Chapter 3- Ang Pagtakas
Liana's POV Nang lumabas si Adrian ay agad kong hinagilap ang aking mga damit at nag bihis na kaso nga lang hindi ko makita ang bra ko! Saan ba nilagay yun ni Dr. Ramirez?! Naghanap ako sa kama at natagpuan ko 'to sa ilalim ng unan niya. Hindi ko alam pero napatawa ako ng parang kinikiliti. " Balak pa atang gawing souvenir ang bra ko!'' Natatawa kongg sabi. " Nako doc! If ypu want a souvenir just tell me" Humagalpak na ako ng tawa habang nagpapa gulong-gulong sa kama. Tama na nga to! At baka bumalik na yon! Akmang magsusuot na ako ng bra ng biglang pumasok sa pintuan. Si Adrian! Bigla akong na freeze ng mga ilang segundo at pinigilan ko ang sarili kong tumili agad nalang akong tumalikod at nagmadaling nag suot ng damit. " Nice view" pang-aasar niya sakin Hindi ko nalang siya pinansin kahit alam kong namumula na ako sa kahihiyan. Gusto ko nalang lamunin ako ng lupa sa totoo lang! "Mag kape ka muna" bigla siyang sumeryoso. Hala! Bipolar lang? "Hindi na po, babalik na ako sa kwarto ko" Delikado ako dito! "Mag usap tayo" He said in a firm voice, ''Wala tayong dapat pag usapan" sabi ko nalang kahit may dapat naman talaga kami pag usapan, " Doon saa nangyari satin" Doctor Ramirez!! Wag mo na kase ituloy! Tahimik nalang akong naupo sa upuan sa table niya dito sa may lamesa. Mukha kasing wala siyang balak paalisin ako edi kakain nalang muna ako. " I'm sorry Dooc, ako may kasalanan " mhina kong usal. " Nagsisisi ka ba?" Seryosong tanong niya. " Ikaw doc? Nagsisisi ka ba?" Balik na tanong ko. Dahil kung ako tatanungin hinding-hindi ako nagsisisi indi ko alam bakit yon ang laman ng puso ko eh. " hindi " mabilis na sagot niya sa akin . tinitigan ko siya ng matagal pinoproseso ko lahat ng sinabi niya kahit isang word lang yun malaking epekto ang salitang yun sa akin . " Alam kong mali dahil ako ang nasa katinuan kagabi pero hindi ko alam kung bakit hindi ako nagsisisi sa ginawa ko " diretso siyang tumingin sa mga mata ko at parang sinasabi ng mga mata niya sincere.. s'incere ako sa mga sinasabi ko' . "Hindi rin ako " mahina kang sabi pero sapat na upang marinig niya . Nakita ko naman ang matamis niyang ngiti sa akin . "Alam mo parang kulang pa yung kagabi sa mga gusto mong gawin sa akin " pang-aasar na naman niya sa akin na nikiapula ng mukha ko . Bwiset ka doc! Pasalamat ka crush kita " Hindi ko alam ang mga sinasabi mo kaya hindi ako naniniwala sayo " sabi ko sa kanya sabay irap. ". So, doc pwede na ba ako lumabas ?" tanong ko sa kanya . ''Ano palang plano mo sa atin ? Pananagutan mo ba ako?" seryosong tanong sa akin ni doc. Sa tanong niyang iyon ay talagang kinalaki ng mata ko Siya ang heartthrob sa hospital tinatanong ako kung papanagutan ko siya ?! Nasa multi universe ata ako ! "Pagiisipan ko" sabi ko at matamis akong ngumiti sa kanya . " Sige na doc lalabas na talaga ako kailangan ko ng bumalik sa kwarto ko " final na sabi ko sa kanya dahil baka kung ano pang sabihin ng gwapong doktor na nasa harapan ko . “Adrian na lang. Sabihin mo, Adrian. Or Daddy.” “Ugh. Pwede bang i-erase ka na lang from my memory?” Pero nagpipigil din ako ng tawa. Pagkakuha ko ng sapatos, naglakad ako pa-door habang si Doc... este, Adrian, busy sa paghahalo ng kape. Perfect timing. Bubuksan ko na sana ang pinto nang bigla siyang nagsalita, “Sabihan mo ‘ko kung kailangan mo ng escort palabas.” “Hindi na, sanay akong umeskapo mag-isa.” Pak! Miss Independent vibes. Labas agad ako ng kwarto. Pero— AY PUTA. May nurse! Si Nurse Jessa. Paakyat gaaling labas. No no no nooo. Wala akong choice. Kailangan ko magpanggap. Activate Ninja Mode. Sumampa ako sa gilid ng hallway, nagtago sa malaking plant box. Tapos tinakpan ko ang katawan ko ng bedsheet na dala ko. Parang multo. Parang... zombie. Napatigil si Nurse Jessa sa tapat ko. “Miss? May tao ba dyan?” ‘Wag kang kumibo, Liana. Pero ‘di ko kinaya— “Uuugghh... brains... Brrraaaiiinnsss...” Sabay sabog na zombie voice. “AAAAAAHHH! Z-ZOMBIEEEE!!” Sigaw ni Jessa sabay takbo papalayo. Naiwan niya ang clipboard at stethoscope niya. Ako? Tumakbo rin. Pero papunta sa kwarto ko habang pinipigilan ang tawa. Pagkapasok, bagsak ako sa kama. Napahiga ako na parang nag-marathon. “Grabe ‘to. Pang-MMFF.” Tumingin ako sa ceiling. Ngunit bago ako makapikit— PING! Text from unknown number. [Adrian Ramirez] Nice ninja moves, Miss Cruz. PS: Naiwan mo panty mo sa ilalim ng kama. “PUTA.” Napatalon ako. Sabay sigaw ng malakas. Hinagis ko ang phone sa kama, tapos tinakpan ko ang mukha ng unan. Bwiset kang Doctor ka. Pero habang nakapikit ako, naaalala ko pa rin ‘yung titig niya... ‘yung pagngiti niya... at kung paano siya humawak sa’kin kagabi... Wait lang... Wait... what if... BLUR. A memory flashed. Yung kamay niya... Yung labi niya... At may binulong siya bago ako makatulog. “Mine.” Wait—what?! Sinong mine? Bakit may “mine”?! Bakit parang... hindi ako ‘yung humalik sa kanya? BAKIT PARANG SIYA ‘YUNG NAUNA?! Napa-bangon ako sa kama ng may narinig akong kumakatok sa pintuan . "Sino yan! Kung wala kang dalang pagkain huwag ka ng pumasok " malakas na sigaw ko sa kabilang bahagi ng pintuan . Lumapit ako sa pintuan ng at sumilip sa peephole. Si Miguel Oh,My.Ghosh Parang biglang lumamig ang kwarto kahit nakapatay naman ang aircon . Napaatras ako at napaupo sa kama . Nawala bigla ang isip ko sa nangyari kagabi “Liana, please pag-usapan natin ito " Napakagat labi ako. Hindi ko alam kung bubuksan ko ba ang pinto o magtatago na lang sa ilalim ng kamagayan ng panty ko kanina . “Alam kong nandiyan ka . nakita kita kanina kasama si " hindi niya naituloy ang sasabihin niya pero sapat ng sinabi niyang kasama si para tumalon ang puso ko . SH*T. NAKITA NIYA? Biglang nagsisigaw ang lahat ng alarma sa utak ko. Hindi pa ako nakakarecover mula sa bangungot na baka may nakakita sa ‘kin kanina habang lumalabas mula sa kwarto ni Dr. Adrian, tapos ngayon—eto na. Live confrontation. Hinawakan ko ang dibdib ko at napalunok. Tapos dumiretso ako sa salamin. Mukha pa ba akong disente? O mukha na akong... well, alam mo na. Wala pang isang minuto, tumunog na naman ang phone ko. Another message from Adrian. |From: Adrian| Kung gulo ang dala ni Miguel, gusto mo ba ako na ang humarap? Napakunot-noo ako. Wait lang. This man… is volunteering as tribute? Hindi ko na alam kung matatawa ako o maiiyak. Napatingin ako sa pintuan, kung saan patuloy pa rin ang pagkatok ni Miguel. At sa cellphone ko… kung saan may isa na namang mensahe si Adrian. |From: Adrian| Just say the word, Liana. I'll make sure hindi ka na niya guguluhin. Oh no. Hindi na ito basta-basta pagtakas. This just got real.Chapter 4 – Ang Multo sa CCTVLiana’s POV“Liana, please… pag-usapan natin ‘to.”Patuloy ang katok ni Miguel sa pinto ko. Ramdam ko ang tensyon sa dibdib ko. Hindi ko alam kung ano ang mas nakakakaba—ang possible breakup confrontation, o ang possibility na nakita niya akong lumabas ng kwarto ni Dr. Adrian Ramirez.I mean… kung nakita niya ‘yon, patay talaga ako. Sa career, sa pride, sa future husband dreams ko.Tumayo ako, nanginginig ang tuhod.Kalma, Liana. Kayang-kaya mo ‘to.Kinuha ko ang cellphone ko at binasa ulit ang last message ni Adrian:“Just say the word, Liana. I’ll make sure hindi ka na niya guguluhin.”Grabe ‘tong doctor na ‘to. Parang action star.Nag-reply ako agad:“Don’t. Ako na. I got this.”Lumapit ako sa pinto, huminga nang malalim, at binuksan ito.Bumungad sa akin si Miguel—guwapo pa rin, pormal ang suot, pero halatang puyat. May hawak siyang supot ng donuts. Manipulative ang approach, ha? Donuts agad?“Hi,” sabi niya, mahina.“Hi din,” sagot ko, malamig. Wala
Chapter 5 – FeelingsAdrian’s POVI don’t do things halfway.Kung gusto ko ng tahimik na duty, tahimik akong magra-rounds.Kung gusto ko ng isang research paper, gagawin kong top-tier na worthy of international journals.At kung gusto ko ng babae?I go all in.And right now, I want Liana Cruz.I knew the moment she stepped into the lounge—nakapusod ang buhok, may bahid pa ng sabaw ‘yung scrub top niya, pero confident ang lakad—that this woman was different. She wasn’t just a crush. She wasn’t just a distraction.She was a storm.And storms? I like dancing in the rain.The day after that CCTV “multo” incident, I watched how she tried to walk with pride kahit obvious na gusto niyang mawala sa mundo. Pinagkakaguluhan siya ng buong ospital, parang celebrity. Or meme. Kahit nga ako, tinag ng mga intern sa group chat na “Dr. Ramirez and the Ghost Lover.”Nakakatawa sana… kung hindi ko gustong patayin lahat ng naglakas-loob mang-asar sa kanya.Napikon ako kay Marco. Grabe kung makatawag ng “
Chapter 6 – Emergency Room, Emergency FeelingsLiana’s POVNag-uumpisa palang mag-simmer ang feelings ko, pero biglang may sumabog. Sa bahay.“Ma, teka lang. Ano’ng nangyari?” I was already half-dressed in my scrub suit, paalis na sana ng dorm. My phone was pressed tight between my cheek and shoulder habang naglalagay ako ng ID.“Tumumba si Lola. Nahulog sa kama. May pasa sa balakang, hindi makatayo,” sagot ni Mama, panic rising in her voice. “Hindi siya makalakad, ‘Nak. Anong gagawin namin?”My heart plummeted.“Kailangan na po siyang dalhin sa ospital. Kung kaya niyong isakay sa trike, kahit emergency room muna. Susunod ako doon.”That’s how I found myself not clocking in for duty, but rushing to the hospital as a bantay, praying na hindi grabe ang lagay ni Lola.Pagdating ko sa ER, naghalo ang pagiging apo at pagiging intern. Gusto kong umiyak, pero kailangan ng presence of mind. Habang hinihiga si Lola sa stretcher, I stood beside her, helping the nurse take vitals, kahit hindi ak
Chapter 7 – Coffee, Chismis, at Complaint FormLiana’s POVMay isang bagay akong natutunan ngayong araw.Ang isang cup ng kape ay may three effects depende sa kung saan ka iinom: Sa lounge – pampagising.Sa labas ng ER – pampakalma.Sa HR office – pampakaba.Unfortunately, ‘yung pangatlo ang nangyari sa’kin ngayon. Nasa harap ko ang HR officer, may clipboard sa kamay at expression na para bang kakasabon lang niya ng intern na sumira ng ECG machine.“Miss Cruz,” sabi niya habang si Adrian ay tahimik lang sa tabi ko. “As you’re aware, this is a preliminary inquiry. You are not yet under disciplinary action, but we have to evaluate the complaint.”Complaint.Aka, ang multo ng CCTV incident—na ngayon ay may bagong ebidensya, salamat sa Marco-is-the-worst-possible-human-being moment kagabi.Nag-blush pa ako habang iniisip ‘yung hawakan-kamay with Adrian, then naalala ko ‘yung flash ng camera, and boom! Realidad.“Someone filed an anonymous report,” dagdag ng HR. “The accusation is that th
Chapter 8 – Hearts and HeadlinesLiana’s POVAkala ko tapos na ang issue. Na parang sugat lang na kapag tinapalan mo, huhupa rin. Pero hindi pala—may mga sugat na binabalikan ng mga kuko. At ang kuko ng chismis? Manicure na gel polish ang kapit.Pagkagising ko kinabukasan, hindi pa ako nakakakain, hindi pa ako nakakapag-toothbrush—may 46 na notifications na ako sa phone. Group chats. Emails. May tumawag pang intern sa Messenger video call kahit 7:00 AM pa lang.“Uy, may link! Tignan mo ‘to!”Akala ko prank lang. Pero hindi. Isang anonymous na blog post ang trending ngayon sa staff circles. Title?“Love in the Time of CPR: The Forbidden Affair of Dr. Ramirez and Intern Cruz”Sino ‘yung nagsusulat ng ganito? Bakit parang Wattpad kung magsulat, pero may kasamang death wish for my career?Bawat paragraph ay punong-puno ng juicy details—CCTV leak, coffee delivery, trauma room touchy moments, at may bonus pa na may kasamang alleged audio clip daw of Adrian saying “You’re mine.” HUY. PRIVATE
Chapter 9 – This is WarLiana’s POVAng bilis ng balita sa ospital. Minsan mas mabilis pa kaysa sa IV push ng epinephrine.Kagabi lang, nagbibiruan pa kami ni Adrian. Coffee. Feelings. Chismis. Then boom—parang may nag-Fast Track ng scandal naming dalawa. The CCTV footage, raw, unedited, walang subtitles—kumalat online.At hindi ito basta kuha lang sa lounge, ha. HINDI. S’yempre, ang nakuhanan? ‘Yung eksena naming dalawa sa trauma room—yung sinabihan niya ako ng, “You’re the reward.”At si Marco, ang demonyong may tripod sa bulsa, ang nag-leak.Kaya eto ako ngayon. Nakaupo sa admin office, kaharap si Ma’am HR, habang pinapabasa sa’kin ang formal inquiry letter na may subject line na parang teleserye:"Investigation on the Breach of Professional Conduct: Ramirez and Cruz"Hawig ng title ng chapter, diba?“Ms. Cruz,” panimula ni Ma’am HR, habang nagpapalit ng salamin gaya ng plot twist na padating. “We are not saying you’re guilty. But the fact that there is video footage circulating—”
Chapter 10 – Leaked Lines and Loaded LooksAdrian’s POVKung may seminar para sa "How to Explode a Hospital in Five Seconds Without Using a Bomb", si Red Bolas ang honorary speaker. Kasi 'yun ang nangyari matapos niyang i-play ang audio clip sa mismong lobby, sa harap ng interns, nurses, doctors, patients, at 'yung janitor na palaging may chips sa bulsa.The moment narinig ang boses ni Miguel na nagsabing, "Ayusin mo ‘yung pag-edit, Marco. Dapat hindi kita madidiin ha, pero ‘wag mo ring pagandahin masyado si Liana. Gusto ko lang… yung enough para mukhang totoo," napahawak ako sa leeg ko.Not because I couldn’t breathe. But because I felt it—'yung moment na may bubulusok na gulo.“BOOM!” sigaw ni Red, proud na proud sa sarili.The hallway erupted.Literally. Parang may piñata ng tsismis na pinukpok nang sabay-sabay. Gasps, whispers, may ilang napamura. Si Nurse Paula, natawa tapos napaiyak. Si Chief, napahawak sa batok na parang biglang inatake ng high blood.And me?I stood still.Sa
Chapter 11 – Ghosted By A Ghost HunterMiguel’s POVAng hirap pala kapag ikaw ‘yung kontrabida sa sarili mong love story.I used to be the guy. As in the guy. Liana’s guy. May date nights kami na may cheesy milk tea orders, mga weekend na sabay mag-aalaga ng aso sa shelter, at ‘yung mga tawanan na alam mong hindi scripted—kasi walang punchline, pero tawang-tawa pa rin siya.Tapos ngayon?She laughs like that… pero kay Ramirez.Nakakatawa ‘di ba?Well, hindi ako natatawa.---Nung araw na lumabas ‘yung unedited CCTV clip, akala ko guguho ang mundo ni Liana. But no. May eksenang You’re mine si Ramirez sa lounge, may pa-kape moments sila sa ER, tapos may trauma case pa silang pang-Korean drama.Kulang na lang soundtrack ng Aegis at slow motion rain.Ako? Naiwan sa labas, hawak ang phone, may kuha ng PDA moment nila.Tapos pinagalitan pa ako ni Marco.“Bro,” he said, habang naka-sando at may potato chips crumbs pa sa dibdib. “Medyo… grabe ‘yung ginawa mo.”“Gusto ko lang naman maprotektah
Chapter 12 – “Cleared… or Cornered?”Adrian's POVThere’s something about fluorescent lighting that makes everything feel worse. Like it highlights every mistake you’ve ever made and every bad decision you wish you could Ctrl + Z. And today? The whole ER smelled like sterilized dread and pending doom.The final hearing was set.And I was walking straight into it.Liana didn’t say a word when we met outside the boardroom. She stood stiff in her scrubs, arms crossed, lips pursed—like a soldier before a war she never wanted to fight.“Ready?” I asked.She didn’t look at me. “Does it matter?”Fair enough.Inside the conference room, the panel looked like judges from a medical-themed America’s Got Talent—HR, Hospital Director, a rep from the Philippine Transparency Authority, and of course, Dr. Navarro, the clinical dean with a permanent RBF and a moral compass sharp enough to pierce armor.They played the audio clip again—me and Liana were silent as Miguel and Marco’s voices laughed throu
Chapter 11 – Ghosted By A Ghost HunterMiguel’s POVAng hirap pala kapag ikaw ‘yung kontrabida sa sarili mong love story.I used to be the guy. As in the guy. Liana’s guy. May date nights kami na may cheesy milk tea orders, mga weekend na sabay mag-aalaga ng aso sa shelter, at ‘yung mga tawanan na alam mong hindi scripted—kasi walang punchline, pero tawang-tawa pa rin siya.Tapos ngayon?She laughs like that… pero kay Ramirez.Nakakatawa ‘di ba?Well, hindi ako natatawa.---Nung araw na lumabas ‘yung unedited CCTV clip, akala ko guguho ang mundo ni Liana. But no. May eksenang You’re mine si Ramirez sa lounge, may pa-kape moments sila sa ER, tapos may trauma case pa silang pang-Korean drama.Kulang na lang soundtrack ng Aegis at slow motion rain.Ako? Naiwan sa labas, hawak ang phone, may kuha ng PDA moment nila.Tapos pinagalitan pa ako ni Marco.“Bro,” he said, habang naka-sando at may potato chips crumbs pa sa dibdib. “Medyo… grabe ‘yung ginawa mo.”“Gusto ko lang naman maprotektah
Chapter 10 – Leaked Lines and Loaded LooksAdrian’s POVKung may seminar para sa "How to Explode a Hospital in Five Seconds Without Using a Bomb", si Red Bolas ang honorary speaker. Kasi 'yun ang nangyari matapos niyang i-play ang audio clip sa mismong lobby, sa harap ng interns, nurses, doctors, patients, at 'yung janitor na palaging may chips sa bulsa.The moment narinig ang boses ni Miguel na nagsabing, "Ayusin mo ‘yung pag-edit, Marco. Dapat hindi kita madidiin ha, pero ‘wag mo ring pagandahin masyado si Liana. Gusto ko lang… yung enough para mukhang totoo," napahawak ako sa leeg ko.Not because I couldn’t breathe. But because I felt it—'yung moment na may bubulusok na gulo.“BOOM!” sigaw ni Red, proud na proud sa sarili.The hallway erupted.Literally. Parang may piñata ng tsismis na pinukpok nang sabay-sabay. Gasps, whispers, may ilang napamura. Si Nurse Paula, natawa tapos napaiyak. Si Chief, napahawak sa batok na parang biglang inatake ng high blood.And me?I stood still.Sa
Chapter 9 – This is WarLiana’s POVAng bilis ng balita sa ospital. Minsan mas mabilis pa kaysa sa IV push ng epinephrine.Kagabi lang, nagbibiruan pa kami ni Adrian. Coffee. Feelings. Chismis. Then boom—parang may nag-Fast Track ng scandal naming dalawa. The CCTV footage, raw, unedited, walang subtitles—kumalat online.At hindi ito basta kuha lang sa lounge, ha. HINDI. S’yempre, ang nakuhanan? ‘Yung eksena naming dalawa sa trauma room—yung sinabihan niya ako ng, “You’re the reward.”At si Marco, ang demonyong may tripod sa bulsa, ang nag-leak.Kaya eto ako ngayon. Nakaupo sa admin office, kaharap si Ma’am HR, habang pinapabasa sa’kin ang formal inquiry letter na may subject line na parang teleserye:"Investigation on the Breach of Professional Conduct: Ramirez and Cruz"Hawig ng title ng chapter, diba?“Ms. Cruz,” panimula ni Ma’am HR, habang nagpapalit ng salamin gaya ng plot twist na padating. “We are not saying you’re guilty. But the fact that there is video footage circulating—”
Chapter 8 – Hearts and HeadlinesLiana’s POVAkala ko tapos na ang issue. Na parang sugat lang na kapag tinapalan mo, huhupa rin. Pero hindi pala—may mga sugat na binabalikan ng mga kuko. At ang kuko ng chismis? Manicure na gel polish ang kapit.Pagkagising ko kinabukasan, hindi pa ako nakakakain, hindi pa ako nakakapag-toothbrush—may 46 na notifications na ako sa phone. Group chats. Emails. May tumawag pang intern sa Messenger video call kahit 7:00 AM pa lang.“Uy, may link! Tignan mo ‘to!”Akala ko prank lang. Pero hindi. Isang anonymous na blog post ang trending ngayon sa staff circles. Title?“Love in the Time of CPR: The Forbidden Affair of Dr. Ramirez and Intern Cruz”Sino ‘yung nagsusulat ng ganito? Bakit parang Wattpad kung magsulat, pero may kasamang death wish for my career?Bawat paragraph ay punong-puno ng juicy details—CCTV leak, coffee delivery, trauma room touchy moments, at may bonus pa na may kasamang alleged audio clip daw of Adrian saying “You’re mine.” HUY. PRIVATE
Chapter 7 – Coffee, Chismis, at Complaint FormLiana’s POVMay isang bagay akong natutunan ngayong araw.Ang isang cup ng kape ay may three effects depende sa kung saan ka iinom: Sa lounge – pampagising.Sa labas ng ER – pampakalma.Sa HR office – pampakaba.Unfortunately, ‘yung pangatlo ang nangyari sa’kin ngayon. Nasa harap ko ang HR officer, may clipboard sa kamay at expression na para bang kakasabon lang niya ng intern na sumira ng ECG machine.“Miss Cruz,” sabi niya habang si Adrian ay tahimik lang sa tabi ko. “As you’re aware, this is a preliminary inquiry. You are not yet under disciplinary action, but we have to evaluate the complaint.”Complaint.Aka, ang multo ng CCTV incident—na ngayon ay may bagong ebidensya, salamat sa Marco-is-the-worst-possible-human-being moment kagabi.Nag-blush pa ako habang iniisip ‘yung hawakan-kamay with Adrian, then naalala ko ‘yung flash ng camera, and boom! Realidad.“Someone filed an anonymous report,” dagdag ng HR. “The accusation is that th
Chapter 6 – Emergency Room, Emergency FeelingsLiana’s POVNag-uumpisa palang mag-simmer ang feelings ko, pero biglang may sumabog. Sa bahay.“Ma, teka lang. Ano’ng nangyari?” I was already half-dressed in my scrub suit, paalis na sana ng dorm. My phone was pressed tight between my cheek and shoulder habang naglalagay ako ng ID.“Tumumba si Lola. Nahulog sa kama. May pasa sa balakang, hindi makatayo,” sagot ni Mama, panic rising in her voice. “Hindi siya makalakad, ‘Nak. Anong gagawin namin?”My heart plummeted.“Kailangan na po siyang dalhin sa ospital. Kung kaya niyong isakay sa trike, kahit emergency room muna. Susunod ako doon.”That’s how I found myself not clocking in for duty, but rushing to the hospital as a bantay, praying na hindi grabe ang lagay ni Lola.Pagdating ko sa ER, naghalo ang pagiging apo at pagiging intern. Gusto kong umiyak, pero kailangan ng presence of mind. Habang hinihiga si Lola sa stretcher, I stood beside her, helping the nurse take vitals, kahit hindi ak
Chapter 5 – FeelingsAdrian’s POVI don’t do things halfway.Kung gusto ko ng tahimik na duty, tahimik akong magra-rounds.Kung gusto ko ng isang research paper, gagawin kong top-tier na worthy of international journals.At kung gusto ko ng babae?I go all in.And right now, I want Liana Cruz.I knew the moment she stepped into the lounge—nakapusod ang buhok, may bahid pa ng sabaw ‘yung scrub top niya, pero confident ang lakad—that this woman was different. She wasn’t just a crush. She wasn’t just a distraction.She was a storm.And storms? I like dancing in the rain.The day after that CCTV “multo” incident, I watched how she tried to walk with pride kahit obvious na gusto niyang mawala sa mundo. Pinagkakaguluhan siya ng buong ospital, parang celebrity. Or meme. Kahit nga ako, tinag ng mga intern sa group chat na “Dr. Ramirez and the Ghost Lover.”Nakakatawa sana… kung hindi ko gustong patayin lahat ng naglakas-loob mang-asar sa kanya.Napikon ako kay Marco. Grabe kung makatawag ng “
Chapter 4 – Ang Multo sa CCTVLiana’s POV“Liana, please… pag-usapan natin ‘to.”Patuloy ang katok ni Miguel sa pinto ko. Ramdam ko ang tensyon sa dibdib ko. Hindi ko alam kung ano ang mas nakakakaba—ang possible breakup confrontation, o ang possibility na nakita niya akong lumabas ng kwarto ni Dr. Adrian Ramirez.I mean… kung nakita niya ‘yon, patay talaga ako. Sa career, sa pride, sa future husband dreams ko.Tumayo ako, nanginginig ang tuhod.Kalma, Liana. Kayang-kaya mo ‘to.Kinuha ko ang cellphone ko at binasa ulit ang last message ni Adrian:“Just say the word, Liana. I’ll make sure hindi ka na niya guguluhin.”Grabe ‘tong doctor na ‘to. Parang action star.Nag-reply ako agad:“Don’t. Ako na. I got this.”Lumapit ako sa pinto, huminga nang malalim, at binuksan ito.Bumungad sa akin si Miguel—guwapo pa rin, pormal ang suot, pero halatang puyat. May hawak siyang supot ng donuts. Manipulative ang approach, ha? Donuts agad?“Hi,” sabi niya, mahina.“Hi din,” sagot ko, malamig. Wala