Chapter 2

Dahan-dahang iminulat ni Elisa ang kanyang mga mata at tumambas sa kanya ang puting kisema at puting dingding. Nakasuot siya ng hospital gown.

"Gising ka na pala," bungad ng kanyang doctor nang pumasok ito sa kwarto.

"Anong nangyari, doc? Bakit ako nandito?" tanong niya. Hindi niya alam kung paano siya nakarating dito. Ang tangging natatandaan niya lamang ay dinugo siya.

"Nahimatay ka. Mabuti na lamang at naagapan." The doctor’s words hung heavy in the air. “You had a threatened abortion. If you’d waited any longer, you might have lost the baby.”

Natupto ni Elisa ang sariling bibig. Worry was palpable in her face. "Is my baby okay now? Safe ba siya?"

“Yes, Mrs. Villar,” the doctor reassured her. "But time was critical. Your life, the baby’s, or both was at risk. You have a condition that requires close monitoring. Be mindful of what you do, eat, and how you handle emotions. Stress or triggers could affect you.”

Tumango siya. "Thank you. Pwede na ba ako lumabas?"

Umiling ang doctor. "Hindi ka pa pwede lumabas dito. I’ll keep you under observation tonight to ensure both you and the baby are okay. Will Mr. Villar be coming to see you?”

Elisa hesitated, uncertainty in her eyes. Hindi pa sila divorce ni Azrael. Pwede pa nila maayos ang pamilya nila. Kapag nalaman nito na buntis din siya ay tiyak siyang magbabago ang desisyon nito.

"I should call him soon," sagot niya at pilit na ngumiti.

Nagpaalam na ang doctor at iniwan si Elisa roon. Hinahanap naman ni Elisa ang cellphone para tingnan kung may tawag siya mula kay Azrael, pero wala kahit text man lang.

Nagtipa siya ng mensahe para ipaalam na nasa hospital siya at ang kalagayan niya. Lumipas ang kalahating oras, hanggang sa umabot na ng dalawang oras pero wala pa rin si Azrael. Kaya napagdesisyunan niya na tawagan ito.

The phone rang, and her heart raced while waiting for her husband to pick up.

“You just don’t give up, don’t you,” a familiar voice greeted her when the call connected.

 Elisa heart sank. “Where's Azrael? Kailangan ko siya makausap."

Danica's voice was nonchalant. “He’s in the shower. We’ve been reconnecting, Elisa. Inaayos namin ang relasyon namin. At ang magiging pamilya namin."

Elisa felt a sting at the mention of them reconnecting, but before she could respond, Danica cut in. “You know, Elisa, just give up. Inaayos na ni Azrael ang divorce niyong dalawa para pakasalan ako. You were never his first choice. He settled for you when I left. But he couldn’t shake me off, and now he’s back with me, exactly where he belongs with me and his baby that is growing inside of me.”

Hindi iyon totoo. Alam niyang minahal din siya ni Azrael—naramdaman niya iyon. Nangako sa kanya si Azrael sa harapan ng altar at kumakapit siya roon.

“He’s always loved me," dagdag pa ni Danica. Hindi pa rin tapos na inusltuhin si Elisa. "You were just convenient. Ikaw yung nasa tabi niya noong mga panahon na malungkot siya kaya ikaw ang pinakasalan niya. Sorry to break it to you." And then, the line went dead.

Napatunganga si Elisa sa kawalan, nanatiling nasa tainga ang cellphone habang paulit-ulit na nag-e-echo ang mga salitang tinuran ni Danica sa kanya. The pain of rejection was sharp, and the reality of her situation began to sink in. She had lost Azrael, perhaps long before she even realized it.

Malakas niyang ibinato ang cellphone sa dingding ng kwarto at hinuhot ang IV na nakakabit sa kamay niya at itinapon din iyon. Halos sirain niya ang lahat ng bagay na makikita niya sa loob ng kwarto habang patuloy na umaagos ang luha.

Dali-dali namang umaksyon ang mga nurse at ang kanyang doctor at hinawakan siya sa magkabilang braso para turukan ng pampatulog. Pero hanggang sa pananginip niya ay si Azrael ang nakikita niya.

"Iuwi na natin sa Spain ang anak natin, Thomas! Maling-mali na pinakasalan niya ang lalaking iyon!"

"Kumalma ka, Theresita. Si Elisa ang magdedesisyon sa buhay niya."

Napahawak si Elisa sa ulo niya. Napakasakit non at para bang binibiyak. Nang imulat niya ang mga mata ay nakita niya ang kanyang mga magulang na nasa tabi niya at halatang naghihintay na magising siya. Naroon naman sa kabilang dulo ay ang best friend na si Aira, may kausap ito sa cellphone at nakatalikod.

"M-Mom..." tawag niya sa kanyang ina.

Dinaluhan siya ng kanyang ina at mahigpit na niyakap. "Elisa, anak. Bakit hindi mo sinabi sa amin? Hindi ako papayag na dungisan ni Azrael ang pangalan mo! Hindi kita pinalaki para sirain ka ng ganito!"

Kumunot ang noo ni Elisa. "Mom, what do you mean?" Dumaan ba si Azrael dito sa hospital? Pinuntahan ba siya nito kanina habang natutulog siya?

Mabilis na kinuha ng kanyang ina ang brown envelope sa lamesa at inihampas iyon sa sariling kamay. "Dumaan ang secretary ng asawa mo rito para ibigay ito. This is a divorce paper na gusto niyang pirmahan mo pagkagising mo."

Sunod-sunod ang naging paglunok ni Elisa at tumitig sa envelope. Iyon nga ang nakita niya sa closet ni Azrael.

"No, hindi ko pipirmahan yan!" sigaw niya at muli na namang umiyak. "Call him, mom. Tawagan niyo siya! Sabihin niyo... Sabihin niyo buntis din ako! Papatawarin ko siya—Kakalimutan ko ang tungkol sa babae niya. Magsisimula kami ulit... Kami ng magiging anak namin," desperado niyang sabi. 

Masakit ang ginawa ni Azrael na pagtataksil, pero hindi niya kakayanin kung mawawala ito sa kanya.

Awang-awa na pinagmasdan si Elisa ng kanyang mga magulang. Hindi rin napigilan ng ina ni Elisa na hindi umiyak.

"Tama na, anak," iling na pakiusap ng ina ni Elisa at hinawakan sa pisngi ang anak. "You don't deserve this. Nandito kami para sayo. Huwag mo ipilit ang sarili mo sa asawa mo."

"Mom, hindi! Kailangan ko bawiin si Azrael! Babalik siya sa akin alam ko—"

Hindi natapos ni Elisa ang sasabihin. Isang malakas na sampal ang natanggap niya mula sa kanyang ina. Ramdam ni Elisa ang hapdi at pamumula.

"Enough, Elisa! Pirmahan mo ang divorce paper at uuwi ka na ng Spain!" atungal ng kanyang ina, mukhang ubos na ang pasensya. "Look at yourself! Halos hindi na kita makilala! Hindi kita pinag-aral sa maganda pag-aralan para lang maghabol sa lalaking ayaw na sayo!"

"Mom..." umiiyak na tawag ni Elisa at pilit na inaabot ang kamay ng ina, pero hinawi iyon ng kanyang ina.

"Tumigil ka sa pag-iyak mo, Elisa," mariing sabi ng kanyang ina. "Hindi makakabuti yan sa anak mo."

"Theresita, tama," away ng kanyang ama at hinagod ang likod ni Elisa.

"I'll have everything ready. Gusto ko pagbalik ko mamaya ay napirmahan mo na ang divorced paper. Aalis tayo bukas ng umaga."

Nagmartsa palabas ng kwarto ang kanyang ina at mabilis naman sumunod ang kanyang ama. Mula sa likuran ay naramdaman ni Elisa ang pagyakap ni Aira kaya niyakap niya ito pabalik.

"A-Aria... anong mali sakin? Bakit... Bakit ganon niya ako kabilis palitan?" mugtong-mugto na ang mata ni Elisa sa kakaiyak. Gustuhin man niya huminto ay kusang bumabagasak ang mga luha niya.

"Sshh..." pang-aalo ni Aira. "Wala kang kasalanan, Elisa. Walang kulang sayo, okay? Hindi lang talaga marunong makuntento si Azrael."

"Paano ang baby namin?" Ayaw niya lumaki na walang ama ang anak niya.

"Tama ang mommy mo. Nandito kami para sayo, hindi ka nag-iisa. Hindi ka namin pababayaan."

Sunod-sunod siyang umiling. Ayaw pa rin niya sumuko. Kahit katiting na pag-asa ay kakapitan niya. "Paano kung hindi si Azrael ang ama ng dinadala ni Danica?"

Napabuntong-hininga na lang si Aira. "Tingin mo ba hindi malalaman ni Azrael kung kanya ang bata na dinadala ni Danica o hindi? Elisa, alam niya yun. Kaya nga niya papakasalan si Danica at gustong kumawala sayo."

"P-Pero... buntis din ako, Aira." Naniniwala si Elisa na naguguluhan lang si Azrael ngayon at kung makakausap niya ito nang masinsinan ay maaring magbago pa ang mga desisyon nito. Sigurado siya roon.

"At wala siyang pakialam doon." Pinindot-pindot ni Aira ang cellphone at may ipinakita kay Elisa. "This is my boyfriend's hotel. Two months ago, aksidente silang nagkita sa isang event diyan. Pagkatapos non nagiging madalas na ang pagkikita nila. According sa receptionist ng hotel, doon ang meeting place nilang dalawa. At kilala si Danica roon bilang girlfriend ni Azrael."

Inagaw ni Elisa ang cellphone ni Aira para mas makita nang malapitan ang mga kuhang larawan. Ang unang larawan ay nakangiti sa larawan si Azrael habang hawak-hawak ang kamay ni Danica. Ang pangalawa naman ay hinalikan ni Azrael ang pisngi ni Danica.

Two months ago... kung kailan madalas ginagabi ng uwi si Azrael at parating busy. Ganon katagal na pala ito naglilihim sa kanya.

"Elisa, you have to accept the fact na mas minahal at mahal ni Azrael si Danica at paulit-ulit niya itong tatanggapin kahit ano pa ang ginawa ni Danica."

Mas masakit pa sa sampla ng kanyang ina at sinabing iyon ni Aira. Pareho lang sila ni Azrael, siya na handang patawarin ito bumalik lang sa kanya, at si Azrael na handa siyang iwan para kay Danica. Pareho silang tanga sa pag-ibig.

"Hindi gugustuhin ng anak mo na lumaki at nakikitang namamalimos ka ng atensyon at pagmamahal ng daddy niya," dagdag pa ni Aira. "Sign the divorce... Leave this country and show him kung ano ang sinayang niya. I want my best friend back—Yung dating Elisa."