Call“Ahh! Ahh! Liam, faster…” malakas kong ungol habang patuloy siyang umuulos sa loob ko.Mahigpit akong nakakapit sa leeg niya at sa bawat pagbaon ng kahabaan niya ay dumidiin din ang kuko ko sa kaniyang likod. We used to do this, pero hanggang ngayon nabibigla pa rin ako kapag may nangyari sa amin.“Ohh, Fiel… you're so fucking hot inside…” ungol niya at mas lalo pang dumoble ang bilis ng pagbayo. Mariin akong napapikit habang tinatanggap ang bawat baon niya sa kalooban ko na nagdudulot nang umaapaw na saya. “Ohh, Liam. Ahh! Ahh! More!” I screamed in so much pleasure as I widely opened my tights more to welcome his thrusts. Halos sumabay na rin ang balakang ko sa bawat pagbayo niya. Nanginig ang hita ko habang mabilis siyang bumabayo. Pinilit kong dumilat kahit na ayaw sumunod ng mata ko. I then saw him gazing up while moaning. His jaw intensely moved as he looked so burned in desire. “Liam, malapit na ako… please more…” I begged more while staring at him. His gaze slowly low
ForgivenessNakayakap ako sa sarili habang nakatanaw sa medyo madilim panghimpapawid. Kakalipad lang ng sinasakyan naming chopper pabalik ng Manila. Hindi na rin kasi kami aabot kung sasakyang panlupa ang gagamitin.“You okay?” Napatingala ako sa kaniya nang marinig ang boses niya. Tumango ako habang pinapatong niya ang itim na jacket sa akin bago siya umupo. “Whos driving this chopper?” tanong ko. “Si Khian…”Curious talaga ako sa Khian na ‘yan dahil hindi ako masiyadong pamilyar sa kaniya. Iilan lang sa magkakaibigan ang kilala ko at komportable ako.“Stop thinking, he’s a good friend of ours.”Napatango nalang ako at sumandal sa kaniyang balikat. Pumikit ang mata ko sabay haplos niya sa kamay ko.“They are all coming, our friends…” Liam informed me that made me nodded. “Okay lang kalat naman na siguro ang nagawa ko kaya wala na akong maitatago. I just really want to apologize even they won’t forgive me…” tipid akong ngumiti bago sinandal pabalik ang ulo sa balikat nya.Silent e
Surprise “Teka, saan tayo pupunta?” angil ko nang bigla na lang niya akong hinila pasakay ng sasakyan. “Babalik na tayo sa Valencia. Wala na rin sila.”Napabalik-tanaw ako sa loob ng restaurant. Ilang oras pa lang ang lumipas mula nang magkausap kami ni Trevious pero isa-isa na silang nagsialisan.Hindi na rin ako nagkaroon ng pagkakataon na maharap silang lahat dahil bigla raw nawala ang babaeng nagngangalang Krizza.Kahit na gusto ko ring malaman ang dahilan ay bigla na lang din naging balisa si Liam. Ramdam ko ang panginginig ng kamay niya hanggang sa nakasakay kami sa loob ng sasakyan. “Okay ka lang ba? Hind mo nakausap si K-Trevious…” “I'm good. I will just call him later,” namamalat ang boses niya. He opened the engine as he started driving without words about his friends. Tahimik lang din siyang nagmamaneho. Saglit ko lang siyang pinagmasdan at hindi ako namamalikmata dahil kapansin-pansin ang panginginig niya. “Liam, okay na lang ba? Aren't you happy that we are finally
Divorce“F-Fiel…”“Sino ba ‘to Liam?” ulit ko. “May tinatago ka ba sa akin?”Nabalot kami ng katahimikan sa loob ng silid ng muli kong marinig ang boses ng babae mula sa kabilang linya.“Sir, umiiyak na naman po si ma’am Fatima. Hindi po makakabuti sa kaniya-”Naputol ang sinasabi ng babae sa kabilang linya nang mabilisang lumapit sa akin si Liam at biglang hinablot ang phone na hawak ko at pinatay.“Fiel—”“Si M-Mommy ‘yong sinasabi ng babae. Anong mayroon kaniya?”I was a bit trembling. I was desperate to know what's really happening but I still remained calm because I didn't want us to end up fighting. It’s still our wedding day even though it's just a civil ceremony. I treasured this moment with him but I couldn't be silent anymore. Lalong-lalo na ang marinig ang pangalan ni Mommy.He shook his head and laughed nervously. “It was just a—”“Anong meron kay Mommy, Liam? A-Anong nalalagas? Anong umiiyak?” Nilapitan niya ako at mabilis na kinulong ang mukha sa kaniyang palad. “Baby
News I stared for a moment at the mug as I was holding, with a hot creamy coffee. The smolder of coffee is directly hitting my face. Until now I am still thinking about my mother's revelation. I don't want to ask more about it. I don't want to pressure her by answering my curiosity even it makes me overthink seconds by second, because I am more worried about her condition. Kaya nang bumalik ako sa condo ay doon lamang ako napaisip. Ang bigat-bigat na ng lahat lalo ba sa kondisyon ni Mommy at dumagdag pa ng totoong estado nila. I don't want to judge Daddy easily, I don't want to believe in just one sided story because I already made a mistake. I know there's a deep reason behind their decision.But does everything make me useless?I'm their daughter. And for my personal opinion, Daddy has been a good father to me before. Kahit na bigla siyang nagbago. Pero wala akong alam sa nangyayari sa kanila. Lalo pa't nakita ko naman na maayos pa sila noon. Bumuntong hininga ako at dahan-daha
DeadPagkalapag ng sinasakyang eroplano pasado alauna ng hapon ay tinawagan ko agad si Miko. Nagpalinga-linga pa ako sa paligid kung saan namataan ko siya na naghihintay na pala sa akin.Patakbo akong naglakad palapit sa kaniya at agad niya naman akong sinalubong.My eyes are swollen since last night but thankfully I wore sunglasses kaya hindi masiyadong mahahalata.“Bessy!”We immediately hugged each other and parted quickly. Malaki ang ngiti niyang nakaukit sa labi ngunit hindi ko magawa dahil pag-aalala.“How’s your flight?” tanong niya maningning ang mga mata.He still looks hard in his outside appearance since he didn’t change any part of his body even we know that he's soft inside. He's gay gender but one of the trusted friends I have.“I’m good. S-Saang hospital dinala si Liam?”His brows furrowed and stared at me in disbelief.“Si Liam agad? Puwede bang kumustahin mo muna ako?” nakataas kilay niyang sinabi kaya napailing ako.“Hindi na kailangan, mukhang okay ka naman, eh. Pun
Shock“M-Mom…” my voice broke.“Why do you seem sad? If you can’t be able to visit me today, it’s okay Fiona. I understand…” Mommy chuckled.I immediately covered my mouth just not letting out my sobs while Liam beside me and comforted me. I looked at him as I shook my head.Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Mommy ang lahat.Nanlulumo akong napayuko. I was struggling to breathed so Liam got the phone from me. Sumulyap ako sa kaniya nang patayin niya ang tawag.Napahilamos ako sa sariling mukha gamit ang dalawang palad dahil sa bigat-bigat ng pasan.H-Hindi ko man lang nakausap si Daddy. Hindi ko man lang nalaman ang dahilan niya kung bakit bigla siyang nagbago. Hindi ko man siya nayakap kahit sa huling pagkakataon.Binalak ko pang pagbatiin sila kapag magaling na si Mommy. I was planning to use myself just to beg them to get back together… but everything faded just like bubbles.All my plans vanished. All my dreams will never be happening anymore.I tried to hold back my sobs but
Choose“B-Bakit sobra-sobra na kung paglaruan tayo ng tadhana? Bakit hindi na matapos-tapos lahat?”Napahilamos ako sa sariling mukha habang nakaupo sa sofa. After prevailing the truth behind Daddy’s death I felt numb.“And why did your father do that? Ano bang kasalanan ni Daddy?” dagdag kong tanong.Umiiling siya.“I don’t really know anything, Fiel. I never tried to talk my father for several years,” aniya sabay dahan-dahan na umupo sa tabi ko.“Posible bang magkasama sila ng kapatid mo?” namilog ang mata ko sa gulat nang napagtanto ang lahat. “You got shot too!” I stated. “Who shot you?”Natahimik naman siya ngayon.Napatingala ako sa kaniya dahil lahat na lang yata gusto niyang itago sa akin.After almost an hour we’ve discovered the painful truth. Ang hirap. Kami ang naiipit sa mga nangyayari sa bagay na wala kaming kinalamanan.Nilingon ko siya nang umangat ang braso niya at umakbay sa akin. Umusog ako palapit sa kaniya ay sinandal ang ulo sa dibdib niya.“I thought you gonna l
Happy “Baby, come over here,” tawag ko sa kambal habang naglalaro sila ng card games sa living room. “Why mommy?” Vincent asked but he didn’t mind glancing in my direction. They just continued playing. “Can you taste Mommy's dish? I want to hear your comment,” I said while waiting for them to stand up. Sabay silang napalingon sa akin at parehong inilapag ang mga card games na hawak. Magkasabay din silang tumayo at patakbong lumapit sa akin na nasa bungad ng kusina. “What did you cook, Mom?” Vixon asked. Saglit ko pa silang pinakititigan at hindi maikakaila na halos nakuha nila lahat sa ama nila. Lalo na ang mga singkit nitong mga mata. They might twins but there are still some differeces in between them. Mas makapal ang kilay ni Vixon kumpara kay Vincent na panganay. Napapnsin ko rin madalas na mas tahimik ni Vixon lalo na kung nagtatampo ito kapag hindi napagbibigyan ang nais. And on my visioned, he looks more serious in some aspects. Unlike Vincent na halos napaka-jolly na
RingI’m amazed and felt ecstasy while eyeing the sunset. “This place is really amazing. The comforting ambiance won’t change, still refreshing and feeling serene,” I commented while slowly spreading my arms to welcome the cold air slapping my face. Dahan-dahang pumikit ang mga mata ko at dinama ang malamig na simoy ng hangin hanggang sa maramdaman ko ang mga brasong yumayapos sa aking baywang. I then heard him tenderly laughing. “The first time we went here you were not that happy,” he said.“No, I’m happy,” I pouted. “What I mean is, you are not that genuinely happy. But yeah, I’m glad that you were,” he chortled. Dahan-dahan bumaba ang kamay ko at ipinatong iyon ss kamay niyang nakayakapos sa akin. “Masaya naman ako no’n. Siguro naguguluhan pa ako kasi magulo talaga ang situwasyon natin kung paano tayo nag umpisa.”“Pero ngayon okay na. Everything is now cleared and enlightened. And I’m so proud of you for being a brave woman to face all those struggles. There are things tha
Peace“We didn't grow up with our real mother's side. Iba rin ang kinilala at kinalakihan naming magulang ni Gino. At kagaya mo hindi rin namin lubos maisip na hindi kami tunay na anak dahil hindi naman nagkulang si Mommy Vienna sa pag-aalaga sa amin,” pagsisimula niya sa kuwento.Pareho kaming nakadungaw sa ataol nang namapayapa naming tunay na ama. A-Ama… it was so painful that I didn't have a chance to talk to him even just a second. To hug him, kiss him for the last moment of his life.The only memories I have for him were that he wanted to reach out of my hands yet… It's too late.My chest is in pain right now and my heart shattered into tiny pieces and felt regretful. I felt useless as well.“Pero mas masuwerte pa rin kami kasi ilang taon naming nakasama si Daddy. He may not be the perfect example of father but he was trying his best to fulfill all his outcomings,” pagpapatuloy niya habang patuloy akong nakikinig.Palipat-lipat ang tingin ko sa ataol at kay Krizza. Magkatabi kam
Results“Mommy! Mommy!” halos maghesterikal na ako patakbo papasok sa loob ng hospital. “Nasaan si Mommy?!” hindi ko na napigilan ang mapasigaw sa labis na pag-aalala.“Fiona, calm down…”“How can I calm down? Si Mommy!”“Pero walang mangyayari kung-”“Hindi mo kasi naiintindihan Liam! Kritikal si Mommy! Kritikal!” napahagulgiol muli ako.“Please, calm down. Naiintindihan kita, iintindihin kita…” he whispered and hugged me.“S-Si Mommy… hindi ko kayang mawala siya…”“Hindi siya mawawala. Palaban si Tita ‘di ba? Nakayanan niya ang sakit niya noon kaya malalampasan niya ito…”I know his words trying to comfort me pero hindi ko magawang kumalma. Gusto kong makita si Mommy. Gusto ko siyang yakapin nang mahigpit.Gusto kong sabihin hindi ako galit sa kaniya na pinapatawad ko na siya… pero paano?She’s in the operating room.“Tita will survive, she’s a fighter right? Kakakayanin ‘to ni Tita…”“Bakit lagi na lang ganito ang nangyayari? Nalaman ko nga ang totoo pero nangyari naman ‘to…”Napat
RevelationHabang nakatanaw sa harapan sa dalawang taong kinakasal, all my attention is on Krizza. Since the day I met her, hindi na ako nilubayan ng ganitong pakiramdam.Yes, hindi lang kami magkahawig dahil magkamukhang-magkamukha kami kahit hindi namin kilala at isa’t-isa.Kung walang kulay ang buhok ko, mapagkakamalan talaga na iisa lang kami. My heartfelt heavy yet happy. I don’t know what’s on me but it feels like I found something missing in the half part of my existence.My eyes travelled to his brother, Gino. He looks like a hard man in physical appearance and he has a tan skin. Hindi ko maisip na kambal siya ni Krizza dahil sa kulay ng balat palang ay magkaiba na.“You okay?” puna ni Liam.Nang lingunin ko siya ay doon ko lang namalayan na halos dumiin na ang pagkakahawak ko sa kaniya.“W-What do you think about me and Krizza?” tanong ko sa kaniya.His brows furrowed.“Well, you guys maybe really look alike but still different,” he chuckled. “Mas maganda ka pa rin sa mga mat
Someone“Ah!”“Ma'am, isa pa po, malapit na.”“Oh, God! Please don't make it hard for her!” I could hear Liam's voice outside the room seem hysterical. “D-Don't hurt her…”Tagaktak ang pawis sa noo ko, hirap-hirap na ako. I am almost losing my breath but I have to do it.Napahawak ako nang mahigpit sa matress ng kama at buong lakas na umere kahit na parang hinugot na lahat ng lakas ko.“Ahhh!” buong lakas kong sigaw.At sa muling pag-ere ko ay kasabay nito ang malakas na iyak ng bata. Nanghihina ko iyong sinulyapan at parang napawi ang sakit nang nakita ang paslit.I was about to touch the baby when I heard a female voice.“Mrs. may isa pa,” anito.Muli akong humugot ng lakas at muling ynere ng malakas sa abot ng aking makakaya hanggang sa muli kong marinig ang iyak nito.Bumagsak ang luha sa mga mata ko nang narinig at nakikita ang nagsasabay nilang pag-iyak.Malakas na bumukas ang pinto.“What happened now— oh..” Liam's reaction is priceless when I glance at him.The nurses put my b
Mood“Mom, you can stay with us. Wala namang problema kay Liam. Kailangan pa kitang obserbahan,” pangungulit ko.“Fiona, you already took care of me and I appreciate it so much. Despite what I have done, you never left me. And I am already happy with it.”I stared at her intently. “Mommy…”“I’ll stay here in New York. If you want to go back to the Philippines there’s no problem with me. Basta kumustahin n’yo pa rin ako ah?”“Puwede ka naman sumama sa amin, Mom. Mas maganda ‘yon para mabantayan kita,” pangungumbinsi ko ngunit patuloy ang pagtanggi niya sa amin.“Buhay n’yong mag-asawa iyan, Fiona. Labas na ako sa buhay ninyo. Pero kung kailangan n’yo ako, anytime puwede ninyo akong tawagan,” buong loob na sinabi niya.“Tita, you can come with us. Isn’t that good if you’ll be with your daughter?” Liam's voice tried to convince my mother. “She’s pregnant and needs her mother’s assistance.”“You can do it, Liam. Alam kong hindi mo papabayaan ang anak ko.”“Mommy…”Mahina siyang tumawa at
FreeMy stomach is prickling right now so I immediately stood up. I felt irritated without reason. Ngunit nang nakita siyang nakahiga, hubad ang katawan at tanging boxer brief ang suot ay napangisi ako.Ang sarap ng tulog niya pero gusto ko siyang makitang gising. Mulat ang mata at nakatingin sa akin.Araw-araw kong nararamdaman iyon sa mga nakalipas na linggo. Ang bilis ng panahon ang halos 12 weeks na akong buntis pero kahit ganoon ay hindi pa rin maumbok ang tiyan ko.Kapag dumadalaw ako kay Mommy, either naka loosen dress ako o maluwag na tee shirt ang suot ko dahil iyon ang gusto ni Liam at mukhang hindi naman napapansin ni mommy.Madalas ko siyang panggigilan kaya parang nangangayayat siya dahil sa ginagawa ko.“Liam, Liam, wake up…” yugyog ko.“Baby, it’s too early, I’m still sleepy,” he hoarsely whispered.“Nagugutom ako Liam…”“May pagkain sa ref. Wait just a minute…”Imbis na makaramdam ng inis ay mas lalo akong nakaramdaman ng tuwa. The way his face struggled to open his ey
PerfectFlowers, chocolates, stuffed toys, and a lot of things I always received every time I go home from school. But those kinds of stuff have no name. But some of them are coming from Trevious. Maybe the reason why I started liking him it’s because he knows what I like.And seems like I started falling in love with whoever sent me this all.“Fiona, you have another gift from Trevious. Look baby, kit’s cute,” ani Mommy kaya nilapitan ko siya diretsong tiningnan ang inabot niyang stuffed toy.I saw the small note written there with Trevious name. Pero arang mandalas kong mapansin na sticky notes lang iyon at parang minsan ko nang nakita iyon sa kuwarto ni Mommy.Nangunot ang noo ko at nilingon siya.“Why does he always give me these? He just often shows up,” takang tanong ko.“He’s busy Fiona. He is already handling their business. But can’t you appreciate it? He always remembers you…”Ang daming naglalarong katanungan sa isip ko pero hindi ko na inusisa pa. I’m still grateful about