Chapter 3

ILANG linggo pa ang lumipas. Upang hindi mainip, nagtanim ng iba’t ibang gulay sa bakuran si Liza. Binilhan siya ni Midnight ng laptop, mayroon ding internet connection kaya nagagamit niya sa online tutorial.

Masuwerte nang makauwi isang beses sa isang linggo ang kaniyang asawa. Ganoon pa rin ang sitwasyon, mistulang caretaker lamang siya ni Midnight sa bahay nito. Pero minsan ay dumating sa isip niya na umalis na lamang doon. Hindi na siya umaasa na magugustuhan siya ni Midnight.

Hindi niya maintindihan bakit ayaw ni Midnight mag-asawa. Naghihinayang siya sa katangian nito. Maaring may mas malalim itong dahilan bakit ayaw nitong magkapamilya.

Ilang oras din ang iginugol niya sa paghahalaman sa likod ng bahay. Hindi niya namalayan ang paglipas ng oras. Palubog na pala ang araw. Nagulat siya pagpasok ng bahay ay naroon si Midnight. Marami itong pinamiling stock na pagkain at ibang kailangan niya.

Nag-iiwan naman ng allowance niya si Midnight pero naiipon dahil hindi naman siya gumagastos.

Nang mapansin siya’y sinuyod siya nito ng tingin. Nakasuot kasi siya ng jogging pants na itim at itim ding long sleeve shirt. Nagmukha siyang magsasaka. Nagtali pa siya ng panyo sa ulo na ginawang sombrero.

“Bakit ganiyana ng hitsura mo?” kunot-noong tanong nito.

“Uh…. kuwan, nagtanim kasi ako ng gulay sa likod ng bahay,” nakangising tugon niya.

Napasinghot si Midnight, tila hindi gusto ang amoy niya. “Amoy lupa ka. Maligo ka nga!” asik nito.

Matabang siyang ngumiti. “Pasensiya na. Nagbungkal kasi ako ng lupa.”

“Go, take a bath.” Bumaba ang timbre ng boses nito.

“Teka, dito ka ba kakain? Magluluto ako ng hapunan,” pagkuwan ay tanong niya.

“I’m not sure, but you should cook. Maligo ka muna at naiirita ako sa amoy mo.”

Tumalima naman siya. Abot tainga ang kaniyang ngiti habang papasok sa kaniyang kuwarto. Kahit papano’y kinakausap siya ni Midnight. Hindi katulad noon na puro masasakit ang sinasabi nito, madalas ay hindi siya pinapansin.

Kinuskos niya ng sabon ang kaniyang buong katawan, nilinis ang mga kuko. Pagkatapos ay nagsuot siya ng maayos na damit, dress kung tawagin. Maikli ang laylayan nito, kita ang kaniyang mga tuhod. Pumuti siya nang bahagya, kuminis din ang kutis. Dati kasi ay sobrang morena siya, payat din. Medyo nagkalaman na rin siya dahil sa nakakain na niya lahat ng gusto niya.

Nagpabango siya, hinayaang nakalugay ang kaniyang buhok. Paglabas niya ng kuwarto ay wala na sa sala si Midnight. Dumiretso siya sa kusina at inayos ang mga pinamili ng asawa. May nakadikit na papel sa labas ng ref, may sulat ni Midnight.

“Cook the beefsteak. Babalik ako before dinner,” basa niya sa sulat.

Malapad siyang ngumiti. At dahil hindi niya alam magluto ng beefsteak, nag-research siya sa internet. Ang daming lumabas na recipe pero pinili niya ang pinakasimple na madaling sundan. May mga sangkap kasi sa iba na hindi niya alam.

Sinunod niya ang proseso sa pagluto ng beefsteak, ibinabad sa piling sangkap. May nabasa siyang wine sa sangkap, at hindi niya alam kung saan iyon kukunin. Tumingin siya sa mini bar counter at may nakita siyang puting wine. Nilagyan niya niyon ang karne. Ibinabad niya ito ng mahigit isang oras.

At dahil hindi pa rin siya marunong gumamit ng oven, nagpadingas siya ng uling sa ihawan sa likod ng bahay. Doon na niya iluluto ang ibinabad niyang karne ng baka. Mga laman lang naman ito.

Habang binababad ang karne, nag-ihaw muna siya ng hita ng manok na timplado na. Isa na iyon sa paborito niya matapos makatikim noon sa restaurant na pinuntahan nila ng kaniyang lolo. Nag-ihaw rin siya ng talong na gagawin niyang salad na merong bagoong at kalamansi. Madalas nila iyong ulam sa probinsiya.

Nang maluto ang manok at talong, isinunod naman niya ang karne ng baka. At habang nakasalang ito, pinapahiran niya ng sauce mula sa pinagbabaran. Nasayang lang ang pabango niya dahil tinalo ng usok. Amoy ulam na siya.

“Ano ba ‘yan? Baka paliliguin na naman ako nito ni Midnight,” maktol niya.

Nang maluto ang ulam ay nagbihis siya ulit at nag-spray ng pabango. Pagbalik niya sa kusina ay napakislot siya sa pagkagulat. Naabutan niya si Midnight na tinitingnan ang mga niluto niyang pagkain sa mesa.

“Nariyan ka na pala. Maghahain na ako ng pagkain,” sabi niya.

Kumuha na siya ng mga kubyertos at dinala sa hapag. Doon na naghintay si Midnight, nakapuwesto na sa harap ng lamesa.

Isa-isa niyang hinakot ang nalutong ulam sa lamesa. Inasikaso pa niya ang inihaw na talong, hiniwa nang maliliit, nilagyan ng kamatis, bagoong, kalamansi, at saka siling labuyo. Natatakam siya sa amoy nito.

“What is that smell?” iritableng tanong ni Midnight.

Inilapag niya sa lamesa ang bowl ng salad na talong. “Bagoong ang naamoy mo. Gusto mo ba?” nakangiting sabi niya.

“Ang baho! Doon ka nga sa kusina kumain!” inis na sabi nito.

Ngumuso siya. Wala siyang choice kundi dinala sa kusina ang kaniyang pagkain. Kumuha naman siya ng isang hiwa ng steak. Hindi pa kasi siya nakatikim ng ganoong ulam.

Una niyang tinikman ang beefsteak at napapikit siya sa kilig. Sobrang sarap nito! Naparami siya ng kanin at nagkakamay sa pagsubo. Natitiyak niya na magugustuhan ni Midnight ang steak. Excited na siyang marinig ang komento nito.

“Liza!” mamaya ay tawag ng kaniyang asawa.

Napatayo siya at tinungo si Midnight. “Ano ‘yon?” kaswal niyang tanong.

“Nilagyan mo ba ng alak itong steak?” tanong nito.

“Kuwan, iyong puting wine lang naman.”

“Alin?”

Kinuha niya sa bar counter ang wine at pinakita kay Midnight.

Napahilot ito sa sintido at iiling-iling. “Dapat nagtatanong ka muna bago pakialaman ang mga bagay na hindi mo kabisado!” Pumalatak na ito.

Nadismaya siya dahil sa halip na purihin ang luto niya ay napagalitan pa siya. “Hindi ba ‘yan puwede ilagay sa pagkain? Kasi sa recipe may nakalagay na white wine, eh,” aniya.

“This wine is not made for marinating. Do you know how much the price of this wine is?”

“Magkano ba?” tanong niya naman.

“It costs two thousand US dollars! And it’s one of my collections!”

Namangha siya, napaatras siya dahil sa lakas ng boses ni Midnight. “Sorry, hindi ko alam. Pero masarap naman ang steak, eh,” aniya.

“Talagang sasarap dahil sa mahal ng ginamit mong marinate,” may gigil nitong sabi.

Hindi na siya kumibo at bahagyang napayuko.

“Kumain ka na do’n!” pagkuwan ay wika nito.

Tumalima naman siya. Nawalan na siya ng ganang kumain. Hindi niya akalaing may ilalala pa pala ang ugali ni Midnight.

MATAPOS ang isang beses na kumain sa bahay si Midnight, hindi na iyon nasundan. Ilang gabi na naman itong hindi umuwi. Kalaunan ay nasanay na si Liza na mag-isa sa bahay.

Tuwang-tuwa siya nang dumating na ang pinagawa niyang government I.D. Dahil ayaw ipagamit ni Midnight ang apelyido nito, single pa rin siya at apelyido sa pagkadalaga ang ginamit. Nagawan naman iyon ng paraan ng abogado.

Tinawagan kaagad niya ang abogado ng kaniyang lolo at nag-set ng schedule para makapunta siya sa bangko. Ayon dito, maari na raw niyang magamit ang pera sa bangko. Kaso, isang masamang balita ang natanggap niya mula sa kinalakihang pamilya.

May malalang karamdaman ang tatay niya, kailangang ma-operahan sa atay. Obligado siyang nagpadala ng pera sa mga ito. Bilang tulong na rin, nagbigay siya ng malaking halaga para makapagpagawa ng kongkretong bahay ang pamilya. Ang bilis ng pera. Lumala rin ang sakit sa puso ng nanay-nanayan niya kaya doon lang napunta ang pera niya.

Hindi naman siya naghihinayang dahil pinalaki siya ng mga tumayong magulang niya. Utang niya ang kaniyang buhay sa mga ito. Masyado siyang maluwag sa pera, at hindi niya alam kung paano ito gastusin nang tama. Nasilaw rin siya sa materyal na bagay kaya bili siya nang bili ng kahit ano kahit nakalulula ang presyo. Hindi naman siya pinakikialaman ni Midnight sa pagwaldas ng pera.

Pansin niya, simula noong nakuha niya ang pera sa bangko, hindi na nagbibigay ng allowance sa kaniya si Midnight. Ito na ang namimili ng stock niyang pagkain, nagbabayad ng bills. Kaya hindi niya namamalayan na paubos na ang laman ng bank account niya.

Sabado ng gabi, nagluto ng hapunan si Liza dahil inaasahan niyang uuwi si Midnight. Nagluto ulit siya ng beefsteak pero binili na niya ang wine na ibinabad sa karne. Hinintay niya si Midnight, ngunit humilab na ang sikmura niya ay wala pa ito.

Hindi siya nakatiis at nauna nang kumain. Inaantok na rin siya. Alas diyes pasado na ng gabi. Nang mabusog ay lalo siyang ginupo ng antok. Tumambay muna siya sa sala, nanood ng telebisyon. Kalaunan ay napahiga na siya sa sofa.

Nakaidlip na si Liza nang gisingin siya ng busina ng sasakyan, ubod ng lakas. Napabalikwas siya. Dumating na si Midnight! Pero nagtataka siya bakit bumubusina pa ito. May remote naman ito ng gate na siyang magbubukas.

Sa halip na pagbuksan ito ay tumakbo siya sa kuwarto. Naisip niya baka mainit ang ulo nito kaya ganoon, at ayaw niyang mapagbuntunan nito. Sumilip siya sa bintana ng kaniyang kuwarto. Nakapasok naman ang kotse kaya panatag siya.

Nagbihis na siya ng binili niyang manipis na pantulog. Hindi siya nagsusuot ng bra sa tuwing matutulog. Pahiga na siya sa kama nang may kumatok sa pinto ng kaniyang kuwarto, nag-aapura.

“Sandali lang!” sigaw niya.

Lumakas pa ang kalampag sa pinto kaya hindi na siya nakahanap ng pantatakip sa kaniyang dibdib. Nang buksan niya ang pinto ay nagulantang siya sa presensiya ni Midnight. Nasinghot niya ang amoy ng alak mula rito. Lasing ito!

“Ang tagal mo!” asik nito.

Hindi siya nakahuma nang bigla siya nitong sugurin at niyakap, pinugpog ng pangahas na halik sa leeg. Nawindang ang inosente niyang isip at katawan sa ibinungad sa kaniya ni Midnight.