Tumawa si Chris. “Nakuh, wala ‘yun… Maliit na bagay lang ‘yun.”Kaagad na pumasok sina Henry at Frank, at mabilis na sinabi ni Helen kay Henry, "Wala kang dapat ipag-alala ngayon, Lolo. Ang mga parusa laban sa amin ay tinanggal na.""Talaga?" Nag-double take si Henry at mabilis na napagtanto na ginawa ni Frank iyon dahil nasa telepono lang siya. "Well, utang na loob namin 'yan kay Frank."Tumango si Frank—parang nag-cave si Donald, at malapit nang dumating si Viola para humingi ng tawad kay Helen.Si Gina, gayunpaman, ngumuso sa paghamak. "Siya? Anong kinalaman nito sa kanya? It's all thanks to Mr. Steiner that the sanctions were lifted!""Imposible," sagot ni Henry. "Si Frank ay nasa kanyang telepono ngayon, at ang mga parusa ay tinanggal kaagad pagkatapos.""Haha!" Tumawa si Peter sabay turo kay Frank. "He made a phone call, and it's done? Sino ang tinawagan niya, Donald Salazar? Sino siya sa tingin niya?""Eksakto." Tumawa si Chris. "Ano ang susunod mong sasabihin, na daratin
Napalunok si Helen—siguradong wala siyang karapatan na tanggihan si Viola!"O-Oo naman. Pinapatawad ko na si Ms. Salazar," she said."Wonderful. Simula ngayon, magkaibigan pa rin ang pamilya natin at ang pamilya mo," isang magiliw na ngiti ang isinalubong ni Alfredo."Oo, sigurado iyon." Paulit-ulit na tumango si Helen.Nakangiti rin si Gina. "It's all just a misunderstanding. Just give us a shout if you need anything too."Ang iba sa kanila ay tiyak na napuno ng kasiyahan na ang mga Salazar ay personal na dumating upang humingi ng tawad, kahit na makipagpayapaan sa kanila.Kahit sa pagtatago, naririnig sila ni Chris mula sa kanyang sulok at naiwan din sa pagkabigla!Gayunpaman, iyon ay nang lumapit si Frank kay Alfredo at bumulong, "Ano ito? Bakit ka humihingi ng tawad sa Lanes, geezer? Si Viola Salazar ang nanakit kay Helen. Siya ang dapat na humingi ng tawad sa halip.""Uh..." Naiwan si Alfredo na nakatulala.Agad namang nabigla si Gina at sinamaan ng tingin si Frank. "Shut
Paulit-ulit na tumango si Gina. “Totoo ‘yun. Dapat magtulungan ang mga dating magkaklase—tama lang ‘yun.”"Pfft. Him, telling the Salazars to apologize? Sino sa tingin niya?" Ngumuso si Frank sa panghahamak."Nagseselos ka lang." Malamig na tumawa si Chris.Kahit na wala talaga siyang ginawa, balewala lang basta paniwalaan siya ng mga Lanes.Pinandilatan siya ni Frank ng masama. "Nagseselos sa mababang buhay na katulad mo? Talaga?""Tumahimik ka!" Agad na umungol si Gina, ang daliri niya sa ilong niya. "You, calling another person a lowlife?! You're the worst there is! Freeloading from my house for years!"Tumango si Peter sa tabi niya. "Exactly—he even have the balls to slander Mr. Steiner. Umalis ka na dito!""Tumigil ka na, Frank." Maging si Helen ay nabigla kay Frank."Tumigil ka ano?" Tanong ni Frank na nakakunot ang noo. "Kanina pa ako nagsasabi ng totoo."Sinamaan siya ng tingin ni Helen. "The truth? Are you saying Viola came to apologize because you told her to? Na tin
Napalunok si Gina at nagtanong, “N-Nagbibiro ka ba, sir?”Kumunot ang noo ni Alfredo. "Kamukha ko ba yung tipo ng taong nagbibiro?""O-Of course not," sagot ni Gina.Gayunpaman, natatakot siyang sabihin sa lalaki na itinaboy niya si Frank at sa halip ay nauutal, "H-Kakaalis niya... baka maabutan mo kung habulin mo siya ngayon?'Tumalikod si Alfredo at nagmamadaling umalis sa mga salitang iyon.Sa kabilang banda, biglang nakaramdam ng pagkahilo si Helen at muntik na siyang malaglag sa sahig kung hindi siya nasalo ni Gina."Helen? Ayos ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ni Gina.Nakasandal si Helen sa kanyang mga bisig kahit na mahinang bumubulong, "Nay... I hate this so much..."Totoo pala lahat ng sinabi ni Frank.Siya ang laging nandyan para sa kanya—alam ng langit kung gaano karaming pinagdaanan ang mga pinagdaanan niya para lang makaganti para sa kanya.Gayunpaman, ang mga masasakit na salita lang ang binigay niya kay Frank...Nakaramdam siya ng matinding guilt nang malaman
Sinilip ni Frank si Viola sa loob ng kotse at naglakad siya palapit sa kanya.Napakunot-noo si Viola at nanginginig na para bang nagkaroon siya ng phobia sa lalaki."Anong ginagawa mo, Mr. Lawrence?" maingat na tanong ni Alfredo."Palayain ang kanyang acupoints, maliban kung gagawin mo ito?" Sinamaan siya ng tingin ni Frank.Awkward na umatras si Alfredo, habang dalawang beses na tinapik ni Frank ang mga acupoints ni Viola, nilinis ito.Agad na naramdaman ni Viola ang sakit, nanghihina ang kanyang katawan, at nakahinga ng maluwag.Gayunpaman, tahimik na sinabi ni Frank na may nakamamatay na lamig, "Ito ay isang aral lamang. Huwag igalang muli si Helen, at mamamatay ka.""Hindi, hindi ko na uulitin." Mabilis na umiling si Viola, lubos na natakot sa pahirap ni Frank.Dahil doon, tumalikod si Frank para umalis, habang si Alfredo naman ay nakakunot ang noo."Talagang busog ang bata sa sarili niya..." ungol niya."Shut it. Die all you want—wag mo akong idamay," agad na saway ni Vi
Nagtaka si Trevor. “Uh… Regalo? Anong klase?”"Para kay Winter Lawrence, isang dalaga na nasa labing walong taong gulang," sabi ni Frank, habang hinihimas ang kanyang baba."Oh..." ang sabi ni Trevor.Si Winter Lawrence ay ang nag-iisang anak na babae ng guro ni Frank at dapat ituring na may kahalagahan, ngunit ito ay isang katanungan pa rin kung ano ang regalo na nababagay sa kanya ..."Dapat ba natin siyang bigyan ng isang bagay na mamahalin o mumurahin lang?""Mamahalin, siyempre," mataimtim na sabi ni Frank-ang anak na babae ng kanyang tagapagturo ay karapat-dapat na magkano."Sige, naiintindihan ko." Paulit-ulit na tumango si Trevor."Ipadala ito sa Skywater Bay sa lalong madaling panahon," sabi ni Frank sa kanya.Tumango ulit si Trevor at ibinaba ang tawag para pumasok sa trabaho.-Hindi nagtagal ay nasa pintuan na ni Frank si Trevor dala ang regalo.Binuksan ito ni Frank at nakita ang isang kuwintas na may mala-kristal na berdeng brilyante na palawit, na nililok ng p
Kung hindi mamahalin ang regalo ni Frank, siguradong iinsultuhin siya ni Zeb.Dahil dito, sinabi ni Winter, "Uh... Ayos lang. Bubuksan ko ito pag-uwi ko."Sa likod ni Zeb, isang batang lalaki na nagpakulay ng kanyang buhok na maputlang blond, ay mabilis na nagsabi, "Halika, Winter. Narinig ko na ang lalaki ay nagmamaneho ng isang Maybach—ang regalong iyon ay nagkakahalaga man lang ng isang daang grand, sa tingin mo ba?"Natural, si Blondie ang alipures ni Zeb at halatang sinusubukang guluhin si Frank sa kabila ng kanyang pambobola.Si Zeb naman ay tumawa. "A hundred grand? Minamaliit mo ba ngayon si Mr. Lawrence? Ganun din ang halaga ng Cartier watch na binili ko para kay Winter. Tiyak na doble ang halaga ng regalo ni Mr. Lawrence.""Totoo yan."Sa katotohanan, lahat sila ay mga estudyante lamang sa unibersidad, at isang regalo na kasing mahal niyan ay higit pa sa sapat. Kakaiba na ang relo ni Zeb.Sabik si Aria na makita kung mapagbigay din si Frank. "Exactly, Winter. Buksan mo
”Imposible!” Napasigaw si Jean, inikot niya ang kanyang sombrero habang palapit siya at sinuri niya ang pendant.Ang kanyang pamilya ay hindi mayaman, ngunit alam niya ang kanyang mga mahalagang bato—ang pendant ay malinaw na walang mga kalakal na tindahan ng dolyar, ngunit si Jean ay hindi isang appraiser na nakakakilala ng mga mahahalagang bato.Gayunpaman, mukhang seryoso si Blondie habang ngumuso. "Sinasabi ko ang totoo. Ang pamilya ko ay mga alahas—dapat kong malaman."Agad namang tumawa ng malakas si Zeb sa tabi niya sabay hawak sa tiyan niya. "Napaka-joker mo, Frank! Halika, huwag kang magpalabas dahil lang sa hindi mo kayang bilhin ang isang bagay na maganda! Hindi ka namin kukutyain dahil dito... pero kailangan mo lang sabihin na sulit ang iyong dollar store pendant. dalawampung milyon!"Maging si Aria ay napasimangot dahil doon.Talagang akala niya ay magdadala si Frank ng isang bagay na kahanga-hanga, ngunit ito ay isang item sa tindahan ng dolyar.Nakangiti lang si Fr
Splat!Muli, hindi ginamit ni Frank ang pure vigor niya. Sumipa lang siya, na humiwa sa katawan ni Vin sa dalawa. Namutla sina Larry, Peter, at iba pa nang tinitigan nila ang mga piraso ng laman at dugong nagkalat sa paligid. “Tao… ba siya?!” Bulong ni Larry, bago siya lumingon para titigan nang masama si Peter. Masasampal niya nang dalawang beses si Peter—anong kampon ng kamatayan ang dinala ni Peter sa pintuan niya?Hindi… Sinadya bang dalhin ni Peter si Frank para patayin siya?!“Ako… Imposible yan…” Halos maiyak si Peter at bumagsak siya sa lapag. Nanginig siya na para bang may humigop sa lahat ng lakas niya. Kapag hinabol siya ni Frank, tiyak na mapapatay siya!Lalo na sa ginawa niya at sa lahat ng insultong binato niya kay Frank, parang gusto niyang sampalin ang sarili niya roon. “A-Anong dapat kong gawin?” bulong niya, sabay desperadong naghanap ng ideya para makaligtas sa kabila ng gulat niya. Doon niya nakitang nakatitig sa kanya nang galit na galit si Larry.
Sa sandaling iyon mismo, nakumbinsi ang lahat na natalo si Frank at dumudugo nang parang baboy, hanggang sa isang mahinang ubo ang narinig sa gitna ng humuhupang usok. “Guh… Takbo, Vin…”“Ano?!” Nanlaki ang mga mata ni Vin habang nakaluhod siya sa isang tuhod, hawak ang sugat niya kung nasaan ang kamay niya noon. Narinig niya bang sabihan siya ng kapatid niyang tumakbo?Anong nangyayari rito?!Sa loob lang ng ilang segundo, tuluyang humupa ang usok at sa wakas ay nakita ni Vin kung anong nangyari: tahimik pa ring nakaunat ang braso ni Frank, na ginamit niya para suntukin si Mos tagos sa dibdib niya!Ang totoo, nakabitin lang ang bangkay ni Mos sa braso ni Frank. Walang kabuhay-buhay ang mga braso at ulo niya habang nalagutan siya ng hininga. “Ano?!” Namutla si Vin—napatay ang kapatid niya sa isang simpleng suntok?!“Huh?!” Nabigla rin si Peter. Alam niyang martial artist si Frank, at sinabihan siya ng iba na malakas siya kahit na matagal siyang nawala sa Riverton. Kung kay
“Kung ganun, kayo ang may gusto nito!”Kuminang nang malamig ang mga mata ni Frank habang umatake rin siya gamit ng nakaunat na palad niya, at nadurog kaagad ang kamao ni Vin. "Huh?!"Malinaw na naramdaman ni Frank na nabasag ang mga buto niya at nakatulala siyang tumitig sa palad niya habang sumigaw si Vin. Hindi naman siya masyadong gumamit ng lakas, di ba?Binalak niyang gamitin ang palad niya para salagin ang paparating na suntok ni Vin, bago niya suntukin at during ang ulo ni Vin sa isang suntok para mapatay siya. Natural na hindi niya inasahang madudurog ng palad niya ang kamao ni Vin, nang parang giniling!Ang totoo, sa sobrang gulat niya ay natulala siya sa kinatatayuan niya, nakalimutan niyang ipagpatuloy ang atake niya at hindi siya nahimasmasan. “Pareho lang ang pure vigor ko, kaya ang lakas lang ng katawan ko ang nagbago. Anong nangyayari rito?!”Doon sumigaw si Mos, “Anong ginawa mo?!”Bumagsak ang ekspresyon niya nang nakita niyang nadurog ni Frank ang kamao n
Napakunot din ang noo ni Larry sa tanong ng Hansen brothers, at lumingon siya kay Peter. “Sigurado ka bang siya si Frank Lawrence, ang asawa ni Helen Lane?”“Oo!”Nakatitig ang mga mata ni Peter kay Frank habang ngumisi siya. “Wag kang mag-alala, Mr. Jameson. Makikilala ko siya kahit saan.”“Siguraduhin mo lang, kundi ay malalaman mo kung anong mangyayari.” Malamig na tumawa si Larry. Napangiwi si Peter sa sandaling iyon ngunit mabilis siyang ngumiti nang nambobola. “Anong sinasabi mo, Mr. Jameson? Bakit ako magsisinungaling sa'yo? Ibig kong sabihin, may utang pa akong ninety million dollars sa'yo! Hindi ako magsisinungaling sa'yo kahit na ibig sabihin nito ay isusuko ko ang Lanecorp bilang collateral, di ba?”Narinig nila si Frank kahit na napalibutan siya—mukhang trinaydor ni Peter sila ni Helen dahil sa utang niya kay Larry. Basura…” Sumama ang ekspresyon niya. Para bang mas mababa pa sa tao ang pamilya ni Helen, at balak nilang ubusin ang pera niya. “Nasaan si Helen?” T
Tumalon si Peter palabas ng kotse sa sandaling iyon nang sumisigaw habang tumakbo siya papunta sa isang abandonadong pabrika. “Mr. Jameson! Mr. Jameson! Nadala ko na si Frank Lawrence—sabihan mo ang mga tao mong patayin siya!”"Hehe…"Isang lalaking nasa animnapung taong gulang ang lumabas mula sa pabrika kagat ang isang tabako sa bibig niya at nakasuot ng isang pinstripe suit. Kaagad siyang nakilala ni Frank—si Larry Jameson ito. Kausap niya si Helen noon sa Zamri lease bid, at kasama niya si Juno noon. Naalala rin ni Frank na sinabi ni Helen na isa siya sa Three Bears ng Zamri. At ngayon, bumuga ng usok si Larry habang pinanood niyang bumaba si Frank, nang tumatawa. “Ikaw alam si Frank Lawrence, ang asawa ni Helen Lane?”“Tama ka.” Naglakad si Frank at tumayo sa harap ni Larry habang umiiling kay Peter na mabilis na nagtago sa likod ni Larry. “Akala ko inayos mo na ang sarili mo pagkatapos mong umalis sa Riverton, pero lumalabas na nakakadiri ka pa rin pala.”“Nakakadiri? D
Sumigaw si Frank, “Nasaan ang kapatid mo, Peter Lane?!”Nang napatalon at muntik mabitawan ang phone niya, sumama ang ekspresyon ni Peter nang nakita niyang si Frank iyon. “Malay ko! Wag mo kong tanungin!” Naiinis na sigaw ni Peter at bumalik siya sa laro niya. Nainis si Frank habang nanood siya, lalo na't dahil nakapatong ang paa niya sa mesa ni Helen. Nag-iwan ng marka ang mga sapatos niya sa dokumento sa ibaba nito. "Mr. Lawrence?" Pumasok si Lily sa sandaling iyon at napansin niya si Frank. Siya ang sekretarya ni Helen na lumipat mula sa Lane Holdings ng Riverton, at hinila niya si Frank sa tabi habang bumulong siya, “Nawala ang phone ni Ms. Lane kagabi, at hindi namin ito mahanap magdamag. Kakaalis niya lang papunta sa ospital para bisitahin ang nanay niya, at sinabihan niya akong ipaalam ito sa'yo pag bumalik ka nang wala siya.”Nakinig si Frank, ngunit napansin niyang nakasilip si Peter sa kanya. Nang lumingon siya kay Peter, bumalik si Peter sa phone niya at dumal
Pagod si Frank nang umalis siya sa cafe at nagpasyang tatanggihan na niya si Helen kapag may iba pa siyang ganitong pakiusap sa hinaharap. Kahit na ganun, tinitigan niya ang itim na Maserati convertible na nakaparada sa labas habang umalingawngaw ang mga salita ni Juno sa isipan niya: “Walang maitutulong sa'yo kung magiging kalaban mo ako. Tanggapin mo ko nang parang isang mabuting bata, at ibibigay ko sa'yo ang impormasyon sa Draconia na gusto mo. Tanggapin mo ang impormasyong ito bilang pagpapakita ng sinseridad ko—mayroong hindi tapos na construction project na nasa labasan ng Zamri. Gayunpaman, pwede mong sabihin si Ms. Lane na kunin ito, dahil babawiin ito ng gobyerno para gibain sa susunod na ilang araw. Sa mga panahong iyon, lalaki nang sampung beses ang halaga nito!”Saan mo nakuha ang impormasyong iyan?” Tanong ni Frank. Misteryosong ngumiti si Juno sa kanya. “Sikreto yan, maliban na lang kung umoo ka…”Dahil dito, pagkaalis niya sa cafe kinuha ni Frank ang phone niya
Sinara niya ang laptop at tinitigan nang masama ni Frank si Clarity. “Ano ba talagang gusto mo?!”“Wala. Gusto kita, yun lang!” Ngumiti si Clarity at mas lalong nainis si Frank. "Hmph." Hindi siya pinansin ni Frank at tumalikod para umalis. “Hoy, teka!”Hinablot ni Clarity ang braso niya at mapagpaumanhing ngumiti. “Kalma ka lang. Hindi mo ba gustong malaman kung sino ako, Donn Lawrence?”“Ano?!” Lumingon si Frank. “Alam mo ang pangalan ko?! Magsalita ka! Sino ka?!”“Ano…”Misteryosong umiling si Clarity. “Isa akong palaboy kagaya mo.”Pinagana ni Frank ang Five-Peat Archaeus niya sa sandaling iyon at handang umatake—dahil tumanggi siyang magtino nang nagpakabait siya, kailangan niya lang magpakatatag!Pero kahit na umatras si Clarity, makarisma siyang nakangiti. “Oh, kalma ka lang! Gaano ba kaiksi ang pasensya mo? Pwes, dahil gusto mo talagang malaman, siguro pwede kong sabihin sa'yo… Marami akong pangalan, kaya alin ang dapat kong sabihin sa'yo? Oh, tama.”Bigla na lang
Gayunpaman, narinig ni Helen ang malanding boses ni Clarity sa kabilang linya at sumigaw siya, “Ano?! Anong ginagawa mo diyan, Frank?”“Sandali, ikaw yun?!”Napangiwi si Frank nang naalala niya—kaya pala pamilyar si Clarity sa kanya. Siya ang kasama ng isa sa mga importanteng taong dumalo sa bid event sa Zamri!Inimbitahan niya siya sa masquerade ball, pero hindi niya ito inisip dahil hindi siya interesado. At ngayon, nagpakita talaga siya rito sa Morhen…“Ano bang gusto mo?” sigaw niya nang nakatitig nang masama kay Clarity habang nasalo niya ang paa niya. Napabulalas si Clarity. “Oh, nasasaktan ako… Hindi naman sa ayaw ko, pero talaga bang gagawin natin to sa harapan ng napakaraming tao?”Habang tumuro siya, lumingon si Frank para makita ang ibang panauhing dumating sa cafe at nakatitig sa kanila. Mukha talagang naglalandian sila habang hawak ni Frank ang binti niya. “Tsk, tsk… Mga baboy talaga ang mga lalaki ngayon…”“Hala, sa pampublikong lugar pa talaga? Napakabastos