"Haha…"Mahina at mainit na tumawa si Glen. “Lalo na't isa kami sa Four Families ng Morhen. Hindi kami nagtitipid.”“Talaga ba? Parang di ko makita.” Ngumisi naman si Frank. “Yan si Frank Lawrence?”Isa pang grupo ang sumugod sa front gates sa sandaling iyon, at ang nangunguna sa kanila ay walang iba kundi si Zac mismo. “Sinabi ko sa inyong wag pumunta rito.” Kumunot ang noo ni Glen sa kanya, pagkatapos ay kay Frida na nasa tabi niya. “Sinabi mo sa kanya ang tungkol sa lugar na'to, ano?”“Ako…”Gustong makipagtalo ni Frida, ngunit ang mga importanteng taong kagaya nila ay hindi madaling maloko. Yumuko siya at inamin ang kasalanan niya nang tahimik. Sa kabilang banda, tumingin si Zac kay Frank. “Hah! Ito pala ang mentor na sinasabi ni Abel Loggins? Napakabata pa niya…”Habang nagdududang tumingin kay Frida, nagtanong siya, “Hindi ka naman nagsisinungaling sa'min, ano?”“Hindi.” Mahinang umiling si Frida. “Si Mr. Lawrence… ay hindi mapapantayan sa medisina.”“Hmph. Bata.”
Bago pa makatapos si Glen, tumatawa na nang malamig si Frank. “Ang galing—good cop, bad cop routine na naman? Layas,” sabi ni Frank nang nakasinghal habang kinakawayan si Glen paalis. “Nararapat lang sa tatay mo ang kamatayan niya base sa pag-asta ng mga anak niya. Wag ka nang magsayang ng laway at lumayas ka na.”Nang bumalik siya sa loob ng cottage, huminto siya at tinitigan nang masama si Glen, sabay malamig na nagdagdag, “Naalala ko—dadalo ako sa taunang hapunan ng pamilya mo. Kapag nalaman kong papakasalan ni Vicky si Titus Lionheart nang labag sa loob niya… Hmph!”Pagkatapos nito, sinara niya nang malakas ang pinto, at naiwan sina Gina at Nash na nakatayo roon. “Mr. Turnbull…” Walang nasabi si Nash. Pagkatapos maipit sa pagitan nina Glen at Frank, wala siyang magawa at hindi niya alam kung anong sasabihin dahil hindi niya kayang banggain ang kahit na sino sa kanila. Hinigpitan ni Glen ang kamao niya habang nagpapalit-palit ang ekspresyon sa mukha niya. Gayunpaman, bag
Nang nakita ni Zac si Glen na humakbang palabas ng front gates, nagmadali siya sa kanya at nagtanong, “Kumusta?”“Bakit pa? Malinaw na tumanggi ang batang yun.” Suminghal si Yonca sa tabi niya. “Yun na nga ang sinasabi ko kanina pa—mali ang ginagawa natin. Dapat sinabihan natin ang mga Lionheart na ipadala ang mga elite nila para itali siya at dalhin siya kay Mr. Turnbull. Kapag tumanggi pa rin siya, putulin na lang natin ang braso niya!”“Tumigil ka na nga!” Sinigawan siya ni Zac sa inis nang makita ang madilim na ekspresyon sa mukha ng kuya niya. Mas maganda sana ang kinahinatnan ng lahat kung hindi siya nagpumilit na pumunta!“Ano, may sinabi ba akong mali?!” Sumigaw si Yonca nang nakapamaywang. “Kailangan nating gumamit ng dahas sa puntong ito—anong iisipin ng iba sa pamilya natin kung uuwi tayo nang walang narating?!”Pak!Kahit na nakasimangot at dumura si Yonca habang dumadada siya, sa wakas ay naubos na ang pasensya ni Glen at sinampal siya nang malakas sa mukha. “Argh
Huminga nang malalim si Zac habang lumamig ang ekspresyon niya. “Dahil hindi gumana ang pakikiusap ni Glen… Mukhang kailangan ko nang gumamit ng mas mahirap na paraan!”“Tama!” Sabi ni Yonca sa tuwa. “Kung kailangan, hanapin mo kung saan siya nakatira at kumuha ka ng ilang hostage. Duda akong hindi siya susuko sa puntong iyon! Walang dahilan ang Turnbull family na magsayang ng oras sa mga kagaya niya!”Tumango si Zac at sumugod muli sa cottage ni Nash kasama ng mga tao niya. Tumayo siya sa bakuran habang sumigaw, “Frank Lawrence! Naging makatwiran ang kuya ko, pero pinalayas mo siya! Sa tingin mo ba madali kaming paikutin?! Sumama ka sa'min at tulungan mo ang tatay ko, kundi ay magpapadala ako ng tao sa Riverton para kumuha ng ilang hostages!”Narinig siya ni Frank at kaagad na nagalit. Para sa kanya, hindi pwedeng hawakan ang mga tao sa paligid niya—kapag talagang nangahas ang mga Turnbull na hawakan sina Helen at ang iba pa, hindi problema sa kanyang bunutin ang buong pamilya na
Habang naniningkit ang mga mata, sumigaw si Frank, “Bibigyan kita ng huling pagkakataon para kay Vicky. Lumayas ka sa paningin ko, o mamamatay kayong lahat dito!”Sumama ang mukha ni Zac at sumigaw siya pabalik, “Sumosobra ka na! Akala mo ba kaya mong labanan ang buong Turnbull family nang mag-isa?!”Nang makitang gusto pa rin siyang pagbantaan ni Zac, bumuntong-hininga si Frank at biglang tumingala. “Binigyan kita ng pagkakataon, pero ikaw ang naghanap nito!”Bigla na lang, naglaho siya kasabay ng isang malakas na hangin. “Ano?!” Bulalas ni Zac habang nasa ibabaw na niya si Frank bago pa niya ito mapansin. Nang nakaunat ang hintuturo niya, naningkit ang mga mata ni Frank habang mahina siyang nagsabi, “Point Break.”“Mr. Turnbull! Kaagad siyang tinulak ng Ascendant rank na Turnbull retainer. Bang!Sumabog mula sa dulo ng mga daliri ni Frank ang isang bugso ng pure vigor kasama ng mga ilusyon ng mga dragon. Ang Ascendant rank na Turnbull retainer, matapos hindi nakaiwas kaa
“Bwisit ka, Yonca. Kaya pala galit na galit si Glen…” Pumikit si Zac sa walang hanggang pagsisisi. “Protektahan si Mr. Turnbull!”Natauhan ang Turnbull family bodyguards sa sandaling iyon at walang takot na nagmadali papunta kay Frank. Gayunpaman, sumipa lang si Frank sa ere, nagpakawala ng nakakatakot na bugso ng pure vigor sa paligid niya at tumalsik sila nang sumisigaw. Nang lumingon si Zac, nakita niyang nakahiga ang bawat isang bodyguard sa sarili nilang dugo. Pira-piraso ang mga binti nila habang sumigaw sila. “Katapusan ko na… Ito na ang wakas…” Pumikit siya sa kawalan ng pag-asa. “Mr. Lawrence! P-Pakiusap, huminto ka!” biglang sumigaw ang isang boses. “Eh? Frida?” Gulat na lumingon si Zac at nakita niya si Frida na tumatakbo diretso kay Frank, hawak ang isang smartphone habang hindi niya pinansin ang Turnbull family bodyguards na nakahiga at sumisigaw sa sakit. “Wag, Frida!” sigaw ni Zac. “Sabihan mo si Glen na…”Napahinto siya, hindi niya nasabi ang mga salitan
Sumagot si Zac, “N-Naririnig kita…”“Hah!” Sinigawan siya ni Vicky sa sandaling iyon. “Nakalimutan mo na ba ang sinabi ko? Sinabihan kitang wag mong pagbantaan si Frank gamit ng pamilya niya, pero mukhang wala sa inyo ang nakinig! Kahit na gusto kong makitang ihanda si Helen Lane sa harapan ko… Gawin mo na, darling! Hindi kita sisisihin kahit na patayin mo si Tito Zac!”Namutla si Zac sa mga salita ni Vicky. Binuksan niya ang bibig niya para magsalita, ngunit sa huli ay yumuko na lang siya nang tahimik. Tahimik din si Frank—kung direktang nagsalita si Vicky para kay Zac, baka tanggihan niya pa siya. Pero matalino si Vicky. Dahil alam niyang hindi si Frank ang tipong sumusunod sa utos, pinili niyang kumampi sa kanya imbes na pigilan siya. Kung talagang papatayin ni Frank si Zac pagkatapos nito, siya ang magiging mababaw sa kanila. “Ayos lang…”Bumuntong-hininga si Vicky pagkatapos ng maikling katahimikan, sabay sumimangot sa phone. “Pakawalan mo na lang siya, darling. Kah
Habang nakatitig sa dugo at natitirang laman sa pader, bumuntong-hininga si Zac. “Magtayo ka ng cenotaph para kay Mr. Ziege. Dahil sa kanya kaya buhay pa ako ngayon.”"Mr. Turnbull…"Nanood ang Turnbull family bodyguards habang umalis si Frank at bumulong sa tainga ni Zac, “Hahayaan na lang ba natin siyang pumunta sa Turnbull House? Nagbigay ang kapatid mo ng express orders na huwag siyang hahayaang makausap si Ms. Turnbull, kahit na sa tawag… Malinaw na sumusuway si Ms. Blue rito, kaya di ba dapat paparusahan natin siya ayon sa batas ng pamilya?”“Batas ng pamilya?” Umiling si Zac habang tumatawa. “Patay na tayong lahat kung hindi lumitaw si Frida Blue. Kung may taong kailangang parusahan…”Lumitaw sa isipan ni Zac ang mapagmataas na mukha ni Yonca sa sandaling iyon. -Hindi nagtagal, dumating si Frank sa Turnbull House sakay ng kotse ni Frida.Kagaya ng inaasahan sa isa sa Four Families ng Morhen, talagang iba ang pamumuhay nila—sa kung anong paraan, mas mataas ang klase ng m
Nahuli ni Helen si Frank at nagseselos na nagtanong, “Anong sinasabi mo sa babaeng yun?”“Ano?” Nabigla si Frank—ganito ba talaga siya kaselosa noon?Kahit na ganun, tumawa siya pagkatapos mag-isip. “Inimbitahan niya ako sa isang masquerade ball.”“Isang masquerade ball?!” Sumama ang mukha ni Helen, halatang alam na alam niya ang ibig sabihin nito. “Ano? Pumayag ka ba?”“Bakit di ka manghula?” Tumawa si Frank at mabilis na tumakbo papasok ng manor. “Hoy!” Sigaw ni Helen sa inis. Kahit na ganun, kumalma siya kaagad—kilala niya si Frank, at hindi siya mangangahas na pumunta sa ganung klaseng lugar. Lalo na't hindi niya siya pinagsamantalahan kahit noong…Namula si Helen at uminit ang pisngi niya nang naalala niya ang gabing iyon. “Hmph!” Suminghal siya bago nagmadali ring pumasok sa manor. Puno ng tao ang manor, at lahat ng tao roon ay nakatitig nang maigisa iisang tao.Natural na ito ay wala nang iba kundi si Will Zeller.Nakatayo siya sa hagdan suot ng itim na suit niy
Si Frank ang nagmamaneho, at nang dumating sila ni Helen, nakita nilang isa pala itong pribadong hardin. Pinalamutian ang lugar na para bang para ito sa isang social ball, kasama ang buffet, wine, at classical music. Naglabas-masok ang mga waiter sa gitna ng mga tao at nagsilbi para sa mga bisita. Natural na ang lahat ng naroon ay mga representante ng malalaking negosyo sa Zamri—kahit na hindi mahina ang Lanecorp kumpara sa kanila, wala rin silang maipagmamayabang. Ang bawat isang bisita ay may tag na nagpapakita ng grupong kinakatawan nila, at napansin pa nga ni Frank si Victor Sorano mula sa malayo. “Hmm…? Hindi na si Kallum ang kumakatawan sa Lanecorp ngayon?” tanong ng isang matandang lalaking may hawak na red wine habang nilapitan niya si Helen kasama ng isang babaeng nasa dalawampung taong gulang na nakakapit sa braso niya. Isa itong malinaw na kaso ng pagiging sugar daddy—nasa animnapung taong gulang na ang lalaki. Magalang naman siyang binati ni Helen. “Ikaw si Mr.
Kapag naulit ito, baka talagang hindi makapagpigil si Frank—matinding hamon ito para sa kanya!Nagising din nang maaga si Helen at naglakad papunta sa bintana. Iniunat niya ang buhok niya habang pinanood niyang tumakbo si Frank sa baba. Kaagad na naging malambing, natatawa, at dismayado ang titig niya. -Sa sumunod na linggo, nanatili si Frank sa tabi ni Helen sa lahat ng oras, handa siyang harapin ang kahit na anong posibleng pag-atake sa kanya. Kahit na ganun, mas madaling hawakan ang Lanecorp kumpara sa inaasahan niya—para bang nalinis ang kurapsyong nagkalat sa kumpanya sa loob ng isang linggo, at sari-saring operasyon ang nagaganap at tumatakbo. Bilang pinuno, natural na nakakuha si Helen ng paghanga mula sa lahat ng board members at shareholders. Natural na pasalamat din ito sa makapangyarihang sumusuporta sa kanya—paano pa nila siya malalabanan ngayong kaya niyang maningil ng utang mula sa Victorget?Samantala, nakakulong pa rin si Kallum sa sarili niyang opisina n
Malokong ngumiti si Frank. “Magsimula tayo sa ‘Oh, darling, takot ako sa dilim… pwedeng wag kang umalis?’” Bumuka ang labinni Helen at sinubukang ipaliwanag ang sarili niya sa pagkataranta. “Hindi, naisip ko lang na di tayo dapat mag-book ng magkahiwalay na kwarto. Mahal ito at maraming posibleng mangyari…”“Hahaha…” Tumawa nang malakas si Frank nang makita ang nahihiya at mala-dalagang reaksyon niya. At nang makitang tinatawanan niya siya, ayaw nang ipaliwanag ni Helen ang sarili niya at sumimangot habang tumalikod siya.”“Sige, hindi na kita aasarin.” Umupo si Frank sa tabi niya at hinila siya sa mga bisig niya nang nakangiti. “Pwede tayong matulog sa isang kwarto, pero isa akong lalaking may integridad—papakasalan kita nang maayos kapag talagang maayos na ako. Hindi natin kailangang magmadali, di ba?”Naantig ang damdamin ni Helen sa katapatan sa mga mata niya habang nakasimangot siya nang parang isang inosenteng dalaga. “At kailan naman yun?”“Kailan nga ba…”Habang yakap
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka
Nang bumalik sila sa mga mesa nila, gumawa ng palusot si Will na natumba siya at tumaga ang kamay niya sa tinidor na nasa lapag, na nagsanhi ng kahulugan kanina. Hindi nakayanan ni Cindy na manood na lang at maupo, at sinimulan niya siyang hilahin. “Halika na. Dadalhin kita sa doktor para linisin yan.”“Ayos lang,” naiilang na sabi ni Will habang sumilip kay Frank at umubo. “Tinulungan na ako ni Mr. Lawrence at hindi na'to masakit kaya…”Natural na hindi nagtiwala sa kanya si Cindy at suminghal sa ideyang kayang tumulong ni Frank. “Imposible! Sanggano lang siya—sinong mas papaniwalaan mo, siya o ang doktor?! Tara na, kundi baka maimpeksyon ka dahil sa kanya. Masama ito kapag nag-iwan yan ng peklat.”Sa huli, walang nagawa si Will kundi umalis dahil hinila siya ni Cindy paalis. Nang naiinis, tumango siya kay Frank bago umalis, ngunit umiinom si Frank ng kape at parang hindi siya sumagot. Nanood si Helen habang umalis sina Will at Cindy, pagkatapos ay kinakabahan siyang lumingon
“Ano?!” Nabigla si Frank. Nagpasya ang mga Lionheart na makipaggiyera laban sa mga Turnbull?!Pero sabi ni Glen Turnbull, ang plano laban sa mga Turnbull ay plinano at sinagawa ni Titus Lionheart nang mag-isa. Kung nasa paligid ang head ng mga Lionheart, hindi sila susugal nang ganito ka-delikado. Ngunit sa kung anong dahilan, nagbago ang isip ng mga Lionheart pagkatapos ng isang buwan at handa na silang umatake?!Metikuloso pa nga sila at binalak nilang sirain ang Lane family… Mukhang habol din siya ng mga Lionheart!“Ganun pala… Iyon pala ang nangyayari…” Tumawa nang malamig si Frank pagkatapos isipin ang mga pagpipilian niya at kumuha ng isang mabahong itim na pill at sinaksak ito sa bibig ni Will. “Dahil kilala ako ako, alam mo dapat kung gaano ako kagaling sa medisina. Ang pill na pinainom ko sa'yo ngayon ay tinatawag na Veinbreaker, at kailangan mo ng antidote bawat linggo, kundi ay mamamatay ka nang nagdurusa habang pumuputok ang bawat isang ugat na mayroon ka.”Habang
“Sir, anong—”“Tabi.” Tinulak ni Frank ang mga attendant na nakaharang sa daan niya at naglakad papunta kay Will. Hinablot niya ang lalaki sa kwelyo, pagkatapos ay tinulak ito sa men's room at sinara nang malakas ang pinto para i-lock ito. “Ano bang gusto mo?!” Sumigaw si Will habang nagngitngit ang ngipin. Nagsimulang mag-apoy ang mga mata niya sa galit kay Frank habang pinanood niyang dumugo nang matindi ang palad niya. “Anong gusto ko? Ikaw ang dapat kong tanungin niyan.”Tinulak ni Frank si Will sa lapag nang nakangisi habang inapakan niya ang butas na kamay ni Will. Napasigaw siya ulit. Habang malamig na naningkit ang mga mata, sumigaw si Frank, “Unang-una, magsimula tayo sa kung sino ka ba talaga… Lumapit ka sa Lanecorp mula kay Cindy, para saan? Para may manatiling aligaga?! Sino yun?! Magsalita ka!”“A-Anong sinasabi mo?! Wala akong alam!”Nataranta si Will sa mga tanong ni Frank. Hindi niya alam kung paano ito nalaman ni Frank. “Hindi ka magsasalita, ha? Kung gan
Mapagbantang sumagot si Helen, “Wag mo kong hawakan, Mr. Zeller, kundi ay baka hindi mo malaman ang mangyayari sa'yo.”“Talaga? Kilala mo ba kung sino ang mga kaibigan ko? Hehe… Aatakihin ka sa puso kapag sinabi ko sa'yo, pero iibahin ko ang usapan.”Madilim na ngumiti si Will, dinilaan niya ang mga labi niya habang hinarangan niya si Helen. “Samahan mo ko ngayong gabi, Ms. Lane, at nangangako ako sa karangalan ko na makukuha mo ang larawan at lahat ng files na kinopya ko… Kundi baka bukas, lumitaw sa mesa ng CEO ng karibal mong kumpanya ang lahat ng nasa larawan. Kaya ano ang pipiliin mo?”Pumikit si Helen sa kabila ng banta niya, at nanahimik sandali bago nagsabing, “Kung ganun, pwede ko bang isiping pinagbabantaan mo ko?”“Tama.” Nanatiling nakangiti si Will, na tuwang-tuwa dahil kumbinsido siyang sa kanya na si Helen. Nagsimula pa nga siyang magpantasya kung anong kayamanan ang nasa ilalim ng suit niya at tumindi ang init sa pagitan ng binti niya. Walang makakapigil dito, a