Nang magising ako hindi ko alam kong bakit nasa ospital ako. Kanina lang napanaginipan ko si A..Andrew. We make love on the elevator??? Parang totoong totoo ang lahat ng nangyari sa pagitan naming dalawa. Pero, ang ipinagtataka ko sino ang nag dala sa akin dito. "Janiceeeee! Janiceeeee!" tawag ko sa kaibigan na inakala kong nag dala sa akin. Ngunit nang paikutin ko ang mga mata ko sa loob ng kwarto walang Janice ang naroon. Gusto ko pa sanang bumangon kaso lang nanghihina pa ako at nang kapain ko ang ulo ko bandage ako. Napasulyap ako sa orasan sa gilid. Bull sh*t! Ang mga anak ko, anong oras na at kahit hinang hina pa ako ay bumangon na ako at pilit inaalis ang dextrose na naka kabit sa kamay ko ng pumasok ang Nurse.Ma'am, gising na po pala kayo. Teka, ma'am hwag niyo pong aalisin 'yan." sigaw nito."Nurse, hindi ako pwedeng mag tagal dito. Ang mga anak ko kailangan nila ako." sigaw ko. Para marinig niya ako. "Naku! Ma'am hindi talaga maaari." sagot nito sa akin. ***Habang nagka
After kong ma search si Andrew Dawson kinabahan na ako ng sobra. Hindi ko mapigilan ang nararamdaman ko at parang may bahagi sa puso ko na itanong kay Amara ang lahat lahat. Para akong nahihibang na 'di ko maintindihan. Hanggang sa lumabas ako ng office area at nag tungo sa bar counter para mag-inom. Kumuha ako ng pinaka matapang na alak para mahimasmasan ako ng kaunti. Masyadong nayanig ang mundo ko sa mga nakita ko. I can't explain everything from the kid who name Daniel and he is exactly my looks when I was a kid. Then, Andrew Dawson he looks like me. Arrrgh! Hindi ko alam kong saan ba ako magsisimula??? Maraming tanong na bumabagabag sa aking isipan ngayon. May pakiramdam ako na may connection kaming lahat. Nag salin pa ako ng alak at nilagok ito. Kinuha ko ang telephone at sinubukan kong tawagan ang cellphone number ni Kenner but cannot be reach ito at mukhang tulog na rin sa mga oras na 'yon. Habang nag-iinom ako sumagi sa isip ko ang babaeng palagi kong napapanaginipan. I knew
KINAUMAGAHAN Halos hindi rin ako nakatulog ng maayos sapagkat binabagabag pa din ako ng mga rebelasyong nalaman ko at isa pa gusto ko ng makabalik ng Mansyon. Kaya ng may doctor na pumasok ngayon nagpakitang gilas ako na kaya ko na para payagan na nila akong ma-discharge at nakuha ko naman ang gusto ko. Naki usap din ako kong pwede makahiram ng charger para makapag pasundo na ako sa driver ko mabuti na lang rin mababait ang staff dito sa ospital na 'to. Kaya nakatawag ako kanila Manang at mamaya lang susunduin na rin ako. Kanina pa rin ako 'di mapalagay na makita ang mga anak kong nawalay sa akin nang anim na taon. Tama na ang pangungulila ko sa kanila, hindi na ako papayag na ilayo pa sila sa akin ng Mommy nila. Kaya ng dumating sila Manang at ang secretary ko kaagad kong pina settled ang lahat para makalabas na rin ako ng ospital at makauwi ng Mansyon. Naiwan naman kami ni Manang habang inaasikaso ng secretary ko ang running bills ko. Hindi maiwasang mag tanong ito."Sir, ano ban
ANDREWNang malaman ko ang totoo kanina halos hindi na rin ako mapakali sa Mansyon dagdagan pa ang dalahin ko ng malaman na baka ma comatose ang asawa ko kong hindi ito magigising sa palugit ng doctor na oras. Kaya nga kahit kagagaling ko lamang sa ospital kaagad akong napasugod dito lalo na't alam ko na ang lahat lahat. Bago pa man ako pumunta dito inalam ko kanila Mr. And Mrs. Villanueva kong totoo bang Andrew ang dati kong pangalan at pinalitan lamang nila. Sa una todo deny pa sila at nang kalaunan umamin din ito. Kaya sobrang saya ko talaga.** Nang nagising ako mula sa pagkaka aksidente gulat na gulat talaga ako lalo na't ng sabihin ng nurse na nakausap ko ang taong 2023. Halos 6 years akong walang ala-ala tungkol sa asawa at mga anak ko. Kaya ng ipaliwanag ng doctor sa akin ang lahat. I call my foster parents at U.S to ask about my real identity. Calling Mommy.....Luckily she's answers immediately. So I can't wait for so long. "Mom, tell me the truth. Who is Andrew Dawson??"
Iyak pa rin ako ng iyak at hindi ko matanggap na wala na talaga ang asawa ko ng mga oras na 'yon. Bumuhos ang matinding luha sa mga mata ko, sapagkat hindi ko na mapigilan ang hinagpis na nararamdaman ko ang bigat bigat sa kalooban ko. Ngayon lang ulit kami nagkita at magkakasama kaso binawi kaagad ito. Ganito ba ako talaga kasama at kaya't wala akong karapatan na sumaya man lang. Almost six years ang nawala sa amin ng pamilya ko, b..bakit kong kailan alam ko na ang lahat saka pa nangyari ang lahat ng 'to. Ang sakit sakit naman.."Dude! Dude." boses ni Kenner at tinatawag niya ako. Nang idilat ko ang mga mata ko. Bigla akong nagising sa masamang panaginip at habol hininga ako pagka gising ko."Kenner? Kanina ka pa ba dito?" tanong ko. "Hindi naman kadadating ko lang kaso umuungol ka kaya ginising kita. Masama yata ang panaginip ko dude. Ano ba 'yon?" tanong nito."Ahmm! Oo, e' hindi maganda." ani ko.Salamat! Salamat! Isang masamang panaginip lamang pala." usal ko. Napatingin ako sa
One Week Later ng makalabas ako ng ospital at nang makabalik akong company. Ilang araw ko na ring hindi napapansin si Mr. Danford hindi ko alam kong nasa business venture ba ito at ayoko rin namang mag tanong kay Kenner at baka kong anong isipin pa niya. Ayokong saktan ang taong walang ginawa kundi pangalagaan at mahalin kami ng mga anak ko. I was wondering if siya na nga ba talaga ang itinakda para sa akin. Para pumalit sa puso ko kay Andrew. After six years nang namatay ito wala na akong pinapasok sa buhay ko at tanging si Kenner lang ang pinapansin ko, siguro kasi malaki ang utang na loob ko dito at siya ang dahilan kong bakit nakapasok ako sa company as fashion designer. Kenner is a one of a kind man that deserved to be loved, kaso hindi siguro ako 'yon. Habang nagta trabaho ako sa office ko ng pumasok si Janice at nang abala. If I know may nasagap na naman itong tsismis."Bie, busy ka?" tanong nito. Sa tono ng boses nito ngayon mukhang seryoso ang sasabihin niya. Kaya napatigil
Nang maisipan kung umalis ng resort at bumalik ako sa Manila. Mabilis akong nag hanap ng mapa parking-an para mag stop over muna sa 24/7 stores at may ilang kailangan lang akong bilhin. Para sa camping balak ko lalo na't hanggang ngayon ay wala pa rin akong lakas ng loob para magpakita sa mag-i-ina ko at 'di ko rin alam ang sasabihin ko. Kaya't ganito muna ako magpapakalayo layo nang makapag isip-isip ako at baka sakaling magkaroon na ako ng maraming lakas ng loob. Matapos akong makapamili ng mga gagamitin ko para sa camping inilagay ko na lahat ito sa compartment ng sasakyan. At pagkatapos pumasok na ako sa loob para mag drive ulit papalalayo sa stores kong saan ako napa stop-over. Nagpatuloy na ako sa pagmamaneho at hindi alintana ang sobrang init ng panahon. Malayo layo pa naman ang Quezon Province kaya malamang hapon o gagabihin na ako pag dating doon.Medyo malayo layo na rin ako sa stores ng biglang kumilimlim na tila nagbadyang bumuhos ang malakas na ulan at maya maya nga lang
KINABUKASAN Nagising ako sa sunod sunod na tawag mula sa pag ring ng cellphone ko. Napabalikwas ako ng bangon para i-check kong sino ba ito. It was Janice. Ano kayang kailangan ng gaga sa akin. Kaya sinagot ko kaagad ang tawag niya. "Hello! Bie, nasaan ka ba?" tanong nito."Sa bahay. Bakit, day-off ko ngayon." sagot ko habang nagpupunas ng muta na natuyo sa gilid ng mga mata ko. "Gaga ka! Anong day-off kanina pa nagwawala si Miss. Lara dito at hinahanap ka." anya."What??? Sige, bie, salamat, kita na lang tayo sa office." wika ko sabay off ng call. Hindi na ako kumain pagkatapos kong maligo at nagmamadali na rin kasi, knowing Miss. Lara, dragon 'yon sobra at ayaw niyang pinag hihintay siya ng matagal.Mabilis akong sumakay ng kotse ko at pina andar kaagad ito papalayo ng bahay. Buong byahe ko kanina pa ako nabubugnot sa walang tigil na pag tawag ng secretary ni Mr. Lara sa cellphone ko kaya sa inis ko nag off ako ng cellphone at baka maaksidente pa ako sa ginagawa nito. Dala nang