Chapter 2: Ang Lihim sa Likod ng Inuman
Maingay ang buong resort—isang patunay na ang mga intern ay ganap nang nakawala sa stress ng ospital. Hindi naman ako tutol sa kasiyahan, pero hindi ko rin maikakailang mas gugustuhin kong nasa tahimik na lugar kaysa makipag-inuman sa mga interns na halatang sabik uminom. Nasa isang sulok lang ako ng poolside bar, hawak ang isang baso ng whiskey habang pinagmamasdan ang mga kasamahan kong nagsasaya. Kahit paano, nakakatuwa ring makita silang nakangiti—lalo na ang mga interns na halos mabaliw sa dami ng workload. “Adrian, hindi ka ba sasali sa kanila?” tanong ni Dr. Philip, sabay upo sa tabi ko. “Bihira ang ganitong pagkakataon, bro.” Napangiti ako nang bahagya. “Ikaw na lang. Mukhang enjoy na enjoy ka naman.” “Syempre. Pero iba rin kasi kapag kasama mo yung mga hot na interns, ‘di ba?” Aniya sabay kindat. “Lalo na ‘yung si Liana Cruz.” Napatigil ako sa pag-inom. Si Liana? Hindi ko alam kung bakit pero lagi kong napapansin ang babaeng ‘yon sa ospital. Matalino, masipag, pero palaging mukhang seryoso. Alam kong maraming nagpapantasya sa kanya, at kahit ako… hindi ko itatanggi na napansin ko na rin siya. At masasabi kong gusto ko siya kaso ngga lang hindi ko siya pwedeng pormahan .. Bumaling ako kay Dr. Philip Bago pa ako makasagot, lumapit si Sandra Park, may hawak na dalawang baso ng tequila. “Adrian, para sa’yo,” nakangiti niyang alok. Umiling ako. “Pass ako diyan, Sandra.” “Tsk. Napaka-boring mo naman,” aniya, pero hindi rin nagtagal ay lumayo na nang makitang hindi ako interesado. Napatingin ako sa paligid. Si Miguel Santos, isa pang intern, ay mukhang may hinihintay. Ilang beses na kaming nagkasalubong sa ospital pero hindi ko siya gaanong kinakausap. Ngayong gabi, para siyang may binabalak. “May inaantay ka?” tanong ko kay Philip. “Si Miguel? Baka si Liana. Alam mo naman ‘yon, ‘di ba? Ex niya ‘yon.” Napakunot ang noo ko. Hindi ko alam kung bakit parang hindi ko gusto ang idea na may plano si Miguel na lumapit kay Liana ngayong gabi. Maya-maya lang, nakita kong nagmamadaling lumabas si Sandra mula sa isang kwarto sa villa. Parang may ginawa siyang hindi tama. Napailing ako—hindi na bago ang mga ganyang eksena sa mga company outing. Drama. Intriga. Pero mas pinili kong huwag makialam. Nagpasiya akong bumalik na sa kwarto ko. Malayo sa ingay, malayo sa gulo. Pagkapasok ko, agad akong nagtanggal ng shirt at dumiretso sa banyo para maligo. Pagkatapos, nagpunas ako ng tuwalya at nagbukas ng cellphone. Tahimik. Wala akong kausap. At ‘yon ang akala ko… hanggang sa biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko. Isang babae ang pumasok. Nakapikit, naglalakad nang parang wala sa sarili. Napahawak ako sa tuwalya ko, nanlaki ang mga mata. At bago pa ako makapagsalita, bigla siyang nagsalita. “Uy… may nahulog.” sinabi niya yon ng parang wala lang ni hindi man lang pumikit o tumili. "Liana anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sa kanya habang pinupulot ang tuwalya at pinulupot yun sa sarili. Imbis nasagutin ako lumapit lang siya sa akin at idinikit ang kanyang katawan " Alam mo ang gwapo mo talaga" sabi ni Liana tila wala sa sarili. Ano bang pinagsaasasaabi ng babaeng to? Pero sabagay tama naman siya. ”Alam mo Liana hintayin mo lang ako para makapag- bihis ihahatid kita sa kwarto mo" Kalmado kong sabi habang nakatingin sa mala anghel niyang mukha Hindi ako nito pinansin at mas nilapit ang katawan niya sakin, hinawakan niya ako sa dibdib pababa sa tyan ko. ' Liana" Paos kong sabi dahil sa nagugustuhan ko ang ginagawa niya pero hindi. Hindi dapat ako mag take advantage lalo na't wala siya sa katinuan. ' Ang init mo' bulong niya sa tenga ko at dinilaan pa ang earlobe ko bago pa ako makapag react hinila niya na na batok ko para nigyan ako ng isang malalim na halik. ' L-iana lasing ka" sabi ko sa pagitan ng mga halik namin pero inikot niya ako at tinulak sa kama. Dahil narin siguro sa sensasyon na nadarama ko kaya nagpadala nalang ako sa kanya. Agad na naupo sa may tyan ko si Liana at mukhang alam na alam niya ang gagawin niya, hindi kasi ito kilos ng kilala kong Liana na mahinhin at tahimik. Hinawakan ko siya sa balikat tinignan naman niya ako na may namumungay na mga mata. " Adrian" pilya siyang naka- ngiti sakinhabang dinudulas ang sarili saa tyan ko. ' Sigurado ka ba dito?' walang pagdadalawang sabi isip na inupuan niyaa ang pagkalalaki ko at malanding nagsabi ng... ' Yes daddy!" Hinubad niya ang oversized shirt niya habang gumagalaw sa pagkalalaki ko, hindi na ako nakatiis at hinila ko na siya sa batok at hinalikan ng madiin pero kinagat niya ang labi ko para tumigil ako tinignan ko siya ng masama pero ngumiti lang siya ng mapang akit at sinabing. '' Ako ang gagalaw sweetheart" Tangina!! Tinulak niya ako ulit at hinalikan saa labi ng maarahas, mapang angkin at mapanganib. Bumaba ang halik sa leeg ko sa dibdib sa tyan ko hanggang sa napalitan ng dila niya. '" Ughh" Ungol ko ng kagatin niya ang abs ko. Hinawakan niya na ang boxer ko at unti-unti itong binaba pinalitan niya ng ngipin ang kamay niyang kanina'y nagbababa sa boxer shorts ko. " L-iana'' Nanigas ako. Pucha. Bakit niya ba ako pinahihirapan?! Nang naibaba sa wakas ang shorts ko tumama sa mukha niya ang pagkalalaki ko. Nanlaki naman agad ang mata niya. " Big bird!' Mapang akit niyang sabi "Angry bird'' Natatawa kong sabi. ' Indeed" Sang-ayon niya sabay hawak sa pakalalaki ko at tinaas baba ang kamay niya doon. '"Ohh!Liana" Tangina ang sarap! Hindi ko na kontrol angg lahat. Siya ang may konttrol. Ang panggako ko sa kuyya nya ay hindi ko na matutupad. Gusto ko to. Gusto ko si Liana. Binilisan niya pa ang pagtaas at baba ng mga mainit niyang kamay sakin hanggang sa sumabog na ako akmang didilaan niya ang mga likidong lumabas sakin ng pigilan ko siya. I won't let her do that. Not now. Mabilis kong pinagpalit ang pwwsto namin at siya naman ang paliligayahin ko. Ginaya ko lang ang ginawa niya, agad kong sinubo ang isa niyang dibdib habang pinagglalaruan ang isa niyang dibdib. " Ohhh! Doc Adrian" Shit. Walangg parte ng kataawan niya ang pinalampas ko hanggang sa dumating na ang labi ko sa pagkababae niya. Ang bango.! '' Ohh' Ang sarap pakinggan ng ungol niya! Gaya ng hiling niya dinilaan ko na ang kanya na para bang may aagaw sakin nito narinig kong ungol lang ng ungol si Liana. Nakakabaliw. Sinigurado kong wala akong malalagpasan na parte ng pagkababae niya. She's mine now. Tumayo ako at hinawakan ang pagkalalaki ko habang nakatingin sa kanya. Hinila ko na siya at tinutok ang akin sa kanya. Ramdaam ko ang tension sa katawan niya kaya hinalikan ko siya bago unti-unting pumapasok ang pagkalalaki ko sa kanya " Ahhhh" Napatigil ako ng naramdaman ko ang harang niya. She's still a virgin. Kalahati palang ang napapasok ko sa kan6a tinignan ko siya umiiyak siya. '' Tuloy mo na Adrian" mahina na sabi niya Pinasok ko na ng buo ang akin kay Liana. Kasabay non nangako ako sa sarili ko I will cherish Liana Cruz because she's mine. Hininalikan ko siya sa buong mukha habang hinihintay na makapag adjust siyya sa laki ko. Maya maya mabagal akong gumalaw hanggang sa pabilis ng pabilis. 'Ang sarap Adrian!! Bilisan mo pa' Daing niya habang niyapos ang binti niya sakin at nakisabay na sa pag galaw ko. " Shit! You're so tight!” Mas binilisan ko pa ang pag galaw " I’m cumming!'" Sigaw niya. Mas binilisan ko pa han-gang sa makarating na kami pareho sa sukdulan. Nag collapse na ako sa ibabaw ni Liana pareho kaming hinihingal ni Liana. Isa na ata to sa pinakamasayang araw ko dahil naangkin ko ang babaeng matagal ko nang gusto . -_ Nakahiga ako, at habang nakatingin sa kisame, ang puso ko'y mabilis pa rin ang tibok. Hindi ko alam kung anong nangyari, pero hindi ko kayang itago kung gaano ako kasaya. Si Liana—siya na matagal ko nang pinapangarap, siya na matagal ko nang gusto—ay narito, at sa mga sandaling iyon, ramdam ko ang bawat segundo ng kaligayahan. Ang katawan ko ay nanginginig pa rin, hindi dahil sa takot o alinlangan, kundi sa sobrang saya. Hindi ko na kayang itago pa ang nararamdaman ko. Hindi ko na kayang magsinungaling sa sarili ko—gusto ko siya. Hindi lang basta gusto. Hindi ko kayang ipaliwanag, pero ang puso ko, alam na alam ko, na siya ang hinahanap ko. Nandiyan siya sa tabi ko, natutulog nang payapa, at ako... ako'y hindi makapaniwala na nangyari ito. Ang mga kamay ko ay nangangatal, at habang tinitingnan ko siya, hindi ko alam kung paano ko mapapalitan ang nararamdaman ko—ngayon na siya ay nasa buhay ko, sa tabi ko. Sana lang, hindi ako magising sa isang masakit na katotohanan. "Paano kung ang pinakamaganda mong pangarap ay magsimula na—pero takot ka na ito'y maglaho?"Chapter 3- Ang PagtakasLiana's POVNang lumabas si Adrian ay agad kong hinagilap ang aking mga damit at nag bihis na kaso nga lang hindi ko makita ang bra ko!Saan ba nilagay yun ni Dr. Ramirez?!Naghanap ako sa kama at natagpuan ko 'to sa ilalim ng unan niya. Hindi ko alam pero napatawa ako ng parang kinikiliti." Balak pa atang gawing souvenir ang bra ko!'' Natatawa kongg sabi." Nako doc! If ypu want a souvenir just tell me" Humagalpak na ako ng tawa habang nagpapa gulong-gulong sa kama.Tama na nga to! At baka bumalik na yon!Akmang magsusuot na ako ng bra ng biglang pumasok sa pintuan.Si Adrian! Bigla akong na freeze ng mga ilang segundo at pinigilan ko ang sarili kong tumili agad nalang akong tumalikod at nagmadaling nag suot ng damit." Nice view" pang-aasar niya sakinHindi ko nalang siya pinansin kahit alam kong namumula na ako sa kahihiyan.Gusto ko nalang lamunin ako ng lupa sa totoo lang!"Mag kape ka muna" bigla siyang sumeryoso.Hala! Bipolar lang?"Hindi na po, ba
Chapter 4 – Ang Multo sa CCTVLiana’s POV“Liana, please… pag-usapan natin ‘to.”Patuloy ang katok ni Miguel sa pinto ko. Ramdam ko ang tensyon sa dibdib ko. Hindi ko alam kung ano ang mas nakakakaba—ang possible breakup confrontation, o ang possibility na nakita niya akong lumabas ng kwarto ni Dr. Adrian Ramirez.I mean… kung nakita niya ‘yon, patay talaga ako. Sa career, sa pride, sa future husband dreams ko.Tumayo ako, nanginginig ang tuhod.Kalma, Liana. Kayang-kaya mo ‘to.Kinuha ko ang cellphone ko at binasa ulit ang last message ni Adrian:“Just say the word, Liana. I’ll make sure hindi ka na niya guguluhin.”Grabe ‘tong doctor na ‘to. Parang action star.Nag-reply ako agad:“Don’t. Ako na. I got this.”Lumapit ako sa pinto, huminga nang malalim, at binuksan ito.Bumungad sa akin si Miguel—guwapo pa rin, pormal ang suot, pero halatang puyat. May hawak siyang supot ng donuts. Manipulative ang approach, ha? Donuts agad?“Hi,” sabi niya, mahina.“Hi din,” sagot ko, malamig. Wala
Chapter 5 – FeelingsAdrian’s POVI don’t do things halfway.Kung gusto ko ng tahimik na duty, tahimik akong magra-rounds.Kung gusto ko ng isang research paper, gagawin kong top-tier na worthy of international journals.At kung gusto ko ng babae?I go all in.And right now, I want Liana Cruz.I knew the moment she stepped into the lounge—nakapusod ang buhok, may bahid pa ng sabaw ‘yung scrub top niya, pero confident ang lakad—that this woman was different. She wasn’t just a crush. She wasn’t just a distraction.She was a storm.And storms? I like dancing in the rain.The day after that CCTV “multo” incident, I watched how she tried to walk with pride kahit obvious na gusto niyang mawala sa mundo. Pinagkakaguluhan siya ng buong ospital, parang celebrity. Or meme. Kahit nga ako, tinag ng mga intern sa group chat na “Dr. Ramirez and the Ghost Lover.”Nakakatawa sana… kung hindi ko gustong patayin lahat ng naglakas-loob mang-asar sa kanya.Napikon ako kay Marco. Grabe kung makatawag ng “
Chapter 6 – Emergency Room, Emergency FeelingsLiana’s POVNag-uumpisa palang mag-simmer ang feelings ko, pero biglang may sumabog. Sa bahay.“Ma, teka lang. Ano’ng nangyari?” I was already half-dressed in my scrub suit, paalis na sana ng dorm. My phone was pressed tight between my cheek and shoulder habang naglalagay ako ng ID.“Tumumba si Lola. Nahulog sa kama. May pasa sa balakang, hindi makatayo,” sagot ni Mama, panic rising in her voice. “Hindi siya makalakad, ‘Nak. Anong gagawin namin?”My heart plummeted.“Kailangan na po siyang dalhin sa ospital. Kung kaya niyong isakay sa trike, kahit emergency room muna. Susunod ako doon.”That’s how I found myself not clocking in for duty, but rushing to the hospital as a bantay, praying na hindi grabe ang lagay ni Lola.Pagdating ko sa ER, naghalo ang pagiging apo at pagiging intern. Gusto kong umiyak, pero kailangan ng presence of mind. Habang hinihiga si Lola sa stretcher, I stood beside her, helping the nurse take vitals, kahit hindi ak
Chapter 7 – Coffee, Chismis, at Complaint FormLiana’s POVMay isang bagay akong natutunan ngayong araw.Ang isang cup ng kape ay may three effects depende sa kung saan ka iinom: Sa lounge – pampagising.Sa labas ng ER – pampakalma.Sa HR office – pampakaba.Unfortunately, ‘yung pangatlo ang nangyari sa’kin ngayon. Nasa harap ko ang HR officer, may clipboard sa kamay at expression na para bang kakasabon lang niya ng intern na sumira ng ECG machine.“Miss Cruz,” sabi niya habang si Adrian ay tahimik lang sa tabi ko. “As you’re aware, this is a preliminary inquiry. You are not yet under disciplinary action, but we have to evaluate the complaint.”Complaint.Aka, ang multo ng CCTV incident—na ngayon ay may bagong ebidensya, salamat sa Marco-is-the-worst-possible-human-being moment kagabi.Nag-blush pa ako habang iniisip ‘yung hawakan-kamay with Adrian, then naalala ko ‘yung flash ng camera, and boom! Realidad.“Someone filed an anonymous report,” dagdag ng HR. “The accusation is that th
Chapter 8 – Hearts and HeadlinesLiana’s POVAkala ko tapos na ang issue. Na parang sugat lang na kapag tinapalan mo, huhupa rin. Pero hindi pala—may mga sugat na binabalikan ng mga kuko. At ang kuko ng chismis? Manicure na gel polish ang kapit.Pagkagising ko kinabukasan, hindi pa ako nakakakain, hindi pa ako nakakapag-toothbrush—may 46 na notifications na ako sa phone. Group chats. Emails. May tumawag pang intern sa Messenger video call kahit 7:00 AM pa lang.“Uy, may link! Tignan mo ‘to!”Akala ko prank lang. Pero hindi. Isang anonymous na blog post ang trending ngayon sa staff circles. Title?“Love in the Time of CPR: The Forbidden Affair of Dr. Ramirez and Intern Cruz”Sino ‘yung nagsusulat ng ganito? Bakit parang Wattpad kung magsulat, pero may kasamang death wish for my career?Bawat paragraph ay punong-puno ng juicy details—CCTV leak, coffee delivery, trauma room touchy moments, at may bonus pa na may kasamang alleged audio clip daw of Adrian saying “You’re mine.” HUY. PRIVATE
Chapter 9 – This is WarLiana’s POVAng bilis ng balita sa ospital. Minsan mas mabilis pa kaysa sa IV push ng epinephrine.Kagabi lang, nagbibiruan pa kami ni Adrian. Coffee. Feelings. Chismis. Then boom—parang may nag-Fast Track ng scandal naming dalawa. The CCTV footage, raw, unedited, walang subtitles—kumalat online.At hindi ito basta kuha lang sa lounge, ha. HINDI. S’yempre, ang nakuhanan? ‘Yung eksena naming dalawa sa trauma room—yung sinabihan niya ako ng, “You’re the reward.”At si Marco, ang demonyong may tripod sa bulsa, ang nag-leak.Kaya eto ako ngayon. Nakaupo sa admin office, kaharap si Ma’am HR, habang pinapabasa sa’kin ang formal inquiry letter na may subject line na parang teleserye:"Investigation on the Breach of Professional Conduct: Ramirez and Cruz"Hawig ng title ng chapter, diba?“Ms. Cruz,” panimula ni Ma’am HR, habang nagpapalit ng salamin gaya ng plot twist na padating. “We are not saying you’re guilty. But the fact that there is video footage circulating—”
Chapter 10 – Leaked Lines and Loaded LooksAdrian’s POVKung may seminar para sa "How to Explode a Hospital in Five Seconds Without Using a Bomb", si Red Bolas ang honorary speaker. Kasi 'yun ang nangyari matapos niyang i-play ang audio clip sa mismong lobby, sa harap ng interns, nurses, doctors, patients, at 'yung janitor na palaging may chips sa bulsa.The moment narinig ang boses ni Miguel na nagsabing, "Ayusin mo ‘yung pag-edit, Marco. Dapat hindi kita madidiin ha, pero ‘wag mo ring pagandahin masyado si Liana. Gusto ko lang… yung enough para mukhang totoo," napahawak ako sa leeg ko.Not because I couldn’t breathe. But because I felt it—'yung moment na may bubulusok na gulo.“BOOM!” sigaw ni Red, proud na proud sa sarili.The hallway erupted.Literally. Parang may piñata ng tsismis na pinukpok nang sabay-sabay. Gasps, whispers, may ilang napamura. Si Nurse Paula, natawa tapos napaiyak. Si Chief, napahawak sa batok na parang biglang inatake ng high blood.And me?I stood still.Sa
Chapter 12 – “Cleared… or Cornered?”Adrian's POVThere’s something about fluorescent lighting that makes everything feel worse. Like it highlights every mistake you’ve ever made and every bad decision you wish you could Ctrl + Z. And today? The whole ER smelled like sterilized dread and pending doom.The final hearing was set.And I was walking straight into it.Liana didn’t say a word when we met outside the boardroom. She stood stiff in her scrubs, arms crossed, lips pursed—like a soldier before a war she never wanted to fight.“Ready?” I asked.She didn’t look at me. “Does it matter?”Fair enough.Inside the conference room, the panel looked like judges from a medical-themed America’s Got Talent—HR, Hospital Director, a rep from the Philippine Transparency Authority, and of course, Dr. Navarro, the clinical dean with a permanent RBF and a moral compass sharp enough to pierce armor.They played the audio clip again—me and Liana were silent as Miguel and Marco’s voices laughed throu
Chapter 11 – Ghosted By A Ghost HunterMiguel’s POVAng hirap pala kapag ikaw ‘yung kontrabida sa sarili mong love story.I used to be the guy. As in the guy. Liana’s guy. May date nights kami na may cheesy milk tea orders, mga weekend na sabay mag-aalaga ng aso sa shelter, at ‘yung mga tawanan na alam mong hindi scripted—kasi walang punchline, pero tawang-tawa pa rin siya.Tapos ngayon?She laughs like that… pero kay Ramirez.Nakakatawa ‘di ba?Well, hindi ako natatawa.---Nung araw na lumabas ‘yung unedited CCTV clip, akala ko guguho ang mundo ni Liana. But no. May eksenang You’re mine si Ramirez sa lounge, may pa-kape moments sila sa ER, tapos may trauma case pa silang pang-Korean drama.Kulang na lang soundtrack ng Aegis at slow motion rain.Ako? Naiwan sa labas, hawak ang phone, may kuha ng PDA moment nila.Tapos pinagalitan pa ako ni Marco.“Bro,” he said, habang naka-sando at may potato chips crumbs pa sa dibdib. “Medyo… grabe ‘yung ginawa mo.”“Gusto ko lang naman maprotektah
Chapter 10 – Leaked Lines and Loaded LooksAdrian’s POVKung may seminar para sa "How to Explode a Hospital in Five Seconds Without Using a Bomb", si Red Bolas ang honorary speaker. Kasi 'yun ang nangyari matapos niyang i-play ang audio clip sa mismong lobby, sa harap ng interns, nurses, doctors, patients, at 'yung janitor na palaging may chips sa bulsa.The moment narinig ang boses ni Miguel na nagsabing, "Ayusin mo ‘yung pag-edit, Marco. Dapat hindi kita madidiin ha, pero ‘wag mo ring pagandahin masyado si Liana. Gusto ko lang… yung enough para mukhang totoo," napahawak ako sa leeg ko.Not because I couldn’t breathe. But because I felt it—'yung moment na may bubulusok na gulo.“BOOM!” sigaw ni Red, proud na proud sa sarili.The hallway erupted.Literally. Parang may piñata ng tsismis na pinukpok nang sabay-sabay. Gasps, whispers, may ilang napamura. Si Nurse Paula, natawa tapos napaiyak. Si Chief, napahawak sa batok na parang biglang inatake ng high blood.And me?I stood still.Sa
Chapter 9 – This is WarLiana’s POVAng bilis ng balita sa ospital. Minsan mas mabilis pa kaysa sa IV push ng epinephrine.Kagabi lang, nagbibiruan pa kami ni Adrian. Coffee. Feelings. Chismis. Then boom—parang may nag-Fast Track ng scandal naming dalawa. The CCTV footage, raw, unedited, walang subtitles—kumalat online.At hindi ito basta kuha lang sa lounge, ha. HINDI. S’yempre, ang nakuhanan? ‘Yung eksena naming dalawa sa trauma room—yung sinabihan niya ako ng, “You’re the reward.”At si Marco, ang demonyong may tripod sa bulsa, ang nag-leak.Kaya eto ako ngayon. Nakaupo sa admin office, kaharap si Ma’am HR, habang pinapabasa sa’kin ang formal inquiry letter na may subject line na parang teleserye:"Investigation on the Breach of Professional Conduct: Ramirez and Cruz"Hawig ng title ng chapter, diba?“Ms. Cruz,” panimula ni Ma’am HR, habang nagpapalit ng salamin gaya ng plot twist na padating. “We are not saying you’re guilty. But the fact that there is video footage circulating—”
Chapter 8 – Hearts and HeadlinesLiana’s POVAkala ko tapos na ang issue. Na parang sugat lang na kapag tinapalan mo, huhupa rin. Pero hindi pala—may mga sugat na binabalikan ng mga kuko. At ang kuko ng chismis? Manicure na gel polish ang kapit.Pagkagising ko kinabukasan, hindi pa ako nakakakain, hindi pa ako nakakapag-toothbrush—may 46 na notifications na ako sa phone. Group chats. Emails. May tumawag pang intern sa Messenger video call kahit 7:00 AM pa lang.“Uy, may link! Tignan mo ‘to!”Akala ko prank lang. Pero hindi. Isang anonymous na blog post ang trending ngayon sa staff circles. Title?“Love in the Time of CPR: The Forbidden Affair of Dr. Ramirez and Intern Cruz”Sino ‘yung nagsusulat ng ganito? Bakit parang Wattpad kung magsulat, pero may kasamang death wish for my career?Bawat paragraph ay punong-puno ng juicy details—CCTV leak, coffee delivery, trauma room touchy moments, at may bonus pa na may kasamang alleged audio clip daw of Adrian saying “You’re mine.” HUY. PRIVATE
Chapter 7 – Coffee, Chismis, at Complaint FormLiana’s POVMay isang bagay akong natutunan ngayong araw.Ang isang cup ng kape ay may three effects depende sa kung saan ka iinom: Sa lounge – pampagising.Sa labas ng ER – pampakalma.Sa HR office – pampakaba.Unfortunately, ‘yung pangatlo ang nangyari sa’kin ngayon. Nasa harap ko ang HR officer, may clipboard sa kamay at expression na para bang kakasabon lang niya ng intern na sumira ng ECG machine.“Miss Cruz,” sabi niya habang si Adrian ay tahimik lang sa tabi ko. “As you’re aware, this is a preliminary inquiry. You are not yet under disciplinary action, but we have to evaluate the complaint.”Complaint.Aka, ang multo ng CCTV incident—na ngayon ay may bagong ebidensya, salamat sa Marco-is-the-worst-possible-human-being moment kagabi.Nag-blush pa ako habang iniisip ‘yung hawakan-kamay with Adrian, then naalala ko ‘yung flash ng camera, and boom! Realidad.“Someone filed an anonymous report,” dagdag ng HR. “The accusation is that th
Chapter 6 – Emergency Room, Emergency FeelingsLiana’s POVNag-uumpisa palang mag-simmer ang feelings ko, pero biglang may sumabog. Sa bahay.“Ma, teka lang. Ano’ng nangyari?” I was already half-dressed in my scrub suit, paalis na sana ng dorm. My phone was pressed tight between my cheek and shoulder habang naglalagay ako ng ID.“Tumumba si Lola. Nahulog sa kama. May pasa sa balakang, hindi makatayo,” sagot ni Mama, panic rising in her voice. “Hindi siya makalakad, ‘Nak. Anong gagawin namin?”My heart plummeted.“Kailangan na po siyang dalhin sa ospital. Kung kaya niyong isakay sa trike, kahit emergency room muna. Susunod ako doon.”That’s how I found myself not clocking in for duty, but rushing to the hospital as a bantay, praying na hindi grabe ang lagay ni Lola.Pagdating ko sa ER, naghalo ang pagiging apo at pagiging intern. Gusto kong umiyak, pero kailangan ng presence of mind. Habang hinihiga si Lola sa stretcher, I stood beside her, helping the nurse take vitals, kahit hindi ak
Chapter 5 – FeelingsAdrian’s POVI don’t do things halfway.Kung gusto ko ng tahimik na duty, tahimik akong magra-rounds.Kung gusto ko ng isang research paper, gagawin kong top-tier na worthy of international journals.At kung gusto ko ng babae?I go all in.And right now, I want Liana Cruz.I knew the moment she stepped into the lounge—nakapusod ang buhok, may bahid pa ng sabaw ‘yung scrub top niya, pero confident ang lakad—that this woman was different. She wasn’t just a crush. She wasn’t just a distraction.She was a storm.And storms? I like dancing in the rain.The day after that CCTV “multo” incident, I watched how she tried to walk with pride kahit obvious na gusto niyang mawala sa mundo. Pinagkakaguluhan siya ng buong ospital, parang celebrity. Or meme. Kahit nga ako, tinag ng mga intern sa group chat na “Dr. Ramirez and the Ghost Lover.”Nakakatawa sana… kung hindi ko gustong patayin lahat ng naglakas-loob mang-asar sa kanya.Napikon ako kay Marco. Grabe kung makatawag ng “
Chapter 4 – Ang Multo sa CCTVLiana’s POV“Liana, please… pag-usapan natin ‘to.”Patuloy ang katok ni Miguel sa pinto ko. Ramdam ko ang tensyon sa dibdib ko. Hindi ko alam kung ano ang mas nakakakaba—ang possible breakup confrontation, o ang possibility na nakita niya akong lumabas ng kwarto ni Dr. Adrian Ramirez.I mean… kung nakita niya ‘yon, patay talaga ako. Sa career, sa pride, sa future husband dreams ko.Tumayo ako, nanginginig ang tuhod.Kalma, Liana. Kayang-kaya mo ‘to.Kinuha ko ang cellphone ko at binasa ulit ang last message ni Adrian:“Just say the word, Liana. I’ll make sure hindi ka na niya guguluhin.”Grabe ‘tong doctor na ‘to. Parang action star.Nag-reply ako agad:“Don’t. Ako na. I got this.”Lumapit ako sa pinto, huminga nang malalim, at binuksan ito.Bumungad sa akin si Miguel—guwapo pa rin, pormal ang suot, pero halatang puyat. May hawak siyang supot ng donuts. Manipulative ang approach, ha? Donuts agad?“Hi,” sabi niya, mahina.“Hi din,” sagot ko, malamig. Wala