Hindi nagtagal ay kinalimutan ni Ferdy ang ideyang baka nagkamali siya. Tiyak na hindi siya nagkamali—may sipon ang anak ng babae. “Sige!” Suminghal siya, sabay tumango kay Frank at tinanggap ang pusta niya. Kahit na wala naman siyang ibang masabi, nagmadali siyang bumalik sa opisina niya nang medyo nagsisisi…-Pagkatapos umalis ni Ferdy, sabi ni Jim, “Nakikita kong tama ka tungkol sa pagrereseta ni Ferdy ng mahal na gamit para sa mga pasyenteng di naman nangangailangan nito. Kaagad namin itong aayusin.”Huminto siya, pagkatapos ay nagtanong, “Bakit mo pinipilit na may heat condition ang bata? Kahit ang lolo ko ay hindi makita yun.”“Syempre hindi niya makikita.”Nanatiling nakatitig si Frank sa pintuan habang nagsalita siya nang may patay na tono. “Mas malamig talaga ang pangangatawan ng mga babae. Pero dahil ang baga niya ang namamaga, at ang katotohanang flat-footed siya ay isang kombinasyon ng mga bagay na naging dahilan kung bakit niyo napagkamalan itong isang pangkara
“Lumayo ka.” Sinampal ni Frank si Ferdy at pinalipad siya. Nanood si Jim habang lumipad ng anim na metro papalayo ang halos anim na talampakang anyo ni Ferdy at bumagsak sa sarili niyang mesa na nasira sa bigat niya. “Imposible…” paulit-ulit na bulong ni Ferdy habang bumagsak siya sa lapag. “Sir, pakiusap… iligtas mo ang anak ko…” Paulit-ulit pa ring nagmamakaawa si Brenda. “Wag kang mag-alala,” pinagaan ni Frank ang loob niya. “Magiging ayos lang siya ngayong nandito ako.”Nagsimula siyang itusok ang mga karayom sa acupoints sa tiyan ni Ava, pagkatapos ay kumuha siya ng isang gintong pill na pinainom naman niya kay Ava. Para bang pamilyar para kay Jim ang pill. “Mr. Lawrence? Ano yan?”“Isang Ichor Pill,” kalmadong sagot ni Frank nang hindi tumitingala. Gayunpaman, nanigas si Jim sa gulat sa pangalan pa lang na iyon. “Ano? Isang Ichor Pill? Seryoso?! Tapos binigay mo lang yun sa kung sinong batang babae?”“Kung sinong batang babae?”Tumingala si Frank na suminghal haba
Hindi man lang magawa ni Ferdy na gumapang papunta kay Frank at magmakaawa!Kasabay nito, naglagay si Frank ng kaunting parte ng pure vigor niya sa dibdib at tiyan ni Ava para buhayin ang laman-loob niya. “Blargh!” Bigla siyang umubo ng dugo. Habang namutla ang mukha ni Brenda sa eksena, pinagaan ni Frank ang loob niya, “Wag kang mag-alala. Ayos lang siya.”Hindi nagtagal, nagising si Ava. “Oh, ang anak ko! Tinakot mo talaga ako!”Lumuha sa tuwa si Brenda at niyakap nang mahigpit si Ava habang pinasalamatan niya si Frank nang paulit-ulit. “Maraming salamat… Napatay na siguro ng albularyong yun ang Ava ko kung wala ka.”Tumayo si Jim habang pinanood niya si Brenda na halungkatin ang bag niya, sabay nanigas ang pisngi niya. Ang bawat isang Ichor Pill ay napakahalaga. Kung ikukumpara ang halaga nito, nasa sampung milyong dolyar ito… at mababa pa iyon. Habang namroblema si Jim, ngumiti si Frank, sabay umiling. “Hindi mura ang serbisyo ko.”“K-Kung ganun… Magkano yun?” Humint
Hindi nagtagal ay dumating si Frank sa likuran at pumasok sa nakahiwalay na bahay para makita ang pasyente mula sa makapangyarihang pamilya. Hindi nagtagal ay nakita niyang ang pasyente—na umiinom ng tsaa sa guest room—ay isang pamilyar na mukha. “Ang tagal na nating di nagkikita, Mr. Lawrence.” Tumango si Gus Zeller sa pagbati. Ang lalaki ay kasama ni Willy Sorano nang inatake nila ang Southstream Lanes, at ngayon ay hinihimas niya ang balbas niya habang nakangiti kay Frank. “Nagulat akong bumiyahe ka papunta rito si Morhen. Maaari ko bang matanong kung anong layunin ng pagpunta mo?”Kahit na ang pag-uugali niya ay ibang-iba sa una nilang pagkikita, umiling si Frank. “Personal na bagay lang.”Pagkatapos, lumingon si Frank kay Abel at mahinang nagtanong, “Siya ba ang pasyenteng nabanggit mo?”“Oo.” Tumango si Abel at ngumiti nang makitang magkakilala na sila. “Mukhang ito ang tinatawag nilang tadhana.”Walang sinabi si Frank—ang totoo ay masama ang impresyon niya kay Gus dah
Tumawa si Gus. “Haha. Hinding-hindi ako magsisinungaling sa'yo, Mr. Lawrence.”Bigla na lang, napansin ni Frank na kakaiba ang pakikitungo sa kanya ni Gus. Lalo na't kakampi ng mga Sorano si Gus kung kaya't masama dapat ang trato niya kay Frank. Lalo na't kalahati sa dahilan kung bakit pinatay si Zam Sorano ay dahil kay Frank. At kahit na ganun, hindi nagpakita ng sama ng loob si Gus kay Frank ngayon—sa kabaliktaran, napakagalang niya, at mabait pa nga, na para bang isa lang siyang pangkaraniwang lalaki. “Paano mo nakuha ang pinsala sa katawan mo, Mr. Zeller?” tanong pa rin niya. Ngumiti si Gus. Nakikita niyang may laman ang tanong ni Frank at simple siyang umamin, “May umatake sa'kin isang gabi, na dumurog sa laman-loob at meridian nexus ko. Mabuti na lang, may nagligtas sa'kin mula sa mga gumuhong mga bato.”“May nagligtas sa'yo?” Ulit ni Frank. “Oo.” Para bang lumayo ang tingin ni Gus sa pag-alala niya. “Isa siyang dalaga… isang mabuting dalaga. Pinainom niya ako ng isang
“Ganun pala.”Sa wakas ay naintindihan na ni Frank kung paano nakaligtas si Ciaran sa pag-atake sa Mystic Sky Sect mula sa kwento ni Gus—prinotektahan siya ni Gus mismo. Pero sa huli, tumakas si Ciaran papunta sa ibang bansa at natuto ng insect hex techniques ng Talnam, na ngayo'y mukhang dala ng trauma. Nag-alangan rin siya—paano kung malaman ni Gus na ang sikat na South Sea Crow ay ang mabait na babaeng nagligtas sa buhay niya? Ano kayang iisipin niya?“Kagaya ng sabi ko, utang ko sa Mystic Sky Sect ang buhay ko.” Bumuntong-hininga si Gus. “Isa itong utang na hinding-hindi ko mababayaran.”Naghintay sandali si Frank bago mahinang nagsalita, “Mukhang nahuli mo ako. Dapat din kitang pasalamatan at hindi mo ito pinagsabi sa iba, dahil mukhang wala sa Morhen ang nakakaalam.”Ngumiti si Gus at tinaas ang isang palad niya. “Wala lang yun.”Umamo rin ang mga mata ni Frank. “Kahit na magkaiba tayo ng pinapanigan, gagamutin kita para sa pagligtas mo sa kapwa ko apprentice. Pero kung
Pinigilan ni Abel si Frank at kampanteng ngumiti. “Nasa Morhen tayo, Mr. Lawrence, at maraming dekada na akong nagtratrabaho rito sa Morhen. Hindi ko maipapangako na makakakuha ako ng nakakamangha para sa'yo, pero hindi problema ang natural wonders na nasa ilang dekada o ilang siglo. Ako nang bahala!”Ang totoo, nag-aalangan sina Abel at Jim dahil masyadong simple ang pakiusap ni Frank at natulala sila. Lalo na't handa silang manghihingi si Frank ng pambihirang bagay. “Magaling.” Tumango si Frank. Pumayag siya sa alok at nakahinga siya nang maluwag. Habang umalis siya, pinanood siya ni Abel at bumuntong-hininga nang nakangiti. “Marangal siya at mapagbigay…”“Oo nga.” Tumango si Jim, ngunit hindi nagtagal ay nag-aalala siyang lumingon sa lolo niya nang nakakunot ang noo. “Paano naman ang mga Sorano, Lolo?”Tumawa si Abel. “Wag mong isiping hindi ko nakikita ang mga binabalak mo, bata. Yun ang dahilan kung bakit gusto mong ilista ni Mr. Lawrence ang pangalan niya sa'tin, tama?”L
Namukhaan ni Frank ang ilan sa mga binata sa paligid ni Helen bilang mga utusan ni Soren, at karamihan sa kanila ay tinititigan ang mukha at katawan ni Helen nang may pagnanasa. Kahit nakaupo siya sa malayo, magkapatong ang mga braso ni Mandy Doncic sa dibdib niya habang tinitingnan nang masama si Helen. Lalo na't nakaupo si Soren sa tabi niya, ngunit nakatuon ang mga mata niya sa mahahabang binti ni Helen. Para bang nanakawan ng itim na thigh highs niya ang mga kaluluwa nila. Lumapit si Frank sa kanila at sumigaw nang malamig sa mga binata sa paligid ni Helen, “Layas!”“Puta, sino ka ba para palayasin kami?!”“Di mo ba alam na nirentahan ni Soren ang buong lugar na'to para sa'min?!”“Anong—eh?”Nagsimulang magalit ang mga binata ngunit sa sandaling nakita nila ang mukha ni Frank—ito ang lalaking sinasamba ni Hux Darman, at kaya niyang lumaban!Hinawakan ni Frank ang kamay ni Helen nang nakakunot ang noo habang umupo siya sa tabi niya. “Anong kalokohan yan?”“Mga kaklase la
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka
Nang bumalik sila sa mga mesa nila, gumawa ng palusot si Will na natumba siya at tumaga ang kamay niya sa tinidor na nasa lapag, na nagsanhi ng kahulugan kanina. Hindi nakayanan ni Cindy na manood na lang at maupo, at sinimulan niya siyang hilahin. “Halika na. Dadalhin kita sa doktor para linisin yan.”“Ayos lang,” naiilang na sabi ni Will habang sumilip kay Frank at umubo. “Tinulungan na ako ni Mr. Lawrence at hindi na'to masakit kaya…”Natural na hindi nagtiwala sa kanya si Cindy at suminghal sa ideyang kayang tumulong ni Frank. “Imposible! Sanggano lang siya—sinong mas papaniwalaan mo, siya o ang doktor?! Tara na, kundi baka maimpeksyon ka dahil sa kanya. Masama ito kapag nag-iwan yan ng peklat.”Sa huli, walang nagawa si Will kundi umalis dahil hinila siya ni Cindy paalis. Nang naiinis, tumango siya kay Frank bago umalis, ngunit umiinom si Frank ng kape at parang hindi siya sumagot. Nanood si Helen habang umalis sina Will at Cindy, pagkatapos ay kinakabahan siyang lumingon
“Ano?!” Nabigla si Frank. Nagpasya ang mga Lionheart na makipaggiyera laban sa mga Turnbull?!Pero sabi ni Glen Turnbull, ang plano laban sa mga Turnbull ay plinano at sinagawa ni Titus Lionheart nang mag-isa. Kung nasa paligid ang head ng mga Lionheart, hindi sila susugal nang ganito ka-delikado. Ngunit sa kung anong dahilan, nagbago ang isip ng mga Lionheart pagkatapos ng isang buwan at handa na silang umatake?!Metikuloso pa nga sila at binalak nilang sirain ang Lane family… Mukhang habol din siya ng mga Lionheart!“Ganun pala… Iyon pala ang nangyayari…” Tumawa nang malamig si Frank pagkatapos isipin ang mga pagpipilian niya at kumuha ng isang mabahong itim na pill at sinaksak ito sa bibig ni Will. “Dahil kilala ako ako, alam mo dapat kung gaano ako kagaling sa medisina. Ang pill na pinainom ko sa'yo ngayon ay tinatawag na Veinbreaker, at kailangan mo ng antidote bawat linggo, kundi ay mamamatay ka nang nagdurusa habang pumuputok ang bawat isang ugat na mayroon ka.”Habang
“Sir, anong—”“Tabi.” Tinulak ni Frank ang mga attendant na nakaharang sa daan niya at naglakad papunta kay Will. Hinablot niya ang lalaki sa kwelyo, pagkatapos ay tinulak ito sa men's room at sinara nang malakas ang pinto para i-lock ito. “Ano bang gusto mo?!” Sumigaw si Will habang nagngitngit ang ngipin. Nagsimulang mag-apoy ang mga mata niya sa galit kay Frank habang pinanood niyang dumugo nang matindi ang palad niya. “Anong gusto ko? Ikaw ang dapat kong tanungin niyan.”Tinulak ni Frank si Will sa lapag nang nakangisi habang inapakan niya ang butas na kamay ni Will. Napasigaw siya ulit. Habang malamig na naningkit ang mga mata, sumigaw si Frank, “Unang-una, magsimula tayo sa kung sino ka ba talaga… Lumapit ka sa Lanecorp mula kay Cindy, para saan? Para may manatiling aligaga?! Sino yun?! Magsalita ka!”“A-Anong sinasabi mo?! Wala akong alam!”Nataranta si Will sa mga tanong ni Frank. Hindi niya alam kung paano ito nalaman ni Frank. “Hindi ka magsasalita, ha? Kung gan
Mapagbantang sumagot si Helen, “Wag mo kong hawakan, Mr. Zeller, kundi ay baka hindi mo malaman ang mangyayari sa'yo.”“Talaga? Kilala mo ba kung sino ang mga kaibigan ko? Hehe… Aatakihin ka sa puso kapag sinabi ko sa'yo, pero iibahin ko ang usapan.”Madilim na ngumiti si Will, dinilaan niya ang mga labi niya habang hinarangan niya si Helen. “Samahan mo ko ngayong gabi, Ms. Lane, at nangangako ako sa karangalan ko na makukuha mo ang larawan at lahat ng files na kinopya ko… Kundi baka bukas, lumitaw sa mesa ng CEO ng karibal mong kumpanya ang lahat ng nasa larawan. Kaya ano ang pipiliin mo?”Pumikit si Helen sa kabila ng banta niya, at nanahimik sandali bago nagsabing, “Kung ganun, pwede ko bang isiping pinagbabantaan mo ko?”“Tama.” Nanatiling nakangiti si Will, na tuwang-tuwa dahil kumbinsido siyang sa kanya na si Helen. Nagsimula pa nga siyang magpantasya kung anong kayamanan ang nasa ilalim ng suit niya at tumindi ang init sa pagitan ng binti niya. Walang makakapigil dito, a
“Sige.” Tumango si Cindy at mabilis na bumalik sa mga dessert na nasa mesa. Sa kabilang banda, pinagpatong ni Frank ang mga braso niya sa dibdib niya habang pinanood niya si Will na pumunta sa banyo. Dumilim ang titig niya. “Hoy, anong tinitingin-tingin mo? Naiinggit ka lang, ano?”Nagmayabang si Cindy nang makitang nakatitig si Frank kay Will. “Iba ang boyfriend ko sa'yo—isa siyang tunay na department head na nagrereview ng bawat isang tender ng korporasyon. Alam mo ba kung gaano karaming tao sa Zamri ang kailangang sumunod sa kanya? Ang alam mo lang gawin ay masali sa away at kumapit kay Helen, para magmakaawang bigyan ka ng trabaho.”Hinampas niya nang paulit-ulit ang mesa habang tinawanan niya si Frank. “Walanghiya ka talaga—wala kang alam sa pagkakaroon ng trabaho, ano? At tinakda ka ni Helen bilang head ng health and safety department… Di ba ibig sabihin nun ay security guard ka lang? Oh, pinapatay mo ko sa kakatawa! Umaabot ba sa sampung libo ang buwanang sahod mo?!” Tum
Malamig na tumingala si Frank sa kanya. “Ano? Di ba ako pwedeng umupo rito?”Kaagad na nagalit si Will—matapang siya para sa isang hamak na bodyguard!“Hinanda kong maupo rito si Ms. Lane, dahil mayroon kaming malaking business deal na pag-uusapan.” Malamig na sabi ni Will. “Kaya bang akuin ng isang pinabangong security guard na kagaya mo ang mangyayari kapag sinira mo to para sa kanya?!”“Syempre naman.” Tinaas ni Frank ang mukha niya nang mukhang sinasadyang nagtataka. “Ano…” Nanggalaiti si Will. “Tama na yan.” Tinaas ni Helen ang isang kamay niya at pinigilan ang dalawang lalaki habang umupo siya sa tabi ni Frank. Habang nakatingin nang seryoso kay Will, sabi niya, “Kinuha ng pinsan kong si Cindy ang laptop ko. Pakibalik ito sa'kin kung nasa’yo pa rin ito.”Ito ang prayoridad niya dahil maraming sensitibong dokumento at papeles ng Lanecorp na naka-save sa laptop na iyon. Hindi ito dapat makita ng iba at masasaktan ang kumpanya kapag nalaman ito ni Will at ibenta niya ang
Namutla si Kallum habang nilamon siya ng kawalan ng pag-asa. Dumulas ang phone niya sa mga daliri niya at bumagsak ang malakas sa lapag. Talagang nakakatakot ang pagkamatay ni Cid, kagaya kung paanong hindi inasahan ni Kallum na aatakihin ni Victor ang anak niya nang hindi man lang siya binigyan ng tyansang manlaban.“Frank Lawrence… ang bodyguard ni Helen Lane? Ang head ng health and safety department?! S-Sino ba siya?!”Nakatulala niyang bulong bago nanahimik. -Samantala, nagmadaling bumalik sina Helen at Frank sa Lanecorp. Mananatili sila dapat sa labas, ngunit nakatanggap ng tawag si Helen mula kay Cindy, sinabi niyang dumating na ang bagong nobyo niya kasama ng laptop ni Helen. Gayunpaman, sa sandaling nakabalik sina Helen at Frank, lumapit sa kanila ang kalilipat lang na sekretaryang naghihintay sa pintuan at naiilang na nagsabi, “Ms. Lane, umalis ang pinsan mo kalahating oras ang nakaraan. Nag-iwan sila ng address at pinapapunta kayo sa kanila.”Kinuha ni Helen ang
"Hehe…"Nakangiti si Victor habang nilapitan niya si Frank, inabutan siya ng tasa ng tsaa, at nagtanong, “Mr. Lawrence, nakausap ko mismo si Tito Emilio at pinapasabi niya ang pagbati niya.”“Ganun ba.”Tumango si Frank—hindi talaga siya takot kay Victor, ininom pa niya kaagad ang tsaa at tumango. “Masarap ang tsaang to.”“Hehe… Kung gusto mo, pwede ko tong ipadala sa'yo, Mr. Lawrence.”“Hindi kailangan yan.” Tumanggi si Frank, iniunat ang likod niya, at lumingon kay Helen. “Pag-usapan natin ang utang mo sa Lanecorp. Kung tama ang pagkakaalala ko, 200 milyong investment funds ito, at tungkol naman sa interes…”“Oh, wag mong alalahanin yun.” Ngumiti si Victor at pinigilan si Frank sa pagbibilang—matalino siya para maintindihan ito. “Kumuha na lang kayo ng 300 milyon mula sa'kin, nang may interes na 100 milyon. Isipin niyo na lang itong regalo para sa Lanecorp. Pwede na ba yun?”“Oo.” Tumango si Frank. Gayunpaman, kumunot ang noo ni Helen. “Hindi tama yun. Tumagal na ang utang,