Nagtaka lang si Frank sa akusasyon ni Maron. “Pinatay sina Bocek at Quinn?”“Ano, di mo alam?” Huminto si Maron bago tumawa. “Hindi ba masyado nang huli para magpanggap lang inosente?”Kumunot ang noo ni Frank. “Hindi ko sila pinatay.”“Oh, so sinasabi mong aksidente silang nadulas habang naglalakad, tapos bam—namatay sila.” Gumawa ng tunog si Maron habang sumenyas siya sa leeg niya at natawa. “Hindi ko alam kung anong binabalak ng sect nito. Kahit na ganun, inosente ako at may testigo rito,” sabi ni Frank, sabay lumingon kay Mona. Tumango si Mona—naroon siya nang nilabanan ni Frank si Bocek. “Hindi niya pinatay si Bocek Ocean o ang anak niyang si Quinn. Pinakawalan niya sila at nakita ko yun gamit ng sarili kong mga mata.”“Ganun ba. Nagkamali lang pala ako ng akala.” Seryosong tumango si Maron bago ngumisi kay Frank. “O iniisip mo talagang maniniwala ako sa kalokohang yan?”Habang kinawayan sila, suminghal siya. “Hindi na mahalaga yun sa ngayon—kalaban ka ng Sage Lake Sect a
Nanlaki ang mga mata ni Maron. “Ano?! Masyadong puro ang vigor ng hayop na'to!”Bago pa siya nakakibo, sumayaw si Frank nang parang isang dragon at kumilos nang sobrang bilis na nag-iwan siya ng mga anino sa likod niya. Tumalon siya papunta sa mga lalaking naka-itim at hindi nagtagal ay narinig ang mga sigaw at sampal habang lumipad ang mga sandata at mga bahagi ng katawan sa ere. At habang lalong lumaban si Frank, mas lalo naman siyang gumaling. Bumagsak ang lahat ng mga lalaking naka-itim sa loob ng limang minuto at tumayo si Frank sa gitna nila. Nang sinuntok ni Frank ang mukha ng huling lalaki, pinalipad niya ito at pinagulong sa paanan ni Maron. Mula rito, sila Maron at Frank na lang ang naiwang nakatayo habang tinitigan nang masama ni Frank si Maron. “Yun lang ang dala mo? Mga mahihinang gumagamit ng vigor?”“Oh, hindi ako umaasang may magagawa sila sa'yo…” ngumiti si Maron. “Binigyan nila ako ng sapat na oras. Tignan mo kasi, tinuturuan kita ng leksyon dito, Frank La
Sabi ni Carol, “Oh, kung ganun mabuti naman… Siya nga pala, alam mo ba kung uuwi sina Winter at Mona para maghapunan?”“Hindi,” sagot ni Frank habang ginagawa ang lahat para manatiling kalmado sa kabila ng takot niya. “Ang totoo, wala sa'min ang uuwi ngayong gabi, pero uuwi kami bukas ng gabi.”“Oh, sige. Mag-ingat ka kasama ng mga dalaga, Frank.”“Sige, wag kang mag-alala.”Binaba ni Frank ang tawag pagkatapos pagaanin ang loob ni Carol, ngunit isa na namang tawag ang dumating. Ngayon naman ay si Bravo. “Mr. Lawrence… Dumating ang mga Salazar at kinuha sina Ms. Lane at Ms. Turnbull! Ginawa namin ang makakaya namin para lumaban, pero nakatakas sila! Patawad, ako—”“Hindi, ayos lang. Hindi mo to kasalanan,” pinagaan ni Frank ang loob ni Bravo kahit lumubog ang puso niya sa sandaling iyon. Nang binaba niya ang tawag, hindi na maitatago ang mga galit na galit na mata niya. “Donald Salazar!” sumigaw siya nang nagngingitngit ang ngipin. “Binigyan kita ng pagakakataon! Talagang su
Nag-utos ang boses sa headset niya sa wikang Talnamese. “Sundan mo siya, at alamin mo kung saan niya nakuha ang ruby na yun.”“Opo, sir,” sumagot ang lalaki habang tumayo siya. Wala siyang emosyon nang sinundan niya si Cindy na masayang-masaya. -Sa gabing iyon, nagpaalam si Janet sa mga kasamahan niya sa Flora Hall, pinatay ang mga ilaw, at handa nang umuwi. Nang dinampot niya ang bag niya, napansin niya ang isang mapayat na anyong tumumba sa madilim na pader. “Ano?” Lumapit si Janet at nakita niyang nababalot ng sugat ang babae. Nagpatong-patong ang mga sugat niya habang nagkapunit-punit ang mga damit niya. “Hello? Hoy!” Lumapit si Janet at marahang tinapik ang pisngi niya. “Frank… Frank Lawrence…” biglang bumulong ang babae. “Frank Lawrence?” Bulalas ni Janet sa gulat at lumapit para makinig sa mahinang bulong ng babae. Pero walang duda—sinabi niya ang pangalang Frank Lawrence. “Hindi kaya siya ang girlfriend ni Frank?!” mabilis na kumilos si Janet at tinawag ang
Ang babae ay si Quinn Ocean. Kahit na ganun, nagtaka si Frank kahit na nakahinga siya nang maluwag—malinaw niyang naaalalang hinayaan niyang mabuhay sina Quinn at ang ama niyang si Bocek. Kahit wala ang vigor at meridian nexus niya, meron pa rin siyang martial arts. Kung ganun, anong nagdala sa kanya sa bingit ng kantahan? Ang Sage Lake Sect?Patuloy na gumawa ng teorya si Frank, ngunit walang magagawa ang panghuhula. Sa halip, lumingon siya sa mga aligagang manggagamot sa paligid ni Quinn at kumunot ang noo nang nagsabing, “Padaan. Iwan niyo siya sa'kin.”Lumapit si Janet at nagtanong, “Kilala mo ba siya, Frank?”“Oo,” pinadaloy ni Frank ang vigor niya papunta sa mga daliri niya at mabilis tinapik ang iba't ibang acupoints niya nang walang hinto.Hindi nagtagal, umubo siya ng namuong dugo. “Karayom!” Sigaw ni Frank habang nakaunat ang kamay kay Janet. “Oh… Sige!” Mabilis na tumakbo si Janet para kumuha ng isang kahon ng sterilisadong karayom. Whoosh.Kumuha si Frank
Napaisip si Frank habang tinitigan niya si Quinn sa mga mata, pero sa huli ay umiling siya. “Mukhang huli na ang lahat. Sa tingin ko wala nang makakapagpaliwanag kay Maron Ocean, at hindi na magbabago ang isip ng Sage Lake Sect kahit bumalik ka.”Huminto siya, pagkatapos ay nagpatuloy, “Higit pa roon, wala ka nang halaga sa Sage Lake Sect pagkatapos mamatay ng tatay mo. Sa halip na maghiganti sa mga Salazar kagaya ng sabi mo, papatayin na lang ako ni Mason para mas makinabang dito.”Namutla ang mukha ni Quinn sa paliwanag ni Frank. Lalo na't alam niyang totoo ang sinabi ni Frank. Sa sandaling nasira ang meridian nexus ni Bocek, alam nila ni Quinn na wala nang lugar para sa kanila sa Sage Lake Sect. Gusto nilang bumalik para lang maglikom ng kakampi at gamitin ang reputasyon nila para bawiin ang kahit anong yamang mayroon sila bago sila umalis. Ngayong patay na si Bocek, wala na ang kahit anong impluwensyang mayroon sila. Wala nang mangyayari kahit bumalik ngayon si Quinn—
Umiling si Quinn. “Wag kang mag-aalala sa'kin. Pwede nila akong patayin kung gusto nila.”Nagulat si Frank na makita siyang magmatigas. “Sige. Sakay,” sabi niya at naiwang nanonood habang nagpaika-ika siya papunta sa kotse niya at nahirapang sumakay. Malinaw na kahit gamit ang milagrosong Ichor Pill, hindi sapat ang isang gabi para tuluyang gumaling si Quinn—pinatigil lang nito ang mga sugat niya sa paglala. Ang totoo, mabubuksan muli ang mga sugat niya kapag kumilos siya, at dumugo si Quinn mula sa hita niya kahit umupo siya sa harapan. Tahimik siya sa buong biyahe habang nakatitig sa harapan. Biglang tumunog ang phone ni Frank sa isang tawag mula kay Janet Zimmer. “Frank… Nakita mo ba yung babae kagabi? Wala na siya nang magising ako ngayong umaga! Malala pa ang mga sugat niya at hindi pa naaayos ang mga buto niya. Natatakot akong…”“Wag kang mag-alala.” Tahimik na sabi ni Frank nang narinig niya ang pag-aalala sa boses ni Janet habang tumingin siya sa nanginginig na mga
Ang technique na tinutukoy niya ay ang Needles of Nine Animus. Pinalabas ni Frank ang purong vigor niya, pinaikot ito sa acupoint needles bilang mga malinaw na hibla pagkatapos itong linisin. Pagkatapos, tinutukan niya ang acupoint ni Quinn. Tinuon niya ang lahat ng atensyon niya sa epidermis habang dahan-dahan niyang tinusok ang isang karayom sa tiyan niya. “Ahhh…” Umungol si Quinn sa paraang mababaliw ang kahit na sino. “Kumapit ka lang,” sabi ni Frank sa kanya at pambihirang pinagpawisan sa noo niya. Hindi pa niya nagamit ang acupuncture technique na ito noon dahil nabasa niya lang ito sa isang libro mula sa ipinagbabawal na bahagi ng Mystic Sky Sect. Nagpapabilis ng paggaling ang acupuncture technique na ito kahit gaano pa katindi ang sugat. Habang hindi ito kapani-paniwala, hindi ito isang technique na nagpapagaling ng lahat ng sugat at sakit. Sa halip, isa itong radikal na technique na ginagamit sa mahahalagang sitwasyon dahil sinusunog nito ang potensyal at vigor lim
Pagkatapos kunin ang Blue Fangs at ihanda sila para bantayan ang mga proyekto, mayroong kakaibang namomroblemang ekspresyon si Frank sa mukha niya asa sandaling nakasakay siya sa kotse niya. “Anong problema, Frank?” mabilis na tanong ni Frank. “Hindi…” Namomroblemang tumingin si Frank sa kanya, ngunit sa huli ay sumuko siya at bumuntong-hininga. “Sige, sasabihin ko sa'yo ang totoo—Ang kliyente mong si Ms. Clarity ay isang assassin na pinakamataas sa Blackrank.”“Ano?!”Nagulat si Helen—nakikita niya mula sa presensya ni Clarity na espesyal siya, pero wala sa hinagap niya ang pagiging top assassin. Nanahimik siya, tuyo ang lalamunan niya habang lumingon siya kay Frank at nahirapang magsalita. “Sinasabi mo bang dapat tanggapin ng Lanecorp ang pagiging kliyente niya?”“Hindi, hindi yun ang ibig kong sabihin.” Umiling si Frank at nagpaliwanag, “Sinabi niya lang sa'kin kung sino siya at hindi man lang tinago ang pagkatao niya.”“Kung ganun, ano palang habol niya?”Natawa si Helen
“Teka, wag kayong magbigay-galang sa'kin.” Kumaway si Frank sa kanila. “Hindi ako interesadong maging gang leaders. Bantayan niyo lang ang mga sarili niyo at lumayo kayo sa gulo.” Pagkatapos, hinablot ni Frank ang mohawk ni Ted at inalog ito, sabay sabing, “At saka, ayusin niyo ang itsura nito. Maghahanda ako ng uniporme para sa lahat—mula sa araw na'to, mga empleyado na kayong lahat ng health and security department ng Lanecorp!”“Ano?” Bulalas ni Ted, na hindi masyadong naintindihan kung anong nangyayari. “Anong ibig mong sabihin sa ‘ano’?! May sasabihin ka ba tungkol diyan?” Tanong ni Frank habang tinitigan ang mga siga. Karamihan sa kanila ay mabilis na lumuhod sa pasasalamat. Hindi nila pinangarap na maging mga siga, dahil karamihan sa kanila ay sinusubukan lang na mabuhay. Minalas lang sila sa kapanganakan nila, kakulangan ng edukasyon, at kakayahan. Dahil dito, kahit na may ilang nag-aalangang sumailalim sa isang malaking kumpanya, karamihan sa kanila ay mukhang napuno
Pagkatapos mag-isip sandali, sabi n Frank, “Kung ganun, may iaalok ako kung gusto niyo kong pakinggan.”“May iaalok ka?” Nabigla si Ted, ngunit lumitaw ang pag-asa sa mga mata niya habang tumingin siya kay Frank. Hindi talaga sila aalis ng Zamri kung hindi kailangan!Tumango si Frank. “Tutulungan kitang pabagsakin ang dalawa pang gang para makabalik ka sa Zamri. Ang kondisyon naman para roon ay pagsisilbihan niyo ang Lanecorp. Sa ibang salita…”Pagkatapos, nakangiti niyang tinuro si Helen at tinapos ang pangungusap niya, “Susundin niyo siya, ang board chairwoman ng Lanecorp.”“Ano?!” Napanganga si Helen. Sa kabilang banda, sinadya rin ni Frank na sumimangot nang nakita niyang nakanganga rin sina Ted at ang mga tauhan niya. “Ano, umaayaw ba kayo?”“Syempre hindi!” Sagot ni Ted. “Hindi kami aalis ng Zamri maliban na lang kung kailangan dahil nandito ang mga kaibigan at pamilya namin. Pero…”Habang naiilang na huminto si Ted, nagpatuloy si Frank, “Pero ano?”“Pero…”Napatitig
Nang makitang handa nang tumakbo ang Blood Wolves, pinigilan ni Frank ang lider nilang si Terry ‘Ted’ Cotton na sumunod sa kanila. Aaminin niyang napabilib siya sa lalaking ito, lalo na't napakadramatiko niya sa suntok niya kanina. Kahit na ganun, napansin ni Ted mula sa isang suntok na iyon na hindi nila kayang manalo laban kay Frank, at sumuko siya. Dito pa lang ay isa na siyang desididong tao. “Sinusubukan niyo bang tumakas? Pwes, huli na ang lahat.” Ibinalik ni Frank ang banta ni Terry, pero di nagtagal ay ngumiti. “Siya nga pala, hindi ito ang buong gang mo, hindi ba?”“Ano…?” Nagbutil-butil ang pawis ni Terry sa tanong ni Frank—atatakihin niya ba ngayon ang Blood Wolves?!Kahit na ganun, lumunok siya at hinanda ang sarili para sumagot. “Tama ka, sir. Maliit na grupo lang kami ng Blood Wolves… merong hindi pagkakasundo sa loob ng gang, at wala akong nagawa kundi lumipat dito kasama ng mga bata ko…”“Hindi pagkakasundo? Talaga?” Lumapit si Frank habang hinihimas ang baba
Sa mga utos ni Terry ‘Ted’ Cotton, susugod ang mga siga kay Frank at pagpipira-pirasuhin siya!Kahit na ganun, naningkit ang mata ni Ted sa napakaaroganteng lalaki at nakaramdam ng kaunting pag-iingat. Hindi kaya isa siyang miyembro ng mahalagang pamilya o apprentice ng isa sa South Sea Sects?“Matapang ka, bata,” sabi niya. “Saan ka nagmula?”“Wala. Ako lang si Frank Lawrence, ang head ng health and security department ng Lanecorp,” kampanteng sagot ni Frank. Nasamid si Ted. Lanecorp? Yung kumpanya?At ang head ng health and security department ng Lanecorp… Natagalan si Ted bago ito mapagtanto, ngunit napahiya siya nang naintindihan niya kung anong sinasabi ni Frank. Head ng health and security department ng Lanecorp?! Ibig sabihin lang nito ay isa siyang pinagandang security guard! At may lakas ng loob ang isang security guard na pagbantaan siya?!Sa galit, sumigaw si Ted habang tinuro niya si Frank sa sandaling iyon, “Sugod! Baliin niyo ang bawat isang buto sa kataw
Malinaw na armado ang lahat ng mga siga dala ang mga baseball bat at machete nila at hinarangan ang daan paalis ni Helen. Sa isang iglap, biglang sumigla ang tahimik na sira-sirang gusali. Vroom!Umingay ang mga makina ng motor at sumunod ang mga sipol habang humarurot ang isang dosenang mga sangganong nakamotor. Kumaskas ang mga huling nila habang huminto sila sa tabi nina Frank at Helen. Ngayon, talagang napalibutan na sila. “Huli na para umalis pa kayo!” Pagmamayabang ni Terry at tumawa nang malakas. Nagsimula ring tumawa ang iba pang mga siga—dahil sabay-sabay na tumawa ang higit isang daan sa kanila, halos maramdamang yumanig ang gusali. “Ano bang gusto niyo?!” Sigaw ni Helen, habang dismayado niyang napagtantong nakapasok sila sa literal na lungga ng mga lobo. Kahit na kampante siya sa kakayahan ni Frank, nag-aalala pa rin siya dahil napakarami nila sa Blood Wolves. “Ano bang gusto ko?!”Biglang dumura si Ted sa lapag at tinitigan nang mapangbanta si Frank haban
"Hahaha…"Biglang tumawa nang malakas si Frank pagkatapos tumingin sa paligid, na nagpatulala sa mga papalapit na mga siga. “Anong problema?” Nag-aalalang lumingon si Helen kay Frank—nabaliw ba siya dahil gumastos siya ng limandaang milyon sa isang walang kwentang lote ng lupa?Habang lumitaw ang iba't-ibang posibilidad sa isipan niya, nakatitig na lang si Helen kay Frank habang ngumiti siya sa kanya at kindat. “Kung tama ang kutob ko, mukhang sinayang to ng nanay mo.”“Ano?”Nanlaki ang mga mata ni Helen sa pagtataka, at lalo siyang nag-alala na baka talagang nabaliw na si Frank. Gayunpaman, tumingin si Frank sa paligid niya sa loob ng lote. “Gigibain ang lahat ng nakatayo sa lupa na'to sa susunod na dalawang linggo. Handa ang Zamri City Hall na magtayo ng highway sa lupang to.”“Alam mo ba kung anong ibig sabihin nun?” Ngumisi siya kay Helen, at tinapos ang sasabihin niya bago siya nakasagot. “Tataas ng sampung beses ang halaga ng loteng to! Hahaha… Talagang swinerte tayo, H
Napuno ng malamig na dismaya ang puso ni Helen nang tumayo siya sa dulo ng lote at inobserbahan ito. Hindi lang mga opisina—maging mga pabrika ay hindi praktikal na itayo rito sa layo ng lote mula sa main road!Kahit na may mga proyekto sa loob ng lugar, nagsimula nang tumabingi ang bawat isang block nito. May mga kamay din sa pader—malinaw na senyales ito ng pagguho “Frank… Limandaang milyon… Para sa lupang to! Talagang nalugi tayo rito.” Malungkot na bumuntong-hininga si Helen—sa pananaw niya, walang kwenta ang lupang ito!Wala ring laman ang mga proyekto, at karamihan ng mga unit ay bakante. “Pero malay mo lang.” Ngumiti si Frank at nagpunta sa mga proyekto bago nakakilos si Helen. Hindi sila masyadong nakalayo nang nakita nila ang isang grupo ng mga sigang nagtitipon nang sama-sama habang naglalaro ng poker sa sira-sirang lobby. Mukhang mga bata pa sila ngunit kakaiba ang pananamit nila. Ang isa sa kanila, na nakaharap sa pintuan, ay nakita sina Helen at Frank na puma
Nag-aalala talaga si Gina na baka magbago ang isip ni Frank at mauwi sa wala ang pambobola niya sa nagdaang kalahating oras. Gayunpaman, halatang wala siyang dapat ipag-alala dahil wala talagang anjalam si Frank sa limandaang milyon. Ang totoo, tinawagan niya kaagad si Trevor Zurich para sabihan siyang ipadala ang pera sa account ni Gina at pirmahan ang pangalan niya sa kasunduan. Nakasimangot si Helen nang natapos siya habang nakangiti naman si Gina. “Oh, Frank,” sabi niya. “Bakit di ka manatili rito ngayong gabi? Ililibre ko kayo ni Helen ng hapunan.”“Di na kailangan,” mahinang sagot ni Frank habang umiiling. “Bibisitahin ko ang lupa at titignan ko kung meron akong mapaggagamitan rito, para hindi ako mawalan masyado ng pera.”Sinsero ang sagot ni Frank, kasabay ng pagdating ng notification kay Gina mula sa bangko. Nakahinga nang maluwag si Gina nang makita iyon at kaagad na nabawasan ang sigla niya. As ng totoo, nakahiga na siya sa kama at pumikit. “Sige, hindi na kita