Natulala ang The Spades na hindi makapaniwala nang sinabi sa kanila ni Frank na nagmamay-ari siya ng isang showbiz company—at ang Lycoris Entertainment pa nga!Kahit ang mga estudyanteng kagaya nila ay narinig na ang tungkol dito dahil sikat ito sa buong East Coast, at hindi nila inasahang makakasali sila sa ganito kalaking kumpanya!Kahit na ganun, napalitan ng pagdududa ang tuwa nila. Si Kat, na madalas na pranka, ay direktang sumigaw, “Teka lang, Master Lawrence! Hindi ba masyado namang malabo yun?! Narinig kong si Noel York mismo ay nagtatrabaho sa Lycoris!”“Hmm, tama ka tungkol diyan.” Tumango si Frank. Tatawagan ko siya at irerekomenda ko kayo sa kanya.”Pagkatapos nito, kinuha niya ang phone niya at ginawa nga ang sinabi niya, habang magkapatong ang mga braso ni Kat sa dibdib niya at nagdududang nakasinghal. “Sige, magsalita ka lang. Ikaw, magiging kaibigan ka ni Noel York?”Hindi nagtagal, isang malinaw na boses ang nagsalita mula sa kabilang linya. “Hello, Mr. Lawrence
Tumango si Frank. “Kung ganun, kasado na ang lahat.”“Sandali…” Biglang nag-aalangang sabi ni Noel. “Ano yun? May mga isyu ba kagaya ng mga Sorano?” Tinaas ni Frank ang isang kilay niya at kampanteng nagsalita, “Wag kang mag-alala. Hindi sila banta.”“Hindi, syempre hindi ako nag-aalala hangga't nasa paligid ka, Mr. Lawrence.” Tumawa si Noel. “Ang pinag-aalala ko ay malapit na silang kumuha ng entrance exams, tama?”"Oh…"Habang hindi apektado ang iba sa The Spades, nakangiwi naman si Kat—malinaw na siya ang pinakamahina pagdating sa klase sa grupo nila. -Pagkatapos pumayag ng The Spades sa isang deal sa Lycoris Entertainment, umuwi silang lahat. At nang nakabalik sina Frank at Kat sa cottage, kaagad na bumalik si Kat sa kwarto niya. Hindi niya binulabog si Frank buong gabi. Pagkatapos ng isang gabi ng kapayapaan, nagsasanay si Frank kinaumagahan nang natanggap niya ang isang tawag mula kay Ned Janko.“Abel Loggins? Bakit niya ako hinahanap?”Lumalabas na hinahanap ni
“Ano?!”Naguluhan ang mga Turnbull pagkatapos ipasa ni Abel ang mensahe ni Frank. Mukhang natulala ang pangatlong kapatid ni Glen na si Zac Turnbull. “Sabi mo Lawrence ang apelyido ng mentor mo? Pero wala akong kilalang kahit na sinong manggagamot na may ganitong apelyido, lalo na ang nakatira sa Morhen…”“Kahit na ganun, kailangan nating mag-isip. Seryoso ang sakit ni Papa,” seryosong sabi ni Glen. “Magtanong-tanong ka. Alamin mo kung meron sa pamilya nating nakakakilala sa isang manggagamot na nagngangalang Lawrence… Siya nga pala, Mr. Loggins, alam mo ba kung anong buong pangalan ng mentor mo?”“Frank Lawrence,” matapat na sagot ni Abel.“Sige, magtanong-tanong ka tungkol kay Frank Lawrence—teka, Frank Lawrence?!” May napagtanto si Glen at hindi makapaniwalang tumingin kay Abel. “Isa ba siyang binatang nagmula sa Riverton?”Tumango si Abel. “Hindi ko alam kung mula siya sa Riverton… pero bata pa nga siya.”“Ano?! Si Frank Lawrence ba ang tinutukoy mo?!” Napatayo si Yonca Wel
Sabi ni Glen, “Pupuntahan ko siya. Sana makumbinsi ko siyang tulungan si Papa at sukuan si Vicky—kapag ginawa niya yun, gagantimpalaan natin siya.”Kaagad na sumabat si Yonca sa suhestiyon niya. “Wag na wag mong gawin yan! Hindi mo alam kung gaano kayabang ang batang yun. Imposibleng pasukuin siya kay Vicky! Kapag ibinaba mo ang sarili mo, hindi siya magpapasalamat—mas lalo lang siyang yayabang!”“Glen.” Tumayo rin si Zac. “Pwede akong kumuha ng mas maraming tao at dalhin siya rito nang pwersahan.”“Mag-ingat ka!” Sigaw ni Glen. Sumigaw siya nang malakas sa kapatid niya sa kabila ng edad niyang animnapu. “Sinong magtatangkang pilitin ang isang manggagamot na magtrabaho nang labag sa loob niya?! At wag kang mag-alala—handa akong gantimpalaan siya ng higit pa sa nararapat para sa kanya. Pwede ang lahat basta't mabuhay lang si Papa.”Habang hinihimas ang balbas niya at nakangiti, dagdag niya, “Hindi tayo mag-aalala na baka tanggihan niya tayo.”“Umasa lang tayo na alam ng batang yun
"Haha…"Mahina at mainit na tumawa si Glen. “Lalo na't isa kami sa Four Families ng Morhen. Hindi kami nagtitipid.”“Talaga ba? Parang di ko makita.” Ngumisi naman si Frank. “Yan si Frank Lawrence?”Isa pang grupo ang sumugod sa front gates sa sandaling iyon, at ang nangunguna sa kanila ay walang iba kundi si Zac mismo. “Sinabi ko sa inyong wag pumunta rito.” Kumunot ang noo ni Glen sa kanya, pagkatapos ay kay Frida na nasa tabi niya. “Sinabi mo sa kanya ang tungkol sa lugar na'to, ano?”“Ako…”Gustong makipagtalo ni Frida, ngunit ang mga importanteng taong kagaya nila ay hindi madaling maloko. Yumuko siya at inamin ang kasalanan niya nang tahimik. Sa kabilang banda, tumingin si Zac kay Frank. “Hah! Ito pala ang mentor na sinasabi ni Abel Loggins? Napakabata pa niya…”Habang nagdududang tumingin kay Frida, nagtanong siya, “Hindi ka naman nagsisinungaling sa'min, ano?”“Hindi.” Mahinang umiling si Frida. “Si Mr. Lawrence… ay hindi mapapantayan sa medisina.”“Hmph. Bata.”
Bago pa makatapos si Glen, tumatawa na nang malamig si Frank. “Ang galing—good cop, bad cop routine na naman? Layas,” sabi ni Frank nang nakasinghal habang kinakawayan si Glen paalis. “Nararapat lang sa tatay mo ang kamatayan niya base sa pag-asta ng mga anak niya. Wag ka nang magsayang ng laway at lumayas ka na.”Nang bumalik siya sa loob ng cottage, huminto siya at tinitigan nang masama si Glen, sabay malamig na nagdagdag, “Naalala ko—dadalo ako sa taunang hapunan ng pamilya mo. Kapag nalaman kong papakasalan ni Vicky si Titus Lionheart nang labag sa loob niya… Hmph!”Pagkatapos nito, sinara niya nang malakas ang pinto, at naiwan sina Gina at Nash na nakatayo roon. “Mr. Turnbull…” Walang nasabi si Nash. Pagkatapos maipit sa pagitan nina Glen at Frank, wala siyang magawa at hindi niya alam kung anong sasabihin dahil hindi niya kayang banggain ang kahit na sino sa kanila. Hinigpitan ni Glen ang kamao niya habang nagpapalit-palit ang ekspresyon sa mukha niya. Gayunpaman, bag
Nang nakita ni Zac si Glen na humakbang palabas ng front gates, nagmadali siya sa kanya at nagtanong, “Kumusta?”“Bakit pa? Malinaw na tumanggi ang batang yun.” Suminghal si Yonca sa tabi niya. “Yun na nga ang sinasabi ko kanina pa—mali ang ginagawa natin. Dapat sinabihan natin ang mga Lionheart na ipadala ang mga elite nila para itali siya at dalhin siya kay Mr. Turnbull. Kapag tumanggi pa rin siya, putulin na lang natin ang braso niya!”“Tumigil ka na nga!” Sinigawan siya ni Zac sa inis nang makita ang madilim na ekspresyon sa mukha ng kuya niya. Mas maganda sana ang kinahinatnan ng lahat kung hindi siya nagpumilit na pumunta!“Ano, may sinabi ba akong mali?!” Sumigaw si Yonca nang nakapamaywang. “Kailangan nating gumamit ng dahas sa puntong ito—anong iisipin ng iba sa pamilya natin kung uuwi tayo nang walang narating?!”Pak!Kahit na nakasimangot at dumura si Yonca habang dumadada siya, sa wakas ay naubos na ang pasensya ni Glen at sinampal siya nang malakas sa mukha. “Argh
Huminga nang malalim si Zac habang lumamig ang ekspresyon niya. “Dahil hindi gumana ang pakikiusap ni Glen… Mukhang kailangan ko nang gumamit ng mas mahirap na paraan!”“Tama!” Sabi ni Yonca sa tuwa. “Kung kailangan, hanapin mo kung saan siya nakatira at kumuha ka ng ilang hostage. Duda akong hindi siya susuko sa puntong iyon! Walang dahilan ang Turnbull family na magsayang ng oras sa mga kagaya niya!”Tumango si Zac at sumugod muli sa cottage ni Nash kasama ng mga tao niya. Tumayo siya sa bakuran habang sumigaw, “Frank Lawrence! Naging makatwiran ang kuya ko, pero pinalayas mo siya! Sa tingin mo ba madali kaming paikutin?! Sumama ka sa'min at tulungan mo ang tatay ko, kundi ay magpapadala ako ng tao sa Riverton para kumuha ng ilang hostages!”Narinig siya ni Frank at kaagad na nagalit. Para sa kanya, hindi pwedeng hawakan ang mga tao sa paligid niya—kapag talagang nangahas ang mga Turnbull na hawakan sina Helen at ang iba pa, hindi problema sa kanyang bunutin ang buong pamilya na
Pagkatapos mag-isip sandali, sabi n Frank, “Kung ganun, may iaalok ako kung gusto niyo kong pakinggan.”“May iaalok ka?” Nabigla si Ted, ngunit lumitaw ang pag-asa sa mga mata niya habang tumingin siya kay Frank. Hindi talaga sila aalis ng Zamri kung hindi kailangan!Tumango si Frank. “Tutulungan kitang pabagsakin ang dalawa pang gang para makabalik ka sa Zamri. Ang kondisyon naman para roon ay pagsisilbihan niyo ang Lanecorp. Sa ibang salita…”Pagkatapos, nakangiti niyang tinuro si Helen at tinapos ang pangungusap niya, “Susundin niyo siya, ang board chairwoman ng Lanecorp.”“Ano?!” Napanganga si Helen. Sa kabilang banda, sinadya rin ni Frank na sumimangot nang nakita niyang nakanganga rin sina Ted at ang mga tauhan niya. “Ano, umaayaw ba kayo?”“Syempre hindi!” Sagot ni Ted. “Hindi kami aalis ng Zamri maliban na lang kung kailangan dahil nandito ang mga kaibigan at pamilya namin. Pero…”Habang naiilang na huminto si Ted, nagpatuloy si Frank, “Pero ano?”“Pero…”Napatitig
Nang makitang handa nang tumakbo ang Blood Wolves, pinigilan ni Frank ang lider nilang si Terry ‘Ted’ Cotton na sumunod sa kanila. Aaminin niyang napabilib siya sa lalaking ito, lalo na't napakadramatiko niya sa suntok niya kanina. Kahit na ganun, napansin ni Ted mula sa isang suntok na iyon na hindi nila kayang manalo laban kay Frank, at sumuko siya. Dito pa lang ay isa na siyang desididong tao. “Sinusubukan niyo bang tumakas? Pwes, huli na ang lahat.” Ibinalik ni Frank ang banta ni Terry, pero di nagtagal ay ngumiti. “Siya nga pala, hindi ito ang buong gang mo, hindi ba?”“Ano…?” Nagbutil-butil ang pawis ni Terry sa tanong ni Frank—atatakihin niya ba ngayon ang Blood Wolves?!Kahit na ganun, lumunok siya at hinanda ang sarili para sumagot. “Tama ka, sir. Maliit na grupo lang kami ng Blood Wolves… merong hindi pagkakasundo sa loob ng gang, at wala akong nagawa kundi lumipat dito kasama ng mga bata ko…”“Hindi pagkakasundo? Talaga?” Lumapit si Frank habang hinihimas ang baba
Sa mga utos ni Terry ‘Ted’ Cotton, susugod ang mga siga kay Frank at pagpipira-pirasuhin siya!Kahit na ganun, naningkit ang mata ni Ted sa napakaaroganteng lalaki at nakaramdam ng kaunting pag-iingat. Hindi kaya isa siyang miyembro ng mahalagang pamilya o apprentice ng isa sa South Sea Sects?“Matapang ka, bata,” sabi niya. “Saan ka nagmula?”“Wala. Ako lang si Frank Lawrence, ang head ng health and security department ng Lanecorp,” kampanteng sagot ni Frank. Nasamid si Ted. Lanecorp? Yung kumpanya?At ang head ng health and security department ng Lanecorp… Natagalan si Ted bago ito mapagtanto, ngunit napahiya siya nang naintindihan niya kung anong sinasabi ni Frank. Head ng health and security department ng Lanecorp?! Ibig sabihin lang nito ay isa siyang pinagandang security guard! At may lakas ng loob ang isang security guard na pagbantaan siya?!Sa galit, sumigaw si Ted habang tinuro niya si Frank sa sandaling iyon, “Sugod! Baliin niyo ang bawat isang buto sa kataw
Malinaw na armado ang lahat ng mga siga dala ang mga baseball bat at machete nila at hinarangan ang daan paalis ni Helen. Sa isang iglap, biglang sumigla ang tahimik na sira-sirang gusali. Vroom!Umingay ang mga makina ng motor at sumunod ang mga sipol habang humarurot ang isang dosenang mga sangganong nakamotor. Kumaskas ang mga huling nila habang huminto sila sa tabi nina Frank at Helen. Ngayon, talagang napalibutan na sila. “Huli na para umalis pa kayo!” Pagmamayabang ni Terry at tumawa nang malakas. Nagsimula ring tumawa ang iba pang mga siga—dahil sabay-sabay na tumawa ang higit isang daan sa kanila, halos maramdamang yumanig ang gusali. “Ano bang gusto niyo?!” Sigaw ni Helen, habang dismayado niyang napagtantong nakapasok sila sa literal na lungga ng mga lobo. Kahit na kampante siya sa kakayahan ni Frank, nag-aalala pa rin siya dahil napakarami nila sa Blood Wolves. “Ano bang gusto ko?!”Biglang dumura si Ted sa lapag at tinitigan nang mapangbanta si Frank haban
"Hahaha…"Biglang tumawa nang malakas si Frank pagkatapos tumingin sa paligid, na nagpatulala sa mga papalapit na mga siga. “Anong problema?” Nag-aalalang lumingon si Helen kay Frank—nabaliw ba siya dahil gumastos siya ng limandaang milyon sa isang walang kwentang lote ng lupa?Habang lumitaw ang iba't-ibang posibilidad sa isipan niya, nakatitig na lang si Helen kay Frank habang ngumiti siya sa kanya at kindat. “Kung tama ang kutob ko, mukhang sinayang to ng nanay mo.”“Ano?”Nanlaki ang mga mata ni Helen sa pagtataka, at lalo siyang nag-alala na baka talagang nabaliw na si Frank. Gayunpaman, tumingin si Frank sa paligid niya sa loob ng lote. “Gigibain ang lahat ng nakatayo sa lupa na'to sa susunod na dalawang linggo. Handa ang Zamri City Hall na magtayo ng highway sa lupang to.”“Alam mo ba kung anong ibig sabihin nun?” Ngumisi siya kay Helen, at tinapos ang sasabihin niya bago siya nakasagot. “Tataas ng sampung beses ang halaga ng loteng to! Hahaha… Talagang swinerte tayo, H
Napuno ng malamig na dismaya ang puso ni Helen nang tumayo siya sa dulo ng lote at inobserbahan ito. Hindi lang mga opisina—maging mga pabrika ay hindi praktikal na itayo rito sa layo ng lote mula sa main road!Kahit na may mga proyekto sa loob ng lugar, nagsimula nang tumabingi ang bawat isang block nito. May mga kamay din sa pader—malinaw na senyales ito ng pagguho “Frank… Limandaang milyon… Para sa lupang to! Talagang nalugi tayo rito.” Malungkot na bumuntong-hininga si Helen—sa pananaw niya, walang kwenta ang lupang ito!Wala ring laman ang mga proyekto, at karamihan ng mga unit ay bakante. “Pero malay mo lang.” Ngumiti si Frank at nagpunta sa mga proyekto bago nakakilos si Helen. Hindi sila masyadong nakalayo nang nakita nila ang isang grupo ng mga sigang nagtitipon nang sama-sama habang naglalaro ng poker sa sira-sirang lobby. Mukhang mga bata pa sila ngunit kakaiba ang pananamit nila. Ang isa sa kanila, na nakaharap sa pintuan, ay nakita sina Helen at Frank na puma
Nag-aalala talaga si Gina na baka magbago ang isip ni Frank at mauwi sa wala ang pambobola niya sa nagdaang kalahating oras. Gayunpaman, halatang wala siyang dapat ipag-alala dahil wala talagang anjalam si Frank sa limandaang milyon. Ang totoo, tinawagan niya kaagad si Trevor Zurich para sabihan siyang ipadala ang pera sa account ni Gina at pirmahan ang pangalan niya sa kasunduan. Nakasimangot si Helen nang natapos siya habang nakangiti naman si Gina. “Oh, Frank,” sabi niya. “Bakit di ka manatili rito ngayong gabi? Ililibre ko kayo ni Helen ng hapunan.”“Di na kailangan,” mahinang sagot ni Frank habang umiiling. “Bibisitahin ko ang lupa at titignan ko kung meron akong mapaggagamitan rito, para hindi ako mawalan masyado ng pera.”Sinsero ang sagot ni Frank, kasabay ng pagdating ng notification kay Gina mula sa bangko. Nakahinga nang maluwag si Gina nang makita iyon at kaagad na nabawasan ang sigla niya. As ng totoo, nakahiga na siya sa kama at pumikit. “Sige, hindi na kita
“Hindi interesado si Frank.”Tumayo kaagad si Helen sa pagitan nila Gina at Frank habang nakatitig nang maigi sa nanay niya nang sumigaw siya, “Alam ko kung anong binabalak mo g gawin, pero ikaw ang nagdala sa sarili mo sa sitwasyong ito, kaya akuin mo yan. Wag mong isiping idamay si Frank sa problema mo!”“Bakit ba palagi kang kumakampi sa iba?!” Sigaw ni Gina sa kanya sa inis. “Mamamatay ako kung hindi ko maibebenta ang lupang iyon! Hindi ba dapat may gagawin si Frank kung gusto niyang pakasalan ang anak ko?!”“Binigyan ka ni Frank ng ruby, pero nawala mo yun!” Sagot ni Helen na nagbanggit ng dating hinanakit dahil ayaw niyang guluhin ng pamilya niya si Frank. “Yun… Iba yun!” Sagot ni Gina, na halatang walang kumpyansa, ngumiti di nagtagal ay nagmatigas at sumigaw, “Nawala namin ang ruby, pero nakaraan na yun! Anak kita, at iba na ang posisyon mo ngayong kontrolado mo na ang Lane Holdings at ang Lanecorp. Hindi lang yun, meron ka lang magarang farm resort na kumikita ng milyones
“Tama!”Hinampas ni Gina ang noo niya pagkatapos marinig ang suhestyon ni Cindy at napasigaw sa realisasyon, “Bakit di ko naisip yan? Ang talino mo talaga, Cindy!”“Sigurado yan, pero…”Suminghal si Candy, sabay sandaling lumingon kay Helen habang nakasimangot. “May hindi nakakakita roon.”Alam ni Helen na siya ang ibig sabihin ni Cindy pero hindi siya bumaba sa lebel nila, at seryosong nagsabi, “Hindi gagana yan. Magiging matalino ang kahit na sinong may ganito kalaking halaga ng pera—hindi magiging kaakit-akit ang lupang iyon kahit bilang pain.”Malamig na tumawa si Cindy, hindi siya nabahala na gumagawa siya ng gulo. “Oh, sinasabi mo bang hindi matalino si Tita Gina? Palihim ang pang-iinsulto mo!”Sumama ang mukha ni Gina—kahit na nagkamali siyang paniwalaan si Peter, nainis pa rin siya na iinsultuhin siya ng anak niya nang ganito. “Hindi iyon ng ibig kong sabihin, Ma…”Bumuntong-hininga si Helen at umiling dahil wala na siyang lakas para ipaliwanag pa ang sarili niya. “Bah