Si Helen ay may ahente na nagngangalang Ellery, na inirekomenda ni Austin.Akala ni Ellery na maaaring maging Mrs. Buenaventura si Helen, kaya sinunod niya ito sa loob ng dalawang taon.Hindi lang nakinig si Ellery sa mga salita ni Helen, kundi nagtatrabaho rin siya para matulungan itong magtagumpay.Si Rowena, ang donor, ay natagpuan ni Ellery para kay Helen.Nang malaman ni Ellery na si Rowena ay itinago ni Helen, bahagyang natakot siya at agad na pumunta kay Helen upang pag-usapan ang maaaring gawin.Kung dadalhin ni Cailyn si Rowena sa pulis, siguradong tapos na si Helen.Hindi nila maaaring hayaan na malaman ng iba na gumastos si Helen ng pera upang bumili ng matris mula sa isang buhay na tao, lalo na si Austin.Ngunit dahil itinago ni Cailyn ang donor, tiyak na hindi niya hahayaang makaalis si Helen at siya rin ang unang magsasabi kay Austin tungkol dito.Naramdaman ni Helen na may kakaiba sa tono ni Austin nang sila ay mag-usap, at agad na namutla sa takot.“Ano ang gagawin ko
“Ma’am, anong nangyayari?"Narinig ni Ellery ang ingay at dali-daling lumapit para pakalmahin si Helen.Namumugto ang mga mata ni Helen, galit siyang nagsalita. Napairap siya nang may paghamak, “Kung wala si Austin, wala siyang kwenta, ni hindi siya isang pirasong dumi.”“Oo, oo, tama!”Dali-daling hinagod ni Ellery ang kanyang likod para pakalmahin siya at tumango bilang pagsang-ayon, ”Siyempre, hindi maikukumpara si Cailyn sa iyo, kahit pa ginugol mo ang lahat ng pera ni Austin nitong mga nakaraang taon. Pero ngayon, ikaw ay isang tanyag na Cello Queen sa buong mundo, samantalang si Cailyn ay isa lamang maybahay na marunong lang maglaba at magluto. Paano siya maikukumpara sa iyo, ni hindi man lang siya kasing halaga ng iyong daliri sa paa.”Nang marinig ito, biglang naging mas malamig ang ekspresyon ni Helen, nagngitngit siya at mariing nagsalita, “Tatawag ako kay Cailyn, at ang batang nasa sinapupunan niya, hindi niya dapat ipanganak.”“Siyempre, kung ipanganak niya ang batang iyon
Magaling magluto si Aunt Lani, at talagang angkop sa panlasa niya ang pagkain.“Nakita mo na ba ang boyfriend niya? Kumusta siya?” Nang makita ni Cailyn na hinugasan ni Aunt Lani ang kanyang mga kamay, lumapit siya sa mesa upang kumuha ng sopas at nagtanong nang walang pag-aalinlangan.Tapat na sumagot si Aunt Lani, “Mukhang hindi siya mabuting tao.”Nagkatinginan sina Cailynat ang kasintahan ni Rowena, at agad na umiwas ng tingin ang lalaki, para bang nahuli siya sa akto ng pagnanakaw.“Miss Cai, hindi mo na dapat bigyan ng isa pang kalahating milyon si Rowena.” Muling paalala ni Aunt Lani.Ngumiti si Cailyn. “Ang halagang ‘yan ay maliit lang para sa akin, pero para kay Rowena, ito ay kumpiyansa. Umaasa ako na sa hinaharap, lalaban siya para sa sarili niya at mamumuhay nang maayos kasama ang kinakasama niya.”Napabuntong-hininga si Aunt Lani at hindi na nagsalita pa.Pagkatapos kumain, pinag-aralan ni Cailyn ang Book of Changes sa loob ng kaunting oras, ngunit bago niya namalayan, na
“Ikaw, babaeng walang puso! Para lang masira si Miss Helen, inaresto mo ang anak ko at pinilit siyang siraan, sinasabing gumastos si Miss Helen ng pera para bumili ng matris mula sa anak ko. Paano mo nagawang mag-imbento ng ganitong kasinungalingan? Nakakatawa ka!”Hindi pa man nakakapagsalita si Rowena, biglang tumayo ang kanyang ina, itinuro si Cailyn, at sinermonan siya.“Kita mo, ito ang kalahating milyon na binili niya para sa anak ko. Lahat ito ay itim na pera, hindi namin kayang tanggapin ang ganitong uri ng maruming pera. Ayaw naming mahulog ang kidlat mula sa langit at mamatay!”Galit na galit ang ina ni Rowena, itinapon ang kalahating milyon na ibinigay ni Cailyn sa kaniya, at sumabog ito sa sahig.Si Austin, na dati’y kalmado at tahimik lamang, nilingon ang mga pera sa sahig, at biglang lumamig ang kanyang mukha. Tumingin siya kay Cailyn nang may matalim na tingin at tinanong, “Cailyn, ikaw ba ang nagbigay ng kalahating milyon na ‘yan?"Hindi tumingin si Cailyn sa kanya, at
Umakyat si Jasper sa ika-38 palapag at marahang pinitik ang noo ni Cailyn bilang paraan ng pagtuturo.“Cailyn, huwag kang masyadong mabait sa hinaharap. Hindi ka pwedeng palaging maging isang mabuting tao, tapos sa huli, ikaw rin ang masasaktan. Para kang ‘yung kwento ng magsasaka at ng ahas.”Tumango siya, tinanggap ang payo nang taos-puso. “Opo, susubukan ko sa susunod.”Napaismid si Jasper. “Susubukan mo lang?”Tumango ulit si Cailyn, mas determinado ngayon. “Pangako.”Napatingin sa kanya si Jasper at saka naupo sa tapat niya. “Bukas, ilulunsad natin ang bagong produkto natin. Gusto mo bang sumama at ipakita sa kanila na kaya mong lumaban?”Umiling si Cailyn. “Hindi pa rin hamak na mas malakas ang Buenaventura Family kaysa sa atin.”Malamig na ngumiti si Jasper. “Sino may sabi niyan?”“Bakit? Ilang taon pa lang naman ang business natin.” Tumigil saglit siya, saka tumuloy. “At kung hindi lang dahil sa limang henerasyon ng pamilya niya na sumusuporta kay Austin, sa tingin mo ba ay ga
Sa Pablo Villa, tahimik na nahulog sa malalim na pag-idlip si Cailyn. Sa sandaling iyon, tila lumayo na sa kanyang isipan sina Helen at Rowena. Ngunit ang kapalaran ay hindi madaling makalimot.Sa pagsikat ng araw, habang siya ay payapang kumakain ng almusal, isang hindi inaasahang tawag ang kanyang natanggap.Napakunot ang kanyang noo nang makita ang pangalan sa screen—si Rowena.Hindi niya inaasahang magkakaroon pa ng lakas ng loob siya upang tawagan siya matapos ang lahat ng nangyari.“Ma… Ma’am Cai, patawarin mo ako! Hindi ko dapat sinabi ang mga bagay na iyon kahapon. Wala akong choice! Kung hindi ko ginawa, bababuyin ako ng sarili kong pamilya—ng aking ina, ng kapatid ko! At... at iiwanan ako ng kasintahan ko!”Ang tinig ni Rowena ay garalgal sa pagitan ng mga hikbi. Punong-puno ito ng pagsisisi at panghihinayang.Ngunit si Cailyn ay nanatiling kalmado, halos walang emosyon. “Wala na akong panahon para sa mga patak ng luha mo, Rowena,” malamig niyang sagot. “Ang nakaraan ay naka
Ang social media ay nagngingitngit sa mga spekulasyon—isang daang libong komentaryo sa loob lamang ng ilang minuto.At ang pinaka-maingay sa lahat?“Mr. Jasper at ang kanyang nobya! Kailan n’yo gagawing opisyal?!”Sa kanyang loob, isang malamig na pakiramdam ang lumukob kay Austin.Hindi pa kami diborsyado...Mula sa kanyang mga mata, isang matinding dilim ang bumalot.Pero kung ito ang gusto niya...Unti-unting lumitaw ang isang mapait na ngiti sa kanyang labi.Mukhang oras na para gawin ko ang isang opisyal na anunsyo kay Jasper.Gusto ko nang matapos ang lahat. Gusto kong mawala siya sa buhay ko at hayaan siyang sumama kay Jasper. Isang pangarap na lang ito na kailangang maging totoo.Hindi mapigilan ni Austin ang bugso ng galit sa kanyang dibdib. Mabilis niyang dinukot ang kanyang telepono, hinanap ang numero ni Cailyn, at tinawagan ito.Sa kalagitnaan ng press conference, tahimik na uminom si Cailyn mula sa bote ng tubig na binuksan ni Jasper. Sa mga sandaling iyon, tumunog at nag
Ngunit sa isang iglap, bago pa man dumikit ang patalim sa kamay ng lalaki kay Cailyn, isang malakas na sipa ang dumaan at tumama sa kanya, dahilan upang siya’y tumilapon at bumagsak sa lupa.“Aghh!” Napasigaw siya habang natumba.Napamulagat sina Rowena at ang isa pang lalaki, dali-daling lumingon upang tingnan kung sino ang dumating.Nang makita nila si Jasper, ang kanyang mukha’y puno ng bangis, matalim ang titig na parang isang mabangis na hayop na handang lumapa. Sa takot nila, agad silang nagsimulang tumakbo.Pero huli na ang lahat. Dumating ang mga guwardiyang tinawag ni Jasper at sa loob lamang ng ilang segundo, napigilan na nila ang tatlong tao.“Cai, anong gusto mong gawin sa mga ‘to?” tanong niya habang muling sinipa ang nobyo ni Rowena.“Robbery gamit ang kutsilyo. Ibigay na lang sa pulis,” malamig na sagot ni Cailyn.“Miss Cai, maawa ka, utos lang ‘to sa amin!” Nanginginig sa takot si Rowena habang nakadagan sa kanya ang mga guwardiya. “Wala kaming laban, utos lang ‘to ng
Narinig ng iba ang tunog ng emergency bell at agad silang nagmadaling pumasok sa kwarto ni Cailyn.Kasabay nito, dumating din ang mga doktor at nars para suriin siya."Nag-umpisa na ang labor, pero normal pa ang lahat. Iminumungkahi kong dalhin siya sa pinakamahusay na ospital," sabi ng obstetrician matapos ang mabilis na pagsusuri.Kahit na handa na ang lahat sa bahay, hindi pa rin ito kayang tumbasan ng isang ospital.Kung sakaling may emergency, ang buhay ni Cailyn at ng kanyang mga anak ang nakataya."Hindi na tayo mag-aaksaya ng oras. Dalhin na ako sa ospital."Bago pa makapagsalita si Raven, si Cailyn na mismo ang nagdesisyon.Alam niyang hindi niya mapapatawad ang sarili kung may mangyari sa kanyang mga anak dahil lang sa isang maling desisyon."Sige, sa ospital tayo pupunta," tumango si Raven, saka agad siyang binuhat.Pinapalibutan sila ng isang buong team habang patakbong inilalagay siya sa sasakyan. Hindi nag-aksaya ng oras.Malayo nang kaunti ang bahay nila sa ospital, kar
"Bababa na ako sa kwarto para magpahinga, hindi ka pa ba babalik sa iyo?"Alas-nuwebe na ng gabi, at nakita ni Cailyn na hindi pa rin umaalis si Raven sa kanyang study room. Nakangiti siyang tinaboy ito.Ibinaba ni Raven ang librong hawak niya sa mesa ni Cailyn, inunat ang mahahabang binti, saka tumayo mula sa sofa. Tinitigan niya ito at ngumiti."Sinabi ko na sa mga magulang ko na dito muna ako titira hanggang sa manganak ka."Umiling si Cailyn at napangiti nang may halong pagkaawa. "Andito na ang buong medical team sa bahay, ano pa bang inaalala mo?"Hinimas ni Raven ang kanyang ilong at nagkibit-balikat. "Kahit ano pa ang sabihin mo, hindi ako aalis. Kaya ‘wag mo nang subukang paalisin ako.""Naku, ginoo, ako na po ang mag-aasikaso ng guest room para sa iyo." Ang yaya na si Hannah ay mabilis na nakasabay sa usapan at ngumiti."Salamat po, Hannah," sagot ni Raven.Napailing na lang si Cailyn.“Tingin mo ba, kapag nalaman ng magiging asawa mo kung paano mo ako inaalagaan, hindi siya
“Ilang beses ko nang naririnig na ang relasyon ni Mario kay Cailyn ay hindi ordinaryo. Gusto niya talagang protektahan si Cailyn.” Mabigat ang tinig ni Lee habang sinasabi ito. “Dad, ano ba talaga ang relasyon ni Matandang Ginang Auring kay Mario?” tanong ni Austin matapos ang ilang sandali. Umiling si Les. “Hindi ko rin alam. Maliban sa libing ni Matandang Ginang Auring, wala akong narinig na kahit anong koneksyon sa pagitan nila noon.” Ngunit hindi kumbinsido si Austin. “Pero, Dad, malinaw naman na ang pag-aalaga ni Mario kay Cailyn sa mismong libing ay hindi pangkaraniwan.” Mataas ang posisyon ni Matandang Ginang Auring sa kanilang pamilya, isang tradisyonal na babae na walang koneksyon sa sinumang mas bata sa kanya ng dalawampung taon. Kung ganoon, anong klaseng relasyon meron sila? Ano ang nag-udyok kay Mario para sampung taon matapos ang pagkamatay ni Matandang Ginang Auring, patuloy pa rin niyang ipinagtatanggol ang paborito nitong apo? “Ano naman ang koneksyon
Ang pagtulong noon ni Mario sa pamilya Buenaventura ay hindi niya sariling desisyon—ito mismo ang hiling ni Ginang Auring Ramirez.Habang nabubuhay pa ang mga lola nila na sina Ginang Carmina at Ginang Auring, sila ay matalik na magkaibigan.Nang humarap sa matinding krisis ang pamilya Buenaventura, hindi niya kayang balewalain ito.At matapos pumanaw si Ginang Auring, si Ginang Carmina naman ang tumanggap kay Cailyn sa kanyang bahay at siya na ang nagpalaki rito.Ginawa niya ito bilang tanda ng kanyang utang na loob sa pamilyang Ramirez.Dahil dito, pinilit ni Ginang Carmina ang apo niyang si Austin na pakasalan si Cailyn.Hindi lang dahil gusto niyang suklian ang kabutihan ng matalik niyang kaibigan, kundi dahil matagal na niyang napansin na may damdamin si Cailyn para kay Austin.Si Austin naman ay may sapat na kakayahan at mapagkakatiwalaang tagapagtanggol ni Cailyn.Ang iniisip noon ni Ginang Carmina ay—mabuting babae si Cailyn. Kahit hindi pa siya gusto ni Austin ngayon, sigurad
May determinasyong sumilay sa mukha ni Dahlia habang seryosong sinabi, “Austin, alam kong galit ka sa akin ngayon, pero sana maintindihan mo na ang lahat ng ginagawa ko ay para sa ikabubuti mo.”Ngunit sa halip na gumaan ang mukha ni Austin, mas lalo pa itong lumamig. “Miss Dahlia, mula ngayon, huwag mo nang tawagin ang pangalan ko. Hindi naaangkop.”Diretso ang tingin niya sa kanya, walang bahid ng emosyon ang boses. “At isa pa, tigilan mo na ang pagpunta-punta sa pamilya Buenaventura. Ayokong magkaroon ng anumang hindi kailangang gulo.”At sa sandaling natapos niyang sabihin iyon, tumalikod siya at tuluyang lumakad palayo.Magdamag na pinag-isipan ni Andrew ang lahat.Sa totoo lang, hindi rin niya nais na magkabalikan sina Austin at Cailyn.Una, malaki na ang agwat ng estado nilang dalawa ngayon.Pangalawa, alam niyang hindi kailanman matatanggap ni Emelita si Cailyn bilang manugang.At pangatlo, kapag hindi magkasundo ang biyenan at manugang, hindi kailanman magiging tahimik ang pa
“Nakabalik na kayo!”Kitang-kita sa mukha ni Emelita ang tuwa nang makita niyang magkasabay na bumaba ng sasakyan sina Austin at Dahlia.“Tita!” mabilis na lumapit si Dahlia at hinawakan ang kamay nito.Pero si Austin? Diretso lang siyang naglakad, hindi man lang siya nilingon.Sa loob ng mansyon, agad siyang nagtanong sa butler, “Nasaan ang aking ama?”“Nasa kanyang opisina sa itaas, sir.”Agad siyang naglakad paakyat, walang lingon-lingon.Pagpasok niya sa opisina, nadatnan niya ang kanyang ama na abala sa mga dokumento.Dahil sa dami ng kailangang asikasuhin, halatang hindi na ito kasing bilis kumilos tulad noon."Nakabalik ka na." Napansin siya ni Lee at tinanggal ang salamin sa mata."Nasa ibaba ang iyong ina. Bakit hindi mo muna siya samahan?"Pero hindi iyon ang sadya ni Austin.Diretso niyang tinanong, "Dad, kilala mo ba si Mario? Ano ang koneksyon mo sa kanya?"Nagulat si Lee sa tanong na iyon. “Narinig kong ang proyekto mo sa New York ay naagaw ni Raven. Kaya ba may hindi pa
"Dahlia, alamin mo ang lugar mo at ang relasyon natin."Malamig na sinabi ito ni Austin bago matigas na isinara ang pinto sa harapan niya.Sa biglaang pagsara ng pinto, napaatras si Dahlia at bahagyang nanginig.Ngunit matapos ang ilang segundo, ang takot at pagkapahiya sa kanyang mukha ay napalitan ng matinding galit.Hindi niya inakalang magpapakababa siya nang ganito—ibibigay ang sarili, at ang makukuha lang niya ay isang matinding kahihiyan.Pero dahil nagsimula na siyang umarte, kailangan niyang tapusin ang palabas.Kaya sa susunod na segundo, pinaluha niya ang kanyang mga mata at nagsimulang magsalita sa pinto,"Austin, hindi mo ba ako pinapaniwalaan?""Natakot lang talaga ako kaya ako pumunta rito.""Matagal na tayong magkakilala. Si Tita Emelita, matagal na niya akong itinuring na parang anak..."Lalo niyang pinakapalambot ang kanyang tinig, siniguradong ang bawat hikbi niya ay lalabas na puno ng lungkot."Kung galit ka, humihingi ako ng tawad!"Habang nagsasalita siya, mas la
Mabilis na lumapit si Kristopher upang buksan ang pinto."Austin, ako ito! Bilisan mong buksan ang pinto!"Narinig agad nila ang tinig ni Dahlia mula sa labas—malinaw na kinakabahan at tarantang-taranta.Napahinto si Kristopher bago pa man siya makarating sa pinto. Lumingon siya kay Austin, naghihintay ng utos.Ngunit itinaas ni Austin ang kamay bilang hudyat na huwag buksan ang pinto."Sabihin mong wala ako," mahinang utos niya bago mabilis na pumasok sa master bedroom at isinara ang pinto.Alam niyang hindi niya maaaring bastusin nang husto si Dahlia, lalo na't may kasunduan ang pamilya nila.Ngunit wala siyang balak makisali sa anumang bagay na lampas sa kanilang usapang negosyo.Kaya inuwasan niya si Dahlia sa abot ng kanyang makakaya.Tumango si Kristopher, at nang masigurong nakapasok na si Austin sa kwarto, saka niya binuksan ang pinto.Sa pagbukas ng pinto, biglang sumugod si Dahlia, suot lamang ang bathrobe ng hotel at tila wala nang pakialam.Muntik na siyang mapalapit kay K
"Hey, Austin!"Pinilit pigilan ni Dahlia ang pag-alis niya. "Hindi mo pa nga nakakain ang toast na kinuha mo. Hindi ko ito mauubos mag-isa."Huminto saglit si Austin at tumingin sa tinutukoy niyang tinapay sa plato. Nanlamig ang kanyang mukha.Ngunit hindi siya nagsalita. Dire-diretso siyang umalis.Dahil dito, naiwan si Dahlia na nakatayo nang awkward sa mesa, hindi man lang nagkaroon ng pagkakataong makaupo.Kailan pa siya itinuring na ganito—isang babaeng hindi kailanman binigyan ng halaga?Dahan-dahang bumagsak ang kanyang kamay sa gilid, at ang kanyang mga daliri ay mahigpit na bumaluktot hanggang sa bumaon ang matutulis niyang kuko sa sariling palad.Pagkaalis ni Raven mula sa restaurant, hindi siya bumalik sa kanyang kwarto sa itaas. Sa halip, sumakay siya ng kotse at umalis.Habang patuloy sa pagmamaneho ang sasakyan, tinawagan niya si Cailyn.Pagkadinig pa lang ng sagot mula sa kabilang linya, dumiretso na siya sa punto."Alam na ni Austin na ako at ang ama ko ang tumulong sa