Novels by serendipity

Chapter 9 – This is WarLiana’s POVAng bilis ng balita sa ospital. Minsan mas mabilis pa kaysa sa IV push ng epinephrine.Kagabi lang, nagbibiruan pa kami ni Adrian. Coffee. Feelings. Chismis. Then boom—parang may nag-Fast Track ng scandal naming dalawa. The CCTV footage, raw, unedited, walang subtitles—kumalat online.At hindi ito basta kuha lang sa lounge, ha. HINDI. S’yempre, ang nakuhanan? ‘Yung eksena naming dalawa sa trauma room—yung sinabihan niya ako ng, “You’re the reward.”At si Marco, ang demonyong may tripod sa bulsa, ang nag-leak.Kaya eto ako ngayon. Nakaupo sa admin office, kaharap si Ma’am HR, habang pinapabasa sa’kin ang formal inquiry letter na may subject line na parang teleserye:"Investigation on the Breach of Professional Conduct: Ramirez and Cruz"Hawig ng title ng chapter, diba?“Ms. Cruz,” panimula ni Ma’am HR, habang nagpapalit ng salamin gaya ng plot twist na padating. “We are not saying you’re guilty. But the fact that there is video footage circulating—”

Chapter 8 – Hearts and HeadlinesLiana’s POVAkala ko tapos na ang issue. Na parang sugat lang na kapag tinapalan mo, huhupa rin. Pero hindi pala—may mga sugat na binabalikan ng mga kuko. At ang kuko ng chismis? Manicure na gel polish ang kapit.Pagkagising ko kinabukasan, hindi pa ako nakakakain, hindi pa ako nakakapag-toothbrush—may 46 na notifications na ako sa phone. Group chats. Emails. May tumawag pang intern sa Messenger video call kahit 7:00 AM pa lang.“Uy, may link! Tignan mo ‘to!”Akala ko prank lang. Pero hindi. Isang anonymous na blog post ang trending ngayon sa staff circles. Title?“Love in the Time of CPR: The Forbidden Affair of Dr. Ramirez and Intern Cruz”Sino ‘yung nagsusulat ng ganito? Bakit parang Wattpad kung magsulat, pero may kasamang death wish for my career?Bawat paragraph ay punong-puno ng juicy details—CCTV leak, coffee delivery, trauma room touchy moments, at may bonus pa na may kasamang alleged audio clip daw of Adrian saying “You’re mine.” HUY. PRIVATE

Chapter 7 – Coffee, Chismis, at Complaint FormLiana’s POVMay isang bagay akong natutunan ngayong araw.Ang isang cup ng kape ay may three effects depende sa kung saan ka iinom: Sa lounge – pampagising.Sa labas ng ER – pampakalma.Sa HR office – pampakaba.Unfortunately, ‘yung pangatlo ang nangyari sa’kin ngayon. Nasa harap ko ang HR officer, may clipboard sa kamay at expression na para bang kakasabon lang niya ng intern na sumira ng ECG machine.“Miss Cruz,” sabi niya habang si Adrian ay tahimik lang sa tabi ko. “As you’re aware, this is a preliminary inquiry. You are not yet under disciplinary action, but we have to evaluate the complaint.”Complaint.Aka, ang multo ng CCTV incident—na ngayon ay may bagong ebidensya, salamat sa Marco-is-the-worst-possible-human-being moment kagabi.Nag-blush pa ako habang iniisip ‘yung hawakan-kamay with Adrian, then naalala ko ‘yung flash ng camera, and boom! Realidad.“Someone filed an anonymous report,” dagdag ng HR. “The accusation is that th

Chapter 6 – Emergency Room, Emergency FeelingsLiana’s POVNag-uumpisa palang mag-simmer ang feelings ko, pero biglang may sumabog. Sa bahay.“Ma, teka lang. Ano’ng nangyari?” I was already half-dressed in my scrub suit, paalis na sana ng dorm. My phone was pressed tight between my cheek and shoulder habang naglalagay ako ng ID.“Tumumba si Lola. Nahulog sa kama. May pasa sa balakang, hindi makatayo,” sagot ni Mama, panic rising in her voice. “Hindi siya makalakad, ‘Nak. Anong gagawin namin?”My heart plummeted.“Kailangan na po siyang dalhin sa ospital. Kung kaya niyong isakay sa trike, kahit emergency room muna. Susunod ako doon.”That’s how I found myself not clocking in for duty, but rushing to the hospital as a bantay, praying na hindi grabe ang lagay ni Lola.Pagdating ko sa ER, naghalo ang pagiging apo at pagiging intern. Gusto kong umiyak, pero kailangan ng presence of mind. Habang hinihiga si Lola sa stretcher, I stood beside her, helping the nurse take vitals, kahit hindi ak

Chapter 5 – FeelingsAdrian’s POVI don’t do things halfway.Kung gusto ko ng tahimik na duty, tahimik akong magra-rounds.Kung gusto ko ng isang research paper, gagawin kong top-tier na worthy of international journals.At kung gusto ko ng babae?I go all in.And right now, I want Liana Cruz.I knew the moment she stepped into the lounge—nakapusod ang buhok, may bahid pa ng sabaw ‘yung scrub top niya, pero confident ang lakad—that this woman was different. She wasn’t just a crush. She wasn’t just a distraction.She was a storm.And storms? I like dancing in the rain.The day after that CCTV “multo” incident, I watched how she tried to walk with pride kahit obvious na gusto niyang mawala sa mundo. Pinagkakaguluhan siya ng buong ospital, parang celebrity. Or meme. Kahit nga ako, tinag ng mga intern sa group chat na “Dr. Ramirez and the Ghost Lover.”Nakakatawa sana… kung hindi ko gustong patayin lahat ng naglakas-loob mang-asar sa kanya.Napikon ako kay Marco. Grabe kung makatawag ng “

Chapter 4 – Ang Multo sa CCTVLiana’s POV“Liana, please… pag-usapan natin ‘to.”Patuloy ang katok ni Miguel sa pinto ko. Ramdam ko ang tensyon sa dibdib ko. Hindi ko alam kung ano ang mas nakakakaba—ang possible breakup confrontation, o ang possibility na nakita niya akong lumabas ng kwarto ni Dr. Adrian Ramirez.I mean… kung nakita niya ‘yon, patay talaga ako. Sa career, sa pride, sa future husband dreams ko.Tumayo ako, nanginginig ang tuhod.Kalma, Liana. Kayang-kaya mo ‘to.Kinuha ko ang cellphone ko at binasa ulit ang last message ni Adrian:“Just say the word, Liana. I’ll make sure hindi ka na niya guguluhin.”Grabe ‘tong doctor na ‘to. Parang action star.Nag-reply ako agad:“Don’t. Ako na. I got this.”Lumapit ako sa pinto, huminga nang malalim, at binuksan ito.Bumungad sa akin si Miguel—guwapo pa rin, pormal ang suot, pero halatang puyat. May hawak siyang supot ng donuts. Manipulative ang approach, ha? Donuts agad?“Hi,” sabi niya, mahina.“Hi din,” sagot ko, malamig. Wala