KABANATA 22.1:HE had his dinner in my room. Kahit na sabi nga niya ay hindi naman siya sanay sa ganoon ay ginawa pa rin niya."Tapos ka nang kumain kanina pa. Aren't you going to your room?""Mamaya. Nagpapahinga pa ko," sabi niya.I crossed my arms and looked at him. Wala naman siyang ginagawa kundi ang nakaupo lang at makinig sa TV. Hinayaan ko na lang siya at mukhang kahit ulitin ko, hindi rin naman niya ako susundin.Hanggang sa isang oras na 'yong lumipas, hindi pa rin siya umaalis. I wonder if his back is not aching. Ang tagal niyang nakaupo at straight body pa rin siya mula pa kanina."You can go back to your room. I'm going to sleep now," sabi ko at hinila ang kumot para itabon hanggang sa aking dibdib.Lumingon siya ng kaunti. Ibinuka ang bibig pero itinikom ulit."You want to say something?"Umiling siya at nilabas ang cellphone. Tinawagan ang katulong nito para sunduin siya."Goodnight..." ani ni Dustin at nilingon ako ng kaunti."Goodnight..." I replied and hugged my pill
BAKAS ang hirap sa mukha ni Dustin habang inaangat nito ang kanyang paa. Wala mang pagbabago dahil hindi naman umangat kahit kaunti pero kitang-kita naming lahat 'yong effort niya dahil sa pagdaing nito."That's fine. Don't force yourself if you still can't do it. Marami pang mga araw. Magagalaw mo rin iyan nang hindi na masakit. Kailangan lang ng practice at pahinga," ani ni Doc.I bit my lower lip while looking at his face. Tagaktak na ang pawis niya mula sa sentido pababa sa prominente nitong panga. Naituro ko tuloy iyon."What?" anito dahil naramdaman niya iyong hintuturo ko."Pinagpapawisan ka kasi," puna ko.Iniwas niya ng kaunti ang ulo niya sa akin at tinawag si Mara."A-ako na," sabi ni Mara na nakangiti pa nang kunin ang towel sa ibabaw ng lamesa at pinunas sa noo ni Dustin.I frowned.Hinahayaan niya si Mara na magpunas ng pawis niya?"Ikaw? Hindi ka ba nahihirapan?" biglang tanong ni Dustin kaya napakurap-kurap ako at napatingin kay Betty na ngumunguya ng mansanas."Apple
KABANATA 23:PARANG ayaw ko nang bumaba para makasama si Dustin."Hindi mo man lang sinabi sa akin?" tanong ko kay Betty."Kanina lang po niya sinabi. Nawala po sa isip ko," aniya.Napabuga ako ng hangin. Kinuha ko ang cellphone at di-n-ial ang numero ni Tita Tamara. Marami siyang hindi sinabi sa akin. Hindi ba niya alam kung anong ginagawa ni Dustin ngayon? Bakit niya hinahayaan. She should control what's happening.The number you have dialed is out of the coverage area.Napapantastikuhan kong tinignan ang cellphone. Inulit kong tumawag pero hindi pa rin siya makontak.Napabuga ako ng hangin."What will I do there?""You just have to say you don't remember at all. Wala ka naman talagang alam. Stick to the plans. Hindi ba 'yon ang sabi ni Madame? Wala kang maalala. Convince him everyday to have a surgery para hindi ka na magkaganito, Maam."Humalukipip ako at pinagmasdan ng mabuti si Betty na kumagat ulit ng mansanas."Hindi ba nauubos 'yang mansanas mo? Everytime I looked at you, ka
MASAYA ako na hindi kami natuloy kanina para sa memory session ko sana. Nagkaroon siya ng tawag at regarding iyon sa naiwan nitong trabaho. I spent my time doing yoga shesh in my room. Sa dami ng mga nangyari at yoga ang magpapakalma at magbibigay ng liwanag sa utak ko.Isang oras ang nilaan ko para doon at tinawag na ako ng katulong para sa hapunan. Kapag lalabas at baba, naglalakad lang ako. Tsaka lang ako uupo sa wheelchair kapag papasok na sa dining dahil naroon na si Dustin."May ampalaya tayo, Maam. Pabirito niyo daw po ito sabi ni Sir Dustin," ani ng katulong.Napangiwi ako. Paborito iyon ni Crystal hindi ako. Iyon ang bagay na hindi kami magkapareho. Sabi nila, kapag kambal ay mostly magkakapareho ng sa lahat ng bagay. Ako ang patunay na hindi lahat iyon ay totoo.Kaya nga natatakot ako na palaging dumikit kay Dustin dahil pakiramdam ko ay mahuhuli niya ako. Pakiramdam ko kabisado niya si Crystal. Nahihirapan akong maniwala na nalilito siya o hindi niya kabisado ang asawa niya
HINDI ako nakatulog ng mahimbing kakaisip sa sinabi ni Dustin. Ang babaw lang para sa iba pero sa akin big deal na. It's my first time. Hindi ako pumapasok sa kwarto nilang dalawa. Iyong malaking guest room namin sa bahay, pinagawa nilang kwarto nila. Iyong kila Mommy at Daddy ay bakante pa rin ngayon. We preserves it. Kapag na-mi-miss namin sila Mommy at Daddy noon. Doon kami natutulog ni Crystal pero noong bago-bago pa lang na nawala sila. Halos ayaw naming pumasok doon. Kahit saang sulok ng bahay ay naalala namin sila."Almusal na po. Nasa baba na si Sir," sabi ni Betty at hinila pa ang kumot ko."I'm still sleepy..." maos kong sabi at ang mata ay nakapikit pa. Hinila ko 'yong kumot para itabon sa buo kong katawan."Pinapatawag na kayo ni Sir. Nakadalawang balik na ko," reklamo ni Betty."Pagpanglima na tatayo na ko. He can eat breakfast alone. Get out, matutulog ako," iritado kong sabi. Kapag ganitong ginising ako tapos gusto ko pang matulog, nagmamaldita talaga ako.Hindi ko na
TAHIMIK ako habang lumalapit sa kanya. Nakita ko pang gumalaw siya ng kaunti dahil naramdaman niya ang presensya ko."How are you feeling?" tanong nito habang tulala sa harap.Alam ko naman na wala siyang nakikita kaya lang ewan ko bakit gustong-gusto niyang nasa labas. Marahil sa simoy ng hangin."Okay naman. Bakit?" I frowned. Nagkausap na nga kami sa baba kanina. Bakit niya pa ako tinatanong."Anong pakiramdam mo ngayong nandito ka sa kwarto natin? Do you feel anything? Strange? Nostalgic?"Napakurap ako bago nagsalita."Strange? I... I don't know. Naninibago ako sa lahat," mahina kong sambit at sa ibang direksyon nakatingin.Umungol lang si Dustin bilang pagsang-ayon."Akala ko ba kasama si Betty? She's going to be my therapist too?""Yeah. You two can have that session later. But for now, I want you and I to talk—privately." Inikot na nito ang wheelchair at humarap sa akin na para bang alam na alam nito kung saan ako nakapwesto.Nahigit ko ang aking hininga nang humarap siya. Thi
KABANATA 26.2:I didn't really know what to feel when he showed me all the pictures. I was stunned. Isa-isa kong tinignan 'yong pictures."What picture are you holding?" he asked."Uh..." Nakatitig pa ako sa litratong hawak ko bago ko siya binalingan. Nakikiramdam lang ito habang nakaupo sa wheelchair.Binalik ko ang mga mata sa picture."It's flores de mayo. I was Reyna Elena," anas ko.I heard him chuckle.Crystal was sick at that time kaya hindi rin siya nakasali. Ito 'yong second time na pinasali kami sa flores de mayo. Kumunot ang noo ko nang tinignan din ang ibang litrato."Yes. I'm sorry that I took a lot of stolen photos. I am such a stalker that time," may himig na biro sa tono ng boses nito ngayon pero hindi ko iyon pinansin.Inisa-isa kong tinignan ang pictures at may napagtanto ako."Wait. When did these all happened?" anas ko at muling napalingon sa kanya. Nagpapanggap pa rin akong walang maalala kahit na ang totoo alam ko na."Same year before me wet. Nasa resthouse ko k
KABANATA 27:HE moved a bit and tried to reach for my hand again. Sa tulala ko, nahanap niya rin ang kamay ko. He squeezed my palm kaya doon ako natauhan.Sinubukan kong hilain pero mahigpit niya iyong hinawakan."I hope we fix our issues once you remember the answers. I am honest. Hindi mo man maalala sa ngayon ang lahat, but I will tell you this right now that I did not cheat. Labelle is just my secretary. I fired her already because I didn't want her to be the cause of our misunderstanding. I am not in love with your sister. Hindi ko siya gusto. Ikaw lang ang gusto ko, okay?"Halos hindi ko siya makilala sa sobrang lambing ng boses niya. Sa bawat buka ng bibig niya, nahihipnotismo ako. The butterflies keep on flying in my stomach. Nanghihina pa rin ako at hindi maawat ang bilis ng tibok ng puso ko. Mabuti nga buhay pa rin ako dahil pakiramdam ko aatakihin ako nito sa sakit sa puso.My eyes went down to the pictures on the bed. Iyong mga larawan ko.I wanna say, that's me. Mali ka.
I saw her first when she walked in the pedestrian lane while I was waiting for the red signal to turn green. She's wearing her school uniform—hugging her two books while wearing an earphone.She caught my attention, and I don't know why I was stunned when it's obvious that she was way younger than me. Hindi ko na namalayang nag-go signal na at kung hindi pa nagbusina ang sasakyang nasa likuran ko ay mapapako na talaga ang mga mata ko sa kanya.That was the first, and she did not get out of my mind easily. Tatlong araw ko siyang naiisip at pinipigilan ko lang 'yong sarili ko na ipahanap siya.But fate seem like playing with me when I saw her in a bookstore. Sinamahan ko 'yong kaibigan ko sa mall kahit na hindi ko hilig na pumunta rito. Kung hindi lang ako natalo sa car racing namin edi hindi na sana ako parang alila niya."Bro, bantayan mo muna. Kailangan ko ng canvas—"I groaned and cut him off."Fuck! Bilisan mo!" I said annoyingly.Sinipa ko pa ng bahagya iyong cart sa inis. Tatawa-
HE slowly lifted me from the bathtub. Umagos ang tubig mula sa aking dibdib pababa sa aking katawan. Dustin groaned when his tongue entered to explore my mouth. Napatingala ako at mas lalong napakapit sa kanya. Masyadong madulas ang aking katawan dahil sa nilagay ko sa tubig kaya maingat niya akong binaba sa sahig habang hindi pinuputol ang mainit at malalim na halik. Halos mamula ang labi ko sa tindi ng paraan ng paghalik niya sa akin. Para bang ayaw na iyong pakawalan. Dahan-dahan niyang hiniwalay ang labi sa akin pero panaka-naka akong pinapatakan ng halik. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at ipinagdikit ang ilong naming dalawa habang namumungay na tinitignan ang aking labi. He licked his lips. Basa na ang suot nitong pants dahil sa akin. I could also feel his thick member poking my stomach. "I love you..." ulit nito at ramdam ko ang init ng hininga niya sa ilong ko. I swallowed hard. "I... love you too," maos kong sabi. Naghurumentado ang puso ko at mas namula ang pi
NANATILI ang mga mata ko sa labas ng bintana ng sasakyan habang yakap si Pia sa aking dibdib. She was peacefully sleeping. Walang nagsasalita ni isa sa amin ni Dustin sa sasakyan. Dustin is beside me—his eyes closed, but his forehead creased. He is into deep thinking. I bit my lower lip. Sumandal ako sa upuan. Hindi naging maganda ang pagtatapos ng dinner namin kanina. "I didn't do anything. Bakit hindi siya ang tanungin mo? May ginawa ba ako sa 'yo, hija?" tanong ni Tito Joaquin sa akin. "Wala naman, anak. Emosyonal lang itong si Cassy," segunda naman ni Tita Tamara. Umiling ako kay Dustin para ipaalam na wala talaga. He looked at me intently. He sighed and looked at his parents again. "Dad, mom... I knew that there was something while I was away. Saglit lang akong nawala pero umiyak siya? Anong nakakaiyak sa pinag-usapan niyo?" Tito Joaquin smirked and shook his head while leaning on his chair—looking at us as if we were nothing. "I can't believe you're being rude to your pa
MY hands were trembling, and I was sweating bullets as we walked inside the restaurant. Sa five star hotel sa Taguig kami mag-di-dinner at tatlo lang kami ngayon na kikitain ang mommy niya. Iniwan ko na si Ate Rhea muna sa hotel."Your hand is cold," puna ni Dustin nang hawakan niya ang kamay ko.I pouted. Tiningala ko si Cassiopeia na hawak-hawak niya. Iyong security guard niya ang nagtulak ng stroller ni Pia. Ayaw na kasi nitong manatili doon at gustong magpakarga. I am just thankful na hindi siya umiiyak kay Dustin. Mahihirapan din kasi ako gawa ng suot ko ay rose gold spaghetti strap na below the knee ang tabas.Nakapusod ang buhok ko at light make-up lang ako ngayon."Si Mommy lang 'yon. Relax..." He whispered.Sinalubong agad kami ng manager."Good evening, Mr. Roberts and Ms. Blaire. Your parents are already in the VIP room."I smiled and greeted the male manager. Hindi sumagot si Dustin sa kanya dahil napatingin sa anak nitong biglang humagikgik dahil maraming nakikita na bag
NAUMID ang aking dila sa narinig. I remained stoic. Ayoko na makita niyang apektado ako sa mga sinabi niya."Look at me... please." He whispered.I got a goosebump because of his hoarse voice. I find it attractive. Mariin kong kinagat ang ibabang-labi. Hindi ko siya sinunod pero naramdaman ko iyong paglapat ng palad niya sa braso ko.Ipinikit ko agad ang mga mata kaya lang nahuli niya ako."Baby, huling-huli ka na..." maos niyang sabi.Marahan akong dumilat pero hindi ko pa rin siya nilingon. Ang palad niya ay nasa braso ko pa rin."Bakit ba? I'm going to sleep now. Nasagot ko naman 'yong tanong mo kanina," mahina kong sambit."I'm not done. Marami pa kong gustong pag-usapan natin."Doon ko na siya nilingon at naabutan ko iyong kaseryosohan sa mga mata niya. Lumayo siya ng kaunti sa akin at sumandal sa headboard ng kama. He was wearing a sando and a boxer shorts.Anong gusto niyang mangyari? Magkukwentuhan kami?"I easily get jealous. I am clingy and sometimes possessive."Napakurap-k
TAHIMIK ako nang bumalik kami sa loob. Binati ko si Tita Wendy kanina at hindi ko naman naramdaman na sobrang tagal naming hindi nagkita dahil very welcoming ang aura pa rin niya. I felt guilty kasi hindi ako um-attend last time noong birthday niya kahit na nasa Cavite na ako noon. "You should go now. Akala ko may gagawin ka pa after this? Ako na muna ang bahala sa mag-ina mo," sabi ni Tita Wendy habang nilalaro si Pia na nakaupo sa kandungan na ni Ate Rhea. Nakaupo lang din ako at pinapanuod sila. "I'll stay here. Nasabi ko na sa secretary ko ang gagawin. I thought you're going to Makati Med?" Napabaling ako kay Tita Wendy. "What happened, Tita? Are you okay?" Ngumiti siya sa akin. She still look the same. Hindi naman kasi ganoon katagal 'yong huli kaming magkita. "I visited a friend of mine. Naka-confined sa Makati Med. Sabi ko dadaan na muna ako rito kasi malapit lang. Tapos... andito pala ang baby mo. She's adorable! Nangigigil ako, hija. Gusto kong iuwi." Humalakhak si Tit
HE was wearing a business suit. Maaga siyang nagising para mag-ready na pumasok sa office. Wala si Ate Rhea at sila lang dalawa ang nasa kwarto. Niingon niya ako habang buhat si Pia. "You're awake..." he said. He looked at me then with a smile. Dustin lifts his daughter to put her in the crib. "There you go!" He laughed. Natawa pa si Pia noong una dahil umangat siya sa ere lalo na matangkad ang tatay niya. But when she's inside the crib, umiyak na siya at tinataas ang kamay para magpakarga sa ama. Ngumuso ako habang pinapanuod ang dalawa. I walked towards them. "Ayaw niya ng magpababa," I whispered. Dustin grinned and carried his daughter. "That's more I like it. She will always look for me," he said proudly. The side of my lips lifted. Natahimik si Pia dahil nasa bisig na siya ulit ni Dustin. "Because you play with her. Ganyan ang gusto niya, eh. Where's Ate Rhea?" I asked. Nagtitili at humahagikgik si Pia dahil inangat pa siya lalo ni Dustin. "She's making breakfast," sago
MASYADO akong conscious sa galaw ko dahil sa kanya. Imbes na dapat ay normal ang kilos ko naging pino lalo.I remember my old self. Ganito kasi ako noon sa kanya hanggang sa nagi ng kumportable ako sa presensya niya lalo na sa iisang bahay lang kami noon nakatira.Para akong bumalik sa dati. Nagtagal ako sa banyo para maligo. Matagal naman ako talaga pero hindi ito ang normal ko na inabot ng isang oras. I want to make sure na super malinis ako at mabango.Bakit? Aamuyin ka ba niya?Napapikit ako ng mariin. At the back of my mind, I think that he might hug me or something. Iniisip ko tuloy na ako na lang kaya lumipat sa sofa. Nakaka-tense siya katabi sa kama.I was wearing my nightgown when I saw him in front of his laptop while talking to someone on the phone.I frowned.Mas lalong lumalim ang gitla ng noo ko dahil may dalawang maleta na ang nasa loob ng kwarto ko. He can’t see my reaction dahil nakatalikod ako.“I want it done as soon as possible and deliver it here.”Tumaas ang kil
NGUMUSO ako sa sinabi niya. I don't know how to feel that he's jealous of Blake. A part of me is overwhelmed and worried that he might see Blake as a competitor. “Don’t tell me you allow to call him as dad?” malamig na sabi nito. Hindi mapagkakaila na naiinis talaga siya kay Blake. Umiling ako. “Ninong siya ni Cassiopeia.” Ngumuso si Dustin pero halata pa rin ang iritasyon sa mukha. Bumaba ang tingin ko sa kamay kong hawak-hawak niya. I don’t know what we're doing. Kung ano bang tawag nito. Hindi naman ito normal na komprontasyon o ano. I let him do everything he wants with him. Hinayaan ko nga na hawakan ang kamay ko. Hinayaan ko siya sa mga sweet gestures niya. I don’t know where to start to say that I love him. Gusto ko muna i-enjoy rin ang feeling na nililigawan niya ako kahit na… Parang hindi naman yata ligaw na ito dahil may privilege siya na gawin ‘yong gusto niya tulad ng pagyakap sa akin. I want to experience how to be courted by him. Titignan ko kung gaano ba siya ka