DeadPagkalapag ng sinasakyang eroplano pasado alauna ng hapon ay tinawagan ko agad si Miko. Nagpalinga-linga pa ako sa paligid kung saan namataan ko siya na naghihintay na pala sa akin.Patakbo akong naglakad palapit sa kaniya at agad niya naman akong sinalubong.My eyes are swollen since last night but thankfully I wore sunglasses kaya hindi masiyadong mahahalata.“Bessy!”We immediately hugged each other and parted quickly. Malaki ang ngiti niyang nakaukit sa labi ngunit hindi ko magawa dahil pag-aalala.“How’s your flight?” tanong niya maningning ang mga mata.He still looks hard in his outside appearance since he didn’t change any part of his body even we know that he's soft inside. He's gay gender but one of the trusted friends I have.“I’m good. S-Saang hospital dinala si Liam?”His brows furrowed and stared at me in disbelief.“Si Liam agad? Puwede bang kumustahin mo muna ako?” nakataas kilay niyang sinabi kaya napailing ako.“Hindi na kailangan, mukhang okay ka naman, eh. Pun
Shock“M-Mom…” my voice broke.“Why do you seem sad? If you can’t be able to visit me today, it’s okay Fiona. I understand…” Mommy chuckled.I immediately covered my mouth just not letting out my sobs while Liam beside me and comforted me. I looked at him as I shook my head.Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Mommy ang lahat.Nanlulumo akong napayuko. I was struggling to breathed so Liam got the phone from me. Sumulyap ako sa kaniya nang patayin niya ang tawag.Napahilamos ako sa sariling mukha gamit ang dalawang palad dahil sa bigat-bigat ng pasan.H-Hindi ko man lang nakausap si Daddy. Hindi ko man lang nalaman ang dahilan niya kung bakit bigla siyang nagbago. Hindi ko man siya nayakap kahit sa huling pagkakataon.Binalak ko pang pagbatiin sila kapag magaling na si Mommy. I was planning to use myself just to beg them to get back together… but everything faded just like bubbles.All my plans vanished. All my dreams will never be happening anymore.I tried to hold back my sobs but
Choose“B-Bakit sobra-sobra na kung paglaruan tayo ng tadhana? Bakit hindi na matapos-tapos lahat?”Napahilamos ako sa sariling mukha habang nakaupo sa sofa. After prevailing the truth behind Daddy’s death I felt numb.“And why did your father do that? Ano bang kasalanan ni Daddy?” dagdag kong tanong.Umiiling siya.“I don’t really know anything, Fiel. I never tried to talk my father for several years,” aniya sabay dahan-dahan na umupo sa tabi ko.“Posible bang magkasama sila ng kapatid mo?” namilog ang mata ko sa gulat nang napagtanto ang lahat. “You got shot too!” I stated. “Who shot you?”Natahimik naman siya ngayon.Napatingala ako sa kaniya dahil lahat na lang yata gusto niyang itago sa akin.After almost an hour we’ve discovered the painful truth. Ang hirap. Kami ang naiipit sa mga nangyayari sa bagay na wala kaming kinalamanan.Nilingon ko siya nang umangat ang braso niya at umakbay sa akin. Umusog ako palapit sa kaniya ay sinandal ang ulo sa dibdib niya.“I thought you gonna l
Babies“Kumusta si Mommy?” bungad kong tanong kay Nelia pagpasok sa kuwarto.“Ate, nagpaalala ang doctor na humihina ang resistensya niya. Kapag nagkataon baka hindi makayanan ang dosage ng gamot.”Natango ako kay Nelia at sunod na nilapitan si Mommy na nakahiga. Tulog.Simula nang mailibing si daddy, nanatiling malamig sa akin si Mommy. At hanggang ngayon hindi pa rin ako kinakausap.Hinaplos ko ang ulo niya at hinawakan ang kamay.“Magpagaling ka na Mom. Nandito lang ako…”I stayed at her side for the whole day. Pero kahit nang nagising na siya ay wala pa rin siyang imik kahit na pilit akong lumilikha ng usapan.Pilit kong hinahagilap kung may iba pang dahilan, pero wala naman akong makita kundi ang nangyaring trahedya.Alam kong nasasaktan si Mommy. Pero paano naman ako? Hindi rin naman ako maayos pero pinipilit ko para sa kaniya.“Stay here tonight,” aniya na kinagulat ko.“M-Mom?”“I said, stay here tonight…” malamig pa rin niyang sabi.Napalunok ako at malakas na tumambol ang di
Positive“There's a high percentage that your mother will soon be free from breast cancer. This is a rare case, Miss Ronquillo. Only a few people could survive and your mother will possibly belong to it…”Tumatalon sa saya ang puso ko nang narinig iyon mula sa doctor. Hindi ko maiwasang mangilid ang luha sa mga mata para kay Mommy.Supposedly, the estimated months of her chemotherapy is only 2 to 3 months pero ngayon inabot na ng anim na buwan dahil nagbago ang kondisyon ng katawan niya at kailangang mahinto dahil hindi kinaya at nagkaroon ng komplikasyon.And the only option is to remove one breast by surgical removal but it is risky, especially to her age, so we pursued her therapy after her condition got better.And now that hearing the results of Mommy’s condition have been through everything will be worth it.“Thank you, Doc. This is a miracle...”“Yeah, indeed a miracle. God is always good. Just continued helping her finish the remaining weeks before we finally release the final
PerfectFlowers, chocolates, stuffed toys, and a lot of things I always received every time I go home from school. But those kinds of stuff have no name. But some of them are coming from Trevious. Maybe the reason why I started liking him it’s because he knows what I like.And seems like I started falling in love with whoever sent me this all.“Fiona, you have another gift from Trevious. Look baby, kit’s cute,” ani Mommy kaya nilapitan ko siya diretsong tiningnan ang inabot niyang stuffed toy.I saw the small note written there with Trevious name. Pero arang mandalas kong mapansin na sticky notes lang iyon at parang minsan ko nang nakita iyon sa kuwarto ni Mommy.Nangunot ang noo ko at nilingon siya.“Why does he always give me these? He just often shows up,” takang tanong ko.“He’s busy Fiona. He is already handling their business. But can’t you appreciate it? He always remembers you…”Ang daming naglalarong katanungan sa isip ko pero hindi ko na inusisa pa. I’m still grateful about
FreeMy stomach is prickling right now so I immediately stood up. I felt irritated without reason. Ngunit nang nakita siyang nakahiga, hubad ang katawan at tanging boxer brief ang suot ay napangisi ako.Ang sarap ng tulog niya pero gusto ko siyang makitang gising. Mulat ang mata at nakatingin sa akin.Araw-araw kong nararamdaman iyon sa mga nakalipas na linggo. Ang bilis ng panahon ang halos 12 weeks na akong buntis pero kahit ganoon ay hindi pa rin maumbok ang tiyan ko.Kapag dumadalaw ako kay Mommy, either naka loosen dress ako o maluwag na tee shirt ang suot ko dahil iyon ang gusto ni Liam at mukhang hindi naman napapansin ni mommy.Madalas ko siyang panggigilan kaya parang nangangayayat siya dahil sa ginagawa ko.“Liam, Liam, wake up…” yugyog ko.“Baby, it’s too early, I’m still sleepy,” he hoarsely whispered.“Nagugutom ako Liam…”“May pagkain sa ref. Wait just a minute…”Imbis na makaramdam ng inis ay mas lalo akong nakaramdaman ng tuwa. The way his face struggled to open his ey
Mood“Mom, you can stay with us. Wala namang problema kay Liam. Kailangan pa kitang obserbahan,” pangungulit ko.“Fiona, you already took care of me and I appreciate it so much. Despite what I have done, you never left me. And I am already happy with it.”I stared at her intently. “Mommy…”“I’ll stay here in New York. If you want to go back to the Philippines there’s no problem with me. Basta kumustahin n’yo pa rin ako ah?”“Puwede ka naman sumama sa amin, Mom. Mas maganda ‘yon para mabantayan kita,” pangungumbinsi ko ngunit patuloy ang pagtanggi niya sa amin.“Buhay n’yong mag-asawa iyan, Fiona. Labas na ako sa buhay ninyo. Pero kung kailangan n’yo ako, anytime puwede ninyo akong tawagan,” buong loob na sinabi niya.“Tita, you can come with us. Isn’t that good if you’ll be with your daughter?” Liam's voice tried to convince my mother. “She’s pregnant and needs her mother’s assistance.”“You can do it, Liam. Alam kong hindi mo papabayaan ang anak ko.”“Mommy…”Mahina siyang tumawa at