Matapos makipagusap sa staff ay kaagad na umalis si Hailey at nagtungo sa sinasabing lokasyon na nakaulat sa papel. And later did she found out na isa pala iyong bahay. At ang masaklap pa ay bahay iyon ni Troy na minsan na niyang napuntahan at napag-stayhan. Gusto niyang matawa. Nagawa na nga niyang makapunta sa lugar na ito ay hindi pa niya alam ang pangalan. Punyeta talaga. Ano ba itong ginagawa niya? Alas dos na ng madaling araw pero heto siya at naggagala. Kapag ito ay malaman ng mama niya, malalagot talaga siya. "Hailey, hija?" Kakatalikod niya pa lang nang may bigla namang tumawag sa kaniya. Bakit parati na lang merong tumatawag sa kaniya sa tuwing aalis na siya? Iba talaga si tadhana at pinaglalaruan siya. "Hi po, manang." Bati niya sa matandang katulong na kasalukoyang nakatayo sa madilim na teresa sa ibabaw lang ng malaking entrada ng bahay. "Mabuti naman at nandito ka na, kanina pa kita hinihintay." Anito na ikinaangat ng kaniyang kilay. "Hinihintay niyo po ako?" Turo
First thing she saw when the light invaded the whole room is April straddling on top of Troy, fully naked. She looked at Troy who's absolutely drunk but was able to visualize her. "You're here, Hailey." Anito na para bang wala lang siyang nahuli. "Aren't you enjoying your moment with April's brother, huh?" She felt neglected and this kind of treatment is giving her so much pain. Bakit ba siya nasasaktan? It's as if she loves him truly. Pagpapanggap lang naman ang meron sila, and the rest are all an act! Unexpectedly, her tears fell while her heart was aching. She stood there like a statue. However her eyes couldn't avert even if she wanted to avoid and leave. Something on her throat got stuck that tends her to sob and she began to hate it! Ano ba Hailey! Bakit ka ba umiiyak!"Hailey, let us expla–" hindi natuloy sa kaniyang sinasabi si April nang bigla siyang tinabig ni Troy dahilan ng kamuntikan niyang paglahulog sa kama. "Are you... crying?" It's like Hailey's tears awaken him.
Sa kabilang banda ay pinatay ni April ang pag video. Recorded niya ang lahat ng nangyari. At hindi siya makapaniwala sa nangyayari. No'ng una ay natutuwa siya, dahil nakikita niyang malalang nag-aaway si Hailey at Troy. Pwede niyang magamit na ebidensya ang video bilang patunay na hindi talaga tunay na magkarelasyon si Troy at Hailey. "Their relationship is fake." She's grinning all ears. "You can never take Troy away from me, Miranda." Sabi niya pa sa kawalan. Iniisip kung ano ang magiging reaksyon ng mother ni Troy. Subalit, sa kalagitnaan ng pag vi-video niya ay peechless siya dahil sa nakita niyang dinugo si Hailey. "W-What's going on?" Nanginginig niyang bulalas sa hangin. "Bakit siya dinugo?" Then something hit her head. "B-Buntis siya?" Kinakabahan na umiling-iling siya. "No, she can't be pregnant." Dahil kung buntis ito at si Troy ang ama, tiyak na magiging sagabal lang si Hailey sa plano niyang pag-bawi kay Troy. —Hindi mapakali si Troy habang nakaupo sa bench sa mismo
She can't still process what she just heard, nakatulala siya sa sahig at panay deny naman ang kaniyang utak patungkol sa katotohanan na kaniyanng naririnig mula sa doktor ngayon-ngayon lang. Buntis siya? Her eyes watered, her hands gone sweaty and her shoulders shuddered for a sob. Hindi maaaring buntis siya. Hindi pwede 'yun. Papaano niya naman aalagaan ang bata? Papaano niya papalakihin ngayong hindi niya naman alam kung sino ang ama ng kaniyang dinadala. Wala pa siyang natatapos at isa pa, napakabata pa niya para sa ganitong suliranin. Ni hindi niya alam kung papaano mag-aalaga ng bata! Tiyaka, papaano niya naman 'to ipapaliwanag sa mama niya? Ano na lang ang masasabi nito? Na isa siyang bastarda? Isang disgrasyada? She knows na mahal siya ng mama niya at imposibleng sasabihin no'n 'yun sa kaniya. Pero sa nangyari sa kaniya ngayon? Papaano niya naman ito haharapin? Napapahilamos siya sa kaniyang mukha, habang ang kaniyang mga luha ay walang sawa sa pagbabagsakan. That was just
Matapos umamin ni Hailey tungkol sa kaniyang pagbubuntis na ngayon lang din niya nalaman ay inukupa agad sila ng nakakabinging katahimikan. Walang reply kay Troy and she assume na lalaitin at kamumuhian siya nito gaya ng ginagawa ng maraming estudyante sa university na pinapasukan niya. Lumipas ang limang minuto at nasa gano'ng puwesto lang sila. Si Troy na abala sa pagtingin ng mga ultrasound papers na binigay niya at siya na naghihintay ng sagot. But not a single answer came, so she guessed Troy agreed to her plea. She sighed and decided to stand up and left the chair where she was occupying. Pabalik siya sa kaniyang kama nang dumating ang nurse dala ang mga pagkain na kaniyang ni request. "Hi, ma'am. I got your food." masayang bati ng nurse sa kaniya na pilit niyang nginitian. "Thank you po, Miss Nurse. Diyan mo na lang po iwanan." aniya at bumalik sa kama. Wala na siyang gana at parang gusto niya na lang mag mukmok magdamag. Sinunod ng nurse ang kaniyang utos at pagkatapos ni
Habang naka confine si Hailey sa ospital ay hindi naman siya iniwanan ni Troy. Napaka hands on nito sa kaniya at alagang-alaga siya. Siguro 'yung nagagawa niya na lang ay ang para sa sarili niya, at 'yun ay ang maligo, mag banyo, mag sipilyo at pakainin ang sarili. "Kailan ka natutong mag laba?" Nakatayo ngayon si Hailey sa hamba ng pintuan ng banyo at pinapanood si Troy na naglalaba shirts nito. Paano ba kasi ay hindi ito nagdala ng extra. Akala kasi nito ay makakalabas siya agad. "I am a independent man, shempre natuto ako no'ng bumukod ako and that was in highschool." Anito habang tinitingnan siya mula sa repleksyon ng salamin. "Ngayon ko lang alam." Si Hailey na walang ibang masagot at napapahilig sa pinto. Sinulyapan siya saglit ni Troy bago bumalik sa paglalaba, "You did not ask for it.""Kaya nga."He shrugged and turned on the faucet. "But at least alam mo na ngayon. How about you? Kailan ka natutong maglaba?" Like her, hindi niya rin alam ang tungkol sa bagay na 'yon kay
MABILIS na lumipas ang mga araw, na discharged na si Hailey at kasama niya si Troy na umalis ng hospital. "I'll bring you to my house and that's final." Pinalidad na sambit ni Troy at binuksan ang pintuan ng kotse para kay Hailey. "Troy, sa amin na lang ako uuwi, please?" Pangungulit ni Hailey. Nahihiya kasi siya kay Troy dahil hindi naman nito dapat ginagawa ang mga mabubuting bagay sa kaniya. "I insist, Hailey. No matter how many times you are going to complain, I will not reconsider." Bagsak ang mga balikat ni Hailey na pumasok sa kotse. Isinara ito ni Troy at umikot papunta sa driver's seat. Binalingan niya ng tingin si Hailey bago tuluyan paandarin ang kotse, but it seems like Hailey is being stubborn again dahil hindi na naman nito sinuot ang seatbelt. Kinailangan pa niyang umuklo at e buckle ang seatbelts nito bago sila umalis. "Hailey, are you mad?" Nakatingin si Hailey sa labas, pinapanood ang mga nadadaanan nila. Tahimik lang at inabala ang sarili sa pagitan no'n. Nang
Ngunit, huminto ang kaniyang paningin sa kinaroroonan ni Troy. Nasa sofa ito at pinagkasya ang malaking katawan sa hindi kalakihang couch. She suddenly felt that soft hand caressed her heart. Talagang nagbibigay space ito para lamang sa kaniya, para sa kaniya na magiging komportable sa pag tulog at walang inaalala na pagkailang o ano pa man. He's very thoughtful and kind in his own ways. Bumaba si Hailey sa kama at dinampot ang kumot na gamit niya. Wala ba naman kasi itong kumot at tanging mga braso lang ang pinantabil sa dibdib. "Bakit dito siya natulog? Hindi ba siya nakaramdam ng lamig?" Aniya sa sarili at maingat na kinumutan si Troy. Inayos niya rin ang mga binti nito, at bago siya umalis, napapatitig siya sa mukha nito. Kahit hindi pa niya itanong, alam niya na rin kung bakit. Mas lalo lang siyang napapahanga sa guwapong taglay na meron ito. Ni hindi niya mapigilang abutin ang tungki ng matangos nitong ilong at hawakan. Pati na rin ang kaakit-akit nitong jawline. Everything
HAILEYMakalipas ang walong buwan simula no'ng nangyaring awayan sa bahay namin ni Troy at matapos makipag-deal sa mga bullies ko noon ay sa wakas naipanganak ko na rin ng ligtas ang aming anak na lalake. Yes, lalake po ang anak namin. All throughout my pregnancy journey ay hindi ako nakaramdam ng kapabayaan mula sa asawa kong si Troy, bagkus, ini-spoiled niya ako sa lahat ng mga gusto ko. Kahit na ang dami kong kalokohan na pinanggagawa para lamang makaganti sa mga 'yon. Sinuportahan naman niya ako at sinisigurado na hindi ako masasaktan nila Leah. As for Grace, pinatawad ko na siya. Nakita ko naman ang sinseridad at pagsisisi niya sa mga nagawa niya sa'kin noon. Ang maganda pa roon ay naging kaibigan ko pa siya. Matapos ang tatlong buwan niyang Pag ta-trabaho as cashier sa isang mall, pinabalik na siya sa kompaniya nila at ngayon ay nag-aaral kung papaano papatakbuhin ang kanilang negosyo. Namatay din kasi ang Lolo niya at walang ibang tutulong sa ama niya kundi siya, lalo pa'
Napapabuntong hininga na lamang si Hailey pagkalabas niya mismo sa opisina ng asawa. Pinakalma ang sarili at nang kumalma ang kaniyang paghinga ay ngumiti siya ng pilit bago umalis doon. Meanwhile, aliw na aliw si Troy sa panonood ng footage na nangyayari sa opisina niya. He actually installed a private camera to record everything that happens today. He's grinning all ears not until his wife came in to the conference room kung saan siya nag stay. In fact, wala talagang meeting, pinalabas niya lang 'yon. "Hi, Hon." He greeted and waved at her. But at the same time, he stood up at sinalubong ang asawa ng malaking yakap. "You did great. Leah was literally frustrated and humiliated." He said and kissed her in the forehead. Yumakap lamang si Hailey sa kaniyang asawa, hinahayaan ang sarili na mamahinga dito ng kaunti. "Sa tingin mo, I did great?" She's always doubting, kaya siya nagtatanong. Troy patted her head and stroke her hair gently, "I'm so proud of you, hon. Not only you did gr
Kinabukasan...Pumasok si Troy sa kaniyang trabaho. At tila nakahinga ulit ng maluwang si Leah nang hindi niya nakita si Hailey. Buwesit na buwesit talaga siya dito, to the point na ayaw niya na itong makita pa. "Good morning po, Sir." She greeted politely and bow a little for respect. She's cheerful dahil nga wala yung panira sa araw niya. Hindi nilingon or tinugon ni Troy ang pagbati ni Leah at dire-diretso lamang na nagtungo sa kaniyang opisina. Umingos at ngumuso na lamang si Leah sa inasta ng amo. Kung hindi lang naman nito naging asawa ang buwesit na Hailey na 'yon, hindi din siya magkakaganito. Ang lahat ng nangyari sa kaniya ay si Hailey lahat ang dahilan. That's why, inis na inis siya doon. Naging masagana ang araw ni Leah dahil sa absence ni Hailey. Pero ang inaakalang magiging masaya hanggang sa matapos ang shift ngayong araw, ay hindi niya inaasahang ma bulilyaso. "Leah, pinapatawag ka ni Ma'am. May iuutos daw." Wika sa kaniya ng kaniyang ka trabaho na kakapasok lang
Sunday morning... Hailey went inside the Starbucks to meet up with Grace. Nang makapasok, nakita niya kaagad si Grace na naghihintay sa pagdating niya. Nakaupo ito malapit sa glass wall. Kumaway ito sa kaniya at tinanguan lamang niya ito, bago nagpunta sa puwesto nito. "Salamat at nakapunta ka, Hailey. Maupo ka." Ma-respeto at maayos nitong pakikitungo at pag-alok sa kaniya. "Ayus lang, pinag-iisipan ko naman ng mabuti ito." Sambit ni Hailey at umupo na sa katapat na upoan. "Pasensya na talaga, na disturbo ba kita ngayong araw?" Wika ni Grace sa malumanay at sympathetic way. "Wala naman akong ginagawa ngayong araw, sinamahan din ako ng asawa ko." "Nandito si Troy?" Mukha pa siyang gulat nang malaman na kasama ni Hailey si Troy. Which is hindi niya inaasahan na maging asawa nito. "Oo, nasa labas lang siya. Naghihintay sa loob ng sasakyan niya. May pupuntahan kasi kami after ko dito." Kalmado ding sagot ni Hailey kay Grace. Napatango-tango na lamang si Grace doon. "Kaya pala...
"Hailey..." Grace mumbled her name, almost a whisper. Para pa nga itong minulto sa presensya niya. Hindi kagaya nila ni Vanessa at Leah na galit at inis kaagad ang ipinapakita kapag nakita siya ng mga ito. Kaya ang takot na kani-kanina lang namuhay, muling nag lie low dahil nakita niyang harmless si Grace. Lalo na ang maluha-luha ang mga mata nito at halos mapatulala na lamang kay Hailey. "Grace," she calmly uttered her name as she's not scared of Grace anymore. Kung hindi pa sinita ng ibang customer na nakapila si Grace, hindi siya matitinag sa kakatitig niya kay Hailey. Natataranta na nagpatuloy siya sa pag scan ng mga grocery items na pinamili ni Hailey and Hailey was like waiting for her items to be finished from scanning so she could pay for it after. But then, kung kailan niya na babayaran ang mga ito, nagsalita bigla si Grace. "Hailey, pwede ka bang makausap mamaya? O kaya sa free day mo?" Hindi niya iyon inaasahan dahil ang isang Grace Madrigal ay hindi kumakausap ng tao
"Let's go home?" Tanong ni Troy nang sila'y makabalik sa kanilang table. Sila lang dalawa at may peace sila para makapag-usap. Umiling si Hailey, rejecting his suggestion. "Hindi pa tayo tapos mag dinner. Tiyaka sayang din ang mga pagkain na 'to kung iiwanan natin." She stated. "Hayaan mo na lamang ang nangyari kanina. Hindi ako apektado at mas lalong huwag mong hayaan na masira ang mood natin nang dahil lang kay Vanessa." Nginitian pa niya ang asawa, as if she really don't care about what just happened. "Are you sure?" He's still worried about her. Kahit na sinabi na ng asawa sa kaniya na ayus lang ito. Tumango si Hailey, "Oo naman. Come on, ipagpatuloy na natin ang pagkain." And so they continued their dinner as if walang nangyari. Still, it was filled with solemn joy until the very last minute of his birthday. Saktong alas dose, nakauwi sila sa bahay nila. They did their usual night rituals such as taking a bath, toothbrush, and changing into their night dresses before going t
Nang ma i-serve na ang mga pagkain, sobrang nagagalak si Hailey ng makita kung gaano ka artistic ang pagkakagawa sa plating, at sa appearance pa lang ng food alam na niyang masasarap ang mga ito. Maliban doon, ang amoy ang mas nakaka-halina. Yung tipong gusto niya ng tikman agad ang mga pagkain. "Salamat," she thanked the staff who served the food to them. Medyo marami-rami kasi ang in-order nila kaya itong table nila ay halos mapuno na. "You're welcome, Mrs Santillan. To be followed na lang po ang drinks." Wika ng isa sa apat na nag served ng foods, saka ito yumukod bilang pagpapaalam at umalis din pagkatapos kasama ang iba nitong mga kasamahan. Nang mawala ang mga ito, saka lang dinampot ni Hailey ang mga kubyertos at excited na tinikman ang mga putahe na nasa malapit niya. "Looks like, you're impressed by the food being served, hon." Komento ni Troy nang makitang halos mapapikit sa sarap ang asawa niya sa una nitong tinikman na pagkain. "Yes, hon. Ang sarap. Parang naalala ko
BEFORE the day has come to an end, Hailey and Troy decided to have an intimate dinner in an exquisite restaurant haven whereas they can clearly overview the beauty of skylines amidst the peaceful night and the 360 degrees scenic view by the bay. As they enter the restaurant which is located in one of the famous skyscrapers in Alabang, they were greeted by such a great welcoming from the staffs who will be going to serve them with good experience in the said restaurant. Not only did they went here to spend a fancy meal, but also, Travis was occasionally invited to make a visit in the said restaurant. So, it's a matter of exclusive review which would the restaurant appreciates to hear. "Good evening and welcome, Mr and Mrs Santillan. Thank you for accepting our invitation." Masugid na pagbati ng head manager ng restaurant. Tumango lamang si Troy sa mga ito bilang ganti pabalik sa pagbati nito. "Good evening," she greeted them with a smile, which leashes the coldness from Troy. Muk
Nasa daan pa lamang si Troy pabalik sa kaniyang opisina, nagtaka na siya kung bakit napakatahimik ng hallway, maging ng buong floor. Napapatingin siya sa kaniyang relo at nakitang alas onse 'y trenta pa lang naman ng tanghali. Hindi pa lunch break. Where did his corporate employees go, and why is it so silent? Pakiramdam niya parang nag-iisa siya, at bawat hakbang niya ay nakakahindik ng kaba. It's like, nasa isang horror movie siya na may someond behind him na tinitingnan siya. Pero kung lingunin niya naman ay walang tao, wala siyang nakita maliban sa presensya niya. Hanggang sa nakarating siya sa harapan ng opisina niya. Wala din si Charles sa estasyon nito. At ang pakiramdam na may taong nakatingin sa kaniya mula sa likuran ay nanatili pa ring matibay. He tried to ignore it, but instead turned the knob and stepped inside the office. But the moment he stepped inside, his jaw dropped as the cheerful noise from everybody welcomed him. Namimilog ang kaniyang mata when someone fro