Chapter 02

A Crack of an Egg

Nakauwi si Kayla sa kan’yang apartment umaga na. Dali-dali siyang pumunta sa tindahan ni Aling Rosa upang makahingi ng tawad dahil inumaga na siya.

“Aling Rosa, pasensya na at natagalan ako. Nagkaroon lang ako ng emergency,” pagsisinungaling niya.

Ngumiti si Aling Rosa sa kan’ya habang masaya siyang sinalubong ng anak.

“Mama,” sabi ni Nabi.

Niyakap niya agad ang anak at hindi na bumitaw. Napatawa na lang siya rito.

“Walang problema, Kayla. Nasabihan naman ako ng uncle mo na uumagahin ka. At saka h’wag mo ng problemahin ang renta mo dahil binayaran na niya.”

“Po?” gulat na tugon ni Kayla. Ngumiti na lang siya kay Aling Rosa at nagpasalamat. “Maraming salamat po sa pagbabantay, Aling Rosa. Babawi po ako sa inyo.”

“Pabili po, ” sigaw ng isang bata.

Tumango-tango lang si Aling Rosa at pinagpatuloy ang ginagawa. Agad niyang pinagbilhan ang bata at umalis naman sina Kayla.

MALIIT lang ang inuupahan nina Kayla na k’warto. Kasya lang sa kanilang dalawa. Dalawang buwan na sila roon at ang tanging trabaho niya ay waitress sa isang fastfood chain. Maliit lang ang kita pero hindi naman siya naghihirap sa mga kailangan nila. Nitong mga nakaraang linggo lang.

Tumaas ang bill ng kuryente at tubig nila pati na rin ang mga bilihin. Ang savings niya mula sa pagiging mercenary ay hindi ginalaw dahil ayaw niyang palakihin ang anak sa trabaho niyang ‘yon.

“Na-miss mo ba ang Mama?” tanong niya kay Nabi habang kumakain ito ng snacks.  

“Opo. Saan ikaw galing, Mama? May pasalubong ka po?” Nakalahad ang dalawang palad ni Nabi sa kan’ya.

Agad na kinuha ni Kayla ang supot ng chocolate drink. “Tadam!”

Pumalakpak si Nabi sa saya. Inulit niya ang sinabi ng ina, “Tadam, tadam, tadam.”

“Thank you, Mama!” pagpapasalamat ng anak. “Yehey!”

Kayla touched Nabi’s nose. “Salamat din, Nabi ko.”

Kinagabihan, nakatanggap ng email si Kayla mula kay Fabio. Naroroon lahat ng impormasyon na kakailanganin niya tungkol kay Leandro Gavincci.

Maalala pa lang niya ang pangalan ng lalake ay tumataas ang presyon niya. Hindi niya akalain na iniwan siya nito at nagpakasarap sa buhay bilang binata. Hindi niya lubos maisip na kaya siyang iwan nito.

“Leandro Gavincci, huh. Wait for me at magtutuos tayo, traydor ka!”

KINABUKASAN, nakipagkita si Mona—ang kan’yang kaibigan mula sa Digos—sa kan’ya. Sakto naman at sinabi ni Mona na nagtatrabaho siya ngayon bilang executive assistant ng Gavincci Engineering Firm.

Kumaway sa malayo si Mona. Maikli ang buhok at masayahing babae. She’s always the spring sunshine between the two of them. Kumaway si Kayla pabalik pero nahagip ng mata niya ang target. Leandro Gavincci.

Naglalakad siya palabas ng kumpanya habang si Kayla ay nakamasid mula sa lobby. Nakasuot siya ng itim na tuxedo, itim na polo panloob. Kumpara sa nakita niyang larawan kahapon, ibang-iba ang hitsura niya.

The picture just looked like him. But he is more matured, more self-assured, and more confident. Napakag’wapong tingnan sa kan’yang suot. His slightly ragged but well-defined features matched the dark color of the tuxedo.

Tumigil siya sa paglalakad at tiningnan ang relo. Tila naiinip ito habang nakakunot ang noo sa mga reporters sa labas ng building. Nagtama ang paningin nila. Nakakapanghina ang kan’yang titig.

Carlos. No, Leandro. His name suits him well.

Tumulo ang luha ni Kayla habang hindi binibitawan ang titig kay Leandro. Samantala ang lalake ay panay kunot ang noo sa kan’ya. Nagkunwari siyang kilala niya ang lalaki at tumakbo papunta sa kinaroroonan.

“Leandro…” kunwaring iyak niya habang papalapit sa lalake.

Agad na pinalibutan ng bodyguards si Leandro habang ang mga reporters ay panay kuha ng litrato mula sa labas. Iyak nang iyak si Kayla na animo’y babaeng pinagtaksilan.

“Ikaw ba talaga ‘yan, Leandro? Hindi ko akalain na makikita kita rito. Wala ka na paggising ko sa hotel,” ani ni Kayla.

“What are you talking about, woman? Who the hell are you?” His voice is velvety, like a taste of honey. Kahit ma-otoridad ito, napakaganda sa tainga pakinggan.

“Anong sino ako? Ako ‘to si Kayla. Ano ka ba? Parang walang pinagsaluhan, ah.”

Ngumiti-ngiti pa si Kayla at kumaway-kaway sa media. Pinunasan niya ang kan’yang pisngi. Lalapit pa sana siya kay Leandro pero kinaladkad na siya ng mga bodyguards.

“We will meet again soon. Bye, my Leandro. Mwah!”

Matapos ang munting palabas niya, inayos niya ang sarili at pinagbantaan ng isang guard.

“Kung gusto mo pang mabuhay, magpakalayo-layo ka na,” Diego—his entrusted bodyguard warned.

“Sorry po. Akala ko kasi ‘yong kakilala ko. Hindi naman pala.” Parang pusang nagkamali si Kayla sa itsura niya.

But deep inside, she’s celebrating. Sa wakas ay masisira na niya si Leandro sa harap ng maraming tao. Alam niyang pagkakaguluhan ito dahil malaki ang pangalan ng mga Gavincci.

Hinampas ni Mona si Kayla dahil sa kan’yang ginawa. Kahit alam niyang mapapahamak si Mona, ginawa niya pa rin. Buti na lang at hindi agad nagpakita si Mona sa gitna ng komosyon.

“Ano bang ginawa mo? Nakakahiya ka talaga. Lagi ka na lang gan’yan. Pang-ilan na ba siya na napagkamalan mong si Carlos?” Hindi pa rin nawawala ang accent ni Mona bilang isang Visaya.

Umamo ang mukha ni Kayla. “Kamukha naman talaga niya, eh. Siya talaga ‘yon.”

“Iyan din ang sinabi mo noon sa tatlumpong lalake kahawig niya,” paalala ni Mona. “Alam ko naman masakit maiwan pero kailangan mo rin mag-move on. Ang daming lalaking nanliligaw sa ‘yo. Hindi pa nga nakalapit, basted na agad. He’s not worth it.”

Tumango si Kayla bilang pagsang-ayon.

KINAKAUSAP ni Leandro ang media at inayos ang gusot na ginawa ni Kayla. Ipinaliwanag sa mga reporter na hindi niya kilala ang babae at gumagawa lang eksena.

“You know how women want to climb onto the social ladder so bad to get money. She’s no one to me.”

Iniwan ni Leandro ang mga reporters sa labas at sumakay sa bagong biling latest AUDI. Pagkapasok pa lang ay agad niyang pinapahanap ang babae.

“Teach her a lesson,” utos ni Leandro na may diin.

Hindi niya inakala na mababastos siya sa tanang buhay niya. No one has ever do that to him.

“Boss, the woman mistook you of someone else. Kinausap ko na at pinagbantaan,” report ni Diego sa boss.

“Is my face too common for her to mistook me of someone else?” tanong nito habang tinitingnan ang itsura sa salamin. “Should I get plastic surgery?”

Natawa na lang si Diego sa kan’ya at nagbiro pa.

“Baka naman totoong isa siya sa mga babae mo, boss. Hindi mo lang matandaan.” Maging ang driver na si Mang Danny ay natatawa na rin.

“Apat na taon na akong tigang, Diego. I have never been interested in woman for that long years,” pagsasabi ni Leandro ng totoo.

“Baka binigyan ka ng sumpa no’ng huli mong nakasiping.” Tawang-tawa si Mang Danny sa hirit ni Diego.

Nang bumalik si Leandro Gavincci bilang CEO ng firm niya, nawalan siya ng interes sa mga babae nang hindi niya nalalaman. Umabot din sa punto na nagpa-check up siya dahil baka abnormal na pero hindi naman sabi ng doktor.

“Paano kami nakakasiguro, eh, hindi naman namin alam kung ano ang ginawa mo sa loob ng anim na buwan mong pagkawala. Baka inubos mo na ligtas points mo sa langit kaya ka walang basbas.”

Sumisipol si Diego sa naisip niya. Babatukan na sana siya ni Leandro pero sinuway na sila ni Mang Danny.

Leandro felt safe when he’s with Diego and Mang Danny. Malaki ang tiwala niya sa dalawa na kailanman ay hindi siya nito ipapahamak. Itong dalawang ito lang rin ang nakakaalam ng kan’yang sikreto.

DUMIRETSO sina Leandro at Diego sa casino para sa susunod nilang appointment. Nauna na nilang pinaalis si Mang Danny.

“Gavincci. My dear Gavincci…” ani ni matandang Ramiro na nauuna ang tiyan kapag naglalakad. Kumakain ito ng pasta. “What are you doing here in the middle of your Boss’ funeral?

Nilabas ni Leandro ang isang tablet na naglalaman ng agreement. Pero hindi pa man niya iniabot, pinigilan na siya ni Ramiro.

“Agreement is no longer part of my rules, Leandro.”

“This is Antonio’s last token of mercy for you, Ramiro. Even he’s on his deathbed, his people will crawl under your bed without notice.”

Umiling si Ramiro tila hindi naniniwala sa mga sinasabi niya. Sumandal si Leandro sa upuan. He clicked his tongue in annoyance.

“I don’t have anything to lose, Leandro. Now that Antonio is dead, I have no reason to please anyone from the main family. I am not afraid to go to war. Get your eggs up and leave. I lost my appetite because of you.”

Antonio is the Mafia King of the major family. Ngunit walang nakakaalam sa itsura niya. He’s a front face Leandro is using to hide his real identity.

A strong smell lingers through Ramiro’s nostrils. “What’s that smell?”

“You’ll regret killing Antonio. See you in hell, Ramiro.”

Umalis parehas sina Leandro at Diego. Gaya ng sabi ni Ramiro, wala ring pakialam kung aabot sila sa giyera. Matapos mamatay ni Antonio, Leandro is left with no choice but to fill in.

Kasabay ng pagharurot ng sinasakyan nina Leandro at Diego ay kasunod naman ang pagiging abo ng casino.