Simula"Ano? Magpapakasal ka kay Trevious?!" gulat na reaksyon ni Mike nang sabihin ko iyon."Oo. Nag-propose na siya kagabi..." mababang boses kong sinabi."Ay tanga!" iling niya. "Sigurado ka na na d'yan? Hindi ka magsisisi?" paninigurado niya.Napalunok ako at tumango. "O-Oo naman. Ang tagal na rin ng relasyon namin at legal naman kami both sides..." sambit ko."Hindi ako kumbinsido, Fiona!" pangontra niya muli. "Ngayon pa nga lang na mag-jowa kayo wala na siyang time sa'yo, paano pa kaya kung-""He's just busy!" I cut him off.Lumabi ako at napatitig sa kaniyang mga mata na halatang tutol sa pangyayari. Nakataas ang isa niyang kilay sa akin na para bang dismayado."Bakla...""That's it! Sa sobrang busy niya at focus sa trabaho, nakakalimutan ka na niya! Ilang beses na ba siyang nangako, huh? Ni isa sa mga iyon walang natupad! Ilang beses ka niyang pinaghihintay sa date n'yo!" halos pahistrerikal niyang sinabi.Napayuko at saglit na natahimik."Workaholic lang talaga si Trevious,
VideoNagising ang diwa ko nang naramdaman ang pag-angat ko sa ere kaya dahan-dahan akong nagmulat ng mga mata.I saw nothing but a dark background but it smelled good. Kinusot-kusot ko ang aking mga mata at pinilit inaninag ang taong may hawak sa akin sa kabila nang pagkahilong nararamdaman."W-Where am I?" I mumbled as I could feel him walking.Napapikit ako saglit at muling dumilat dahil sa lumiwanag na ilaw. Mas lalong umikot ang paningin ko dulot ng liwanag."I'll bring you to heaven..." sambit ng pamilyar na tinig."Heaven? We'll travel to go there?" I chuckled feeling a naughty spirit."Not literally. Dadalhin kita sa kalangitan," natatawa niyang sinabi."What kalangitan are you talking about?" nguso kong usisa at muling mahinang tumawa.Dahan-dahan niya akong nilapag sa malambot na bagay. Unti-unti akong dumilat nang bigla siyang napasubsob sa leeg ko.He laughed. "Damn you smells like cherry...""Am I smell good?" I grimaced.This is the first time someone told me about it, m
Secret“Good morning, Ma’am Fiona...” “Morning,” I responded.Nginitian ko ang mga empleyado sa Villaruz hotel nang makapasok ako sa lobby at sunod-sunod ang pagbati na natatanggap ko.Diretso akong nagtungo sa opisina ni Trevious. Alam kong maaga siyang pumapasok kaya sigurado akong nandito na siya.Napabuntong hininga ako nang nakapasok sa loob ng elevator. Sumara ang pinto nito kasabay nang dahan-dahan na pagpikit ng mga mata.I forgot my phone at Liam’s penthouse and I didn’t bother to get it. After what happened last night, I didn’t try to talk to him anymore.Hindi rin ako pumasok sa restaurant kung saan chef manager ako kaya wala akong balita kung anong nangyayari.Napamulat ako ng mga mata at saktong bumukas ang pintuan ng elevator kaya diretso na akong humakbang palabas at nagmamadaling tinahak ang daan patungo sa opisina ni Trevious.I took a deep breath before I knocked twice, and in just seconds when I heard my fiance's baritone voice.“Come in,” he said calmly.I calm my
Conscience "Liam…" I uttered."Ssh…" Napasinghap ako nang takpan niya ang bibig ko at marahang hinaplos ang batok na mas lalong nagpapangatog sa aking tuhod. Napakagat labi ako at parang naliyo bigla. Napapikit ako nang gumapang ang kaniyang kamay sa likuran ko paakyat sa balikat."You're affected…"Dumilat ako na parang nagising sa reyalidad. Napatiim-bagang ako.Mabilis ko siyang naitulak palayo at sinamaan ng tingin. Kumuyom ang kamao ko dahil sa halo-halong pakiramdaman."Fiel, I'm serious...." malat niyang sinabi."Are you out of your mind?!" I hissed despite my trembling knees. His face slowly turned serious as his eyebrows furrowed and his jaw clenched. "Yes, if it's you—""You're insane, Liam! I can't believe that you could do this to your best friend!" muling sigaw ko. "Don't put all the blame on me, Fiel. You already saw the video. We do like what we had done! Hindi lang ako!" marrin niyang sinabi.His jaw clenched more while he was intently looking at me. Nangilid an
Forget“Mag-iingat ka. Maghihintay ako sa’yo…” sambit ko.“You too, babe. Take care here,” he gently whispered.We hugged each other for the last time as he gently kissed my forehead. I embrace him and feel this moment before he’s gone. We slowly parted after minutes. I couldn't help but tear up. After spending time with him for almost a week, he’s now going out of the country for a business matter. And I don’t know when will he goes back.“I’ll be back, okay? And we’ll get married as soon as I come back,” muling paalala niya. Tumango lamang ako at isang mahigpit na yakap pa ang nangyari bago siya tuluyan na naglakad palayo at sumakay sa pribadong sasakyang panghimpapawid. Pumatak ang butil ng aking luha habang nakatitig sa kaniya. Being with him for a week makes me feel calm despite my secret. We had already met a designer for our wedding and he promised that when he got back, we will be preparing to be husband and wife. Mabilis kong pinalis ang luha sa mga mata nang lumingon pa
Happy Namimilog ang mga mata ko at nagmamadaling tumakbo palapit sa kaniya na para bang hinang-hina ang katawan. “L-Liam…” nanginig ang boses ko nang nakalapit at mahawakan ang kaniyang braso.“Please, just leave…” paanas niyang pagtaboy sa akin.Napasinghap ako nang maramdaman na sobrang init ng kaniyang balat. Agad kong sinalat ang kaniyang leeg at sentido, namumula rin ito. “Inaapoy ka ng lagnat, Liam. B-Bakit hindi mo sinabi…” Hindi ko mapigilan ang sariling huwag mag-alala. Sinubukan niyang tanggalin ang kamay kong nakahawak sa kaniya ngunit masyado siyang mahina.I can’t leave him in this situation. I maybe hate him because of what happened between us but I’m not that heartless not to help him.“Dadalhin kita sa hospital-”“Damn, no!” tumaas ang boses niya at muling kinabig ang kamay ko.“Liam ang init mo,” sambit ko.“Just leave, Fiona! I don’t need you! I don’t need your help!” sikmat niya. Dahan-dahan kong nabitawan ang kaniyang braso. May kung anong bagay na parang tumu
RuleTulala ako sa kawalan habang nasa veranda ng aking kuwarto. Hinayaan kong liparin ng hangin ang mahaba at itim kong buhok. Suminghap ako at hindi mapigilan ang mangilid ang luha sa mga mata. Ilang araw na mula nang mag-usap kami ni Liam tungkol sa nangyari.It was a calm conversation as if we both wanted to get rid of it. We had a small talk about what happened between us, about my resignation, and about his flight after he felt better.He already ended our connection with each other as I asked him to forget everything.I took a deep breath, feeling heavy in my heart. Although we are finally good after our mistakes, my conscience still bothers me.Natatakot ako.Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Ken ang lahat. I know anytime soon, kapag kinasal na kami ay malalaman niya rin ang totoo.He indeed respects me while we are together. He's even scared to touch me because he might not control himself.But… in just one night, I lost it. I lost myself, my purest with his best friend
Think“Fiona,” si Ayesha na pumukaw sa aking kaisipan at nagpabalik sa sariling huwisyo ng saglit akong matigilan.Napalingon ako sa kaniya at tipid na ngumiti."I have to go, Yesha. Until next time," I said as I walked fast without glancing in Liam's direction.Lihim akong napakuyom ng kamao dahil sa malakas na kabog ng dibdib ko. At kahit na umiikot ang paningin dahil sa pagkabitin ng inumin ay nagtuloy-tuloy akong maglakad paalis.Maybe they're right. The two causes of alcohol in the body are when you feel dizzy.It might be, bitin o sobra.But in my case nabitin ako dahil hindi naman ako tinatamaan agad ng alak lalo na't konti lang ang nainom ko. It just a wine not a hard drinks. Nang nakalabas ako ng bar ay agad akong napahinto sa harap ng pamilyar na sasakyan. Umawang ang labi ko at napa kurap-kurap ang mga mata ng makilala ang sasakyan.Hindi ako pwedeng magkamali. It was Daddy's car. I still remember when mommy bought it for him. My chest tightened as I saw the two people ju
Happy “Baby, come over here,” tawag ko sa kambal habang naglalaro sila ng card games sa living room. “Why mommy?” Vincent asked but he didn’t mind glancing in my direction. They just continued playing. “Can you taste Mommy's dish? I want to hear your comment,” I said while waiting for them to stand up. Sabay silang napalingon sa akin at parehong inilapag ang mga card games na hawak. Magkasabay din silang tumayo at patakbong lumapit sa akin na nasa bungad ng kusina. “What did you cook, Mom?” Vixon asked. Saglit ko pa silang pinakititigan at hindi maikakaila na halos nakuha nila lahat sa ama nila. Lalo na ang mga singkit nitong mga mata. They might twins but there are still some differeces in between them. Mas makapal ang kilay ni Vixon kumpara kay Vincent na panganay. Napapnsin ko rin madalas na mas tahimik ni Vixon lalo na kung nagtatampo ito kapag hindi napagbibigyan ang nais. And on my visioned, he looks more serious in some aspects. Unlike Vincent na halos napaka-jolly na
RingI’m amazed and felt ecstasy while eyeing the sunset. “This place is really amazing. The comforting ambiance won’t change, still refreshing and feeling serene,” I commented while slowly spreading my arms to welcome the cold air slapping my face. Dahan-dahang pumikit ang mga mata ko at dinama ang malamig na simoy ng hangin hanggang sa maramdaman ko ang mga brasong yumayapos sa aking baywang. I then heard him tenderly laughing. “The first time we went here you were not that happy,” he said.“No, I’m happy,” I pouted. “What I mean is, you are not that genuinely happy. But yeah, I’m glad that you were,” he chortled. Dahan-dahan bumaba ang kamay ko at ipinatong iyon ss kamay niyang nakayakapos sa akin. “Masaya naman ako no’n. Siguro naguguluhan pa ako kasi magulo talaga ang situwasyon natin kung paano tayo nag umpisa.”“Pero ngayon okay na. Everything is now cleared and enlightened. And I’m so proud of you for being a brave woman to face all those struggles. There are things tha
Peace“We didn't grow up with our real mother's side. Iba rin ang kinilala at kinalakihan naming magulang ni Gino. At kagaya mo hindi rin namin lubos maisip na hindi kami tunay na anak dahil hindi naman nagkulang si Mommy Vienna sa pag-aalaga sa amin,” pagsisimula niya sa kuwento.Pareho kaming nakadungaw sa ataol nang namapayapa naming tunay na ama. A-Ama… it was so painful that I didn't have a chance to talk to him even just a second. To hug him, kiss him for the last moment of his life.The only memories I have for him were that he wanted to reach out of my hands yet… It's too late.My chest is in pain right now and my heart shattered into tiny pieces and felt regretful. I felt useless as well.“Pero mas masuwerte pa rin kami kasi ilang taon naming nakasama si Daddy. He may not be the perfect example of father but he was trying his best to fulfill all his outcomings,” pagpapatuloy niya habang patuloy akong nakikinig.Palipat-lipat ang tingin ko sa ataol at kay Krizza. Magkatabi kam
Results“Mommy! Mommy!” halos maghesterikal na ako patakbo papasok sa loob ng hospital. “Nasaan si Mommy?!” hindi ko na napigilan ang mapasigaw sa labis na pag-aalala.“Fiona, calm down…”“How can I calm down? Si Mommy!”“Pero walang mangyayari kung-”“Hindi mo kasi naiintindihan Liam! Kritikal si Mommy! Kritikal!” napahagulgiol muli ako.“Please, calm down. Naiintindihan kita, iintindihin kita…” he whispered and hugged me.“S-Si Mommy… hindi ko kayang mawala siya…”“Hindi siya mawawala. Palaban si Tita ‘di ba? Nakayanan niya ang sakit niya noon kaya malalampasan niya ito…”I know his words trying to comfort me pero hindi ko magawang kumalma. Gusto kong makita si Mommy. Gusto ko siyang yakapin nang mahigpit.Gusto kong sabihin hindi ako galit sa kaniya na pinapatawad ko na siya… pero paano?She’s in the operating room.“Tita will survive, she’s a fighter right? Kakakayanin ‘to ni Tita…”“Bakit lagi na lang ganito ang nangyayari? Nalaman ko nga ang totoo pero nangyari naman ‘to…”Napat
RevelationHabang nakatanaw sa harapan sa dalawang taong kinakasal, all my attention is on Krizza. Since the day I met her, hindi na ako nilubayan ng ganitong pakiramdam.Yes, hindi lang kami magkahawig dahil magkamukhang-magkamukha kami kahit hindi namin kilala at isa’t-isa.Kung walang kulay ang buhok ko, mapagkakamalan talaga na iisa lang kami. My heartfelt heavy yet happy. I don’t know what’s on me but it feels like I found something missing in the half part of my existence.My eyes travelled to his brother, Gino. He looks like a hard man in physical appearance and he has a tan skin. Hindi ko maisip na kambal siya ni Krizza dahil sa kulay ng balat palang ay magkaiba na.“You okay?” puna ni Liam.Nang lingunin ko siya ay doon ko lang namalayan na halos dumiin na ang pagkakahawak ko sa kaniya.“W-What do you think about me and Krizza?” tanong ko sa kaniya.His brows furrowed.“Well, you guys maybe really look alike but still different,” he chuckled. “Mas maganda ka pa rin sa mga mat
Someone“Ah!”“Ma'am, isa pa po, malapit na.”“Oh, God! Please don't make it hard for her!” I could hear Liam's voice outside the room seem hysterical. “D-Don't hurt her…”Tagaktak ang pawis sa noo ko, hirap-hirap na ako. I am almost losing my breath but I have to do it.Napahawak ako nang mahigpit sa matress ng kama at buong lakas na umere kahit na parang hinugot na lahat ng lakas ko.“Ahhh!” buong lakas kong sigaw.At sa muling pag-ere ko ay kasabay nito ang malakas na iyak ng bata. Nanghihina ko iyong sinulyapan at parang napawi ang sakit nang nakita ang paslit.I was about to touch the baby when I heard a female voice.“Mrs. may isa pa,” anito.Muli akong humugot ng lakas at muling ynere ng malakas sa abot ng aking makakaya hanggang sa muli kong marinig ang iyak nito.Bumagsak ang luha sa mga mata ko nang narinig at nakikita ang nagsasabay nilang pag-iyak.Malakas na bumukas ang pinto.“What happened now— oh..” Liam's reaction is priceless when I glance at him.The nurses put my b
Mood“Mom, you can stay with us. Wala namang problema kay Liam. Kailangan pa kitang obserbahan,” pangungulit ko.“Fiona, you already took care of me and I appreciate it so much. Despite what I have done, you never left me. And I am already happy with it.”I stared at her intently. “Mommy…”“I’ll stay here in New York. If you want to go back to the Philippines there’s no problem with me. Basta kumustahin n’yo pa rin ako ah?”“Puwede ka naman sumama sa amin, Mom. Mas maganda ‘yon para mabantayan kita,” pangungumbinsi ko ngunit patuloy ang pagtanggi niya sa amin.“Buhay n’yong mag-asawa iyan, Fiona. Labas na ako sa buhay ninyo. Pero kung kailangan n’yo ako, anytime puwede ninyo akong tawagan,” buong loob na sinabi niya.“Tita, you can come with us. Isn’t that good if you’ll be with your daughter?” Liam's voice tried to convince my mother. “She’s pregnant and needs her mother’s assistance.”“You can do it, Liam. Alam kong hindi mo papabayaan ang anak ko.”“Mommy…”Mahina siyang tumawa at
FreeMy stomach is prickling right now so I immediately stood up. I felt irritated without reason. Ngunit nang nakita siyang nakahiga, hubad ang katawan at tanging boxer brief ang suot ay napangisi ako.Ang sarap ng tulog niya pero gusto ko siyang makitang gising. Mulat ang mata at nakatingin sa akin.Araw-araw kong nararamdaman iyon sa mga nakalipas na linggo. Ang bilis ng panahon ang halos 12 weeks na akong buntis pero kahit ganoon ay hindi pa rin maumbok ang tiyan ko.Kapag dumadalaw ako kay Mommy, either naka loosen dress ako o maluwag na tee shirt ang suot ko dahil iyon ang gusto ni Liam at mukhang hindi naman napapansin ni mommy.Madalas ko siyang panggigilan kaya parang nangangayayat siya dahil sa ginagawa ko.“Liam, Liam, wake up…” yugyog ko.“Baby, it’s too early, I’m still sleepy,” he hoarsely whispered.“Nagugutom ako Liam…”“May pagkain sa ref. Wait just a minute…”Imbis na makaramdam ng inis ay mas lalo akong nakaramdaman ng tuwa. The way his face struggled to open his ey
PerfectFlowers, chocolates, stuffed toys, and a lot of things I always received every time I go home from school. But those kinds of stuff have no name. But some of them are coming from Trevious. Maybe the reason why I started liking him it’s because he knows what I like.And seems like I started falling in love with whoever sent me this all.“Fiona, you have another gift from Trevious. Look baby, kit’s cute,” ani Mommy kaya nilapitan ko siya diretsong tiningnan ang inabot niyang stuffed toy.I saw the small note written there with Trevious name. Pero arang mandalas kong mapansin na sticky notes lang iyon at parang minsan ko nang nakita iyon sa kuwarto ni Mommy.Nangunot ang noo ko at nilingon siya.“Why does he always give me these? He just often shows up,” takang tanong ko.“He’s busy Fiona. He is already handling their business. But can’t you appreciate it? He always remembers you…”Ang daming naglalarong katanungan sa isip ko pero hindi ko na inusisa pa. I’m still grateful about