“Hmph.” Naiinis na suminghal si Luna. Malinaw na naging kumplikado ang lahat pagkatapos dumating ni Frank, nang dapat ay pipirma at magtatak lang sila ng papel!Pinilit ni Gina na ngumiti sa sandaling iyon. “Kung ganun, mauna ka na, Helen. Hindi pa ako nakapunta sa Morhen kaya gusto kong maglakad-lakad.”"Hmm…?" Nakikita ni Frank ang ekspresyon sa mukha ni Gina. May sinusubukan siyang itago, at mukhang mayroon siguro siyang sariling dahilan sa pagpunta sa Morhen kasama ni Helen. Hindi nakakagulat na hindi siya nagpapansin, hindi niya istilo ang hindi paggawa ng eksena. “Sige. Mag-ingat ka, Ma.” Sinabihan siya ni Helen at kinuha ang briefcase niya bago umalis ng hotel kasama nina Frank, Luna, at Cato. Sa sandaling nakaalis sila, tumawag si Gina sa isang numerong hindi niya sinave sa contacts niya—at hindi rin ito isang lokal na numero, kundi internasyonal. Nang nasagot ang tawag, nautal si Gina, “N-Nandito na ako sa Morhen kagaya ng napagkasunduan natin! Nasaan ka? Nasaa
“Heh. Sinabi ko na sa'yo, di ba?”Mayabang na nakangiti si Luna na pinagpatong ang mga braso niya sa dibdib niya. “Walang dahilan na pumunta tayo rito. Talagang ayon sa pamantayan ang kampanya ni Cato.”Pagkatapos ay hindi na siya nagpanggap, lumingon kay Cato, at nilagay ang mga braso niya sa balikat niya. “Halika, lumabas tayo. Bihira akong pumunta sa Morhen, at ayaw kong magsayang ng oras sa trabaho. Nakakayamot.”“Sige. Kung ganun…”Nilabas ni Helen ang kasunduang itinabi niya sa loob ng briefcase niya. Handa na siyang tatakan at pirmahan ito. Doon hinablot ni Frank ang braso niya. “Eh?” Tumingala si Helen kay Frank sa pagtataka. “Ano namang binabalak mo ngayon?!”Nanggalaiti si Luna dahil nangingialam na naman si Frank. Nagpamaywang siya habang nagsungit siya, “Gusto mo lang kaming pagtripan, ano? Umalis ka na rito kung ang gusto mo lang ay sayangin ang oras namin!”“Mr. Lawrence,” malamig na umangil si Cato habang lumapit siya. “Kumpanya ko to, at mga empleyado ko sil
Striktong sumigaw si Helen sa sandaling iyon, “Luna, naaalala kong iniwan sa'kin ng lolo mo ang bagay na'to bago tayo nagpunta rito, o baka nakalimutan mo na?”“Ako… Ako…”Walang nasabi si Luna, pagkatapos ay nagsimulang umiyak habang kinuha niya ang phone niya, “Tatawagan ko si Mommy! Pinagtitripan niyo kong lahat—”“Pambihira.”Bumuntong-hininga si Helen at sinara ang briefcase niya bago tinitigan nang malamig si Cato. “Mukhang hanggang dito na lang ang negosasyon natin dahil tumanggi kang maging tapat sa'kin.”“Hindi, hindi, hindi… Pakiusap, Ms. Lane!”Tinawag sila ni Cato at kaagad na nagmakaawa, “Pakiusap, bigyan niyo ko ng pagkakataon, Ms. Lane… Sasabihin ko sa'yo ang lahat, okay? Hindi ko to kumpanya—sa kaibigan ko to. Kaya paano kung ganito? Ipapakilala kita sa kanya, at kailangan lang niya ng 150 million dollars para ayusin ang lahat. Pwede pa nating paghatian ang halaga para sa maliliit na bagay! Ano sa tingin mo?”Tumalikod si Helen at umalis sa mga sinabi niya. Mas l
Nakilala ni Luna si Cato online, at inisip niyang gwapo siya sa mga larawan niya. Umaasa talaga siyang magkakaroon sila ng relasyon habang nagtatayo ng isang relasyon sa negosyo, ngunit nagkaganito ang lahat. “Ikaw?”Namumuhing lumingon si Cato kay Luna sa sandaling iyon at ngumiti. “Bakit di mo tignan ang sarili mo sa salamin, baboy?! Hindi kita pagsasayangan ng oras kundi para sa pera mo!”Natulala si Luna sa makamandag na sagot niya. “Mag-ingat ka na lang siguro sa mga nakikilala mo online.” Tumawa si Frank nang walang pakialam. Kalmadong-kalmado siya para magbiro kahit na nahaharap siya sa isang dosenang siga nang para bang napakadali lang nito. “Anong gagawin natin, Frank?” Kinakabahang tanong ni Helen. “Wag kang mag-alala. Walang makakagalaw sa'yo basta't nandito ako.”Narinig siyang magyabang ni Cato at sumigaw siya. Ibinato niya ang wrench kay Frank habang sumisigaw nang galit na galit, “Sugod! Patayin niyo ang hayop na yan, pero panatilihin niyong buhay ang baba
Nagawang pabagsakin ni Frank ang higit isang dosenang lalaking iyon nang napakadali at hindi man lang pinagpawisan. Walang duda—isang martial artist ang lalaking ito!Grabe ang kamalasan niya! Kakaunti lang ang mga martial artist… pero nagkataong kagalit niya ang isa sa kanila, at isa pa nga itong probinsyano!Alam ni Cato na napakalaki nang pagkakamali niya ngayon. Kasabay nito, lumuhod si Frank sa harapan ni Cato at hinablot siya sa buhok niya. Wala siyang pakialam nang nagtanong siya, “Di ba sinabi mong paglalaruan mo ang babae ko?”“Frank!” Umiral si Helen sa malayo nang napapagod. Iyon lang ba ang narinig ni Frank?Hindi siya pinansin ni Frank habang ngumiti siya nang pagkatamis-tamis kay Cato. “Gagawin mo pa rin ba yun?”Umiling si Cato nang malakas, na halos mabali ang leeg niya. Takot na takot siya. “Kung ganun, ang lakas mong magsalita…” Bumuntong-hininga si Frank habang tumalim ang mga mata niya nang bigla siyang sumigaw, “Hindi ko pa nga siya nakakasama nang g
Nadurog ang puso ni Luna hindi dahil sinubukan siyang lokohin ni Cato para sa pera, kundi dahil mas gugustuhing dukutin ni Cato si Helen kaysa hawakan siya kahit na inaalok na niya ang sarili niya sa kanya!“Ganun ba talaga kalaki ang pagkakaiba namin ni Helen?” miserable niyang naisip habang nagpakalasing siya sa bar. Samantala, kumuha ng booth seat sina Frank at Helen at naghintay para sa isang tao. Pagkatapos ng kalahating oras, dumating si Ned. “Mr. Lawrence.” Hindi na siya ang mahiyaing lalaki kagaya noon, at punong-puno siya ng lakas kahit habang naupo siya. Nang makita niyang nakaupo si Helen sa tabi ni Frank, nagdadalawang-isip siyang nagtanong, “Maaari ko bang makilala kung sino siya…?”“Ang dati kong asawa, si Helen Lane,” ngumiti si Frank habang pinakilala niya siya. “At pinapunta kita rito dahil kailangan niyang humingi ng pabor.”“Dating asawa?” Mukhang nabigla si Ned sandali, ngunit tumayo siya at magalang na nakipagkamay kay Helen. “Napakaganda ko talaga Ms. L
“Oh, siya nga pala!” Tumawa si Ned habang nagdagdag siya, “Ang pamilya ko ang sasalo muna ng bill para sa materyales at construction service. Pwede mong bayaran ang lahat nang isahan pagkatapos ng acceptance test.”“Maniningil ka pagkatapos mo sa pagpapatayo? Ano ba tong mala-diyos na negosyong to?”Halos hindi makapaniwala si Helen na may ganito kagandang subcontractor company. Hindi ba nag-aalala si Ned na baka hindi siya mabayaran?Nang para bang nakita niya ang pagtataka ni Helen, ngumiti si Ned. “Naiintindihan kong baka nagtataka ka, pero masasabi ko sa'yong pinagkakatiwalaan ko ang karakter ni Mr. Lawrence. Hindi dapat tinatanong ang mga pasya niya, at nirekomenda ka niya—at lalo na't ikaw ang dati niyang asawa. At base sa partnership ko kay Mr. Lawrence, wala lang ang isang bilyon. Kahit nga sampu, ayos lang sa'kin!”Napanganga si Helen nang maintindihan niyang maigi kung gaanong maaasahan si Frank. “Kung ganun, kaagad kitang pasasalamatan,” sabi niya at handa nang yumuk
“Pero!”Paulit-ulit na tinapik ni Luna ang pisngi ni Ned habang tumatawa. “May isa pang pamilya na hindi dapat maliitin… at iyon ang Janko family. Sabi sa tsismis ay handa silang palitan ang mga Lawrence na unti-unti nang bumabagsak.”Ngumisi si Luna habang naaawang tinitigan si Helen. “Kaya sa tingin mo ba talaga magkukusa ang tagapagmana ng isang malaking dinastiya na may napakalaking impluwensya para tulungan ka sa ganito kaliit na bagay? Yun ang sinasabi ko kanina pa… naloko ka!”Pagkatapos ay tinapik ni Luna si Ned sa balikat habang nakangisi, “Alam mo talaga kung paano umarte, bata. Magkano binayad sayo ni Frank? Sa totoo lang, nakalimutan mo bang magdala ng bodyguards? Siguro buong budget mo ang nagastos mo sa mga damit mong yan, ano?”Pinalo ni Ned ang kamay niya bago niya mahawakan ang damit niya, pagkatapos ay lumingon siya kay Frank. “Sino siya, Mr. Lawrence?”“Pinsan ni Helen. Wag mo na lang siyang pansinin,” sabi ni Frank habang nandidiring tinitigan si Luna. “Oh, n
Sa mga utos ni Terry ‘Ted’ Cotton, susugod ang mga siga kay Frank at pagpipira-pirasuhin siya!Kahit na ganun, naningkit ang mata ni Ted sa napakaaroganteng lalaki at nakaramdam ng kaunting pag-iingat. Hindi kaya isa siyang miyembro ng mahalagang pamilya o apprentice ng isa sa South Sea Sects?“Matapang ka, bata,” sabi niya. “Saan ka nagmula?”“Wala. Ako lang si Frank Lawrence, ang head ng health and security department ng Lanecorp,” kampanteng sagot ni Frank. Nasamid si Ted. Lanecorp? Yung kumpanya?At ang head ng health and security department ng Lanecorp… Natagalan si Ted bago ito mapagtanto, ngunit napahiya siya nang naintindihan niya kung anong sinasabi ni Frank. Head ng health and security department ng Lanecorp?! Ibig sabihin lang nito ay isa siyang pinagandang security guard! At may lakas ng loob ang isang security guard na pagbantaan siya?!Sa galit, sumigaw si Ted habang tinuro niya si Frank sa sandaling iyon, “Sugod! Baliin niyo ang bawat isang buto sa kataw
Malinaw na armado ang lahat ng mga siga dala ang mga baseball bat at machete nila at hinarangan ang daan paalis ni Helen. Sa isang iglap, biglang sumigla ang tahimik na sira-sirang gusali. Vroom!Umingay ang mga makina ng motor at sumunod ang mga sipol habang humarurot ang isang dosenang mga sangganong nakamotor. Kumaskas ang mga huling nila habang huminto sila sa tabi nina Frank at Helen. Ngayon, talagang napalibutan na sila. “Huli na para umalis pa kayo!” Pagmamayabang ni Terry at tumawa nang malakas. Nagsimula ring tumawa ang iba pang mga siga—dahil sabay-sabay na tumawa ang higit isang daan sa kanila, halos maramdamang yumanig ang gusali. “Ano bang gusto niyo?!” Sigaw ni Helen, habang dismayado niyang napagtantong nakapasok sila sa literal na lungga ng mga lobo. Kahit na kampante siya sa kakayahan ni Frank, nag-aalala pa rin siya dahil napakarami nila sa Blood Wolves. “Ano bang gusto ko?!”Biglang dumura si Ted sa lapag at tinitigan nang mapangbanta si Frank haban
"Hahaha…"Biglang tumawa nang malakas si Frank pagkatapos tumingin sa paligid, na nagpatulala sa mga papalapit na mga siga. “Anong problema?” Nag-aalalang lumingon si Helen kay Frank—nabaliw ba siya dahil gumastos siya ng limandaang milyon sa isang walang kwentang lote ng lupa?Habang lumitaw ang iba't-ibang posibilidad sa isipan niya, nakatitig na lang si Helen kay Frank habang ngumiti siya sa kanya at kindat. “Kung tama ang kutob ko, mukhang sinayang to ng nanay mo.”“Ano?”Nanlaki ang mga mata ni Helen sa pagtataka, at lalo siyang nag-alala na baka talagang nabaliw na si Frank. Gayunpaman, tumingin si Frank sa paligid niya sa loob ng lote. “Gigibain ang lahat ng nakatayo sa lupa na'to sa susunod na dalawang linggo. Handa ang Zamri City Hall na magtayo ng highway sa lupang to.”“Alam mo ba kung anong ibig sabihin nun?” Ngumisi siya kay Helen, at tinapos ang sasabihin niya bago siya nakasagot. “Tataas ng sampung beses ang halaga ng loteng to! Hahaha… Talagang swinerte tayo, H
Napuno ng malamig na dismaya ang puso ni Helen nang tumayo siya sa dulo ng lote at inobserbahan ito. Hindi lang mga opisina—maging mga pabrika ay hindi praktikal na itayo rito sa layo ng lote mula sa main road!Kahit na may mga proyekto sa loob ng lugar, nagsimula nang tumabingi ang bawat isang block nito. May mga kamay din sa pader—malinaw na senyales ito ng pagguho “Frank… Limandaang milyon… Para sa lupang to! Talagang nalugi tayo rito.” Malungkot na bumuntong-hininga si Helen—sa pananaw niya, walang kwenta ang lupang ito!Wala ring laman ang mga proyekto, at karamihan ng mga unit ay bakante. “Pero malay mo lang.” Ngumiti si Frank at nagpunta sa mga proyekto bago nakakilos si Helen. Hindi sila masyadong nakalayo nang nakita nila ang isang grupo ng mga sigang nagtitipon nang sama-sama habang naglalaro ng poker sa sira-sirang lobby. Mukhang mga bata pa sila ngunit kakaiba ang pananamit nila. Ang isa sa kanila, na nakaharap sa pintuan, ay nakita sina Helen at Frank na puma
Nag-aalala talaga si Gina na baka magbago ang isip ni Frank at mauwi sa wala ang pambobola niya sa nagdaang kalahating oras. Gayunpaman, halatang wala siyang dapat ipag-alala dahil wala talagang anjalam si Frank sa limandaang milyon. Ang totoo, tinawagan niya kaagad si Trevor Zurich para sabihan siyang ipadala ang pera sa account ni Gina at pirmahan ang pangalan niya sa kasunduan. Nakasimangot si Helen nang natapos siya habang nakangiti naman si Gina. “Oh, Frank,” sabi niya. “Bakit di ka manatili rito ngayong gabi? Ililibre ko kayo ni Helen ng hapunan.”“Di na kailangan,” mahinang sagot ni Frank habang umiiling. “Bibisitahin ko ang lupa at titignan ko kung meron akong mapaggagamitan rito, para hindi ako mawalan masyado ng pera.”Sinsero ang sagot ni Frank, kasabay ng pagdating ng notification kay Gina mula sa bangko. Nakahinga nang maluwag si Gina nang makita iyon at kaagad na nabawasan ang sigla niya. As ng totoo, nakahiga na siya sa kama at pumikit. “Sige, hindi na kita
“Hindi interesado si Frank.”Tumayo kaagad si Helen sa pagitan nila Gina at Frank habang nakatitig nang maigi sa nanay niya nang sumigaw siya, “Alam ko kung anong binabalak mo g gawin, pero ikaw ang nagdala sa sarili mo sa sitwasyong ito, kaya akuin mo yan. Wag mong isiping idamay si Frank sa problema mo!”“Bakit ba palagi kang kumakampi sa iba?!” Sigaw ni Gina sa kanya sa inis. “Mamamatay ako kung hindi ko maibebenta ang lupang iyon! Hindi ba dapat may gagawin si Frank kung gusto niyang pakasalan ang anak ko?!”“Binigyan ka ni Frank ng ruby, pero nawala mo yun!” Sagot ni Helen na nagbanggit ng dating hinanakit dahil ayaw niyang guluhin ng pamilya niya si Frank. “Yun… Iba yun!” Sagot ni Gina, na halatang walang kumpyansa, ngumiti di nagtagal ay nagmatigas at sumigaw, “Nawala namin ang ruby, pero nakaraan na yun! Anak kita, at iba na ang posisyon mo ngayong kontrolado mo na ang Lane Holdings at ang Lanecorp. Hindi lang yun, meron ka lang magarang farm resort na kumikita ng milyones
“Tama!”Hinampas ni Gina ang noo niya pagkatapos marinig ang suhestyon ni Cindy at napasigaw sa realisasyon, “Bakit di ko naisip yan? Ang talino mo talaga, Cindy!”“Sigurado yan, pero…”Suminghal si Candy, sabay sandaling lumingon kay Helen habang nakasimangot. “May hindi nakakakita roon.”Alam ni Helen na siya ang ibig sabihin ni Cindy pero hindi siya bumaba sa lebel nila, at seryosong nagsabi, “Hindi gagana yan. Magiging matalino ang kahit na sinong may ganito kalaking halaga ng pera—hindi magiging kaakit-akit ang lupang iyon kahit bilang pain.”Malamig na tumawa si Cindy, hindi siya nabahala na gumagawa siya ng gulo. “Oh, sinasabi mo bang hindi matalino si Tita Gina? Palihim ang pang-iinsulto mo!”Sumama ang mukha ni Gina—kahit na nagkamali siyang paniwalaan si Peter, nainis pa rin siya na iinsultuhin siya ng anak niya nang ganito. “Hindi iyon ng ibig kong sabihin, Ma…”Bumuntong-hininga si Helen at umiling dahil wala na siyang lakas para ipaliwanag pa ang sarili niya. “Bah
Walang naisagot si Gina sa sagot ni Helen at bumangon mula sa kama para tumakbo papunta sa pader at iuntog ang ulo niya rito habang sumisigaw. “Oh, Helen! Pasensya na talaga… Wala akong ibang pagpipilian… Magpapakamatay na lang ako para makabawi sa'yo—”Sa ilang untog lang, tumulo na ang dugo mula sa benda niya. Gayunpaman, nahawakan siya ni Helen at sumigaw, “Tigil! Hindi ako makakapagbayad kapag namatay ka rito! Mag-isip ka ng paraan para mabawi ang pera! Tawagan mo si Peter at sabihan mo siyang pumunta rito ngayon din!”“S-Sige…” Dinampot ni Gina ang phone niya at mabilis na tinawagan ang numero ni Peter, ngunit binaba ito ni Peter pagkatapos itong tumunog nang kaunti. “Ano? Anong nangyayari?” Gulat na sabi ni Gina. Kasabay nito, lumingon si Helen kay Frank—hindi kaya nakuha na ni Kit Jameson si Peter?“Tatawagan ko siya.” Lumapit si Frank kay Gina, kinuha ang numero ni Peter mula sa kanya, at tumawag. Sumagot si Peter pagkatapos ng dalawang ring nang may kalmadong tono.
Pagkatapos murahin sandali ng lahat si Peter, binalik ni Helen ang usapan. “Ma, paano ka nasaktan?”Umiling si Cindy at mahinang nagsabi, “Hindi mahanap ni Tita Gina si Peter o si Larry, kaya nagpunta siya sa Zomber Group para bawiin ang pera niya. Tumanggi sila dahil pumirma siya sa kasunduan, kaya nakipagtalo siya. Pagkatapos, medyo nagkapisikalan sila at nauntog siya sa pader.”“Ma… Talagang ang laki ng pagkakamali mo ngayon!” Bumuntong-hininga si Helen dahil alam niyang hindi lang si Gina ang may kasalanan dito. Masyado lang talagang masama ang anak niyang lalaki, na niloko pa ang sarili niyang nanay at pagkatapos ay ginawa rin iyon sa ate niya. Binenta pa nga niya ang sarili niyang ate para sa pera. Masasabi ngang hindi lang siya walanghiya, napakasama pa niya. Kumunot ang noo ni Helen. “Kalma ka lang, Ma. Sabihin mo lang sa'kin—magkano ang nawala sa'yo? Titignan ko kung kaya kitang matulungang bayaran ito.”Binuksan ni Gina ang bibig niya, ngunit lumingon siya kay Cindy