ANDREWNang malaman ko ang totoo kanina halos hindi na rin ako mapakali sa Mansyon dagdagan pa ang dalahin ko ng malaman na baka ma comatose ang asawa ko kong hindi ito magigising sa palugit ng doctor na oras. Kaya nga kahit kagagaling ko lamang sa ospital kaagad akong napasugod dito lalo na't alam ko na ang lahat lahat. Bago pa man ako pumunta dito inalam ko kanila Mr. And Mrs. Villanueva kong totoo bang Andrew ang dati kong pangalan at pinalitan lamang nila. Sa una todo deny pa sila at nang kalaunan umamin din ito. Kaya sobrang saya ko talaga.** Nang nagising ako mula sa pagkaka aksidente gulat na gulat talaga ako lalo na't ng sabihin ng nurse na nakausap ko ang taong 2023. Halos 6 years akong walang ala-ala tungkol sa asawa at mga anak ko. Kaya ng ipaliwanag ng doctor sa akin ang lahat. I call my foster parents at U.S to ask about my real identity. Calling Mommy.....Luckily she's answers immediately. So I can't wait for so long. "Mom, tell me the truth. Who is Andrew Dawson??"
Iyak pa rin ako ng iyak at hindi ko matanggap na wala na talaga ang asawa ko ng mga oras na 'yon. Bumuhos ang matinding luha sa mga mata ko, sapagkat hindi ko na mapigilan ang hinagpis na nararamdaman ko ang bigat bigat sa kalooban ko. Ngayon lang ulit kami nagkita at magkakasama kaso binawi kaagad ito. Ganito ba ako talaga kasama at kaya't wala akong karapatan na sumaya man lang. Almost six years ang nawala sa amin ng pamilya ko, b..bakit kong kailan alam ko na ang lahat saka pa nangyari ang lahat ng 'to. Ang sakit sakit naman.."Dude! Dude." boses ni Kenner at tinatawag niya ako. Nang idilat ko ang mga mata ko. Bigla akong nagising sa masamang panaginip at habol hininga ako pagka gising ko."Kenner? Kanina ka pa ba dito?" tanong ko. "Hindi naman kadadating ko lang kaso umuungol ka kaya ginising kita. Masama yata ang panaginip ko dude. Ano ba 'yon?" tanong nito."Ahmm! Oo, e' hindi maganda." ani ko.Salamat! Salamat! Isang masamang panaginip lamang pala." usal ko. Napatingin ako sa
One Week Later ng makalabas ako ng ospital at nang makabalik akong company. Ilang araw ko na ring hindi napapansin si Mr. Danford hindi ko alam kong nasa business venture ba ito at ayoko rin namang mag tanong kay Kenner at baka kong anong isipin pa niya. Ayokong saktan ang taong walang ginawa kundi pangalagaan at mahalin kami ng mga anak ko. I was wondering if siya na nga ba talaga ang itinakda para sa akin. Para pumalit sa puso ko kay Andrew. After six years nang namatay ito wala na akong pinapasok sa buhay ko at tanging si Kenner lang ang pinapansin ko, siguro kasi malaki ang utang na loob ko dito at siya ang dahilan kong bakit nakapasok ako sa company as fashion designer. Kenner is a one of a kind man that deserved to be loved, kaso hindi siguro ako 'yon. Habang nagta trabaho ako sa office ko ng pumasok si Janice at nang abala. If I know may nasagap na naman itong tsismis."Bie, busy ka?" tanong nito. Sa tono ng boses nito ngayon mukhang seryoso ang sasabihin niya. Kaya napatigil
Nang maisipan kung umalis ng resort at bumalik ako sa Manila. Mabilis akong nag hanap ng mapa parking-an para mag stop over muna sa 24/7 stores at may ilang kailangan lang akong bilhin. Para sa camping balak ko lalo na't hanggang ngayon ay wala pa rin akong lakas ng loob para magpakita sa mag-i-ina ko at 'di ko rin alam ang sasabihin ko. Kaya't ganito muna ako magpapakalayo layo nang makapag isip-isip ako at baka sakaling magkaroon na ako ng maraming lakas ng loob. Matapos akong makapamili ng mga gagamitin ko para sa camping inilagay ko na lahat ito sa compartment ng sasakyan. At pagkatapos pumasok na ako sa loob para mag drive ulit papalalayo sa stores kong saan ako napa stop-over. Nagpatuloy na ako sa pagmamaneho at hindi alintana ang sobrang init ng panahon. Malayo layo pa naman ang Quezon Province kaya malamang hapon o gagabihin na ako pag dating doon.Medyo malayo layo na rin ako sa stores ng biglang kumilimlim na tila nagbadyang bumuhos ang malakas na ulan at maya maya nga lang
KINABUKASAN Nagising ako sa sunod sunod na tawag mula sa pag ring ng cellphone ko. Napabalikwas ako ng bangon para i-check kong sino ba ito. It was Janice. Ano kayang kailangan ng gaga sa akin. Kaya sinagot ko kaagad ang tawag niya. "Hello! Bie, nasaan ka ba?" tanong nito."Sa bahay. Bakit, day-off ko ngayon." sagot ko habang nagpupunas ng muta na natuyo sa gilid ng mga mata ko. "Gaga ka! Anong day-off kanina pa nagwawala si Miss. Lara dito at hinahanap ka." anya."What??? Sige, bie, salamat, kita na lang tayo sa office." wika ko sabay off ng call. Hindi na ako kumain pagkatapos kong maligo at nagmamadali na rin kasi, knowing Miss. Lara, dragon 'yon sobra at ayaw niyang pinag hihintay siya ng matagal.Mabilis akong sumakay ng kotse ko at pina andar kaagad ito papalayo ng bahay. Buong byahe ko kanina pa ako nabubugnot sa walang tigil na pag tawag ng secretary ni Mr. Lara sa cellphone ko kaya sa inis ko nag off ako ng cellphone at baka maaksidente pa ako sa ginagawa nito. Dala nang
Two days later after the accident. Back to work na ulit ako. Katatapos lang rin ng board meeting at maayos naman ang presentation kasalukuyang nagpapahinga ako sa kabilang room ng biglang tumawag ang na hired kong private investigator. Para matuldukan ng ang lahat ng mga agam-agam ko patungkol sa boss ko. Kaagad kong sinagot ang tawag niya, sapagkat gusto kong ng malaman ang totoo."Hello!" bungad na bati ko dito."Hello, ma'am. Pwede na po ba tayong magkita? May impormasyon na akong nakalap tungkol sa taong pinapaganap nyo." ani nito."Okay, sige, kong oka lang pwede amaya magkita tayo sa resto mga 3 p.m. Salamat." wika ko. "Okay, sige po ma'am." sagot nito sabay off ko na ng call button.Itinabi ko na ulit ang cellphone ko at nag ayos nang ilang gamit ko para mamaya hindi na ako magahol pa ng oras. Na drained na ang utak ko sa presentation kaya kailangan ko munang mag pahinga kahit saglit lang, para bumalik ang energy ng katawan ko. Marami na akong problema ngayon at kaya ayoko na
Nang malaman ko kay Janice ang lahat isa lang ang naiisip ko na pwedeng gumawa sa akin nito ang bweset na boss kong si Mr. Danford Dawson. Teka, anong kaso ko ba sa kaniya? What grounds??? Gusto kong pumunta ng supreme court ngayon sa gigil ko dito ng maalala kong nasa ospital pa pala ang sira ulo na 'yon kaya mabilis kong pinasibat ang sasakyan ko patungong ospital kong saan naka confined ang baliw na 'yon. Hinayupak na lalaking 'yon, tinulungan mo na nga lahat lahat ganito pa abg igaganti sa akin. Pwes, mag hintay siya makikita niya ang hinahanap niya. At kong alam ko lang na gagantihin niya ako sana, hindi ko na lang siyang tinulungan at hinayaan ko na lang siyang mamatay. Bweset!!." inis na wika ko sa ginagawa ng baliw na 'yon.Pagkarating ko ng ospital mabilis akong nag park ng kotse at bumaba diretso ako sa admin staff para magtanong dito kong hindi pa ba nadi-discharge ang baliw na 'yon, ngunit sa kasamaang palad na discharge na pala siya two days ago pa. Dam* saan ko naman h
Pagkatapos nang nangyari, halos hindi niya ako ini-imik at hindi pinapansin. How many times have I explained my side to her, but she refused it. E' wala naman talaga akong ginawa kanina, natulog lang ako and so be it. Pag tulog ka naman wala ka ng alam sa paligid mo. Alangan namang gising ako at alam ko ang ginagawa ko. Haixt!!!"Amars, please talk to me. Promise talagang hindi kita pinag samantalahan o minanyak gaya ng naiisip mo. Nagkataon lang na naka yakap ka sa akin kanina at ayon na.."Huh! Ako pa talaga ang sinisisi mo. Ang kapal mo din ano. Ako yayakap sa'yo? In your dreams!!Bahala ka kong yan ang ini-isip mo. Maiba nga tayo hanggang kailan ba talaga tayo dito? Gustong gusto ko na kasing umuwi. I miss my kids, alam mo naman 'yon." wika niya na halatang paiyak na."Hmmm! Kausapin mo muna ako and then after baka maisipan ko ng iuuwi ka." walang gana kong sagot. May itatanong ka pa ba?" tanong ko."Wala naman na." tipid na sagot niya"Okay, kong wala na maiwan muna kita dito at
Matapos ang salu-salu namin nakatulog na rin ang mga bata at kami naman ng asawa ko ay narito pa rin sa veranda naka upo at nakatunghay sa kalangitan. Napatayo ako at pinagmasdan ang mga bituin hindi ko akalain na tatayo rin siya at biglang yayakap sa akin, kasabay nang pag ayos niya nh buhok ko na nililipad ng hangin. Medyo malakas kasi ang hangin dito sa bahagi namin nagulat na lang ako ng may nilabas siyang box buong akala ko magpo propose na naman kasi siya pero halos manlaki ang mga mata ko sa pag kislap ng diamong pendant sa loob ng box. Isa pa lang necklace ang laman nito at mabilis niya akong pinaharap sa kaniya at isinuot ito sa leeg ko. Halos mangilid ang luha sa mga mata ko, 'di dahil hula ng kalungkutan kundi luha ng kaligayahan, dahil naalala ko na naman ang necklace na ito. Ito kasi 'yong necklace na niregalo niya sa akin noong 1st Anniversary namin ng mag boyfriend ant girlfriend pa lang kami, akala ko ng itinapo niya ito ng pinasauli ko lahat ang mga niregalo niya sa a
AMARATwo-weeks after the Wedding. Nandito kami ngayong mag-anak sa resort kong saan nag bukas na naman ng bagong branch na resort ang asawa ko. Nang tanungin ko siya para raw sa limang anak niya ang lahat ng pinundar niya para tag-iisa na silang properties kong sakaling mawala kami sa mundo. Ngayon nakaupo ako sa buhanginan at pinagmamasdan ang mag-a-ama ko. Minsan na rin kasing sumagi sa isipan ko na paano kong hindi ko siya pinatawad?? Paano kong hindi kami nagkitang muli??? Paano kong tuluyan na kaming nagkahiwalay. Magiging ganito ba ako kaligaya ngayon??? Oo, aaminin ko sobrang daming doubts sa isip ko ng muli kong buksan ang puso ko sa kaniya. I question myself kong tama bang papasukin ko siya muli sa buhay ko gayong minsan niya na akong sinaktan noon. Hindi ko din mapigilan ang sarili ko na subukan. Why didn't I give him a chance. Why not sumugal ako, kong madapa ulit siguro its time to accept na wala na talaga hanggang doon na lang kami. Ayoko kasing dumating sa panahong mag
Hindi na kami nakapunta ng venue dahil biniglang liko ako ni Andrew at tinotoo niya ang banta niya. Dinala niya lang naman ako sa ibang hotel, gusto niya yatang paagahin ang honeymoon namin. Kaloka! Ang pasaway ko kasi sa kotse kanina yan tuloy napala ko. "Mahal, bakit iba yata ang way natin?" patay malisyang tanong ko."Aba! Nagtanong ka pa talaga, e' kasalanan mo naman kong bakit tayo nandito." sagot niya."Sorry na, tara na't pumunta na tayo roon at nakakahiya kanina pa sila nag hihintay sa atin, Mahal." wika ko at baka sakaling makalusot rito."Hayaan muna sila Mahal, dito na lang tayo gigil na ako sa'yo." wika niya. Dahil sa sinabi niya nangamatis ang pisngi ko at nakurot ko siya bigla."Aray naman, Mahal, masakit 'yan ah." reklamo nito."Talagang masasaktan ka sa akin kapag hindi mo pa 'to paandarin patungong venue" singhal ko. Ngunit parang wala naman siyang narinig, pinatay niya na ang makina ng sasakyan at pinangko na ako papasok ng ibang hotel. Talagang ayaw niyang magpaawa
Matapos ang successful thanks giving party ng pamilya namin, kasal naman ang paplanuhin ko.Nang minsan naka upo kami sa sofa at nanunuod nang movies hinawakan ko ang kamay nito."Mahal, baka naman payag ka nang magpakasal sa akin?" tanong ko.Magtatampo na talaga ako sa kaniya kapag hindi pa siya pumayag. "Hmm! Mahal hindi ba napag usapan na natin 'to, huwag kaya muna sunod sunod kasi ang gastusin natin." wika nito."Hmmm! okay." sagot ko. Sabi na eh ayaw na naman niya. Naiinis na talaga ako bakit parang pakiramdam ko hindi niya ako mahal. "Labas muna ako Mahal," pagpapaalam ko, nawalan ako ng mood at naiinis ako sa kaniya.--Hindi alam ni Andrew, na planado na ang lahat lahat na mangyayari. At this week na rin ang kasal namin. Nahihiya man ako sa mag isang pagpa plano nito, pero hinayaan ko na lamang. Gagawin 'to para magpasalamat sa mahal na asawa, hindi niya alam kasi kung paano siya makakabawi sa lahat nang ginawa nito para sakanilang mag-i-ina. Alam na ng lahat, ngunit siya n
Two- Months Later after thanks giving party masaya ako na nagawa ko na ang gusto ko na ipagmalaki sa lahat ang pamilya ko. Sa katunayan nga niyan nandito kami ngayon sa ospital, because my wife delivered a healthy twins. Akala ko nga triplets ulit, pero ayos lang kahit ano naman ang ibigay sa amin ay tatanggapin namin ng buong buo. She delivered a healthy bouncing baby boy. Tuwang tuwa si Daniel, sapagkat hindi na raw puro babae ang makakalaro niya. Kahit naman ako gusto ko din ng lalaki para maraming magdadala ng lahi ko. I named them, Avery and Ace. Kasalukuyang nagpapagaling ang asawa ko sa ospital ng tumawag si Janice sa akin. She wanted to see my wife before she left. Hindi nga lang siguro talaga pwede na magkita sila sa ngayon. Kaya sinabihan ko na lang si Janice na once naka recover na ang asawa ko kami mismo ang tatawag sa kaniya para makipag kita.Sa ngayon kasi ang focus namin ay maging okay ang mag-i-ina ko. Hindi madaling manganak ng kambal lalo na't nasa 30's na rin ang
Matapos ang staycation namin sa London pabalik na kami ng Pilipinas. Ibang klase talaga ang asawa ko ginawang staycation lang ang London. Kaloka!! Nang makabalik kami ng Mansyon pinaghahandaan naman ang thanks giving mass pary na kong tawagin sa ibang bansa. Kasabay na rin ng announcement tungkol sa pagdadalantao ko at wala pa kasing nakaka alam sa kanila na buntis ako ulit. Kaya naisipan namin na magkaroon nang thanks giving mass na gaganapin sa Mansyon. Ito ay pasa salamat namin na binigyan pa kami nang second chance para magkasama pa kaming mag-anak at mabuo na isang pamilya. Tuwang tuwa ang triplets, dahil ate at kuya na raw sila. Dumating ang ilang mga bisitang naimbitahan namin, maging ang mga ka work namin noon sa DCG ay naririto at ang mga asawa ng kaibigan nila. Malaki na rin ang tummy nito at halatang halatang na rin katulad ko. Going 5 months na ang tummy ko kaya hindi niya na ako hina hayaang mag suot pa nang sexy dress. Kaya nang makita niyang hawak ko ang fitted na dr
PRESSCON Pag balik namin ng Manila talagang pinush nito ang pagpapa presscon sa madla. Naiinis ako na hindi ko maintindihan, but at the same time masaya ako kasi heto 'yong pangarap ng mga anak ko na makikilala silang bilang isang Dawson. Kaya nga hindi ko ipinagkait sa kanila ang surname nang kanilang Daddy, dahil alam ko naman na may karapatan sila at nanalaytay sa kanilang dugo ang Dawson Clan. Isa sa pinaka mayaman ang pamilya Dawson yan ang nalaman ko ng nag hiwalay kami ng asawa ko noon. Hindi maiitanggi na kalat ang mga business nila in and outside the country. Hindi pa nga nag sisimula ang presscon kinakabahan na talaga ako kasama ko sa backstage ang triplets ko at kasalukuyang ini-interview na ang asawa ko. Maraming katanungan sa kaniya patungkol sa business na hinangaan ko nang masagot niya ito ng mabilisan hanggang sa dumako ang tanong ng isang reporter sa lovelife nito. "Mr. Dawson, Maraming salamat sa'yong lag sagot ng aking katanungan. Follow up question lang, kumusta
ANDREWMedyo napasarap yata ang tulog ko at hapon na nang magising ako at nahihimbing pa rin na natutulog ang asawa ko na katabi ko. Malaya kong pinag masdan ito habang natutulog. Ang ganda talaga ng asawa ko at lalong paganda pa ng paganda habang nagkaka edad siya. She's living like a vampire. Parang hindi yata tumatanda ang mukha ng asawa ko, katulad ng Amara na nakilala ko way back College days. Kong paano niya nakuha ang atensyon ko kahit parang parati siyang mang hahamon ng away sa akin. Matagal tagal rin akong naka tunghay sa kaniya ng biglang nagmulat ito ng mga mata kaya naman iniba ko ang direksyon ng tingin ng mga mata ko. Malamang kapag nahuli niya ako na nakatingin sa kaniya aasarin na naman ako nito. Medyo, assumer pa naman kong minsan ang asawa ko at madalas sa mga pag-a-assume naman niya ay tama."Oh! Bakit, ngayon ka pa nahiya nakita ko naman na." pang aasar nito."Ang alin ba?" patay malisyang tanong ko, baka lang makalusot dito."Nevermine na lang." sagot niya. "Bu
Natuloy rin ang plano naming pag lipad ng London. Nakasakay kami ngayon sa Chopper na minamaneho ng piloto ng Dawson Company. Pareho kaming tahimik sa loob ako na na panay ang lingon sa gilid ko para masilayan ang ganda ng mga tanawin sa baba. Halos malula ako at mahilo, pero ayos lang ayokong palagpasin ito. Sobrang masaya ako na mararanasan ko 'to sa tanang buhay ko at kasama ko pa ang lalaking una at huli kong mamahalin.Ilang sandali lang nag landing na ang chopper sa malawak na lupain ng Londion na matagal ko rin na pinangarap na mapuntahan. Maka ilang ulit kong sinampal ang pisngi ko at tinatanong kong nanaginip nga lang ba ako. But it is true, nasa London na nga ako kaya sobrang saya ko lang."Mahal, are you okay? What are you doing? Bakit mo sinasampal ang sarili mo?" naka kunot ang noo na tanong nito. Marahil nagtataka siya kong bakit ko ginagawa 'yon."Nothing Mahal, hwag mo akong isipin muna ha. Mag focus ka lang dyan. Nag i-imagine lang ako kong totoo ba 'to o hindi?" sago