“Gus Zeller…!” Galit na sigaw ni Willy, pero wala siyang nagawa. “Willy,” mahinang sabi ni Tony, “Tama si Gus. Hindi ka pa napapatunayang inosente sa pagkamatay ni Zam, at ngayon, nagdala ka ng dagdag na problema sa pintuan natin. Ikaw ang mali rito, kaya humingi ka ng tawag kay Mr. Lawrence ngayon din.”“Ano?!”Sobrang nanlaki ang mga mata ni Willy na halos lumuwa ang mga ito, pagkatapos ay tumili siya habang tumingala siya sa kanila, “Mali ba ko ng rinig?! Ang… Ang Frank Lawrence na'to ang sumugod sa bahay natin, pumatay sa bodyguards natin, at nanakit sa'kin! Tapos palalampasin niyo to?! Kailan pa naging ganito kanina ang pamilya natin?! O hindi na ba tayo lumalaban kapag inaagrabyado tayo ng iba ngayon?!”“Manahimik ka!” Malamig na sigaw ni Gus habang humakbang siya paharap. “Lilinawin ko to sa'yo—problema lang ang dinadala mo sa’min, at isa kang suspek sa pagkamatay ng sarili mong granduncle! Wag mong isiping makakatakas ka sa pag-iyak-iyak mo rito!”Pagkatapos, tinuro ni Gu
Nagwala si Willy habang umiyak siya, “Iligtas mo ko, Granduncle!!!”Kaagad na lumapit si Tony at sinigawan si Frank, “Tigil! Kinakausap ka namin nang maayos, pero sa halip ay sasaktan mo si Willy?! Mas gugustuhin mo bang di kami makausap nang maayos?!”“Kumalma ka, Mr. Lawrence,” nangatwiran rin si Gus, hindi niya gustong makalaban si Frank. "Heh…" Tumawa lang si Frank sa kabila ng nag-iingat na tayo nina Tony at Gus. “Kayo ang dapat na nagmamakaawa. Bago pa ako dumating, dalawang pagpipilian lang ang iaalok ko kay Willy.”Habang nagsalita, dinurog niya ang kabilang tuhod ni Willy gamit ng paa niya—sa sobrang sakit ay ilang beses siyang nawalan ng malay, ngunit ang nagawa niya lang ay magmura at isigaw ang pangalan ni Frank. “Papatayin ko siya pag lumapit pa kayo,” sabi ni Frank nang makitang handa nang umatake si Tony. Kaagad na tumuwid nang tayo si Tony—nakikita na niyang malakas si Frank, at kaya niyang patayin si Willy kung gusto niya.“Kung ganun, ano palang gusto mo?!
Ngumisi si Frank. “Kung gusto mo siyang mabuhay, dalhin mo siya sa Loggins Apothecary at paluhurin mo siya kay Nash para humingi ng tawad… Iyon, o kung kaya nitong maghintay na mamatay siya kakasigaw nang tatlong araw. At makakaasa kayo kapag sinabi kong pagsisisihan niyang nabuhay pa siya sa sandaling iyon.”Sa mga salitang iyon, tumalon si Frank mula sa pangalawang palapag bago nakasagot ang kahit na sino sa kanila at lumapag sa ibabaw ng isa sa mga luxury car ni Willy. Habang napatunganga ang Sorano bodyguards sa paligid niya, sumakay siya sa isang dome car at nagmaneho paalis. “Pigilan niyo siya! Pigilan niyo!” Nagwawalang sumigaw si Emilio Sorano—ang tatay ni Willy—sa mga bodyguard sa baba pagkatapos niyang sumugod matapos marinig ang nangyari. “Oh… Opo!”Sa wakas ay natauhan ang mga bodyguard at hinabol nila siya. Gayunpaman, nakalayo na si Frank sa kanila at wala silang pag-asang matalo siya kahit na mahabol pa nila siya. Dahil dito, pinagmukha lang nilang aligaga si
Nang malapit nang magkasundo ang mga executive at retainer ng mga Sorano, isang makapangyarihang boses ang sumigaw mula sa pintuan, “Anong nangyayari rito?!”Manahimik sila kaagad, at karamihan sa kanila ay yumuko sa paggalang habang pumasok ang isang matandang lalaki. Nakabaluktot ang likod niya at matanda na ang itsura niya, pero napakalakas ng pagdala niya sa sarili niya. Tumayo siya sa gitna ng mga tao at sinuri ng matatalas niyang mga mata silang lahat. Siya ay walang iba kundi si Zico Sorano, ang head mismo ng Sorano family. “Kapatid.” Lumapit sa kanya si Tony at sinabi sa kanya ang lahat ng nangyari. Pinanatili niyang walang pinapanigan ang kwento niya habang iniulat niya ang mga katotohanan sa nakita niya. “Hmm… isang Ascendsnt rank na nagngangalang Frank Lawrence?”Pinagtuunan ng pansin ni Zico si Frank at halos hindi pinansin ang namimilipit na si Willy habang tahimik siyang nag-isip. Hindi nagtagal, misteryoso siyang ngumiti, na maging ang mga lukot sa mukha ni
“Oh, hindi mo kailangang mag-alala.”Ngumiti si Zico. “Narinig kong mayroong mga isyu sa arranged engagement ng mga Turnbull at Lionheart, at umiikot ang lahat ng ito kay Frank Lawrence.”Napagtanto ito ni Emilio. “Sinasabi mo bang…”“Oo.” Suminghal si Zico. “Mananatili tayo sa likod ng eksena at hahayaan siyang tapusin ng mga Turnbull at mga Lionheart. Maganda kung mananatiling lihim ang pagkatao niya at masasaktan silang lahat sa gulo nila. Doon naman tayo papasok…”Tumawa nang malamig si Zico, pagkatapos ay bumuntong-hininga. “Ang Five-Peat Archaeus ay isang disiplinang sinasabing magdadala sa isang tao sa Transcendent rank, isang daan sa walang-hanggang buhay. Anong opinion ng mga mortal kumpara sa kanila?”“Naiintindihan ko na ngayon… Salamat sa gabay mo, Papa.”“D-Dad? Iligtas mo ko… Ang sakit-sakit na… Ang sakit ng lahat…” Iniunst ni Willy ang isang kamay niya kay Emilio habang gumulong-gulong siya. Gayunpaman, nagpapantasya na si Emilio sa pagkuha sa Five-Peat Archaeus
Habang nilapag ni Matis ang basket ng prutas na dala niya at kumunot ang noo niya, nanatiling tahimik si Nash. “Iyon ay…”Sa huli, bumuntong-hininga siya nang hindi nagbabanggit ng pangalan. “Kalimutan mo na lang. Hindi natin sila kayang banggain.”“Naman. Minamaliit mo si Matis, Nash!” sabi ng isang matinis na boses sa labas ng pinto. Hindi nagtagal, isang babaeng medyo may edad na na nakasuot ng dilaw, nakakulot ang buhok, at may makapal na make-up ang pumasok habang nagpatunog ng dila. Siya si Mel Gunnar, ang hipag ni Nash. “Ang lala… Anong ginawa mo para mangyari sa'yo to, Nash?” sigaw niya bago mapagmalaking ngumiti kay Matis. “Pero wag kang mag-alala—habang nandito ang anak ko, hahanapan ka niya ng hustisya, kahit sino pa yan!”“Tama.” Tumango si Matis. “Sabihin mo lang kung sino. Tiyak na tutulungan kita!”“Hindi mo talaga kailangan.” Umiling si Nash. Hindi niya gustong idamay sila at masyadong nakakarindi ang boses ni Mel para sa kanya. “Sabihin mo na lang sa'min,
“Dapat nagsabi ka na lang sa'min kung kailangan mo ng pera… Ngayon, kita mo? Inatake ang tatay mo at di man lang niya masabi kung sino yun o manghingi man lang ng hustisya. Kinailangan mong magdusa dahil sa pride mo dahil sumama ka sa mga hindi matitino.”Kahit na may simpatya sa mga salita ni Mel, hindi ito nakita sa ekspresyon niya—sa halip, may bakas pa ng pagkamuhi rito. Nakikita ni Frank na kakaiba ang trato ng mga kamag-anak nina Nash at Kat sa kanila. Huminto siya sandali, pagkatapos ay lumingon pabalik kay Matis at mahinang nagsabi, “Makinig ka sa'kin. Ang taong umatake kay Nash ay hindi isang taong kaya mong banggain.”“Talaga?”Suminghal naman si Matis, binitawan si Frank, at naglakad papunta sa nanay niya habang suminghal sa pagkamuhi. “Narinig mo ba yun, Ma? Sabi niya hindi ko raw kayang banggain ang lalaking nanakit kay Tito Nash.”Lumapit si Kat kay Frank sa sandaling iyon. Pinanood niya siya nang kinakabahan habang nagtanong siya, “Sinong may gawa nito, Master Lawr
“Ano?! Si Willy Sorano?!” Parehong nagulat sina Matis at Mel. Gayunpaman, pagkatapos ng nakakailang na katahimikan, umubo si Mel at sumigaw, “Gamitin mo naman ang isip mo kung gusto mong magsinungaling! Bakit gugustuhing saktan ni Willy Sorano si Nash? Mabait siya—hindi niya gagalitin si Mr. Sorano!”“Tama!” Sumang-ayon si Matis. “Nakita ko na si Mr. Sorano sa personal. Mula iyon sa malayo, pero mabait siya at mapagpakumbaba. Hindi siya mananakit ng kahit na sino! Nagsisinungaling ka lang!”“Oh, iba talaga ang anak ko! Ang galing-galing niya, nakita na niya sa personal si Willy Sorano!”Kumislap ang mga mata ni Mel habang pinuri niya siya bago lumingon kay Frank. “Wala ka nang masabi ngayon, ano? Nagsinungaling ka tungkol sa taong nakita na ng anak ko… Nakakahiya! Magtatago na ako kung ako sa'yo! Bakit di mo tignan ang sarili mo sa salamin? Sino ka ba sa tingin mo at dinadamay mo ang isa sa Four Families ng Morhen?”Ngumisi si Matis habang umiiling. “Mayroon talagang mga taong so
“Ano?!” Nabigla si Frank. Nagpasya ang mga Lionheart na makipaggiyera laban sa mga Turnbull?!Pero sabi ni Glen Turnbull, ang plano laban sa mga Turnbull ay plinano at sinagawa ni Titus Lionheart nang mag-isa. Kung nasa paligid ang head ng mga Lionheart, hindi sila susugal nang ganito ka-delikado. Ngunit sa kung anong dahilan, nagbago ang isip ng mga Lionheart pagkatapos ng isang buwan at handa na silang umatake?!Metikuloso pa nga sila at binalak nilang sirain ang Lane family… Mukhang habol din siya ng mga Lionheart!“Ganun pala… Iyon pala ang nangyayari…” Tumawa nang malamig si Frank pagkatapos isipin ang mga pagpipilian niya at kumuha ng isang mabahong itim na pill at sinaksak ito sa bibig ni Will. “Dahil kilala ako ako, alam mo dapat kung gaano ako kagaling sa medisina. Ang pill na pinainom ko sa'yo ngayon ay tinatawag na Veinbreaker, at kailangan mo ng antidote bawat linggo, kundi ay mamamatay ka nang nagdurusa habang pumuputok ang bawat isang ugat na mayroon ka.”Habang
“Sir, anong—”“Tabi.” Tinulak ni Frank ang mga attendant na nakaharang sa daan niya at naglakad papunta kay Will. Hinablot niya ang lalaki sa kwelyo, pagkatapos ay tinulak ito sa men's room at sinara nang malakas ang pinto para i-lock ito. “Ano bang gusto mo?!” Sumigaw si Will habang nagngitngit ang ngipin. Nagsimulang mag-apoy ang mga mata niya sa galit kay Frank habang pinanood niyang dumugo nang matindi ang palad niya. “Anong gusto ko? Ikaw ang dapat kong tanungin niyan.”Tinulak ni Frank si Will sa lapag nang nakangisi habang inapakan niya ang butas na kamay ni Will. Napasigaw siya ulit. Habang malamig na naningkit ang mga mata, sumigaw si Frank, “Unang-una, magsimula tayo sa kung sino ka ba talaga… Lumapit ka sa Lanecorp mula kay Cindy, para saan? Para may manatiling aligaga?! Sino yun?! Magsalita ka!”“A-Anong sinasabi mo?! Wala akong alam!”Nataranta si Will sa mga tanong ni Frank. Hindi niya alam kung paano ito nalaman ni Frank. “Hindi ka magsasalita, ha? Kung gan
Mapagbantang sumagot si Helen, “Wag mo kong hawakan, Mr. Zeller, kundi ay baka hindi mo malaman ang mangyayari sa'yo.”“Talaga? Kilala mo ba kung sino ang mga kaibigan ko? Hehe… Aatakihin ka sa puso kapag sinabi ko sa'yo, pero iibahin ko ang usapan.”Madilim na ngumiti si Will, dinilaan niya ang mga labi niya habang hinarangan niya si Helen. “Samahan mo ko ngayong gabi, Ms. Lane, at nangangako ako sa karangalan ko na makukuha mo ang larawan at lahat ng files na kinopya ko… Kundi baka bukas, lumitaw sa mesa ng CEO ng karibal mong kumpanya ang lahat ng nasa larawan. Kaya ano ang pipiliin mo?”Pumikit si Helen sa kabila ng banta niya, at nanahimik sandali bago nagsabing, “Kung ganun, pwede ko bang isiping pinagbabantaan mo ko?”“Tama.” Nanatiling nakangiti si Will, na tuwang-tuwa dahil kumbinsido siyang sa kanya na si Helen. Nagsimula pa nga siyang magpantasya kung anong kayamanan ang nasa ilalim ng suit niya at tumindi ang init sa pagitan ng binti niya. Walang makakapigil dito, a
“Sige.” Tumango si Cindy at mabilis na bumalik sa mga dessert na nasa mesa. Sa kabilang banda, pinagpatong ni Frank ang mga braso niya sa dibdib niya habang pinanood niya si Will na pumunta sa banyo. Dumilim ang titig niya. “Hoy, anong tinitingin-tingin mo? Naiinggit ka lang, ano?”Nagmayabang si Cindy nang makitang nakatitig si Frank kay Will. “Iba ang boyfriend ko sa'yo—isa siyang tunay na department head na nagrereview ng bawat isang tender ng korporasyon. Alam mo ba kung gaano karaming tao sa Zamri ang kailangang sumunod sa kanya? Ang alam mo lang gawin ay masali sa away at kumapit kay Helen, para magmakaawang bigyan ka ng trabaho.”Hinampas niya nang paulit-ulit ang mesa habang tinawanan niya si Frank. “Walanghiya ka talaga—wala kang alam sa pagkakaroon ng trabaho, ano? At tinakda ka ni Helen bilang head ng health and safety department… Di ba ibig sabihin nun ay security guard ka lang? Oh, pinapatay mo ko sa kakatawa! Umaabot ba sa sampung libo ang buwanang sahod mo?!” Tum
Malamig na tumingala si Frank sa kanya. “Ano? Di ba ako pwedeng umupo rito?”Kaagad na nagalit si Will—matapang siya para sa isang hamak na bodyguard!“Hinanda kong maupo rito si Ms. Lane, dahil mayroon kaming malaking business deal na pag-uusapan.” Malamig na sabi ni Will. “Kaya bang akuin ng isang pinabangong security guard na kagaya mo ang mangyayari kapag sinira mo to para sa kanya?!”“Syempre naman.” Tinaas ni Frank ang mukha niya nang mukhang sinasadyang nagtataka. “Ano…” Nanggalaiti si Will. “Tama na yan.” Tinaas ni Helen ang isang kamay niya at pinigilan ang dalawang lalaki habang umupo siya sa tabi ni Frank. Habang nakatingin nang seryoso kay Will, sabi niya, “Kinuha ng pinsan kong si Cindy ang laptop ko. Pakibalik ito sa'kin kung nasa’yo pa rin ito.”Ito ang prayoridad niya dahil maraming sensitibong dokumento at papeles ng Lanecorp na naka-save sa laptop na iyon. Hindi ito dapat makita ng iba at masasaktan ang kumpanya kapag nalaman ito ni Will at ibenta niya ang
Namutla si Kallum habang nilamon siya ng kawalan ng pag-asa. Dumulas ang phone niya sa mga daliri niya at bumagsak ang malakas sa lapag. Talagang nakakatakot ang pagkamatay ni Cid, kagaya kung paanong hindi inasahan ni Kallum na aatakihin ni Victor ang anak niya nang hindi man lang siya binigyan ng tyansang manlaban.“Frank Lawrence… ang bodyguard ni Helen Lane? Ang head ng health and safety department?! S-Sino ba siya?!”Nakatulala niyang bulong bago nanahimik. -Samantala, nagmadaling bumalik sina Helen at Frank sa Lanecorp. Mananatili sila dapat sa labas, ngunit nakatanggap ng tawag si Helen mula kay Cindy, sinabi niyang dumating na ang bagong nobyo niya kasama ng laptop ni Helen. Gayunpaman, sa sandaling nakabalik sina Helen at Frank, lumapit sa kanila ang kalilipat lang na sekretaryang naghihintay sa pintuan at naiilang na nagsabi, “Ms. Lane, umalis ang pinsan mo kalahating oras ang nakaraan. Nag-iwan sila ng address at pinapapunta kayo sa kanila.”Kinuha ni Helen ang
"Hehe…"Nakangiti si Victor habang nilapitan niya si Frank, inabutan siya ng tasa ng tsaa, at nagtanong, “Mr. Lawrence, nakausap ko mismo si Tito Emilio at pinapasabi niya ang pagbati niya.”“Ganun ba.”Tumango si Frank—hindi talaga siya takot kay Victor, ininom pa niya kaagad ang tsaa at tumango. “Masarap ang tsaang to.”“Hehe… Kung gusto mo, pwede ko tong ipadala sa'yo, Mr. Lawrence.”“Hindi kailangan yan.” Tumanggi si Frank, iniunat ang likod niya, at lumingon kay Helen. “Pag-usapan natin ang utang mo sa Lanecorp. Kung tama ang pagkakaalala ko, 200 milyong investment funds ito, at tungkol naman sa interes…”“Oh, wag mong alalahanin yun.” Ngumiti si Victor at pinigilan si Frank sa pagbibilang—matalino siya para maintindihan ito. “Kumuha na lang kayo ng 300 milyon mula sa'kin, nang may interes na 100 milyon. Isipin niyo na lang itong regalo para sa Lanecorp. Pwede na ba yun?”“Oo.” Tumango si Frank. Gayunpaman, kumunot ang noo ni Helen. “Hindi tama yun. Tumagal na ang utang,
Sumugod sa Sorano Estate at pinilit silang humingi ng tawad? Kahit mga bata ay di maniniwala sa ganitong pantasya!“Titignan natin!” Madilim na ngumiti si Cid kay Frank. Suminghal naman si Frank—hindi niya pipigilan si Cid kung talagang gusto niyang mamatay, at hindi rin naman siya obligadong pigilan siya. Hindi nagtagal, bumalik si Victor nang may dalang isang tray ng tsaa at magalang itong nilapag sa mesa niya. Gayunpaman, bago niya ito maisalin, tumakbo si Cid papunta sa kanya at tinuro si Frank. “V-Victor, ininsulto ng batang yan ang pamilya mo! Kailangan mo siyang turuan ng leksiyon!”“Talaga?”Tumingala si Victor at mahinang nagtanong, “At ano namang sinabi niya?”“Sabi niya…”Mukhang tuwang-tuwa si Cid habang lumunok siya. “Sabi niya nakaaway niya ang mga Sorano, pagkatapos, sumugod siya sa Sorano Estate sa Morhen, sinaktan si Willy Sorano, at pinilit ang main family na humingi ng tawad.”"Hah!" Dumura si Cid nang may huwad na galit. “Hindi man lang niya tinignan a
Habang aligaga si Victor na kumpirmahin ang pagkatao ni Frank sa labas ng pinto, nakangiwi si Cid sa isang sulok sa loob ng opisina ni Victor. Nakatitig pa rin siya kay Helen sa gulat. “M-Magkasabwat kayo ni Victor, ano?”“Ni Victor?” Nagtaka si Helen—ito ang unang beses niyang makita ang may-ari ng Victorget, kaya paano siya makikipagsabwatan sa kanya?Lumingon siya kay Frank na natatawang nakangiti kay Cid. “Kung talaga isang siyang Sorano, malamang ay narinig na niya ako… At kung talagang totoo iyon, katapusan mo na.”“Ano?! Imposible!” Sigaw ni Cid nang nakaturo kay Helen habang nagreklamo siya, “Head ka lang ng Lane family, isang pamilyang may katamtamang kayamanan mula sa Southstream!”Pagkatapos, tinuro niya si Frank. “At isa ka lang pinabangong security guard! Paano ka nagkaroon ng koneksyon sa mga Sorano ng Morhen?!”Nagtataka ring lumingon si Helen kay Frank at bumuntong-hininga siya habang nagpaliwanag siya, “Nakaaway ko ang mga Sorano. Nang pinadala ni Nash Yego ang