Ngunit, huminto ang kaniyang paningin sa kinaroroonan ni Troy. Nasa sofa ito at pinagkasya ang malaking katawan sa hindi kalakihang couch. She suddenly felt that soft hand caressed her heart. Talagang nagbibigay space ito para lamang sa kaniya, para sa kaniya na magiging komportable sa pag tulog at walang inaalala na pagkailang o ano pa man. He's very thoughtful and kind in his own ways. Bumaba si Hailey sa kama at dinampot ang kumot na gamit niya. Wala ba naman kasi itong kumot at tanging mga braso lang ang pinantabil sa dibdib. "Bakit dito siya natulog? Hindi ba siya nakaramdam ng lamig?" Aniya sa sarili at maingat na kinumutan si Troy. Inayos niya rin ang mga binti nito, at bago siya umalis, napapatitig siya sa mukha nito. Kahit hindi pa niya itanong, alam niya na rin kung bakit. Mas lalo lang siyang napapahanga sa guwapong taglay na meron ito. Ni hindi niya mapigilang abutin ang tungki ng matangos nitong ilong at hawakan. Pati na rin ang kaakit-akit nitong jawline. Everything
AFTER nilang kumain ay SI Troy na ang naghugas ng pinggan, samantalang si Hailey ay naligo at naghanda sa pag-alis. Troy was fast to catch up as well, kaya alas otso pa lang ay nakaalis na sila. Ang unang destinasyon nila ay ang Mirador Hill and Eco Park. Ito yung spot kung saan may Japanese themed environment. The goal of this spot is to make you feel na nasa Japan ka, kahit na nasa Pinas ka. And it is located in a Hill, meaning hiking spot din ito, kung saan pwede mong madalaw ang limang spots na nauukol sa isang bundok. The Rock Gardens, the Pandemic Healing Memorial, the La Storta Garden, Ifugao Houses, and the Circular Seismic Chamber. "Hindi mo naman sinabi na mag hiking pala tayo." Nakanguso na wika ni Hailey. Naka tsinelas lang naman kasi siya. "Nawala sa isip ko, but I can give you my shoes. Let's switch soles." Huminto sila sa Rock Gardens at naupo saglit sa isang pwesto na hindi masyadong mainit. "Huwag na, malaki masyado ang paa mo, tapos maliit naman size ng paa ko."
BAGO sila umuwi sa condo na tinirhan nila dito sa Baguio ay dumaan sila sa night market. Inaliw nila ang kanilang mga sarili sa pamamasyal at pagbili ng mga mumurahing pagkain sa iilang mga vendor. "Uy, may isaw oh!" pagkakita ni Hailey ng isaw sa isang vendor ay hinatak niya si Troy patungo roon. Nagulat pa si Troy pero nagpadarang na lang. "Magkano po Kuya?" "Ten pesos lang para sa'yo, binibini." wika naman ng tindero. "Sige po, bibili ako ng bente na piraso." paborito talaga ni Hailey ang isaw, at ewan ba niya, bakit ang dami niyang binili kung pwede rin naman siyang bumili ng ibang klase ng BBQ. "Sige, kuha ka lang diyan Binibini." Kumuha si Hailey ng isang piraso at isinawsaw iyon sa sawsawan pagkatapos ay nilantakan. Sarap na sarap si Hailey sa kinakain, to the point na napapakanta pa siya. Natawa na lang si Troy at kumuha na rin ng isa pang piraso. Sinawsaw niya iyon sa sawsawan at iniumang kay Hailey. Kinain naman ni Hailey ang isaw na hawak ni Troy."Ang sarap pala kapa
Sa kabilang banda naman ay kakababa lang ng sinasakyang van si Miranda at Heather. Abala ang kasama nilang boy sa pagkuha ng dala nilang bagahe. "Hi, son! Kamusta ang bakasyon niyo ni Hailey?" malakas ang hangin sa port kaya kinailangan lakasan ni Miranda ang boses. Abala naman si Troy sa kabilang linya sa pag load ng mga gamit nila sa car trunk. Si Hailey ay nauna ng pumasok sa kotse at do'n na lang naghintay. "We're good. Why are you calling by the way?" Humagikhik si Miranda at napapasulyap kay Heather, "Nasa Quezon kami, son. Dumaan na kayo dito at sasakay tayo ng cruise papuntang Japan."Nangunot ang noo ni Troy, "We're on our way home na, mom. Hailey is tired already.""Alam ko, anak. Pero malapit lang naman ang Quezon. Ilang oras na drive lang 'yan. Tiyaka, sayang naman 'tong invitation ng Kuya Tres mo." Chikkang-chikka ang ina ni Troy na para bang may pasabog na ibabalita. Isinarado na ni Troy ang car trunk at umikot papunta sa driver's seat, sinilip pa niya si Hailey sa lo
"Mom, nandito na kami sa barko. Where are you? Pupuntahan na namin kayo." Because the boat is huge, Troy decided to call his mom . Mahirap maghanap kapag walang exact part. While Troy is occupied, inaliw-aliw na muna ni Hailey ang pagtingin-tingin sa paligid. Kung hindi niya lang alam na isa itong barko, baka mapagkamalaman niya itong hotel. Mula sa theme na kulay ginto, light brown at chocolate brown na sahig na kumikintab pa sa sobrang linis, isama pa ang mala Cinderella na double long staircase at malaking chandelier sa gitna mismo ng sinasabing dance floor. For sure, hindi lang ang floor na ito ang may ganito. May mas maganda pa bukod rito. Naalala niya tuloy ang telenobela na Titanic. Ganitong-ganito ang ayos nito, lahat ng nasa paligid ay nagsusumigaw ng elegance. First floor pa lang sila, ngunit sinalubong na sila ng ganito ka gandang tanggapan. Hindi lang 'yun, napansin niya rin ang mga kasuotan ng mga tao na nagsusumigaw sa karangyaan. Mula sa alahas, damit at pakikipaghal
"Wala namang problema sa panlasa mo, hija. You may be feeling uncomfortable with it just like now, but natural lang talaga 'yan kapag nagdadalang tao." nakangiting wika ng doctor na kanilang in-approach. Dahil sa pag-aalala ni Hailey, dinala na ni Troy ang nobya sa doctor para mawala na ang pagkakabahala nito. "Hindi man ako isang OB expertise, but with your case, I'm certain na kasama sa pagbubuntis ang pagbabago ng lasa." Nakakunot ang noo ni Hailey habang nakikinig, "Talaga po?" "Yes, at dahil 'yun sa nagsisimula ka ng mag lihi. Sooner or later, mag crave ka ng mga pagkain na hindi mo usual na kainin. Mostly, ang mga maasim na pagkain ay nagiging matamis para sa mga kagaya mo." salit-salitan silang tiningnan ng doktor, at maging si Troy ay nahiwaga sa kaniyang nalaman. "Ang weird naman po no'n..." wala sa sariling sambit niya. "Gano'n talaga 'yun." binalingan ng tingin ng doktor si Troy, "The only advise na maiibibigay ko sayo, Mister. Kung may gusto mang kainin itong si Misis
"Maigi ko na 'tong pinag-isipan. Gusto kitang pakasalan. Pero bago 'yun, gusto muna kitang tanungin kung pwede ka bang maging bride ko?" Tila tumigil na ng tuluyan ang pagtakbo ng oras sa paligid ni Hailey. Wala siyang ibang nakikita, maliban na lang sa seryosong mukha ni Troy na ngayon ay hinihintay siyang sagutin ang proposal nito. Para siyang nanaginip. Hindi niya naman hiniling na mapunta ang lahat sa ganito. Kampante na sana siya sa paunang kasunduan nila ni Troy at hindi na nag assume na lalawak pa ang samahan nila. Kung baga, sobra-sobrang biyaya ito sa kaniya. Troy is the typical guy naq pinangarap niya, na handang tumanggap sa kaniya ng buong-buo. Kahit na ang anak niya ay handa nitong tanggapin. Masaya din naman siyang kasama ito. Nag-aaalala din siya para dito. Kung makita niyang bothered ito o kaya tahimik, tila baliw din ang isipan niya kakahula ng maaari nitong pino-problema. Tingin niya, nasasanay na din siya sa presensya nito at hindi rin gusto na mawala si Troy m
Tumunog bigla ang cellphone ni Troy, kaya bigla ring naitulak ni Hailey ang nobyo. Mukha namang ayaw pang itigil ni Troy ang paghalik sa kaniya, kaya kusa siyang dumistansya at nahihiyang nag iwas ng tingin. "Is there something wrong?" nag-aalala na tanong ni Troy sa kaniya. "S-Sagutin mo na muna ang tawag." nauutal niyang sambit nang hindi mapansin ni Troy ang pagtunog ng kaniyang cellphone. Mukhang pareho silang nalulong sa halikan nila. "Oh?" tanging bulalas nito at kinapa ang cellphone mula sa inside pocket ng kaniyang jacket. "It's mom." paalam nito sa kaniya bago tuluyang sinagot ang tawag. Habang ang atensyon ni Troy ay nasa cellphone, muling binalikan ni Hailey ang pakiramdam na masyadong pamilyar sa kaniya. Naaalala niya 'yung gabi na binenta siya nila Vanessa sa isang grupo ng lalake, bago siya nawalan ng malay. Galit ang nangingibabaw sa kaniya. Galit na naging takot, dahil sa gabing alaala na walang awa at kalaban-laban siyang ginahasa. Ito 'yung parte ng kaniyang buh
HAILEYMakalipas ang walong buwan simula no'ng nangyaring awayan sa bahay namin ni Troy at matapos makipag-deal sa mga bullies ko noon ay sa wakas naipanganak ko na rin ng ligtas ang aming anak na lalake. Yes, lalake po ang anak namin. All throughout my pregnancy journey ay hindi ako nakaramdam ng kapabayaan mula sa asawa kong si Troy, bagkus, ini-spoiled niya ako sa lahat ng mga gusto ko. Kahit na ang dami kong kalokohan na pinanggagawa para lamang makaganti sa mga 'yon. Sinuportahan naman niya ako at sinisigurado na hindi ako masasaktan nila Leah. As for Grace, pinatawad ko na siya. Nakita ko naman ang sinseridad at pagsisisi niya sa mga nagawa niya sa'kin noon. Ang maganda pa roon ay naging kaibigan ko pa siya. Matapos ang tatlong buwan niyang Pag ta-trabaho as cashier sa isang mall, pinabalik na siya sa kompaniya nila at ngayon ay nag-aaral kung papaano papatakbuhin ang kanilang negosyo. Namatay din kasi ang Lolo niya at walang ibang tutulong sa ama niya kundi siya, lalo pa'
Napapabuntong hininga na lamang si Hailey pagkalabas niya mismo sa opisina ng asawa. Pinakalma ang sarili at nang kumalma ang kaniyang paghinga ay ngumiti siya ng pilit bago umalis doon. Meanwhile, aliw na aliw si Troy sa panonood ng footage na nangyayari sa opisina niya. He actually installed a private camera to record everything that happens today. He's grinning all ears not until his wife came in to the conference room kung saan siya nag stay. In fact, wala talagang meeting, pinalabas niya lang 'yon. "Hi, Hon." He greeted and waved at her. But at the same time, he stood up at sinalubong ang asawa ng malaking yakap. "You did great. Leah was literally frustrated and humiliated." He said and kissed her in the forehead. Yumakap lamang si Hailey sa kaniyang asawa, hinahayaan ang sarili na mamahinga dito ng kaunti. "Sa tingin mo, I did great?" She's always doubting, kaya siya nagtatanong. Troy patted her head and stroke her hair gently, "I'm so proud of you, hon. Not only you did gr
Kinabukasan...Pumasok si Troy sa kaniyang trabaho. At tila nakahinga ulit ng maluwang si Leah nang hindi niya nakita si Hailey. Buwesit na buwesit talaga siya dito, to the point na ayaw niya na itong makita pa. "Good morning po, Sir." She greeted politely and bow a little for respect. She's cheerful dahil nga wala yung panira sa araw niya. Hindi nilingon or tinugon ni Troy ang pagbati ni Leah at dire-diretso lamang na nagtungo sa kaniyang opisina. Umingos at ngumuso na lamang si Leah sa inasta ng amo. Kung hindi lang naman nito naging asawa ang buwesit na Hailey na 'yon, hindi din siya magkakaganito. Ang lahat ng nangyari sa kaniya ay si Hailey lahat ang dahilan. That's why, inis na inis siya doon. Naging masagana ang araw ni Leah dahil sa absence ni Hailey. Pero ang inaakalang magiging masaya hanggang sa matapos ang shift ngayong araw, ay hindi niya inaasahang ma bulilyaso. "Leah, pinapatawag ka ni Ma'am. May iuutos daw." Wika sa kaniya ng kaniyang ka trabaho na kakapasok lang
Sunday morning... Hailey went inside the Starbucks to meet up with Grace. Nang makapasok, nakita niya kaagad si Grace na naghihintay sa pagdating niya. Nakaupo ito malapit sa glass wall. Kumaway ito sa kaniya at tinanguan lamang niya ito, bago nagpunta sa puwesto nito. "Salamat at nakapunta ka, Hailey. Maupo ka." Ma-respeto at maayos nitong pakikitungo at pag-alok sa kaniya. "Ayus lang, pinag-iisipan ko naman ng mabuti ito." Sambit ni Hailey at umupo na sa katapat na upoan. "Pasensya na talaga, na disturbo ba kita ngayong araw?" Wika ni Grace sa malumanay at sympathetic way. "Wala naman akong ginagawa ngayong araw, sinamahan din ako ng asawa ko." "Nandito si Troy?" Mukha pa siyang gulat nang malaman na kasama ni Hailey si Troy. Which is hindi niya inaasahan na maging asawa nito. "Oo, nasa labas lang siya. Naghihintay sa loob ng sasakyan niya. May pupuntahan kasi kami after ko dito." Kalmado ding sagot ni Hailey kay Grace. Napatango-tango na lamang si Grace doon. "Kaya pala...
"Hailey..." Grace mumbled her name, almost a whisper. Para pa nga itong minulto sa presensya niya. Hindi kagaya nila ni Vanessa at Leah na galit at inis kaagad ang ipinapakita kapag nakita siya ng mga ito. Kaya ang takot na kani-kanina lang namuhay, muling nag lie low dahil nakita niyang harmless si Grace. Lalo na ang maluha-luha ang mga mata nito at halos mapatulala na lamang kay Hailey. "Grace," she calmly uttered her name as she's not scared of Grace anymore. Kung hindi pa sinita ng ibang customer na nakapila si Grace, hindi siya matitinag sa kakatitig niya kay Hailey. Natataranta na nagpatuloy siya sa pag scan ng mga grocery items na pinamili ni Hailey and Hailey was like waiting for her items to be finished from scanning so she could pay for it after. But then, kung kailan niya na babayaran ang mga ito, nagsalita bigla si Grace. "Hailey, pwede ka bang makausap mamaya? O kaya sa free day mo?" Hindi niya iyon inaasahan dahil ang isang Grace Madrigal ay hindi kumakausap ng tao
"Let's go home?" Tanong ni Troy nang sila'y makabalik sa kanilang table. Sila lang dalawa at may peace sila para makapag-usap. Umiling si Hailey, rejecting his suggestion. "Hindi pa tayo tapos mag dinner. Tiyaka sayang din ang mga pagkain na 'to kung iiwanan natin." She stated. "Hayaan mo na lamang ang nangyari kanina. Hindi ako apektado at mas lalong huwag mong hayaan na masira ang mood natin nang dahil lang kay Vanessa." Nginitian pa niya ang asawa, as if she really don't care about what just happened. "Are you sure?" He's still worried about her. Kahit na sinabi na ng asawa sa kaniya na ayus lang ito. Tumango si Hailey, "Oo naman. Come on, ipagpatuloy na natin ang pagkain." And so they continued their dinner as if walang nangyari. Still, it was filled with solemn joy until the very last minute of his birthday. Saktong alas dose, nakauwi sila sa bahay nila. They did their usual night rituals such as taking a bath, toothbrush, and changing into their night dresses before going t
Nang ma i-serve na ang mga pagkain, sobrang nagagalak si Hailey ng makita kung gaano ka artistic ang pagkakagawa sa plating, at sa appearance pa lang ng food alam na niyang masasarap ang mga ito. Maliban doon, ang amoy ang mas nakaka-halina. Yung tipong gusto niya ng tikman agad ang mga pagkain. "Salamat," she thanked the staff who served the food to them. Medyo marami-rami kasi ang in-order nila kaya itong table nila ay halos mapuno na. "You're welcome, Mrs Santillan. To be followed na lang po ang drinks." Wika ng isa sa apat na nag served ng foods, saka ito yumukod bilang pagpapaalam at umalis din pagkatapos kasama ang iba nitong mga kasamahan. Nang mawala ang mga ito, saka lang dinampot ni Hailey ang mga kubyertos at excited na tinikman ang mga putahe na nasa malapit niya. "Looks like, you're impressed by the food being served, hon." Komento ni Troy nang makitang halos mapapikit sa sarap ang asawa niya sa una nitong tinikman na pagkain. "Yes, hon. Ang sarap. Parang naalala ko
BEFORE the day has come to an end, Hailey and Troy decided to have an intimate dinner in an exquisite restaurant haven whereas they can clearly overview the beauty of skylines amidst the peaceful night and the 360 degrees scenic view by the bay. As they enter the restaurant which is located in one of the famous skyscrapers in Alabang, they were greeted by such a great welcoming from the staffs who will be going to serve them with good experience in the said restaurant. Not only did they went here to spend a fancy meal, but also, Travis was occasionally invited to make a visit in the said restaurant. So, it's a matter of exclusive review which would the restaurant appreciates to hear. "Good evening and welcome, Mr and Mrs Santillan. Thank you for accepting our invitation." Masugid na pagbati ng head manager ng restaurant. Tumango lamang si Troy sa mga ito bilang ganti pabalik sa pagbati nito. "Good evening," she greeted them with a smile, which leashes the coldness from Troy. Muk
Nasa daan pa lamang si Troy pabalik sa kaniyang opisina, nagtaka na siya kung bakit napakatahimik ng hallway, maging ng buong floor. Napapatingin siya sa kaniyang relo at nakitang alas onse 'y trenta pa lang naman ng tanghali. Hindi pa lunch break. Where did his corporate employees go, and why is it so silent? Pakiramdam niya parang nag-iisa siya, at bawat hakbang niya ay nakakahindik ng kaba. It's like, nasa isang horror movie siya na may someond behind him na tinitingnan siya. Pero kung lingunin niya naman ay walang tao, wala siyang nakita maliban sa presensya niya. Hanggang sa nakarating siya sa harapan ng opisina niya. Wala din si Charles sa estasyon nito. At ang pakiramdam na may taong nakatingin sa kaniya mula sa likuran ay nanatili pa ring matibay. He tried to ignore it, but instead turned the knob and stepped inside the office. But the moment he stepped inside, his jaw dropped as the cheerful noise from everybody welcomed him. Namimilog ang kaniyang mata when someone fro