Dinala ng isang attendant sina Frank at Vicky sa isang pinalamutian na banquet hall, na puno na ng mga lalaki at babae.Nagpakitang close sila ni Vicky, at may mga nang-aasar pa sa kanya. "Naku, Ms. Turnbull. Laging busy—hindi mo ba alam kung gaano na tayo katagal naghintay?""Talaga? Marami ka lang dumating." Ngumisi si Vicky habang inaakay si Frank sa kanilang upuan.Nagliwanag ang mga mata ng bawat babae sa kanilang paligid nang makita nila si Frank. "Ay, Vicky! Ang tagal na talaga, ha? Kailan ka pa nagkaroon ng batang stud?""Kalokohan. She's engaged to Titus Lionheart of Morhen.""Kung gayon ito ay dapat na siya. Ako si Corey Wallace mula sa Norsedam—nauuna sa iyo ang iyong reputasyon, Mr. Lionheart.""Oh, so siya si Titus Lionheart? Ang gwapo niya!""What a loving couple, attending every social event together! Hi, I'm Ivana Crawley, and this is my husband Jack Trudish."Naiwan si Frank na nakangiti ng awkward habang kinakausap siya ng lahat ng sabay-sabay. Maging ang mg
Huminahon ang ekspresyon ni Vicky nang maging maayos ang mga bagay, at bumalik siya sa upuan niya.Biglang nagtanong si Ivana, "Nga pala, mahal na Ms. Turnbull... Alam ba ni Mr. Lionheart na niloloko mo siya?"Sa tabi niya, halos mabulunan si Corey sa kanyang inumin, habang inosenteng nagpatuloy si Ivana, "Isipin mo na lang, guys—ang personal bodyguard niya! Tamang-tama ang iniisip ng sinuman, di ba?"Habang nakataas ang kanyang kilay na nakatutok at paulit-ulit, hinampas ni Corey ang kanyang baso sa mesa, nakasimangot. "Watch your words, Ivana! Hindi ganyan si Vicky!""Oh, ayan ang apoy! Kita mo?" Tumawa at pumalakpak si Ivana, hindi natatakot na magdagdag ng gasolina sa apoy. "Ayos lang—alam nating lahat kung gaano mo kamahal si Vicky. Ibig sabihin, single ka pa rin!"Sa kabilang banda, ang babaeng naka-red gown na nanunuya kay Frank kanina ay napaawang ang kanyang mga labi, bumubulong sa kanyang hininga, "How brazen, cheating on your own fiance.""Ano ang sinabi mo sa akin, Ol
Bago pa man masagot ni Vicky si Kiki, tumayo na si Corey.Naka-level ng cool na tingin kay Frank, diretsong sinabi niya, "Wala kang dapat ikatakot hangga't nandiyan ako, Kiki. Alam mo na hindi ka makakaasa sa isang tao, at may bawat pagkakataon na mas performer siya kaysa sa isang tunay na martial. artista. Marami na akong nakitang katulad niya."Natural, si Frank ang tinutukoy niya, ngunit napabuntong-hininga lang si Frank at patuloy na kumakain ng kanyang hapunan, hindi pinapansin si Corey.Sa kabilang banda, si Vicky ay lumitaw na nag-aalala na si Frank ay magalit at lumipat sa pagitan niya at ni Corey ng pang-aalipusta. "Pinili ko siya nang personal, at ang kanyang mga kakayahan ay higit sa tanong.""Sige, sige... Bakit tayo nag-aaway ulit?" Mabilis na sinubukan ni Ivana na panatilihin ang kapayapaan sa pagkakataong ito."Hmph. That's a certain someone's fault for bringing in someone who has no business being here." Ngumisi si Olive Perkins, nakahalukipkip ang kanyang mga bras
Subalit, hindi inasahan ni Vicky o ni Kiki na mahahanap nila sila agad."Naku, kung hindi si Vicky Turnbull!" Sumipol ang binata, pinag-aaralan si Vicky mula ulo hanggang paa at tumawa. "You really are a devilish beauty. Gusto mo bang sumali sa agency ko—actually, never mind. I'd never step on Mr. Lionheart's toes."Pagkatapos, lumingon sa lahat sa paligid ng mesa, nagpakilala siya. "Everyone, nice to meet you. I'm Hubert Sorano of Morhen.""Hubert Sorano?!" Biglang tumayo si Olive, nakanganga. "Ikaw ang pangatlong anak ni Emilio Sorano?""Naku, may nakakakilala talaga sa akin dito! Not bad!"Hubert was clapped his hands and laughing. "Kung ganoon, I'll cut to the chase—Kiki is a talent represented by Sorano Media, and I'm taking her with me. May masasabi ba tungkol diyan? Siyempre, kailangan mo pa ring manood ang sinasabi mo."Tapos, sumipol kay Kiki na parang nagpapatawag ng aso, tumawa si Hubert. "Sakong! Magiging bayolente ako kapag hindi ka gumalaw, see?""Vicky..." Ibinaba
Sa tabi nila, napuno na si Olive at sinagot si Vicky, “Bakit ka ba nangingialam? Kinukuha lang ni Mr. Sorano ang empleyado niya. Bakit ba gusto mong mapaaway? Hihilahin mo ba kami sa isang away laban sa mga Sorano?!”Walang nagawa sina Ivana kundi manatili sa upuan nila nang ilang na ilang. Tama si olive na hindi nila susubukang hamunin ang mga Sorano, kung kaya't hindi sila nagsalita sa simula pa lang. Tumawa naman si Hubert nang lumingon siya kay Olive. “Oh, buti pa ang magandang babaeng to, alam niya ang lugar niya. Anong pangalan mo?”“Ako si Olive Perkins,” sabik niyang sagot. “Haha! Magaling, may style ka.” Tumawa si Hubert habang hinihimas ang baba niya. “Gusto mo bang sumali sa Sorano Media? Sinisiguro ko sa'yo, ikaw ang susunod naming magiging malaking bituin!”Natuwa si Olive. “Salamat, Mr. Sorano!”“Hero and card ko. Nasa Room 1008 ako—pukints ka mamaya para mabigyan kita ng audition.” Iniabot ni Hubert ang card niya. Habang kinuha ito ni Olive nang sabik na sabi
Sa buong banquet hall, si Frank lang ang nag-iisang parang walang pakialam. At lalo na matapos ang sinabi ni Frank sa kanya sa men's room kanina, hindi napigilan ni Corey ang sarili niya na mangialam. “Oh, nagpakita rin siya ng buto.” Tumawa si Frank sa isipan niya. Kahit na aligaga siya sa pagkain, ang totoo ay nakikinig siya sa sitwasyon ni Vicky. Ang totoo, binalot na niya ang purong vigor niya kay Vicky gamit ng Five-Peat Archaeus. Kung hinawakan siya ng mga bodyguard ni Hubert kanina, masama ang mangyayari sa kanila. Mapapahiya si Frank kung wala siyang gagawin pagkatapos ianunsyo ni Vicky sa lahat na siya ang personal bodyguard niya. Natural na malayo pa si Corey sa Birthright rank at hindi niya malalaman kung anong ginawa ni Frank. Sa halip, inisip niya lang na takot na takot si Frank kay Hubert at nagpatuloy siyang kumain para itago ang pagkataranta niya. Kahit na takot din mismo si Corey sa pamilya ni Hubert, dapat siyang magpakita ng lakas at responsibilidad sa
“Oh… Sige, heto oh.”Takang-taka pa rin ang bodyguard na hindi sigurado sa kung anong nangyari habang nakatulala niyang ipinasa ang salt shaker kay Frank. Habang nakatulala siya kay Frank na nagtaktak ng asin sa pagkaon niya, biglang huminto si Frank at nagtatakang lumingon sa kanya. “Anong tinitingin-tingin mo sa'kin? Hindi ba inutusan ka ng amo mo kanina?”Natauhan ang bodyguard sa mga salita ni Frank at sumugod siya papunta kay Corey nang may galit na sigaw kasama ng ibang bodyguards. Gayunpaman, hindi nakakagulat ang kinalabasan nito—magaling man ang mga bodyguard, pero wala silang laban sa isang taong kayang gumamit ng vigor. Ang totoo, kaya ring lumaban ni Corey. Magulo ang buhok niya at napunit ang mga damit niya, pero pagkatapos ng mahirap na laban, nagawa niyang patumbahin ang lahat ng bodyguards ni Hubert. “Isang vigor wielder? Maghintay ka lang!” Nagalit si Hubert, ngunit mabilis siyang tumakas sa banquet hall nang napansin niyang lugi siya sa laban. Lumapit si I
Suminghal si Ivana sa pangmamata. “Dapat talaga hindi ko na lang siya inimbitahan rito kung alam ko lang na kikilos siya nang ganito.”“Ayos lang yun.” Ngumiti si Vicky. “Kain na tayo!”Nang bumalik na ang lahat sa mesa, bigla nilang narinig na sumigaw si Olive sa labas ng pinto. “Anong nangyari?!” Lumingon ang lahat sa pinto at nakita nilang nagbalik na si Hubert. Ngayon, sinamahan siya ng dalawang may edad na lalaki. Ramdam ang presensya nila mula sa malayo at halatang puno sila ng enerhiya, kung kaya't napakadaling makitang mga vigor wielder silang lahat.Higit pa roon, tumulo ang dugo na hindi sa kanila mula sa mga kamao nila.Kahit na ganun, nagtanong si Corey, “Hindi ka pa ba susuko, Mr. Sorano?”“Susuko?” Tumawa si Hubert. Nawala na ang malumanay na ekspresyon niya kanina at napalitan ng kabangisan. “Wag kang mag-isip na pwede ka nang magyabang sa'kin dahil lang may konting alam ka sa pakikipaglaban! Ang dalawang to ay ang executives ng pamilya ko rito sa Riverton, at n
"Frank…"Biglang lumapit si Winter kay Frank, sabay sumandal sa kanya at kumapit sa braso niya habang hiningal at nagmakaawa, “K-Kalma ka lang, Frank… Magkakaproblema ka… kapag pinatay mo siya—”Bago pa siya nakatapos, pumikit ang mga mata niya at bumagsak siya sa lapag nang walang malay. "Winter!"Nang makitang mawalan ng malay si Winter, walang oras si Frank para kay Bill—initsa niya siya, pagkatapos ay binuhat niya si Winter at pumikit para pakiramdam siya. Hindi nagtagal, nakaramdam siya ng apoy na nagsisimula sa loob ng katawan niya at nagtaka siya sa umpisa. Kahit na ganun, bigla niyang naalalang pinilit siya ni Bill na uminom ng wine, na nilagyan siguro ng gamot na nagpapasabik sa katawan. “Hayop ka!”Nakikita ni Frank kung anong binabalak ni Bill at kaagad siyang nagalit. Ngunit sa dami ng mga nanonood sa kanila, hindi niya pwedeng gamutin si Winter dito at napilitan siyang pakawalan si Bill. Kahit na ganun, habang dala niya si Winter palabas ng hall, inapakan n
Whoosh!Inihampas ni Frank ang machete pababa ngunit huminto sa tapat ng mukha ng sanggano. Kaagad na natakot ang sanggano at naihi sa pantalon niya sa sandaling iyon. “Lumayas kayo!” Sigaw ni Frank na tumingin sa paligid—huminto lang siya dahil maraming mga estudyante sa paligid, at matatakot sila kapag pinagpapatay niya silang lahat. At nang dahil nakita nila kung anong nangyari naintindihan ng mga sangganong kayang lumaban ni Frank at baka nga isa pa siyang martial artist. Hindi magiging banta sa kanya ang mga mahihinang kagaya nila at malulumpo lang sila habangbuhay. Nang maisip iyon, nagsimulang tumakas ang bawat isang sanggano, nang hindi nababahala sa pagsigaw nang malakas ni Bill, “Tumigil kayong mga hayop kayo! Hindi ko kayo binayaran para maging duwag! Sugurin niyo siya!”Nahuli pa nga niya ang isa sa mga tumatakas na sanggano. Hinawakan niya siya sa manggas at pinigilan siya tumakbo. Nakatitig ang sanggano habang naglakad si Frank papunta sa kanya at tumitig na
“Wag mo kong alalahanin, Frank! Umalis ka na!”Sigaw ni Winter, kahit na nanlalaban siya sa hawak ni Bill. Isa talaga siyang mabuting bata. Kumbinsido siyang walang laban si Frank sa limampung nakakatakot na sanggano!“Hah!” Suminghal naman si Bill. “Kasalanan mo to sa pagpapahiya mo sa'kin, pero wag kang mag-alala—pagkatapos ko sa'yo, mamahalin ko nang maayos ang kapatid mo.”Hinila niya si Winter sa buhok, pagkatapos ay pinadaan ang ilong niya sa pisngi niya at huminga nang malalim bago umungol, “Oh, ang kababaihan ng Draconia. Napakatamis talaga ng amoy nila, di ba? Tsk, tsk… Nakakahanga talaga ang kapatid mo! Hahaha!”Habang tumawa si Bill, tumulo ang mga luha ni Winter sa sakit ng anit niya, ngunit nanlaban pa rin siya. “Takbo, Frank!” sigaw niya. “Pasensya ka na talaga… hindi na dapat kita sinabihang pumunta…”Nanatili lang si Frank sa kinatatayuan niya. Pumikit siya at huminga nang matagal. Nang binuksan niya ulit ang mga mata niya, napakalamig ng titig niya. “Bibigya
“Mas magaling kaysa sa'yo?”Tumaas ang kilay ni Jean at tumawa siya nang malakas. “Nakakatawa ka talaga, Mr. Lawrence—mas magaling ka pang manloko kaysa sa mga negosyante. Ang ganda ngang pakinggan, pero gaano karaming tao ba sa mundong ito ang mas magaling kaysa sa'yo?”“Ahem. Masasabi kong… napakarami nila.” Kinamot ni Frank ang tungki ng ilong niya. “Alam mo talaga kung paano mambola ng lalaki, Jean, pero isa lang akong lalaking ikinasal sa pamilya ng asawa niya at pinalayas pagkatapos.”“Sige, wala nang halong nito.” Naging seryoso ang ekspresyon ni Jean habang tinitigan niya siya nang maigi. “Sapat na ang pag-oobserba ko kay Winter para makitang seryoso siya sa'yo. Pero kung may pakialam ka kay Winter, hindi ka dapat magpakita ngayong araw o masyadong nagyabang. Ngayong ginawa mo yan, kailangan mong maging responsable—naiintindigan mo ba yun, Mr. Lawrence?”Gayunpaman, nahiya si Frank. Mas bata si Winter sa kanya, at ipinagkatiwala siya ng mentor niya sa kanya. Kapag nagka
Halatang marami pang sasabihin si Winter, pero wala siyang nagawa kundi umalis sa entablado. Pagkatapos niya, habang tinanggap ni Jean ang sertipiko niya, nagtanong siya nang pabulong, “Mr. Lawrence, sabihin mo sa'kin—anong tingin mo kay Winter?”“Kay Winter?” Kampanteng ngumiti si Frank. “Siya ang nakababata kong kapatid na ipinagkatiwala sa'kin ng mentor ko para alagaan habangbuhay.”“Ah, naiintindihan ko na.”Tumango si Jean, na yumuko kay Frank bago umalis sa entablado kasama ng sertipiko niya. Nanood si Frank habang umalis siya. Inisip niyang mas matanda siyang mag-isip kumpara sa mga kaedaran niya. -May aftershow pagkatapos ng convocation ceremony, kung saan tumayo si Noel sa entablado para kumanta sa mga tao. Isa talaga siyang sikat na bituin, natulala ang lahat sa kanya niya kahit na pag-arte ang espesyalidad niya. Pagkatapos niyang umalis sa entablado, isang nakakagulat na mukha ang lumitaw. “Hoy, Master Lawrence! Pumasa ako sa entrance exams para sa Riverton
Pagkatapos lumabas ni Bill ng convocation hall, tahimik na tahimik ang seremonya—sa sobrang tahimik ay baka kaya nilang marinig ang karayom na bumagsak sa lapag. “Urgh… Ang tigas ng ulo niya. Sayang lang ang pagsisikap ng tatay niya.” Bumuntong-hininga si Dan habang nanood siya. May talento si Bill at ginusto niyang kunin siya bilang estudyante. Ang totoo, ginawa ni Dan iyon para palusugin ang isip ni Bill, para matutunan niya ang pagpapakumbaba at katapatan. Natural na binalak niya ring ipakita kay Frank ang iniisip niya sa usaping ito, at malay nila baka palampasin ni Frank ang ginawa ni Bill at magbigay pa ng ilang payo?Gayunpaman, hindi ito tinanggap ng batang iyon, na lumayas pa nga at iniwang dismayado si Dan. Nahimasmasan rin si Dan. “Umalis siya, at yun na yun. Walang pagkadismaya rito—malinaw na masama ang pag-iisip niya sa kabila ng talento niya.”Gayunpaman, ang hindi alam ni Dan, binigyan si Bill ng tatay niya ng malinaw na utos na kunin ang Riverton University g
“Hah! Ano naman ngayon? Hindi siya maikukumpara kahit sa buhok ni Professor Lawrence!”“Ano ba. Nakakainsulto yan sa buhok ni Professor Lawrence.”“Ano? May buhok ka ni Professor Lawrence? Magkano? Bibilhin ko!”Ang lantarang pangungutya at pagkamuhi mula sa mga kapwa niya estudyante ay nagpayuko at nagpangitngit sa ngipin ni Bill, na sa sobrang higpit ay halos mabasag ang ngipin niya. “Bwisit…” pabulong niyang mura. Nasa likuran niya si Winter, pinapanood siya habang pinahiya siya mula sa umpisa hanggang sa dulo. Hindi lang siya nabigong ligawan si Winter—itinatakwil na ngayon si Bill ng lipunan, at maruming-marumi na ang reputasyon niya. Kapag umabot ang balita sa tatay niya sa Zamri, hindi lang siya basta pagagalitan, tiyak na bubugbugin siya ng tatay niya at itatakwil. Lalo na't hindi maiiwasang marurumihan rin ang reputasyon ng tatay niya, at pagtatawanan ng kahit na sino ang tatay niya nang dahil sa kanya!“Frank Lawrence… Winter Lawrence… Jean Zims… Maghintay lang ka
“Tama na yan,” sabi ni Dan Zimmer sa sandaling iyon at pinigilan ang usapan. Kasabay nito, tinitigan nang masama ng chief ng Flora Hall ang namumutlang si Bill. “Mamaya na natin gawin ang kamustahan. Dapat nating ipagpatuloy ang seremonya sa ngayon.”Pagkatapos nito, nanahimik ang maingay na madla at nanood ang lahat habang naglakad si Frank papunta sa entablado at umupo sa tabi ng ibang importanteng tao. “Hehe.” Tumawa siya at kumindat kay Winter. Kahit kanina ay malapit na siyang makuha, nagtago siya ng isang ngiti sa ilalim ng palad niya—hindi nagsinungaling ang mahal niyang kuya, at nandito ang mga mahahalagang taong iyon dahil sa imbitasyon niya!Talagang tuwang-tuwa siya na makita ang sorpresang inihanda ni Frank para sa kanya!Sa kabilang banda, bumulong si Bill sa sarili niya, “Paanong nangyari to? Paano…”Maputlang-maputla siya habang bumagsak siya sa upuan niya. Nakatulala siya kay Frank habang nakipag-usap siya sa ibang mahalagang tao sa paligid niya. Sa paligid
“Uh-huh,” tumango si Frank sa dalawang babae bago tumingala sa mahahalagang tao sa entablado nang may maliit na ngiti.“Heh. Ang tagal nating di nagkita.” Tumawa siya. Nanigas ang buong hall sa mga sinabi niya, habang napanganga sina Jean at Winter. Anong ibig sabihin nito? Kilala ba talaga sila ni Frank… o nagpapanggap lang siya?Pero kung nagpapanggap siyang magkakilala sila… Hindi ba sumosobra na siya para lang magmukhang maganda?!Sa malapit, nakangisi pa rin si Bill, ngunit nanigas siya nang parang estatwa habang ginambala siya ng masamang kutob. Hindi kaya dumating talaga ang mahahalagang taong iyon sa ilalim ng imbitasyon ng putong ito? Imposible yan! Sinong nagbigay sa kanya ng karapatang?!Natural na nadurog kaagad ang huling pag-asa niyang hindi ito totoo nang ngumiti ang striktong senador ng Riverton na si Gerald Simmons at tumayo, pagkatapos ay tumango kay Frank. “Ang tagal nating di nakita, Mr. Lawrence. Ang kisig mo pa ring tignan!”“Ano?!”Dahil sa pagbati ni