Pinigilan ni Abel si Frank at kampanteng ngumiti. “Nasa Morhen tayo, Mr. Lawrence, at maraming dekada na akong nagtratrabaho rito sa Morhen. Hindi ko maipapangako na makakakuha ako ng nakakamangha para sa'yo, pero hindi problema ang natural wonders na nasa ilang dekada o ilang siglo. Ako nang bahala!”Ang totoo, nag-aalangan sina Abel at Jim dahil masyadong simple ang pakiusap ni Frank at natulala sila. Lalo na't handa silang manghihingi si Frank ng pambihirang bagay. “Magaling.” Tumango si Frank. Pumayag siya sa alok at nakahinga siya nang maluwag. Habang umalis siya, pinanood siya ni Abel at bumuntong-hininga nang nakangiti. “Marangal siya at mapagbigay…”“Oo nga.” Tumango si Jim, ngunit hindi nagtagal ay nag-aalala siyang lumingon sa lolo niya nang nakakunot ang noo. “Paano naman ang mga Sorano, Lolo?”Tumawa si Abel. “Wag mong isiping hindi ko nakikita ang mga binabalak mo, bata. Yun ang dahilan kung bakit gusto mong ilista ni Mr. Lawrence ang pangalan niya sa'tin, tama?”L
Namukhaan ni Frank ang ilan sa mga binata sa paligid ni Helen bilang mga utusan ni Soren, at karamihan sa kanila ay tinititigan ang mukha at katawan ni Helen nang may pagnanasa. Kahit nakaupo siya sa malayo, magkapatong ang mga braso ni Mandy Doncic sa dibdib niya habang tinitingnan nang masama si Helen. Lalo na't nakaupo si Soren sa tabi niya, ngunit nakatuon ang mga mata niya sa mahahabang binti ni Helen. Para bang nanakawan ng itim na thigh highs niya ang mga kaluluwa nila. Lumapit si Frank sa kanila at sumigaw nang malamig sa mga binata sa paligid ni Helen, “Layas!”“Puta, sino ka ba para palayasin kami?!”“Di mo ba alam na nirentahan ni Soren ang buong lugar na'to para sa'min?!”“Anong—eh?”Nagsimulang magalit ang mga binata ngunit sa sandaling nakita nila ang mukha ni Frank—ito ang lalaking sinasamba ni Hux Darman, at kaya niyang lumaban!Hinawakan ni Frank ang kamay ni Helen nang nakakunot ang noo habang umupo siya sa tabi niya. “Anong kalokohan yan?”“Mga kaklase la
"Sige." Maamong tumango si Helen.“Hoy bata, bingi ka ba? Hindi mo ba ko narinig?” Lumapit si Brody at tinulak si Frank. “Ayos lang yan, boss. Baka bingi at bulag siya.” Nagmadaling lumapit ang isa sa mga tao niya para panatilihin ang kapayapaan. “M-Manahimik ka!” Sinampal siya ni Brody sa mukha at galit na sumigaw, “Hindi ako bulag o bingi! Hindi mo ko kailangang sabihan!”Sa kabilang banda, hindi umatake kaagad si Frank kahit na tinulak siya, malamig lang siyang nagsabing, “Umalis na kayo bago ako magalit, kundi ay mamamatay kayong lahat dito.”Natawa si Brody sa banta niya at tinuro niya ang sarili niya nang napasinghal. “Hoy, bulag ka ba talaga? Ang dami-dami namin, tapos sinasabihan mo kaming umalis? Dapat umalis ka na ngayon—pero maiiwan ang kasintahan mo!”“Urgh, nakasalubong pa natin tong mga tangang to.” Bumuntong-hininga si Frank habang sinara ang kamao niya. “Huling pagkakataon niyo na'to. Umalis na kayong lahat.” Habang dahan-dahan siyang tumingala nang kumikisla
Mahinahong nagtanong si Helen, "Pwede ba kitang tapatin?"Nabigla si Frank, ngunit kaagad siyang sumagot, “Sige lang.”“Na-miss talaga kita… Kaya gusto kong magpaiwan. Ayaw kong iwan ka,” sabi ni Helen at nahihiyang tinago ang mukha niya sa dibdib niya. Tumingin nang masama sa inggit ang mga lalaking kaklase ni Kat, pero wala silang nagawa—nasa ibang lebel lang talaga si Frank. Maging ang kotseng minamaneho niya ay bihirang makita ng karamihan sa kanila, at wala silang pag-asang tatakbo sa mga bisig nila ang isang magandang babae. Suminghal si Soren habang tinitigan nang masama si Frank sa inggit, ngunit kaagad siyang nagkaideya. Kasabay nito, tumatawa si Frank at inaasar si Helen. “Tsk, tsk… Nakakagulat naman! Si Ms. Helen Lane, ang CEO ng Lane Holdings na tinatawag na ice queen ng bawat Rivertonian, ay magsasabi ng ganun sa isang batugang kagaya ko. Sinong makakapaniwala roon? Naantig ang damdamin ko… Talagang biniyayaan ako…”Namula si Helen hanggang sa leeg niya, pagkata
“Tama si Soren. Walang maganda sa hayop na yun!” Mabilis na sumang-ayon ang mga binata sa malapit. “Nakikita mo na ngayon ang tunay niyang ugali, di ba, Kat?” Mayabang na ngumiti si Soren—ito ang gusto niyang mangyari—ang dungisan ang imahe ni Frank habang isinasalba ang impresyon ni Kat tungkol sa kanya. Gayunpaman, hindi niya naintindihang nakita na ni Kat ang binabalak niya. Habang pinalo ang kamay niya paalis, malamig siyang sumigaw, “Wala ka nang pakialam kung anoman si Master Lawrence. Hindi mo siya pwedeng siraan!”“Kat!” Halos hindi naitago ni Soren ang galit niya at sumigaw siya, “Nag-aalala lang ako sa'yo at ayaw kitang maloko, lalo na sa mga kagaya niya!”Nang matapos siya, lumingon siya kay Frank. “Oh, talaga?!” Ngumisi si Kat sa pagkamuhi. “Kung kaya dapat sa'yo pala ako magpaloko? Oras na para maintindihan mo kung anong ginawa mo—nakakadiri talaga kung kailangan pa itong ipaliwanag sa'yo. At mabuti nga mabait si Master Lawrence at hindi siya nagtanim ng galit sa
Sumigaw si Soren sa galit, “Sigurin niyo siya! Makakakuha kayo ng limampung libo!”“Limampung libo?!”Wala nang pakialam sa pagiging maginoo ang mga sipsip pagkatapos isigaw ni Soren ang gantimpala niya at lahat sila ay sumugod kay Kat. “Mga hayop… Bwisit!” Mura ni Kat, ngunit sumuko na siya. Kaagad siyang nadehado. Hindi niya lang kailangang labanan ang tatlong bodyguard na nasa likod niya, pati rin ang sarili niyang mga kaklaseng nakatayo sa pagitan nilang dalawa ni Soren. Alam niya rin ang hangganan ng kakayahan niya—ilang araw pa lang simula noong nagsimula siyang maging martial artist, at hindi sapat ang vigor niya para talunin ang lahat ng mga lalaking ito. Sa halip, nakaramdam siya ng hapdi sa pisngi niya at lumingon para sugurin si Mandy—babawi siya sa kanila, kahit na hindi niya maabot si Soren sa ngayon!"Argh!"Habang sumigaw si Mandy sa pagkataranta, pinabagsak siya ni Kat sa isang sampal at namaga ang pisngi niya nang parang tinapay. Nang matapos iyon, tumayo
"Hmph."Suminghal si Frank habang kumilos nang sobrang bilis ang mga paa niya na hindi makita ng mata. Naglaho siya sa mga paningin nila nang parang isang multo, at naiwan silang palinga-linga sa paligid. “Ano? Saan siya nagpunta?”“Paano niya nagawa yun?!”Nasa likuran na nila si Frank. Krak.Lumipad ang pure vigor mula sa daliri niya, pagkatapos ay bumagsak at sumigaw ang mga siga dahil nabarahan ang mga ugat at litid nila, at hindi sila makakatayo nang higit dalawang linggo.Si Brody lang ang natira, at nakaluhod siya sa takot. Hindi nagsayang ng oras si Frank sa kanya at lumingon kay Kat, na dinadaganan na sa lapag ng isa sa mga bodyguard. Nabalot ng mantsa ng dugo ang mukha niya, ngunit nagpatuloy siyang manlaban nang hindi sumusuko. Gayunpaman, mahina ang panlalaban niya at para lang itong kiliti para sa bodyguard. “Talagang sinusubukan niyo ko!” Sumigaw si Frank at sumugod sa bodyguard nang parang isang bagyo. Bago pa man siya nakatingala sa gulat, sinuntok si
Natural na nakatayo si Frank sa harapan niya at naghihintay. Pagkatapos siyang buhatin, sinampal niya siya nang dalawang beses at ibinato siya pabalik sa mga kaibigan niya. “Humingi kayo ng tawad!” Sigaw ni Frank habang nakatayo siya sa harapan ng nakaluhod na si Soren. Napaatras ang mga binata sa nakamamatay na tingin niya. “P-Patawad, Kat… Sumusunod lang kami sa utos… Patawad…”Isang pambihirang eksenang makita ang bawat isang binata at bodyguard na umatake kay Kat kanina na lumuhod at magmakaawa ngayon. Magsasalita sana si Pico, pero nagtago siya sa likod ng bar niya sa takot nang nakayuko habang tumawag siya sa isang numero. “Hello, Mr. Blackfive? May nanggugulo sa bar ninyo. Oo, oo, oo… Dapat kayong pumunta kaagad!”Sa kabilang banda, habang lumuhod ang bawat isang binata at bodyguard na umatake kay Kat, hindi ito ginawa ni Soren kahit na siya ang pinuno nila. Pinagngitngit niya ang panga niya at sinarang maigi ang kamao niya, hindi siya nagpakita ng intensyong sumuko.
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka
Nang bumalik sila sa mga mesa nila, gumawa ng palusot si Will na natumba siya at tumaga ang kamay niya sa tinidor na nasa lapag, na nagsanhi ng kahulugan kanina. Hindi nakayanan ni Cindy na manood na lang at maupo, at sinimulan niya siyang hilahin. “Halika na. Dadalhin kita sa doktor para linisin yan.”“Ayos lang,” naiilang na sabi ni Will habang sumilip kay Frank at umubo. “Tinulungan na ako ni Mr. Lawrence at hindi na'to masakit kaya…”Natural na hindi nagtiwala sa kanya si Cindy at suminghal sa ideyang kayang tumulong ni Frank. “Imposible! Sanggano lang siya—sinong mas papaniwalaan mo, siya o ang doktor?! Tara na, kundi baka maimpeksyon ka dahil sa kanya. Masama ito kapag nag-iwan yan ng peklat.”Sa huli, walang nagawa si Will kundi umalis dahil hinila siya ni Cindy paalis. Nang naiinis, tumango siya kay Frank bago umalis, ngunit umiinom si Frank ng kape at parang hindi siya sumagot. Nanood si Helen habang umalis sina Will at Cindy, pagkatapos ay kinakabahan siyang lumingon
“Ano?!” Nabigla si Frank. Nagpasya ang mga Lionheart na makipaggiyera laban sa mga Turnbull?!Pero sabi ni Glen Turnbull, ang plano laban sa mga Turnbull ay plinano at sinagawa ni Titus Lionheart nang mag-isa. Kung nasa paligid ang head ng mga Lionheart, hindi sila susugal nang ganito ka-delikado. Ngunit sa kung anong dahilan, nagbago ang isip ng mga Lionheart pagkatapos ng isang buwan at handa na silang umatake?!Metikuloso pa nga sila at binalak nilang sirain ang Lane family… Mukhang habol din siya ng mga Lionheart!“Ganun pala… Iyon pala ang nangyayari…” Tumawa nang malamig si Frank pagkatapos isipin ang mga pagpipilian niya at kumuha ng isang mabahong itim na pill at sinaksak ito sa bibig ni Will. “Dahil kilala ako ako, alam mo dapat kung gaano ako kagaling sa medisina. Ang pill na pinainom ko sa'yo ngayon ay tinatawag na Veinbreaker, at kailangan mo ng antidote bawat linggo, kundi ay mamamatay ka nang nagdurusa habang pumuputok ang bawat isang ugat na mayroon ka.”Habang
“Sir, anong—”“Tabi.” Tinulak ni Frank ang mga attendant na nakaharang sa daan niya at naglakad papunta kay Will. Hinablot niya ang lalaki sa kwelyo, pagkatapos ay tinulak ito sa men's room at sinara nang malakas ang pinto para i-lock ito. “Ano bang gusto mo?!” Sumigaw si Will habang nagngitngit ang ngipin. Nagsimulang mag-apoy ang mga mata niya sa galit kay Frank habang pinanood niyang dumugo nang matindi ang palad niya. “Anong gusto ko? Ikaw ang dapat kong tanungin niyan.”Tinulak ni Frank si Will sa lapag nang nakangisi habang inapakan niya ang butas na kamay ni Will. Napasigaw siya ulit. Habang malamig na naningkit ang mga mata, sumigaw si Frank, “Unang-una, magsimula tayo sa kung sino ka ba talaga… Lumapit ka sa Lanecorp mula kay Cindy, para saan? Para may manatiling aligaga?! Sino yun?! Magsalita ka!”“A-Anong sinasabi mo?! Wala akong alam!”Nataranta si Will sa mga tanong ni Frank. Hindi niya alam kung paano ito nalaman ni Frank. “Hindi ka magsasalita, ha? Kung gan
Mapagbantang sumagot si Helen, “Wag mo kong hawakan, Mr. Zeller, kundi ay baka hindi mo malaman ang mangyayari sa'yo.”“Talaga? Kilala mo ba kung sino ang mga kaibigan ko? Hehe… Aatakihin ka sa puso kapag sinabi ko sa'yo, pero iibahin ko ang usapan.”Madilim na ngumiti si Will, dinilaan niya ang mga labi niya habang hinarangan niya si Helen. “Samahan mo ko ngayong gabi, Ms. Lane, at nangangako ako sa karangalan ko na makukuha mo ang larawan at lahat ng files na kinopya ko… Kundi baka bukas, lumitaw sa mesa ng CEO ng karibal mong kumpanya ang lahat ng nasa larawan. Kaya ano ang pipiliin mo?”Pumikit si Helen sa kabila ng banta niya, at nanahimik sandali bago nagsabing, “Kung ganun, pwede ko bang isiping pinagbabantaan mo ko?”“Tama.” Nanatiling nakangiti si Will, na tuwang-tuwa dahil kumbinsido siyang sa kanya na si Helen. Nagsimula pa nga siyang magpantasya kung anong kayamanan ang nasa ilalim ng suit niya at tumindi ang init sa pagitan ng binti niya. Walang makakapigil dito, a
“Sige.” Tumango si Cindy at mabilis na bumalik sa mga dessert na nasa mesa. Sa kabilang banda, pinagpatong ni Frank ang mga braso niya sa dibdib niya habang pinanood niya si Will na pumunta sa banyo. Dumilim ang titig niya. “Hoy, anong tinitingin-tingin mo? Naiinggit ka lang, ano?”Nagmayabang si Cindy nang makitang nakatitig si Frank kay Will. “Iba ang boyfriend ko sa'yo—isa siyang tunay na department head na nagrereview ng bawat isang tender ng korporasyon. Alam mo ba kung gaano karaming tao sa Zamri ang kailangang sumunod sa kanya? Ang alam mo lang gawin ay masali sa away at kumapit kay Helen, para magmakaawang bigyan ka ng trabaho.”Hinampas niya nang paulit-ulit ang mesa habang tinawanan niya si Frank. “Walanghiya ka talaga—wala kang alam sa pagkakaroon ng trabaho, ano? At tinakda ka ni Helen bilang head ng health and safety department… Di ba ibig sabihin nun ay security guard ka lang? Oh, pinapatay mo ko sa kakatawa! Umaabot ba sa sampung libo ang buwanang sahod mo?!” Tum
Malamig na tumingala si Frank sa kanya. “Ano? Di ba ako pwedeng umupo rito?”Kaagad na nagalit si Will—matapang siya para sa isang hamak na bodyguard!“Hinanda kong maupo rito si Ms. Lane, dahil mayroon kaming malaking business deal na pag-uusapan.” Malamig na sabi ni Will. “Kaya bang akuin ng isang pinabangong security guard na kagaya mo ang mangyayari kapag sinira mo to para sa kanya?!”“Syempre naman.” Tinaas ni Frank ang mukha niya nang mukhang sinasadyang nagtataka. “Ano…” Nanggalaiti si Will. “Tama na yan.” Tinaas ni Helen ang isang kamay niya at pinigilan ang dalawang lalaki habang umupo siya sa tabi ni Frank. Habang nakatingin nang seryoso kay Will, sabi niya, “Kinuha ng pinsan kong si Cindy ang laptop ko. Pakibalik ito sa'kin kung nasa’yo pa rin ito.”Ito ang prayoridad niya dahil maraming sensitibong dokumento at papeles ng Lanecorp na naka-save sa laptop na iyon. Hindi ito dapat makita ng iba at masasaktan ang kumpanya kapag nalaman ito ni Will at ibenta niya ang
Namutla si Kallum habang nilamon siya ng kawalan ng pag-asa. Dumulas ang phone niya sa mga daliri niya at bumagsak ang malakas sa lapag. Talagang nakakatakot ang pagkamatay ni Cid, kagaya kung paanong hindi inasahan ni Kallum na aatakihin ni Victor ang anak niya nang hindi man lang siya binigyan ng tyansang manlaban.“Frank Lawrence… ang bodyguard ni Helen Lane? Ang head ng health and safety department?! S-Sino ba siya?!”Nakatulala niyang bulong bago nanahimik. -Samantala, nagmadaling bumalik sina Helen at Frank sa Lanecorp. Mananatili sila dapat sa labas, ngunit nakatanggap ng tawag si Helen mula kay Cindy, sinabi niyang dumating na ang bagong nobyo niya kasama ng laptop ni Helen. Gayunpaman, sa sandaling nakabalik sina Helen at Frank, lumapit sa kanila ang kalilipat lang na sekretaryang naghihintay sa pintuan at naiilang na nagsabi, “Ms. Lane, umalis ang pinsan mo kalahating oras ang nakaraan. Nag-iwan sila ng address at pinapapunta kayo sa kanila.”Kinuha ni Helen ang
"Hehe…"Nakangiti si Victor habang nilapitan niya si Frank, inabutan siya ng tasa ng tsaa, at nagtanong, “Mr. Lawrence, nakausap ko mismo si Tito Emilio at pinapasabi niya ang pagbati niya.”“Ganun ba.”Tumango si Frank—hindi talaga siya takot kay Victor, ininom pa niya kaagad ang tsaa at tumango. “Masarap ang tsaang to.”“Hehe… Kung gusto mo, pwede ko tong ipadala sa'yo, Mr. Lawrence.”“Hindi kailangan yan.” Tumanggi si Frank, iniunat ang likod niya, at lumingon kay Helen. “Pag-usapan natin ang utang mo sa Lanecorp. Kung tama ang pagkakaalala ko, 200 milyong investment funds ito, at tungkol naman sa interes…”“Oh, wag mong alalahanin yun.” Ngumiti si Victor at pinigilan si Frank sa pagbibilang—matalino siya para maintindihan ito. “Kumuha na lang kayo ng 300 milyon mula sa'kin, nang may interes na 100 milyon. Isipin niyo na lang itong regalo para sa Lanecorp. Pwede na ba yun?”“Oo.” Tumango si Frank. Gayunpaman, kumunot ang noo ni Helen. “Hindi tama yun. Tumagal na ang utang,