.Nang mailigpit na niya ang mga gamit na kailangang kolektahin, napatingin si
Sakto namang may klase nang hapon at si Sophia ang professor.Pagkatapos ng klase, sinubukan siyang habulin ni Cailyn para kausapin.Pero tinapunan lang siya ni Sophia ng matalim na tingin, sinabihan ng "p*ta" nang pabulong, at dire-diretsong naglakad palayo na parang walang nakita."Uy, Professor Sophia, alam mo ba kung bakit mas pinili ng Dean na ikaw ang umalis kesa ako ang matanggal?" patuloy na habol ni Cailyn habang tinatanong ito.Napakunot-noo si Sophia.Huminto rin siya sa wakas, at malamig na tumitig kay Cailyn. "Hindi ba dahil nakatulog ka na kina Adonis at David? Syempre, ipagtatanggol ka nila."Napangiti si Cailyn. "Ah, so ganun pala ang tingin mo kay Professor David? Kung ganyan, bakit mo pa siya gusto?"Napahiya si Sophia, hindi alam ang isasagot."'Yung halaga na naibibigay ko sa university, hindi mo kayang ibigay. Walang Dean na tatanggi sa isang malaking donasyon mula sa mga sponsors para lang protektahan ang isang professor—lalo na kung may baho ang professor na ‘yo
Hindi napigilan ni Uncle Wade ang mapabuntong-hininga. “Si Cailyn ay napakabuting babae. Bakit hindi kayo magkasundo? At bakit mo siya iniwan?”Matanda na si Uncle Wade, pero ilang dekada siyang naglingkod sa pamilya Tan. Kahit pinalaya na siya at bumalik sa probinsya, hindi niya kailanman nakalimutan ang mga nangyari sa pamilya Tan.Isang taon na ang nakalipas mula nang pumutok online ang love triangle nina Austin, Helen, at Cailyn. Natural lang na umabot rin sa kaalaman ni Uncle Wade ang eskandalo.“Uncle Wade, kasalanan ko ang lahat. Ako ang may mali.” Napayuko si Austin, ramdam ang bigat ng konsensya at guilt. “Pinabayaan ko si Cailyn. Sinaktan ko siya. Hindi ko siya pinahalagahan…”Kung may pagkakataon lang sanang ulitin ang lahat…Pero nakakalungkot. Walang rewind button ang buhay.Matapos ang hapunan nila ni Uncle Wade, sinigurado muna ni Austin na makakauwi nang maayos si Uncle Wade at ang kanyang apo.Iniutos din niya kay Felipe na magpadala ng ₱500,000 bilang pasasalamat kay
Sa loob ng itim na Maybach, tahimik na nagbabasa ng mga dokumento si Austin habang ang driver na si Kristopher ay nakatutok sa daan. Biglang may humarang sa harapan ng sasakyan—isang bodyguard na halatang nagmamadali. Agad na inapakan ni Kristopher ang preno.Mabuti na lang at kalalabas pa lang nila ng garahe, kaya hindi ganoon kabilis ang takbo ng sasakyan. Ngunit ramdam pa rin ang biglaang paghinto.Hindi nag-angat ng tingin si Austin, ngunit bahagyang gumalaw ang kanyang talukap at tumingin sa windshield.“Boss, bodyguard ni Dahlia.” Agad na iniulat ni Felipe, na nasa passenger seat.Napatingin si Austin sa harapan. Bumaba mula sa isang kotse si Dahlia at mabilis na lumapit, halatang hindi niya intensyong umalis hangga’t hindi siya kinakausap nito. Bahagyang sumikip ang kanyang mga mata at malamig na inutusan si Kristopher, “Huwag mong pansinin, patakbuhin mo.”Walang tanong-tanong, tinapakan ni Kristopher ang accelerator. Umungol ang makina ng sasakyan—isang mabangis na paalala na
Sa Opisina ng Buenaventura Group.Abala si Austin sa pagbabasa ng mga dokumento nang biglang may kumatok. Pumasok si Felipe."Hindi ba kita pinapasok?" tanong ni Austin nang hindi man lang tumitingin.Nanatiling tahimik si Felipe, halatang may gustong sabihin pero nag-aalangan.Hindi siya pinansin ni Austin at tinapos muna ang binabasa. Matapos pirmahan ang huling pahina, saka lang siya napatingin kay Felipe at doon niya napansin ang kaba at takot sa mukha nito."Sabihin mo na," malamig na sabi niya, pero ramdam na niya ang hindi magandang balita.Ibinaling ni Felipe ang tingin sa sahig. "Boss… kagabi sa engagement party, may pinadalang ‘regalo’ si Raven para sa’yo."Napakunot ang noo ni Austin sa narinig.Si Raven?Hindi sila magkaibigan. Wala silang anumang koneksyon.Kahit may kaunting pakikisama si Lee sa pamilya Tan noon, alam nilang ang pamilya Buenaventura ang may utang na loob sa mga Tan—hindi baliktad.Kaya anong dahilan ni Raven para regaluhan siya? Malamang, may mas malalim
Maya-maya, lumapit ang butler at sinabing handa na ang hapunan. Lahat ay agad na tumuloy sa dining area, kung saan nakahain na ang napakaraming masasarap na pagkain sa bilog na mesa."Wait lang, 10 minutes lang, magluluto pa ako ng dalawang side dish," sabi ni Cailyn bago pa sila makaupo.Dahil nangako siya kay Prof. David na siya mismo ang magluluto para sa kanya, hindi niya ito pwedeng balewalain."Ang dami nang pagkain, sapat na ‘to," sabat ni Yllana.Ngumiti si Cailyn, parang pamilya na ang turing niya sa Tan family at hindi na nagdalawang-isip na sabihin, "Pinangako ko kay Prof. David na ako mismo ang magluluto para sa kanya, at hindi ko pwedeng baliin ‘yon."Hindi kalayuan, nakatayo si Mario at tahimik na pinagmamasdan ang usapan. Napatingin siya kay David nang may bahagyang pagbabago sa kanyang ekspresyon.Ngumiti si David, bakas sa mukha ang banayad na pag-aalaga. "Tama siya, sobra-sobra na ang pagkain ngayon. Kung magluluto ka pa, masasayang lang."Tiningnan muli ni Cailyn an
Sa Cambridge City.Sa ika-100 araw nina Daniel at Daniella, dumating ang pamilya Tan sa Weston Manor—kasama si Yanyan.Handang-handa si Yllana para sa kanyang mga "apo." Apat na sasakyan ang puno ng mga regalo—mula sa pagkain, damit, laruan, at kung anu-ano pang mamahaling gamit. Halos lahat ay custom-made, walang tipid, walang kulang.Pero pagdating nila sa manor, wala roon si Cailyn. Abala ito sa kanyang research sa laboratoryo ni David.Walang nakakaalam sa pagdating ng pamilya Tan. Gusto nilang sorpresahin si Cailyn. Nang tanungin sila ng butler kung gusto nilang ipatawag ito, mabilis na sumagot si Raven, "Huwag. Hayaan natin siyang mag-focus muna."Kaya habang hinihintay nila si Cailyn, pinaglaruan muna nina Yllana at Yanyan sina Daniel at Daniella.Pero ang totoo, may mas malalim pang dahilan kung bakit naroon si Yanyan.Nais niyang humingi ng tawad kay Cailyn.Noon, bulag siya sa katotohanan—pinaniwalaan niya si Yuna at muntik nang gumawa ng malaking pagkakamali. Nang ipagtangg
Nang mapagtanto ni Emelita ang sitwasyon, bigla siyang tila may naisip.Saglit siyang nag-alinlangan, pero sa huli, sinabi niya, “Dahil wala si Austin… mas mabuti sigurong ituloy na lang ang engagement—”“Hindi, Mommy.”Bago pa matapos ni Emelita ang sasabihin niya, agad siyang pinutol ni Dahlia Song. Agad itong tumayo, halatang kabado pero determinado. “Kaya kong mag-isa. Tulad ng sinabi ni Austin, kaya kong tapusin ang engagement kahit wala siya.”“Oo, tama.” Mabilis ding sumang-ayon si Lydia, ina ni Dahlia, pilit na ngumingiti para mapanatili ang dignidad nila. “Siguradong may mas mahalagang dahilan si Austin kung bakit hindi siya nakadalo. Hindi natin siya masisisi.”Alam ni Emelita na ayaw ng mga Sevilla na matanggal ang engagement nila ni Austin, lalo na sa harap ng napakaraming tao. Dahil mukhang tanggap naman ng pamilya Sevilla ang nangyari, wala na siyang nagawa kundi hayaan ito.At sa ganitong paraan, ang dapat sana’y pinakamagandang engagement party ng dalawang prominenteng