"Oh, dumiretso kayo dito sa bahay. Hindi ko naman alam na ngayon kayo uuwi, hindi tuloy ako naka pag handa," Dinig kong sambit ni Dad sa speaker.Actually, i'm a bit excited. Ngayon ko lang naramdaman bigla ang excitement. Pakiramdam ko ay may mga bagay na na miss ako at gusto kong malaman.Apat na taon ang lumipas mag mula nang umalis ako sa Pilipinas at alam kong hindi biro ang apat na taon. Marami na ang nag bago at gusto kong makita ang mga pag babagong iyon.Nag padala kagad si Dad ng sundo para sa amin at nang dumating iyon ay nag pahatid muna kami sa mall at restaurant para ipasyal si Aria. Zayn's wants."Mommy, donauches," Ani Aria na nasa kandungan ni Enzo at sinusubuan ko ng fries at burger."She wants doughnut," Enzo chuckled that made his eyes twinkled.Napa titig ako kay Enzo habang ngumunguya ako. Mukang masayang masaya talaga sya ngayon na nandito na kami sa pinas."Enzo, you should eat," Singhap ko saka ko sinulyapan ang pag kain nya na halos hindi nabawasan."I'm not
Rafael is my first love. The man i've loved the most in my entire life. The man who taught me how to be pure and how to be a good person. He made me believe in love. He actually taught me how to love. To love him. Yet he did not teach me how to unlove him...Pilit kong isinisiksik sa utak ko na mali lahat ng nararamdaman ko. Na maling tumibok pa ang puso ko sa kanya at gustohin syang makausap. I have a boyfriend. I have Enzo. Dapat ay wala na akong pakealam kay Rafael.Hindi ko maintindihan. Hindi ko alam kung bakit mayroon pa rin akong pakealam sa mga naiisip ni Rafael kapag naka titig sya sa akin.Siguro nga ay hindi ko na talaga sya mahal. Nabobother lang ako dahil wala kaming closure sa isat isa. Yup. That's it. A closure we never had...And i know it's all on me. Ako naman ang may kasalanan, tanggapin ko nalang.Isang linggo na ang lumipas mag mula nang mag kita kami ni Rafael. Kinausap ko si Enzo after nun dahil alam kong may bumabagabag sa kanya at kaagad naman nyang sinabi na
Dos and Jemia left us immediately.Halos himatayin naman ako dahil ngayon ay nasa harapan ko na si Rafael at gustohin ko mang lumayo ay hindi na ako maka tindig ng maayos kaya naman nang akmang mawawalan ako ng balanse ay kaagad nyang isinalo ang kaniyang braso sa aking bewang.Nag angat ako ng tingin sa kanya at unti unti kong naramdaman ang pag bigat ng talukap ng aking mga mata kaya naman.Naamoy ko kaagad ang pabango ni Rafael."Raf... I'm fine," Nahihirapang sambit ko saka ako marahang kumawala sa kaniya pero hindi ako nag tagumpay dahil ayaw naman nyang mag pa tinag."Who's Raf?" Malamig na tanong nya kaya naman nangunot ang noo ko."You." I almost whispered.Hindi ko alam kung dahil ba sa kaniya kaya ako nanghihina o kung dahil ba iyon sa alak na ngayon ay umeepekto na."I'm not Raf," Medyo galit na sambit nya kaya naman umawang ang bibig ko saka sya tinitigan."Rafael, I just don't want to say your long name-""It is not long," Halos salubong na kilay na sambit nya kaya naman
Hindi ko alam kung bakit hirap na hirap ako para sabihin sa kanya ang lahat ng nangyari noon sa akin bago at pag katapos kong umalis dito kahit na alam ko namang deserve nya ang paliwanag ko.Marahil siguro ay natatakot ako na baka may maramdaman pa ako sa oras na balikan namin ang mga nangyari noon."Can we please talk without fighting?" I asked and he nodded silently.Humupa kaagad ang luha nya habang ang akin ay wala pa ring tigil kaya naman nang nag tungo sya sa bench na nasa loob ng park ay sumunod ako sa kaniya at saka naupo sa tabi nito."I had no plans on going abroad," I started before i raised my head to see him staring at me. He's still the same handsome and manly Rafael."But i had to go away. I had to leave so you'll marry Clara," Sambit ko at naramdaman na naman ang panibagong mainit na luha sa aking pisngi kaya naman umawang ang bibig nya saka sya nag iwas ng tingin.It's like he want to touch me but he's stopping his self."Minahal mo ba ako?" Tanong nya na halos mag
Naging tahimik ang loob ng sasakyan hanggang sa makarating na kami sa bahay. Gusto kong mag paliwanag kay Enzo ngunit hindi ko alam kung paano ako mag sisimula, natatakot din ako na mag away kami kapag pinag usapan namin iyon, ayoko rin naman na mag away kami lalo na habang nag mamaneho siya.Naka park na at lahat ang sasakyan ni Enzo sa garahe ngunit hindi pa rin sya lumalabas kaya naman nanatili lang din akong naka upo habang pinag mamasdan syang naka sandal sa upuan nya at diretso ang tingin sa kaniyang harapan."What happened between you two?" He asked in a cold tone of voice."Enzo, we talked about our past. Just closure," Casual kong sabi dahil ayokong pag ibahan sya ng tono at baka mas lalo syang magalit sa akin.Nilingon nya ako at saka kinunotan ng noo."Why did'nt you told me earlier that you were with him?" He asked."I'm sorry, Enzo..." Tumungo ako dahil kahit na mag dahilan pa ako ay alam kong mali at mali pa rin naman na hindi ko kaagad nasabi sa kaniya na kasama ko si R
Lumabas na ako ng bahay at naabutan si Rafael na kalalabas lamang ng gate kaya naman suminghap ako at hinabol sya.He's really leaving?na hindi manlang nag papaalam kay Dad at sa isa pa nyang kasamang babae? Dahil lamang duon?"Rafael!" I yelled that made him stop from opening the door of his car.Nanatili syang naka tayo at naka harap sa kaniyang sasakyan nang hindi manlang ako nililingon o tinatapunan ng tingin.Humakbang ako palapit sa kaniya dahil ayokong gumawa ng napaka lakas na ingay habang kausap sya."What the heck is your problem?" I asked out of frustration because i could not understand him anymore."Tss-""Stop it." Inis kong sambit.Maya maya pa ay hinarap na nya ako at saka tinitigan sa mata gamit ang malamig at seryosong mata nya."Really, Rafael? I know you have your pride but can't you atleast say sorry to him? Hindi kita maintindihan! Ilang araw ka na umaastang hindi ako kilala at alam kong may problema ka pa rin sa 'kin!" There, finally. I said it!Umawang ang bibi
Being the heir of my family's most treasured business brought pressure to my whole life.As the first born of my parents, i am the one who's being watched by everybody. Those who support us and also our haters. They are all watching my actions silently."Rafael, this is Clara. Anak ni tita Tasha mo," Sambit ni mommy habang ipinapakilala sa akin ang babaeng anak ng kaibigan nya na si tita Tasha.Pinag masdan ko ang babaeng naka khaki trouser, printed white shirt, at puting sneakers. Mahaba ang buhok nya na hanggang likuran nya. Mas hahaba pa siguro ito kapag straight, medyo kulot kasi ang buhok nito."I'm Rafael," I smiled at her.Ngumiti rin sya pabalik saka tinanggap ang aking palad."Ako si Clara, nice to meet you Rafael," Mahinhin na sambit nito.Mom let us talk for a while. Clara is nice and kind. Mabilis kaming nag kasundo at naging mag kaibigan dahil palagi syang pumupunta sa bahay o di kaya ay sa office kapag dumadalaw ang kaniyang mommy.We became close friends for years. She
Rafael left that night..Mag mula ng araw na iyon ay hindi na ulit kami nag kita pa. Nalaman ko kay Dad na ayaw na raw ni Rafael makipag meeting dito sa bahay.I understood it. Alam ko kung ano ang gusto nyang mangyari pero hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil sa pag iwas nya sa akin. O malulungkot kahit na alam kong ako ang may gusto ng lahat ng ito.But i need to accept it, i lost him already. This time, he's really gone of my sight."Mommy!" Aria cried while i was sleeping beside her.Kaagad naman akong dumilat para patahanin sya dahil mukang masama ang gising nya ngayong umaga."Hush, i love you," i hummed while taming her and letting her fall back to her sleep.Napa tingin ako sa aking tabi at nakitang wala roon si Enzo kaya naman nangunot ang noo ko. Ilang araw na ang lumipas at napansin kong napapadalas ang pag gising ko ng wala na si Enzo sa kama. Minsan ay gigising ako na wala na sya sa bahay at pag balik ay sasabihin nya na bumili lang sya sa malapit na convinience store