Mukhang nagulat si Kat, ngunit hindi nagtagal ay dinutdot niya ang isang daliri niya sa pisngi ni Frank, sabay mahinang bumulong, “Master Lawrence?”Nagpatuloy na magpanggap na natutulog si Frank. “Nagpapanggap kang natutulog, ano?” Naiinip na sabi ni Kat habang tumayo siya sa tabi ng kama niya. Hindi pa rin kumilos si Frank. “Heh. Kung ganun, di ko na'to kasalanan…”Tahimik niyang hinubad ang sapatos niya at tinapat ito sa harapan ng ilong ni Frank. Nagsalubong ang kilay ni Frank doon, pagkatapos ay umupo siya at naiinis na sumigaw, “Tama na!”Nakita niya sa ilalim ng ilaw ng buwan na nilagyan na naman niya nang makapal na makeup ang pisngi niya at nagsuot din ng puting wig. “Babae ka,” naiinis na sabi ni Frank. “Bakit kailangan mong pumuslit sa kwarto ko nang para bang may binabalak tayo? Paano kung makita tayo ng tatay mo? Anong iisipin niya tungkol sa'kin?!”“Hehe… Alam kong nagpapanggap ka lang,” malokong tumawa si Kat bago misteryosong nagsabi, “May pabor akong hihi
“Hindi ang panganib ang tinutukoy ko. Yung… ano…”Bumuntong-hininga si Nash na hindi makapagpatuloy. “Hindi ka ba nagsasawang magpaulit-ulit?!” Naiinis na sabi ni Kat sa sandaling iyon. “Gusto ko lang lumabas, at sinasamahan ako ng martial elite na si Mr. Lawrence. Ano bang masamang mangyayari? Gusto mo ba talagang mawalan ako ng kaibigan?!”“Syempre hindi. Gusto ko lang na makipagkaibigan ka sa mga normal—”“Sa nakikita ko, ikaw ang hindi normal dito!” Sinigawan ni Kat si Nash bago nagdabog papalayo. Bumuntong-hininga ulit si Nash. “Naku, ang batang yun talaga…”Tumango si Frank sa kanya. “Wag kang mag-alala, Nash. Magiging ayos lang siya basta't nasa paligid ako.”Tinitigan naman siya ni Nash—si Frank mismo ang pinag-aalala niya… Gayunpaman, hindi niya ito masabi. Nang nakabuntong-hininga, binigyan niya si Frank ng isang maliit na kahon at umalis nang walang imik at nakayuko. Naiwang nakatitig si Frank nang nagtataka pag-alis niya at nanigas siya nang tinitigan niyang
Hindi lang sinungaling si Soren, wala rin siya sa katwiran, seloso, at mayabang. Kasuklam-suklam talaga ang lalaking ito, at nagtaka si Kat kung paanong hindi niya iyon napansin noon. Habang pinapakalma ang sarili niya, nagpamaywang si Kat habang tinitigan niya nang masama si Soren. “Hindi ko maalalang inimbitahan kita.”“Si Lily ang nag-imbita sa'kin,” sagot ni Soren, na mas lalong sumama ang mukha tingin kay Frank dahil napapansin niyang iba ang trato sa kanya ni Kat. Mabilis na sinubukan ni Lily na pakalmahin ang sitwasyon. “Sige—kailangan pa nating simulan ang palabas dito. Malapit na tayo, Kat… Handa ka na ba?”“Hmph. Syempre naman,” tinapik ni Kat ang dibdib niya at mapagmalaking tinignan si Frank, nang parang isang batang gustong magpakitang-gilas. Napapagod na bumuntong-hininga si Frank. “Kung ganun, hindi na ako mangingialam. Babalik ako para sunduin ka pag tapos ka na.”“Hindi!” Sumimangot si Kat sa sandaling iyon. “Ito ang dahilan kung bakit kita pinasama. Papanoo
Ngumiti ulit si Lily at nakita ang dimples niya. “Habang dumarami ang shows namin at tumitindi ang kasikatan namin, binigyan kami ng offer ng isang entertainment company—magsasagawa kami ng show para sa kanila. Kukunin niya kami kung pasok sa pamantayan nila ang perfomance namin, at magde-debut kami bilang mga pro. Kaya ka dinala ni Kat dito sa pag-asang magch-cheer ka para sa'min.”“Syempre,” dagdag niya nang may mapait na ngiti, “Kung hindi ka interesado sa band music, hindi ka naman namin pipilitin… Manatili ka lang dito at hintayin mong matapos si Kat.”Lumingon si Frank kay Kat sa gulat pagkatapos marinig ang sinabi ni Lily. Malinaw na hindi mahirap si Nash, pero hindi gugustuhin ni Kat ng pera sa suporta ng mga Turnbull—ang mas malamang pa roon, ang pagtugtog sa banda siguro ang paraan niya para suportahan ang mga kaibigan niya. “Kaya ka pala pumupuslit nang gabing-gabi.” Bumuntong-hininga si Frank sa napagtanto niya. Dahil ganun ang pagkakasabi ni Lily, parang wala siya
Kumunot ang noo ni Frank pero hindi siya nakipagtalo kay Mandy, sa halip ay kumuha siya ng pitsel ng tubig at nagsalin sa baso niya. Suminghal si Mandy. “Di man lang niya kayang bumili ng sarili niyang inumin, tapos sinubukan pa niyang makalibre kay Soren. Kadiri.”Ginamit ni Frank ang madilim na ilaw at nakakabinging ritmo para magpanggap na di niya narinig si Mandy at hindi man lang lumingon sa kanya. Natagalan hanggang sa natapos ang Dragondawn at nagpalakpakan ang lahat sa bar kabilang na si Tilda. Lumingon siya kay Frank nang namumula ang mga pisngi niya habang ngumiti siya at nagtanong, “Ano sa tingin mo? Hindi ba ang astig nila?”“Wala akong masyadong alam sa musika,” pag-amin ni Frank. “Pero naisip ko medyo maingay sila.”“Hah! Probinsyano ka talaga.” Kaagad na sumingit si Mandy para kutyain siya. “Hindi mo man lang maintindihan ang new age rock. Sa totoo lang, ano bang ginagawa mo rito?”Sa puntong iyon, napansin ni Frank na kinakampihan ni Mandy si Soren. Nakikita
Nagulat si Frank—sa umpisa, simple lang ang tono ni Lily, pero para bang tinaas ng tugtugin ang boses niya na hinayaang bumalot ang kanta niya sa tao.Nanahimik din ang basement bar sa perfomance niya. Naiwang nakatulala ang mga lalaki at babae sa dalagang nakasuot ng disenteng damit, na ang boses ay hindi magpapatalo sa mga sikat na mang-aawit. Kahit ang isang taong walang alam sa musika na kagaya ni Frank ay nalamang magaling siyang kumanta. Pagkatapos, nang sinabayan siya ni Kat sa chorus, para bang umalingawngaw ang boss nila sa buong bar. Nanahimik at nasabik ang mga manonood mula rito. Bumuntong-hininga si Tilda, ang dalaga sa tabi ni Frank. Tumango si Frank nang hindi niya namamalayan. Sa kabilang banda, nakatitig si Mandy sa mga dalaga nang puno ng inggit. -Nang natapos si Lily sa huling kanya, natulala ang manonood nang isang segundo bago pumalakpak nang malakas. Maging si Willy ay napatayo sa front row at walang humpay na nagbigay ng papuri, “Ang galing! Tala
Ramdam na ramdam ni Kat na siya ang habol ni Soren sa request niya para sa isang love ballad at talagang nainis siya rito. Sumama ang mukha ni Eder, ang may-ari ng bar. “Ano, tatanggihan mo ba ang request ng customer? Sinusubukan mo bang sirain ang reputasyon ng bar ko?”“Hindi, hindi, syempre hindi.” Mabilis na mapagpaumanhing ngumiti si Lily. “Kakanta kami.”Habang nagsalita siya, lumingon siya kay Kat nang may nagmamakaawang tingin. “Pakiusap…”Kumunot ang noo ni Kat sa inis ngunit bumuntong-hininga siya. “Sige. Bahala na.”“Sandali!” sumigaw ang matabang lalaki habang tumayo siya. “Dalawandaang libo para sa My Heart Will Go On!”“Dalawandaang libo?!” Nagulat ang lahat ng tao sa bar. Hindi makatotohanan ang ganitong halaga ng pera para sa isang request!“Hah!” Mayabang na tumingin sa paligid ang matabang lalaki na hawak pa rin ang magandang kasama niya. “Sino pang gustong mag-bid?”“Limandaang libo,” tumayo ulit si Soren habang nagtaas siya, sabay tinignan ang matabang la
Kinakabahan rin si Tilda, ang babaeng nakaupo sa tabi ni Frank. Pagkatapos ay lumingon siya kay Soren nang nagmamakaawa, “Wala ka bang pwedeng gawin, Soren?! Kailangan nating tulungan si Kat!”Gayunpaman, napakamot lang ng ulo si Soren. Sinundan niya ang titig ni Frank at napansin niyang ang lalaki sa front row ay ang pangalawang anak na lalaki ni Emilio Sorano na si Willy Sorano. Isa sila sa Four Families ng Morhen, at tiyak na hindi sila kayang banggain ni Soren. Kahit na isa siyang Lionheart, malayong kamag-anak lang siya—malayong-malayo kay Willy, na nagmula sa direktang lahi nila. Higit pa roon, ginastos na niya ang lahat ng pocket money niyang limang daang libo. Dahil dito, sumimangot si Soren at nagpaliwanag nang pabulong, “Di niya ba nakikita? Si Willy Sorano yan! Kapag nagalit siya…”Hindi niya tinapos ang sinabi niya, pero naintindihan ito ng iba—hindi kayang kalabanin ni Soren si Willy. “Hahayaan na lang ba natin siyang pahiyain sila Kat?!” Kontra ni Tilda n
Kumunot ang noo ni Helen at bumuntong-hininga. “Kung ganun… sumusuko na ba tayo?”Sa totoo lang, ayaw niyang manalo si Kallum, pero isa itong imposibleng layunin at hindi niya dapat ipilit ang sarili niya. “Syempre hindi tayo susuko.” Ngumiti si Frank at tumango kay Helen. “May naisip akong ideya. Bumalik ka na lang muna sa Lanecorp at maghintay.”“Talaga?” Nagduda si Helen, pero dahil ito ang sabi ni Frank, tumango na lang siya at sinabihan si Frank na huwag masyadong magpadalos-dalos. Pagkatapos niyang umalis, nag-inat ng likod si Frank. “Sige, puntahan natin ngayon ang pinakamayamang lalaki ng East Coast.”Umalis siya ng mansyon at sumakay ng taksi sa main street at sinabihan ang tsuper, “Sa Grand Coast Hotel.”Ito rin ang hotel na tinutuluyan nila ni Helen.-"Hello?" Sinagot ng nakakalbong si Gene Pearce ang telepono sa sala. Nakasuot siya ng bathrobe, at sa kabila ng pagiging pinakamayamang lalaki sa East Coast, halatang masama ang kalusugan niya mula sa nangingitim n
Mabilis na sabi ni Will, “Kumalma lang kayong lahat. Ang mga nasa taas ang nagdesisyon nito. Head lang ako ng department at hindi ako pwedeng gumawa ng desisyon rito—sa kasamaang palad, walang mangyayari kung sa'kin kayo magrereklamo.”Doon lumingon si Will kay Frank, at naintindihan ito kaagad ni Frank. Gusto silang tulungan ni Will, pero may nakatataas na mangialam. “Drenam Limited? Narinig mo na ba sila noon?” Tanong ni Frank kay Helen habang tumingin sa nasa apatnapung taong gulang na si Mr. Woss na hindi mukhang may-ari ng isang negosyo. “Hindi. Baka hindi pa nga sila totoo… Kahit na totoo sila, imposibleng maging napakalaking kumpanya nila,” kampanteng sabi ni Helen. Lalo na't nagsaliksik na siya—kaya niyang ilista ang bawat isang kumpanya sa Zamri na may impluwensiya, at hindi pa niya talaga naririnig ang Drenam Limited.At ngayong gumagana pa rin ang kasunduan nina Helen at Kallum, hindi nila hahayaang mapunta sa kamay ng iba ang mga lote. Kinuha ni Frank ang phone
Nahuli ni Helen si Frank at nagseselos na nagtanong, “Anong sinasabi mo sa babaeng yun?”“Ano?” Nabigla si Frank—ganito ba talaga siya kaselosa noon?Kahit na ganun, tumawa siya pagkatapos mag-isip. “Inimbitahan niya ako sa isang masquerade ball.”“Isang masquerade ball?!” Sumama ang mukha ni Helen, halatang alam na alam niya ang ibig sabihin nito. “Ano? Pumayag ka ba?”“Bakit di ka manghula?” Tumawa si Frank at mabilis na tumakbo papasok ng manor. “Hoy!” Sigaw ni Helen sa inis. Kahit na ganun, kumalma siya kaagad—kilala niya si Frank, at hindi siya mangangahas na pumunta sa ganung klaseng lugar. Lalo na't hindi niya siya pinagsamantalahan kahit noong…Namula si Helen at uminit ang pisngi niya nang naalala niya ang gabing iyon. “Hmph!” Suminghal siya bago nagmadali ring pumasok sa manor. Puno ng tao ang manor, at lahat ng tao roon ay nakatitig nang maigisa iisang tao.Natural na ito ay wala nang iba kundi si Will Zeller.Nakatayo siya sa hagdan suot ng itim na suit niy
Si Frank ang nagmamaneho, at nang dumating sila ni Helen, nakita nilang isa pala itong pribadong hardin. Pinalamutian ang lugar na para bang para ito sa isang social ball, kasama ang buffet, wine, at classical music. Naglabas-masok ang mga waiter sa gitna ng mga tao at nagsilbi para sa mga bisita. Natural na ang lahat ng naroon ay mga representante ng malalaking negosyo sa Zamri—kahit na hindi mahina ang Lanecorp kumpara sa kanila, wala rin silang maipagmamayabang. Ang bawat isang bisita ay may tag na nagpapakita ng grupong kinakatawan nila, at napansin pa nga ni Frank si Victor Sorano mula sa malayo. “Hmm…? Hindi na si Kallum ang kumakatawan sa Lanecorp ngayon?” tanong ng isang matandang lalaking may hawak na red wine habang nilapitan niya si Helen kasama ng isang babaeng nasa dalawampung taong gulang na nakakapit sa braso niya. Isa itong malinaw na kaso ng pagiging sugar daddy—nasa animnapung taong gulang na ang lalaki. Magalang naman siyang binati ni Helen. “Ikaw si Mr.
Kapag naulit ito, baka talagang hindi makapagpigil si Frank—matinding hamon ito para sa kanya!Nagising din nang maaga si Helen at naglakad papunta sa bintana. Iniunat niya ang buhok niya habang pinanood niyang tumakbo si Frank sa baba. Kaagad na naging malambing, natatawa, at dismayado ang titig niya. -Sa sumunod na linggo, nanatili si Frank sa tabi ni Helen sa lahat ng oras, handa siyang harapin ang kahit na anong posibleng pag-atake sa kanya. Kahit na ganun, mas madaling hawakan ang Lanecorp kumpara sa inaasahan niya—para bang nalinis ang kurapsyong nagkalat sa kumpanya sa loob ng isang linggo, at sari-saring operasyon ang nagaganap at tumatakbo. Bilang pinuno, natural na nakakuha si Helen ng paghanga mula sa lahat ng board members at shareholders. Natural na pasalamat din ito sa makapangyarihang sumusuporta sa kanya—paano pa nila siya malalabanan ngayong kaya niyang maningil ng utang mula sa Victorget?Samantala, nakakulong pa rin si Kallum sa sarili niyang opisina n
Malokong ngumiti si Frank. “Magsimula tayo sa ‘Oh, darling, takot ako sa dilim… pwedeng wag kang umalis?’” Bumuka ang labinni Helen at sinubukang ipaliwanag ang sarili niya sa pagkataranta. “Hindi, naisip ko lang na di tayo dapat mag-book ng magkahiwalay na kwarto. Mahal ito at maraming posibleng mangyari…”“Hahaha…” Tumawa nang malakas si Frank nang makita ang nahihiya at mala-dalagang reaksyon niya. At nang makitang tinatawanan niya siya, ayaw nang ipaliwanag ni Helen ang sarili niya at sumimangot habang tumalikod siya.”“Sige, hindi na kita aasarin.” Umupo si Frank sa tabi niya at hinila siya sa mga bisig niya nang nakangiti. “Pwede tayong matulog sa isang kwarto, pero isa akong lalaking may integridad—papakasalan kita nang maayos kapag talagang maayos na ako. Hindi natin kailangang magmadali, di ba?”Naantig ang damdamin ni Helen sa katapatan sa mga mata niya habang nakasimangot siya nang parang isang inosenteng dalaga. “At kailan naman yun?”“Kailan nga ba…”Habang yakap
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka
Nang bumalik sila sa mga mesa nila, gumawa ng palusot si Will na natumba siya at tumaga ang kamay niya sa tinidor na nasa lapag, na nagsanhi ng kahulugan kanina. Hindi nakayanan ni Cindy na manood na lang at maupo, at sinimulan niya siyang hilahin. “Halika na. Dadalhin kita sa doktor para linisin yan.”“Ayos lang,” naiilang na sabi ni Will habang sumilip kay Frank at umubo. “Tinulungan na ako ni Mr. Lawrence at hindi na'to masakit kaya…”Natural na hindi nagtiwala sa kanya si Cindy at suminghal sa ideyang kayang tumulong ni Frank. “Imposible! Sanggano lang siya—sinong mas papaniwalaan mo, siya o ang doktor?! Tara na, kundi baka maimpeksyon ka dahil sa kanya. Masama ito kapag nag-iwan yan ng peklat.”Sa huli, walang nagawa si Will kundi umalis dahil hinila siya ni Cindy paalis. Nang naiinis, tumango siya kay Frank bago umalis, ngunit umiinom si Frank ng kape at parang hindi siya sumagot. Nanood si Helen habang umalis sina Will at Cindy, pagkatapos ay kinakabahan siyang lumingon
“Ano?!” Nabigla si Frank. Nagpasya ang mga Lionheart na makipaggiyera laban sa mga Turnbull?!Pero sabi ni Glen Turnbull, ang plano laban sa mga Turnbull ay plinano at sinagawa ni Titus Lionheart nang mag-isa. Kung nasa paligid ang head ng mga Lionheart, hindi sila susugal nang ganito ka-delikado. Ngunit sa kung anong dahilan, nagbago ang isip ng mga Lionheart pagkatapos ng isang buwan at handa na silang umatake?!Metikuloso pa nga sila at binalak nilang sirain ang Lane family… Mukhang habol din siya ng mga Lionheart!“Ganun pala… Iyon pala ang nangyayari…” Tumawa nang malamig si Frank pagkatapos isipin ang mga pagpipilian niya at kumuha ng isang mabahong itim na pill at sinaksak ito sa bibig ni Will. “Dahil kilala ako ako, alam mo dapat kung gaano ako kagaling sa medisina. Ang pill na pinainom ko sa'yo ngayon ay tinatawag na Veinbreaker, at kailangan mo ng antidote bawat linggo, kundi ay mamamatay ka nang nagdurusa habang pumuputok ang bawat isang ugat na mayroon ka.”Habang